Underdogs

Ik erger me de laatste jaren steeds vaker aan een specifieke uiting van ergernis: het gezeur over de hondenpoep. Naar ik heb begrepen, zouden hondendrollen een van de grootste irritaties vormen voor Nederlanders! Gekoppeld aan berichten over toenemende beperkingen rond plaatsen waar je je hond mag uitlaten of waar een hond naar binnen mag, vind ik deze onsympathieke tendens bovendien verontrustend. Het lijkt een beetje op maximale uitbanning van de viervoeter uit de mensenwereld waar dat maar mogelijk is.
Honden worden door mensen met een faeces-obsessie impliciet neergezet als 'vieze beesten'. Nu kan ik nog enigszins begrip opbrengen voor traditionele bepalingen uit de islamitische of hindoe cultuur op dit punt, omdat die verwijzen naar een totaal andere fysieke omgeving en klimaat. Maar in Nederland slaat het werkelijk nergens op om honden af te schilderen als een soort smerig 'ongedierte'.
Het is bovendien erg ondankbaar als je bedenkt hoeveel generaties honden mensen al ter zijde staan.

Je kunt hier allerlei motieven achter zoeken, zoals een afkeer van wezens die emotioneel afhankelijk van je zijn, vanuit een onbewust verlangen naar meer individuele vrijheid. Ook een drang naar de ongerepte, wilde natuur harmonieert niet zo best met het fenomeen van de sterk gedomesticeerde en 'vermenselijkte' hond. In ieder geval kan minachting voor honden zich op allerlei onsmakelijke manieren manifesteren, zoals een afgeven op de vermeende domheid van honden, het belachelijk maken van hun neigingen, of het met opzet geen rekening houden met hun individuele belangen. Ook de manier waarop een hond onlangs meedogenloos door overvallers aan een hek werd opgehangen, is er een uiting van.

Hoe dan ook hoef je geen hondenliefhebber te zijn om in te zien dat het ronduit speciesistisch is om honden als 'minder' te beschouwen dan andere dieren. Honden verdienen als archetypische huisdieren, net als katten, alle zorg, genegenheid en aandacht waar ze behoefte aan hebben. We zijn daar als mensheid regelrecht moreel toe verplicht.

Dus geen rare dieronvriendelijke inperkingen, maar meer respect voor de hond, juist in deze tijden van verharding!

Titus Rivas

Dierenrechten in de grondwet

Halsema meent dat Pechtold het opnemen van dierenrechten in de grondwet 'voor zich uitschuift'. De minister voor Bestuurlijke Vernieuwing liet weten dat hij het voorstel meeneemt in de Nationale Conventie, tot ontevredenheid van de GroenLinks-leider. 'Het is telleurstellend dat het kabinet dit heel concrete punt niet zelf ter hand neemt, maar neerlegt in een platform met een andere agenda', aldus Femke Halsema. 'Dit zorgt voor nodeloze vertraging, waarvoor het onderwerp te belangrijk is' (GroenLinks).

Dat dierenrechten worden opgenomen in de grondwet is het uiteindelijke doel van de Stichting Animal Freedom. Dierenrechten moeten echter niet worden verward met dierenwelzijn. In de praktijk zullen de omstandigheden nauwelijks verbeteren als een recht op welzijn in de grondwet wordt vastgelegd. Waarom niet? Klik hier.

Hanen tonen agressief gedrag bij paren

Vleeskuikenvaders vertonen in de meeste gevallen een agressief gedrag bij het paren met de vleeskuikenmoeders. Zo dwingen zij de hennen in ruim 80 procent tot paren door ze met hun gewicht op de grond te drukken. Ook vertonen zij weinig baltsgedrag voor het paren om de hennen tot een vrijwillige paring uit te lokken.

Tja, dat is niet fraai.

Het zou mooi zijn als die hennen voldoende leefruimte in een wei zouden hebben om te ontsnappen aan deze brute behandeling.

VVD-er reeel over kippen? Laten we welzijn!

De VVD-fractie in de Tweede Kamer dringt aan op een realistische houding in de discussie over het welzijn van vleeskuikens in Europa.

Oplaat: "Het kan natuurlijk niet zo zijn dat we onze boeren vergaande beperkingen opleggen, terwijl op hetzelfde moment vlees van kippen, die elders onder veel meer vrijblijvende omstandigheden zijn gefokt, in onze schappen liggen. Voorkomen moet worden dat we hier over een paar jaar enkel kip uit Brazilië en Oekraïne consumeren".

Wanneer we bij de opmerking van Oplaat de constatering doen dat 2 op de 3 kippen uit ons land op de buitenlandse schappen terecht komen, dan kunnen we nagaan dat de situatie die hij schetst nog heel ver weg is.

Het ligt meer voor de hand om te denken dat Oplaat welzijnsverbeteringen wil tegenhouden om de export niet te verstoren. Nederlandse pluimveehouders moeten op dierenwelzijn korten om lagere kosten te maken dan hun buitenlandse collega's. Zouden ze dat niet doen dan hebben ze geen concurrentiepositie.

Mus doodgeschoten voor recordpoging

Gatverdamme, wat krijg ik een vieze smaak in mijn mond van het bericht dat een medewerker van jullie bedrijf Ware Care "faunabeheer" een mus met een luchtbuks heeft afgeschoten tijdens de voorbereiding van de zoveelste recordpoging "nog meer dominosteentjes neerzetten". Bah, bah, bah en nog eens bah. Een fijne manier voor jullie bedrijf om in het nieuws te komen! Mussen zijn hele mooie en lieve vogeltjes. Daarnaast in Nederland best zeldzaam en zeker geen ongedierte.

Deze mus heeft niets misdaan, anders dan de persoon die het mogelijk maakte voor het beestje om een hal in te vliegen voor lul te zetten. En dat daar nu toevallig mensen allemaal steentjes hebben neergezet...Dat daar nou geen andere, meer humane manier voor bedacht kan worden door jullie kleingeestige hersentjes. Ik heb er echt geen goed woord voor over!

De tekst op jullie site geeft ook precies aan wat er bij jullie aan de hand is: Onze gecertificeerde adviseurs en servicemedewerkers zijn enthousiast over hun vak. En dat is te merken! Wij geloven niet in half werk, daarom pakken we gevolg èn oorzaak aan.

En hoe! Niet nadenken, gewoon afknallen! De snelste en makkelijkste oplossing! Natuurlijk! We leven nog steeds in een wereld zonder al te veel respect voor onze dieren en, zo blijkt uit het geweld dat de laatste tijd zo in het nieuws is, ook voor elkaar. Heeee...zou dat iets met elkaar te maken hebben?!

Ruud Groenendijk
Den Haag

Meer over mussen en dierenrechten, klik hier.

Kanttekeningen bij rapport over dierenwelzijn

In juli 2005 bracht het LEI een rapport uit met de titel "Ketenpartijen over dierenwelzijn en dierenwelzijnindex". We plaatsen kanttekeningen naast de samenvatting.

Samenvatting Deze studie geeft een beeld van de behoeften, wensen, verwachtingen, randvoorwaarden en eisen van veehouders, veehandelaren, groothandelaren, be- en verwerkende bedrijven en NGO's met betrekking tot een dierenwelzijnindex. Daarnaast is aandacht besteed aan de rol van ketensamenwerking bij de introductie en implementatie van een dierenwelzijnindex. Deze informatie is van belang voor de ontwikkeling van een dierenwelzijnindex en voor de introductie ervan.		De linker kolom in simpele bewoording: Als je verbetering van dierenwelzijn wilt verbeteren dan zijn er heel veel partijen die kunnen dwarsliggen.
Belangrijkste conclusies Uit de bij overige ketenpartijen verkregen informatie blijkt dat groothandelaren bij de ontwikkeling en implementatie van de index geen actieve rol zullen spelen, maar alleen zullen reageren op marktsignalen en andere signalen.		Mensen die echt veel geld verdienen aan handel in dierlijke producten reageren alleen als zij mogelijkheden zien om nog meer geld te verdienen.

Meer lezen over dierenwelzijn? Klik hier.

Prijzenoorlog gevaar voor dierenwelzijn

Het Financieele Dagblad schrijft 11/11/2005:
Als retailketens lichtvaardig meegaan in de neerwaartse spiraal van almaar lagere prijzen zal dit desastreuze gevolgen hebben voor onze economie én de hele samenleving. De focus op prijs maakt de weg vrij voor kinderarbeid, beschadiging van het milieu en dierenmishandeling terwijl de diversiteit verloren gaat omdat alleen mainstream producten aangeboden zullen worden. Wat afwijkt, komt niet meer op de planken.

In het artikel wordt de Zwitserse schrijver en filosoof Bosshart aangehaald, die de start van deze negatieve spiraal niet bij de consument neerlegt, maar deze wel als medeverantwoordelijke ziet voor (niet) het stoppen daarvan.

Ook in Nederland wordt dit gevaar onderkent, bijvoorbeeld door Francien de Jonge, die dit ook ziet in en door de fokprogramma's in de veehouderij.

Dieren of portemonnee beschermen?

Uit het Agrarisch Dagblad van 11 november:
De Europese Unie is na Japan de belangrijkste afzetmarkt voor Thailand. In de eerste 10 maanden had de export van gekookt kippenvlees naar de EU een waarde van ongeveer 218 miljoen euro. De Thai proberen hun afzetmarkten terug te winnen, na de grote klappen die de vogelpest sinds 2003 heeft veroorzaakt.
Thailand is het enige land in Azië met vogelpest dat vaccinatie heeft verboden, uit vrees voor verdere handelsverliezen. De discussie over het toestaan van enten woedt echter in volle hevigheid, omdat de pest niet onder controle te krijgen is en allerlei belangengroepen hun kippen willen beschermen.
Tot zover het AgD.

De grootste veroorzaker van kippenleed is de wens om te exporteren.
Gelijke monniken, gelijke kappen: we moeten onze eigen export van dierlijke producten staken tegelijk met de invoer vanuit het buitenland of het nu binnen of buiten de EU is.
Alleen dan heeft een verantwoorde veehouderij een kans.

Zo ziet een accountant een dier ....

Onderstaande tekst wordt hier alleen geciteerd om u te laten zien hoe mensen die alleen aan geld denken schrijven over dieren:

Uit de nieuwste bedrijfsvergelijkende cijfers van accountantsorganisatie Abab blijkt dat het jaar 2004 voor het gespecialiseerde bedrijf met konijnen gemiddeld winstgevend was. De bedrijven realiseerden in 2004 een positief resultaat van € 30,22 per voedster. Dit is per voedster vrijwel gelijk aan het resultaat van 2003. In 2004 realiseerden de bedrijven met konijnen een kritieke opbrengstprijs van € 173,83 per 100 kilogram konijn. De werkelijke opbrengstprijs lag op € 193,04 per 100 kilogram konijn. De bedrijven behaalden een totale productie van 120,2 kilogram verkocht konijn per voedster. Per 100 kilogram konijn houdt een bedrijf daarmee gemiddeld € 19,21 over.

Tot zover Abab
Wie wil weten hoe konijnen worden gehouden, klik hier.

Dieren in de Oostvaardersplassen

In de Oostvaardersplassen gaan grote grazers dood van de honger. Er zou geen probleem zijn in Flevoland wanneer het gebied gewoon zou aansluiten bij de Ecologische HoofdStructuur (EHS). Dan zouden de grote grazers gewoon kunnen wegtrekken wanneer er onvoldoende te eten was. Nu sterven jaarlijks 700 van de 3100 dieren. Een groot deel daarvan komt om van de honger.

Wat nu te doen? Afschieten of bijvoeren of geboortebeperking?

Afschieten kun je zien als een wrede vorm van geboortebeperking, waarvan het bezwaar voornamelijk bestaat bij de mensen die vinden dat je dieren niet mag doden.

Bijvoeren zou na verloop van tijd ook leiden tot overbevolking, dus dat is “uitstel van executie”.

Zolang aansluiting bij de Europese Ecologische Hoofdstructuur nog niet gerealiseerd is, lijkt geboortebeperking door pil, castratie en sterilisatie de enige diervriendelijke oplossing.
Dat is een goed compromis tussen dierenrechten en dierenwelzijn.

Nederlandse bio-industrie veroorzaakt ontbossing Amazone

Uit onderzoek in opdracht van Milieudefensie en ontwikkelingsorganisatie Cordaid blijkt dat Nederland op grote schaal Braziliaanse soja importeert uit gebieden waar een groot aantal sojaproducerende bedrijven zich schuldig maakt aan kap van tropische bossen, slavernij, gewelddadige landonteigening, vervuiling en overtreding van milieuwetgeving. De snelgroeiende sojateelt is momenteel de belangrijkste oorzaak van ontbossing in het Amazonegebied.

Het overgrote deel van de importen van Nederlandse soja verdwijnt in veevoer voor varkens en vleeskuikens in de bio-industrie. Er is vastgesteld welke slachterijen het vee verwerken dat met deze foute soja is gevoerd. De bedrijven Vion (Dumeco), de grootste vleesverwerker van Europa, en Plukon Poultry (Friki), Nederlands grootste pluimveeslachter, zijn hierbij betrokken. Beide bedrijven zijn vaste leveranciers van Albert Heijn en Laurus (Super de Boer, Edah en Konmar).

Nederland is na China de grootste soja-importeur ter wereld.
Milieudefensie en Cordaid willen dat de Nederlandse overheid en alle bedrijven die betrokken zijn bij de sojaketen op korte termijn maatregelen nemen tegen de geconstateerde misstanden. Het Amazonewoud en de mensen die er wonen mogen niet langer worden opgeofferd. De priester, mensenrechten- en milieuactivist Edilberto Sena is hiervoor naar Nederland gekomen om te vertellen over de gevolgen van de sojateelt voor de gewone mensen in het Amazonegebied.

Speciësisme soms net iets te duidelijk

Speciësisme is het discrimineren tussen wezens op basis van hun soort. Het gaat daarbij niet zozeer om specifieke overeenkomsten en verschillen tussen dieren en mensen, maar vooral om het simpele feit dat een dier geen mens is.
Discriminatie is soms moeilijk te onderkennen omdat het zo'n 'gewoon' onderdeel uitmaakt van de alledaagse realiteit. Het zijn dan vooral mensen 'van buiten' die de discriminatie opmerken en er meer of minder geshockeerd door zijn. Bijvoorbeeld een westerling die in een ontwikkelingsland geconfronteerd wordt met de structurele achterstelling van vrouwen of etnische minderheden. Speciësistische discriminatie is zo wijd verbreid dat je er eigenlijk alleen echt volledig zicht op kunt krijgen als je besluit het speciësisme te bestrijden.
Toch zijn er wel extra opvallende voorbeelden van speciësisme te bedenken, waarbij zelfs de speciësisten soms nog beseffen dat ze dieren wel heel erg anders behandelen dan mensen. Dat geldt bijvoorbeeld voor boeren die opgegroeid zijn op een traditionele boerderij en inmiddels 'meegegroeid' zijn met de intensieve veehouderij, of voor de slachter die privé erkent dat varkens erg bang zijn voor ze worden geslacht omdat ze aanvoelen wat hun te wachten staat.
Ook voor het grote publiek valt het onrecht dat speciësisme heet niet altijd te ontkennen. Bijvoorbeeld tijdens massale 'noodzakelijke' ruimingen die meedogenloos op TV te zien zijn, of spotjes over de productie van ganzenlever.



Het zou mooi zijn als dit soort ervaringen uiteindelijk leiden tot een bewustwording van het speciësisme en uiteindelijk natuurlijk tot het afwijzen ervan. Daarbij zullen speciësisten die direct belang hebben bij de status quo alles in het werk stellen om het onrecht te verbloemen. Zo stelde en Belgische site onlangs dat de productie van ganzenlever helemaal niet zo dieronvriendelijk zou zijn als men als leek zou denken. Ganzen zouden het in feite heerlijk vinden om vetgemest te worden met overdadig eten.
Gelukkig zal niet iedereen dit soort overduidelijke, smakeloze leugens of halve waarheden slikken, hoe sterk iemands neiging ook kan zijn om de ogen te sluiten. Soms is het speciësisme waarmee men dieren bejegent net iets te duidelijk.

Auteur Titus Rivas.

Klik hier om meer te lezen over speciësisme.

Proefdieren zien geen reden voor Feestje

EDEV in actie bij jubileumcongres Nederlandse dierproefnemers

Vandaag heeft de dierenrechtenorganisatie EDEV – Een DIER Een VRIEND – bij Hotel Zuiderduin in Egmond aan Zee, vergezeld van twee levensgrote proefdieren - een konijn en een hond - geprotesteerd tegen en bij de aanvang van het 40-jarige jubileumcongres van de Biotechnische Vereniging. EDEV confronteerde de dierenbeulen met protestborden en een groot spandoek ‘Stop Dierproeven Nu'!


De organisatie van dierproefnemers zal daar o.a. vandaag en morgen dingen bespreken als ‘Tandartscementen voor fixatiedoeleinden op het schedeldak van muizen en ratten,’ ‘bijwerkingen in een (kinkhoest)diermodel’ en ‘muizen een hartinfarct bezorgen’. Tijdens het driedaagse congres zullen ook party’s, buffetten en een feest worden gehouden. De deelnemers aan dit congres zijn veelal direct diegene die dagelijks dieren pijnigen en doden in Nederlandse laboratoria of daar verantwoordelijk voor zijn.
“Deze mensen zijn verantwoordelijk voor de tergende, martelende dood van miljoenen en miljoenen dieren in laboratoria in de 40 jaar dat deze club van dierenbeulen nu bestaat. Eerder reden voor een moment van reflectie of herdenking voor al die dieren, maar deze mensen gaan een leuk feestje en dinerbuffetten aanrichten terwijl duizenden dieren in hun laboratoria alleen nog maar kunnen hopen op een spoedige dood die een einde zal maken aan hun lijdensweg,” aldus Geoffrey Deckers (1969-2020), voorzitter van EDEV. “Hoewel dierproefnemers beweren de mensheid te willen verlossen van allerlei ziektes, is helaas het tegendeel een feit - geen ziekte verdwijnt van de aardbol en nog triester: er komen alleen maar nieuwe ziektes bij. Natuurlijk zijn we voor het doen van onderzoek naar ziektes en behandelmethodes daarvoor, maar dan wel ècht wetenschappelijk - dus zonder proefdieren”!

In Nederland worden door 84 vergunninghouders in meer dan 100 laboratoria per jaar meer dan 600.000 experimenten op dieren uitgevoerd, meer dan 66% van de experimenten vindt plaats zonder verdoving en meer dan 92% van de gebruikte dieren wordt tijdens of na de proef gedood. Gebruikte dieren zijn onder andere: honden, katten, muizen, ratten, reptielen, apen en kippen (bron: Inspectierapport Zo Doende, Voedsel en Waren Autoriteit).

EDEV is een snel groeiende en actieve organisatie voor de bescherming van de rechten van dieren. De werkwijze van EDEV kenmerkt zich door het in de publiciteit brengen van dierenmishandeling en deze op alle mogelijke legale wijzen te bestrijden. EDEV voert hiertoe geweldloze campagnes en acties. Daarnaast geeft EDEV voorlichting aan het publiek en is continu in gesprek met het politieke bedrijf om zo de doelstellingen onder de aandacht van politici en beleidsmakers te brengen. EDEV acht zich daarbij niet gebonden aan enige politieke partij, kleur, persoon of ideologische overtuiging.

www.edev.nl.

Boeren slachtoffers van prijzenoorlog?

Vandaag in de parlementaire nieuwsbrief:
De Kamer heeft op initiatief van de SP gevraagd om een onderzoek naar de effecten van de prijzenoorlog voor boeren. 'Boeren krijgen te maken met steeds lagere marges en daardoor komt ook de aandacht voor dierwelzijn en milieubelangen onder druk te staan', weet SP-Kamerlid Van Velzen. 'Uit nieuw onderzoek blijkt dat het aandeel biologische producten in de schappen terugloopt vanwege de prijzenoorlog in de supermarkten. Die "oorlog" nekt niet alleen kleine middenstanders, maar ook de boeren worden uitgeknepen. Gevolgen die goed in kaart gebracht moeten worden, zodat de politiek ze niet langer kan negeren.' (SP)

Het punt is niet zozeer dat boeren zich laten uitknijpen. Een groot deel van de boeren is meer het slachtoffer van de eigen hebzucht. In het verleden hebben exporteurs en in hun voetsporen politici als Sicco Mansholt de boeren voorgehouden dat er gekozen moest worden voor grootschaligheid. De vergrootte productie zou worden afgezet op de alsmaar groeiende buitenlandse markten. Het gevolg is de intensieve veehouderij.
Alleen de boeren die biologisch of bio-dynamisch zijn gaan of blijven boeren, treft geen blaam voor deze dwaling in de landbouwpolitiek.

Wat niemand zich realiseerde en heden ten dage nog veel te weinig mensen doen, is dat het beconcurreren van buitenlandse collega’s zijn weerslag heeft op het milieu en dierenwelzijn. Het is een soort nationale blinde vlek. Vrijwel iedereen is tegen de bio-industrie, maar vindt export van agrarische producten belangrijk.

Niet de supermarkten zijn de schuldige, al zou je hun samen met hun klanten, het overgrote deel van de Nederlanders, kunnen zien als een soort helers. De dieren is hun welzijn afgenomen. Consumenten profiteren mee van de lage inkoopprijzen die samenhangen met de grootschaligheid en de export.

Voor meer verdieping, zie het artikel van Jack Stoop “Groei of Bloei?” en de link naar "De prijs van ons voedsel".

Wil de echte aap uit de mouw komen?

In het nieuwe boek van bioloog Frans de Waal De aap in ons is te lezen:
Wij hebben een natuurlijk, ondergewaardeerd talent om met overbevolking om te gaan, maar de combinatie van overbevolking met een schaarste aan bestaansmiddelen is een heel ander verhaal, dat best gepaard zou kunnen gaan met het verderf en de ellende die Malthus voorzag.
Malthus had echter een ongelooflijk harteloze politieke visie. Hij geloofde dat elke hulp aan de armen in strijd was met het natuurlijke proces volgens hetwelk deze mensen zouden moeten uitsterven. Als er één recht was dat de mens niet bezat, zo zei hij, dan was dat het recht op een levensonderhoud waarin hij niet zelf kon voorzien. Malthus inspireerde een denkwijze, die bekendstaat als het sociaal darwinisme, en die gespeend is van elk medeleven. Volgens deze denkwijze is eigenbelang het levensbloed van een samenleving, wat neerkomt op vooruitgang voor de sterken ten koste van de zwakken. Deze rechtvaardiging van onevenredige rijkdommen in de handen van een elite werd succesvol naar de Nieuwe Wereld geëxporteerd, waar het ertoe leidde dat John D. Rockefeller de groei van een bedrijf beschreef als `niet meer dan de uitvoering van een natuurwet en een goddelijke wet'.
Gezien het populaire gebruik en misbruik van de evolutieleer is het nauwelijks verbazend dat darwinisme en natuurlijke selectie synoniem zijn geworden met ongebreidelde concurrentie. Darwin zelf was echter beslist geen sociaal darwinist. Integendeel, hij geloofde dat er zowel in de menselijke aard als in de natuurlijke wereld ruimte was voor vriendelijkheid. Aan deze vriendelijkheid hebben wij dringend behoefte, want de vraag waarmee een groeiende wereldbevolking wordt geconfronteerd is niet zozeer of wij met overbevolking om kunnen gaan, maar of wij eerlijk en rechtvaardig zullen zijn in de verdeling van de bestaansmiddelen. Gaan we voor onbeteugelde concurrentie of kiezen we voor menselijkheid? Onze naaste verwanten kunnen ons in dit opzicht enkele belangrijke lessen leren. Zij tonen ons dat medeleven geen recente zwakte is die tegen de natuur ingaat, maar een geweldig vermogen dat evenzeer een deel is van wie en wat wij zijn als de competitieve neigingen die het te boven probeert te komen.
Tot zover de Waal.

Op Kennislink haalt Marleen de Kanter op 27/10/2005 Science aan onder de titel Chimpansees blijken niet vrijgevig
Zij schrijft:
Mensen zijn extreem sociaal: wij stemmen, geven bloed, hergebruiken grondstoffen en straffen criminelen. Ook dieren kunnen erg sociaal zijn, vooral soorten die in groepen leven. Als dit sociale gedrag nadelen oplevert voor het individu zèlf, noemen we het 'altruïsme'.
Uit experimenten met chimpansees blijkt dat zij zich niet bekommeren om hun groepsgenoten als die geen familie of partner zijn, zelfs als dat henzelf helemaal niets kost.
Tot zover de Kanter.

Wil de echte aap uit de mouw komen?

Frans de Waal werkt in Amerika en geeft 3 november een lezing georganiseerd door VarkensInNood.

Het aantal weidevogels loopt (onnodig) snel terug

Volgens cijfers van het CBS is het aantal kieviten, grutto's, veldleeuweriken en tureluurs met name in Noord- en Zuidholland gehalveerd.
De landbouw is de hoofdoorzaak van de teruggang.
De teruggang heeft er ook mee te maken dat de koeien nu vaker worden binnengehouden. De boer moet zelf het gras maaien om naar de stal te brengen. Bij het maaien wordt geen rekening gehouden met het leven dat in het gras schuil gaat.
Het belang van weidegang gezien vanuit verschillende invalshoeken (maatschappij, dier, milieu en economie) is samengevat in een tabel van de WUR. Het is goed zich hierbij te realiseren dat de bedrijfsvoering een belangrijke factor is. De individuele veehouder kan via zijn bedrijfsvoering effect uitoefenen op de meeste punten en zo negatieve effecten van een bepaald graslandgebruiksysteem verminderen of wegnemen.
Uit de tabel (zie lager) blijkt dat beperkte beweiding over het geheel gezien goed scoort.
Veel boeren houden hun vee binnen vanwege de mestwetgeving (Minas). Een overvloed aan mest heeft alles te maken met een (te) grote veestapel. En de veestapel is gericht op export.
Wanneer Nederland besluit om het aantal koeien terug te brengen ipv de weidevogels en de resterende, biologisch gehouden koeien onbeperkt worden geweid, is er ook geen noodzaak om het gras te maaien. Daarmee stijgen de overlevingskansen van de weidevogels.

	O	B	Z	SF
Imago	++	+	-	-
Natuurlijk gedrag	++	++	+	+
Diergezondheid	++	+	+/-	+/-
Grasopbrengst en -benutting	-	+	++	+
Nitraatuitspoeling, lachgasemissie, Minas-N	-	+	++	++
Ammoniakvervluchtiging, energieverbruik, methaanemissie	+	-	- -	- -
Minas-P	-	+/-	+	+
Arbeid	++	+	-	+
Economie	+	+	+/-	-

O = onbeperkt weiden, B = beperkt weiden, in het algemeen alleen
gedurende de dag, Z = zomerstalvoedering met vers gras op stal, SF =
summerfeeding met kuilgras op stal).

Meer over "onbeperkt weiden", klik hier.

Vissenleed heel normaal op TV

Enkele jaren geleden las ik dat een Amsterdamse kabelmaatschappij het Spaanse TV-kanaal TVE uit zijn kabelaanbod weerde omdat deze zender stierengevechten uitzond. Ik vind het terecht als dergelijke barbaarse 'festiviteiten' niet vertoond worden via Nederlandse kabelexploitanten hoewel het scrambelen van de gewraakte programma's waarschijnlijk een betere oplossing zou zijn. Een algemene boycot van het kanaal leidt er namelijk toe dat allerlei andere programma's -waaronder bijvoorbeeld Spaanse items tegen het stierenvechten- ook niet meer te zien zijn, en men hoeft daardoor niet zo gauw op begrip van Spaanstalige kijkers te rekenen.
Een van mijn favoriete TV-zenders, Discovery Channel, gaat net zo goed in de fout. Niet zozeer met schokkende beelden van gemartelde stieren, maar met 'leuke', gezellige programma's over hengelsport. Het gaat om een of meer vaste rubrieken die kritiekloos de ether in worden gestuurd over volwassen kerels die het prachtig vinden om vissen op te jagen en te doden. Het schokkendste zijn nog niet eens de beelden van de maaltijden die ze met de gevangen vis aanrichten, ook al heb je diezelfde vis even daarvoor nog tevergeefs zien spartelen om zijn leven. Het ergste zijn de beelden waarbij een nog levend dier met blote handen uit het water wordt getild en soms zelfs een kus van de hengelaar krijgt vanwege zijn omvang en schoonheid. In feite gaat het hier om vergelijkbare gevoelens van menselijke superioriteit en overwicht over andere dieren als in het stierengevecht aan de orde zijn. Maar kennelijk wordt dit over het algemeen veel minder erg gevonden omdat het toch maar simpele koudbloedige vissen zijn.






Zoals de Vissenbescherming benadrukt, zijn vissen gewervelde dieren met gevoelens van pijn en angst. De hengel'sport' is dan ook niets minder dan recreatieve dierenmishandeling die allang verboden had moet zijn. Dat zou alleen al een stuk gemakkelijker zijn dan het weren of scrambelen van de talloze programma's waarin vissenleed als iets doodgewoons wordt voorgesteld.

Auteur Titus Rivas.

Vaccineer een biologische kip

Het ANP schreef 28 oktober:
Biologische kip voor 50.000e keer geadopteerd
Nederlanders dragen graag een steentje bij aan een beter leven voor biologische kippen. Vrijdag meldde de 50.000e adoptant zich om via deze weg de biologische landbouw te ondersteunen, maakte Biologica, het platform voor de biologische land- en tuinbouw, bekend.

De actie 'Adopteer een kip' is twee jaar geleden gestart. Het doel van de actie is de biologische pluimveehouderij te versterken en Nederlanders meer te betrekken bij de natuur- en diervriendelijke landbouw.

De geadopteerde kippen blijven gewoon bij de biologische boer. De deelnemers kunnen in ruil voor hun steun (29,50 euro per jaar) iedere maand gratis een doosje van zes biologische eieren ophalen bij een natuurvoedingswinkel. Naast kippen kunnen Nederlanders ook (biologische) koeien en appelbomen adopteren.
Tot zover het ANP.

Door de ophokplicht moeten veel van deze geadopteerde kippen binnen blijven. Het zou mooi zijn wanneer ook de gelegenheid wordt geboden om bij te dragen aan de vaccinatie van deze kippen tegen de vogelgriep. Omdat hun eieren toch worden verkocht aan een Nederlandse consument, kan er ook geen bezwaar tegen zijn vanuit het buitenland.

Importverbod van wilde vogels

Volgens het ANP zal de import van wilde vogels door handelaren binnen de EU binnen enkele dagen worden verboden. Burgers mogen nog maximaal vijf vogels invoeren uit andere landen, mits de dieren zijn ingeënt of buiten de EU in quarantaine hebben gezeten.

In een eerder bericht was te lezen:
De Faunabescherming vraagt de minister ook om een jachtreizenverbod in te stellen naar vogelpestlanden zoals Roemenië. Juist het contact met in het wild levende dieren (ook wilde zwijnen kunnen drager zijn van het vogelpestvirus), de import van jachttrofeeën en wild en het met bemodderde terreinwagens diep doordringen in vogelpestgebieden om vervolgens terug te reizen naar Nederland in niet ontsmette auto's, maakt de kans op import van H5N1 onacceptabel groot. Tijdens het jachtseizoen reizen grote groepen Nederlandse jagers af naar Roemenië en ook per vliegtuig naar Turkije (bij de Zwarte Zee) en Rusland om de drijfjacht op wilde zwijnen, herten en beren te beoefenen. Reden daarvoor is dat de drijfjacht hier (nog) verboden is.
Tot zover het bericht.

Het zou dus mooi zijn als de EU ook de import van dode vogels gaat verbieden. Nog mooier zou het zijn als ook de im- en export van wilde en tamme, levende en dode vogels zou worden verboden.

Afstand houden of afstand doen

Hobbypluimveehouders, die hun kippen alle goeds in de wereld gunnen, zouden hun Groninger meeuwtjes of -weet ik veel hoe al die mooie hoenders heten-, het liefst buiten laten lopen. Dan kan het dier lekker naar zijn aard leven, vrij rond scharrelen of een echt stofbad nemen. Het gevaar dat dan op de loer ligt is Reintje de vos.
In de Flevopolder had nog niet zo lang geleden een vossenpaar zich gevestigd onder de fundamenten van een kippenschuur met vrije uitloop. Voor dat stel was het een fluitje van een cent om zich te verzekeren van een smakelijk hapje. De kippenhouder moest zijn moordneigingen bedwingen totdat hij een vergunning had tot afschot.
Beide voorbeelden maken duidelijk dat mensen die dieren houden moeten kiezen: of een dier krijgt alle vrijheid en daarmee bestaat de kans dat deze wegloopt of te grazen wordt genomen of je schermt de veestapel aan alle kanten af, met als gevolg dierenleed of hoge kosten.
De biodynamische pluimveehouder heeft er in de tijd van vogelgriep nog een probleem bij: hij zou het liefst alle kippen vaccineren, maar mag dan zijn producten niet meer exporteren.
Zijn concurrentiepositie is toch al niet al te best, want zijn intensieve pluimveecollega’s die minder scrupules hebben, hebben veel lagere productiekosten en de consument profiteert mee.
Het is dus niet gemakkelijk om een betaalbare diervriendelijke oplossing te vinden.
De grootste kans maakt de oplossing op langere termijn en die ligt in mentaliteitsverandering. De verandering en bewustwording die plaats zou moeten vinden is dat we dieren niet meer gebruiken als recreatiedoel, inkomstenbron of voedsel. Het zou mooi zijn als mensen hun aandacht zouden richten op recht van dieren om de vrijheid te hebben om hun natuurlijk gedrag te vertonen. Het zou een veel mooiere wereld zijn zonder afrastering en met wilde dieren die je niet binnen houdt, maar die je ontmoet en bewondert als ze spontaan en vrij door je naaste omgeving lopen.

Varkens tatoeeren in een Artfarm door een ontspoorde kunstenaar

Zo'n zeemansvlaggetje, met de naam van een meissie erop. De meest gangbare tatoeage die er is. `Heidi' staat er in dit geval, en de huid is niet die van een gespierde Hell's Angel, maar van een krijsend varken. Een enorm beest waarbij je, helaas, meteen aan ham en gebakken bacon denkt. De Belgische kunstenaar Wim Delvoye laat varkens tatoeëren. Met typische stoere mannentatoos, zoals rondborstige zeemeerminnen, gevaarlijke vlammen, dikke karpers, of een klein vadsig Cupidootje. Hij `ondertekent' ze met zijn naam, in Disneyletters.
Het lijkt zielig en dat is het ook, zoals deze documentaire pijnlijk duidelijk maakt. Zielig en smerig en nutteloos. Maar hoe zielig is het varkens te tatoeëren als ze daardoor van de slachtbank worden gered?
De beesten zijn kunstwerken, en genieten wegens de tatoeages auteursrechtelijke bescherming. Delvoye zoekt de grenzen op van de ethiek. Vandaag in zijn Artfarm en, zoals hij in de docu zegt, misschien morgen in een Artpharm, waarin gentechnologie centraal staat.
Die grenzen vond hij: in Europa bleek het veel moeilijker de tatoeagepraktijken uit te voeren dan in China, dus heeft hij zijn praktijk daar geplaatst.
Tot zover de Volkskrant van afgelopen zaterdag.
Afgelopen zondag in R.A.M. was namelijk een film van Sander Snoep te zien over de Belgische kunstenaar Wim Delvoye. Delvoye wordt gevolgd naar China, waar hij werkt aan zijn volgende collectie: getatoeëerde varkens die uiteindelijk verkocht zullen worden aan kunstverzamelaars.

Dat Delvoye niet alleen de grenzen opzoekt, maar ook heeft overschreden had “varkensbeschermvrouwe” Dafne Westerhof afgelopen zomer al geconstateerd. Een varkensrug is geen schildersezel. De tattoosessie is naast een respectloze handeling ook een pijnlijke.

Het geheel zet een dierenliefhebber in een lastige positie, want het liefst zou deze Delvoye doodzwijgen. Delvoye gebruikt drogredenen om zijn eigen ijdelheid te maskeren.
Meer hierover op de site van Animal Freedom.

Laat jagers foto's schieten

Het jachtseizoen is weer begonnen en in de dag- en weekbladen wordt weer ruimschoots verslag gedaan van het plezier dat de jager beleeft aan zijn schietneurose.
Er is een oplossing die de jager zijn zin geeft en het dier ongemoeid laat: laat de jager zijn geweer omruilen voor een fototoestel. Het is net zo spannend om wild te besluipen en te schieten via het vizier van een fototoestel als met een dubbelloops geweer. Als het ook nog een digitaal toestel is, kan de hele wereld via Internet nog voor de borrel meegenieten van zijn trofee en kunnen anderen nog jaren genieten van het beschoten dier.
Kan de virtuele jager zich eindelijk met schoon blazoen vertonen in het veld van dierenliefhebbers.
Er zullen jagers zijn die opperen dat via digitale jacht een overpopulatie ontstaat van loslopend wild. Die kans wordt aanzienlijk kleiner als met dit glansrijke voorstel ook de roofdieren als vossen, etc. onbeschadigd worden gelaten.
Voor meer contra-argumenten tegen de demagogie van plezierjagers, zie deze lijst.
Een andere oplossing vormt een aaneengesloten Ecologische Hoofdstructuur (EHS). Via de EHS kunnen dieren reizen naar dunner bevolkte gebieden en kunnen roofdieren uit het buitenland trekken naar met prooidieren overbevolkte Nederlandse natuurgebieden. Meer lezen? Zie onze site.

EU weert import van wilde vogels

Nu de vogelgriep ook meelift via de import van wilde vogels, wil de EU deze import weren. Dat werd tijd. Vogels en andere dieren uit het wild zijn niet alleen niet gewend aan het leven in kooien, bij de vangst en het transport vallen veel slachtoffers.
Bekend voorbeeld zijn de overvolle kratten geplette schildpadden, mensen die dieren onder hun kleding verstopping in het vliegtuig en het doodschieten van apenmoeders die hun kroost wilden beschermen.
Nu eindelijk de import van wild de inkomsten van de bio-industrie bedreigt, worden maatregelen genomen. Hypocriete vogels die politici!

Heeft een intensieve veehouder bestaansrecht?

Nu de vogelgriep in aantocht is en er mogelijk weer op grote schaal geruimd gaat worden, is het goed om weer eens stil te staan op de economie van de intensieve pluimveehouderij. Wat de meeste mensen in Nederland zich niet realiseren is dat het grootste deel van de producten uit de pluimveehouderij verkocht wordt op de buitenlandse markt. Om dat te kunnen doen moeten de Nederlandse veehouders zo weinig mogelijk geld spenderen aan het welzijn van hun kippen omdat elk extra dubbeltje hun marktpositie verzwakt.
Dus een pluimveehouder doet zijn kippen tekort om zijn buitenlandse college te kunnen concurreren. Dat is toch te gek voor woorden!
U als consument en kiezer kan hierop invloed uitoefenen door uw stem uit te brengen op een partij die de (verborgen en indirecte) exportsubsidies van deze sector wil afschaffen. Wanneer u in de supermarkt komt, kunt het beste een product kopen met een keurmerk dat niet bijdraagt aan de moordende concurrentie.

Overleving in de bio-industrie

Vergoelijking van het bestaan van de bio-industrie kan echt ver gaan.
Pas geleden stelde een kennis van mij dat dieren hoe dan ook baat hadden bij intensieve landbouw, want hun overlevingskansen waren in de mensenwereld bijna altijd beter dan in de natuur. Kennelijk had hij nog nooit gehoord van alle jonge dieren die kort na hun geboorte direct worden afgemaakt, omdat ze nutteloos zijn voor de productie. Dat kan ik hem niet nazeggen, aangezien ik al in de jaren ’80 deelnam aan een actie van Lekker Dier op de Dam te Amsterdam met een mand vol lijkjes van vergaste eendagskuikens.
Maar stel nou eens dat hij gelijk zou hebben. Dat individuele dieren dus in ieder geval gemiddeld betere overlevingskansen zouden hebben in de intensieve veeteelt dan in de vrije natuur. Oké, dan zouden die dieren gemiddeld ouder worden dan buiten de landbouw. Zou dat nu echt een argument vormen voor de bio-industrie? Natuurlijk alleen als je overleven altijd beter vindt dan sterven. Gelukkig denken dierenartsen daar anders over, zodat veel dieren tijdig uit hun lijden kunnen worden verlost.
Een vergelijkbare redenering luidt dat de dieren die nu in de bio-industrie worden geboren anders niet eens hadden bestaan. Even los van het feit dat hier impliciet een materialistische vooronderstelling achter zit (een dier zou helemaal samenvallen met zijn lichaam), pleit ook dit argument helemaal niet voor de intensieve veeteelt. De meeste mensen zouden een bestaan van bijna uitsluitend beperkingen, frustratie, verveling, eenzaamheid en fysiek lijden namelijk niet verkiezen boven niet-bestaan. Het argument lijkt een beetje op het aanprijzen van de hel als iets wat nog altijd beter is dan de eeuwige uitdoving van de ziel.

Titus Rivas

Vaccineren hobbydieren

PVE vreest voor export door vaccineren hobbydieren, (Agrarisch Dagblad, 21/10/2005).

Je zou verwachten dat boeren die kippen of andere dieren voor hun hobby houden dat op zo'n beperkte schaal doen dat de producten daarvan niet in het reguliere circuit terecht komen. Blijkbaar is dat anders want de PVE is bang dat wanneer hobbykippen gevaccineerd worden dat dan hun vlees mogelijk met dat van de niet gevaccineerde kippen vermengd wordt. Wanneer het buitenland dan testen naar vogelgriep-aanwijzingen op dat vlees doet, kan de verdenking ontstaan dat het vlees "besmet" is. Een oplossing is een markervaccin dat bij testen duidelijk maakt dat het afkomstig is van gevaccineerde dieren. Een andere oplossing natuurlijk is de veestapel van hobbydieren aan een maximum te stellen, zodat zij hun producten op lokale schaal of eigen gebruik kunnen afzetten.
Veel hobbyboeren houden dieren ook vanwege de inkomsten, het woord "hobby" is dan eigenlijk niet van toepassing, het zijn meer kleinschalige veehouders.

Gaat de pluimveehouderij een vogelgriep overleven?

Minister Veerman kondigde in het najaar 2003 aan dat hij de intensieve veehouderij niet meer zou steunen als er weer een varkenspest of vogelgriep zou uitbreken. Intensieve veehouders gaven als commentaar dat hun bedrijf een nieuwe pest- of MKZ uitbraak niet zouden overleven.
Ondertussen nadert er vanuit Zuid-Oost Europa een nieuwe vogelgriep. In de EU wordt alweer steun gezocht voor de gedupeerde veehouders.
Vanuit het oogpunt van tegenstanders van de intensieve veehouderij zou een nieuwe vogelgriep-uitbraak een zegen zijn. De huidige bio-industrie is gericht op export. 2 van de 3 dieren in de veehouderij worden geëxporteerd. Zou deze veestapel door de vogelgriep, varkenspest of MKZ worden gedecimeerd dan wordt de kans groter dat de overblijvende veehouders zich gaan realiseren dat grootschalig denken geen toekomst meer heeft. Dit vergroot de kansen van biologische veehouders. Belangrijk is dan natuurlijk wel dat zij hun dieren buiten laten lopen en preventief vaccineren. Wanneer de producten dan nog alleen op de binnenlandse markt worden verkocht is, vervalt het huidig bezwaar dat de buitenlandse markten dergelijke producten tegenhouden.