Informatie op vis-etiketten op Internet uitwerken

Visbedrijven hebben moeite met de informatie die ze vanaf 20-12-2014 moeten vermelden op de nieuwe etiketten voor visproducten. Zelfs per bedrijf zijn verschillen in de informatie op de etiketten te verwachten. In plaats van eenvoudiger en gelijker dreigt de etikettering onoverzichtelijker en onduidelijker te worden.

Toch is de oplossing simpel: geef de mogelijkheid om te verwijzen naar een Internetsite. Via Internet kan de consument thuis vergelijken welk product het meest geproduceerd volgens de criteria die hij belangrijk vindt. Op Internet kan iedereen die weet van de hoed en de rand controleren of correcte informatie wordt geleverd.

Koopt een consument in een winkel eerst het product en krijgt later te horen dat de informatie niet klopt, kan er altijd een procedure worden georganiseerd dat de fabrikant voor deze foute informatie wordt beboet.

Hoezo………., redelijk doel?

Artikel 36, lid 1 van de Gezondheids- en WelzijnsWet voor Dieren (GWWD) zegt: Het is verboden om zonder redelijk doel of met overschrijding van hetgeen ter bereiking van zodanig doel toelaatbaar is, bij een dier pijn of letsel te veroorzaken dan wel de gezondheid of het welzijn van een dier te benadelen.
Al enige tijd vraag ik mij af hoe ik dit wetsartikel nu eigenlijk moet duiden. Immers, als ik om mij heen kijk kom ik regelmatig situaties tegen die naar mijn gevoel op z’n minst op gespannen voet staan met hetgeen hier is bepaald. Ik weet natuurlijk ook wel, enigszins bekend met het lezen en verklaren van wetteksten, dat de kneep hem hier waarschijnlijk zit in de term ‘redelijk doel……..’ waardoor het verbod tot kwellen van dieren niet absoluut is.
Op 25 augustus 2002 had Koos van Zomeren een interview in de NRC – ook te lezen op deze site -met prof. Dirk Boon, hoogleraar Dier en Recht te Utrecht. Dit gesprek ging over Boons frustratie dat de Gezondheids- en Welzijnswet voor Dieren, artikel 36, eerste lid nooit wordt toegepast. Naar mijn mening is er in de negen jaren die sindsdien zijn verstreken op punt weinig veranderd.
Laat ik als voorbeeld nu eens het ‘sport’vissen nemen. Bij deze, door zo’n tweeënhalf miljoen landgenoten beoefende, vrijetijdsbesteding kun je toch moeilijk volhouden dat de betrokken dieren geen pijn of letsel wordt toegebracht. Dat vissen pijn, angst en stress kunnen ervaren is door vele wetenschappelijke onderzoeken aangetoond. Pijn, letsel, gezondheid en welzijn van het dier zijn hier wel degelijk in het geding. Zelfs in die gevallen waarin de visser op een ‘verantwoorde’(?) wijze met de gevangen vis omgaat is het leed al toegebracht. Om maar te zwijgen van de vele gevallen waarin men zich op geen enkele wijze bekommert om de ellende die men bij het dier aanricht. De veel voorkomende zgn. rally-viswedstrijden zijn een gruwel voor iedereen die respect voor en mededogen met dieren als mensenplicht beschouwt.
Uiteraard zijn er meer voorbeelden te geven van situaties waarin dieren als lijdend voorwerp optreden omdat mensen nu eenmaal er van uitgaan dat dieren er voor de mens zijn en zich hebben te schikken naar de menselijke belangen en behoeften.
In de economie, de sport, de recreatie- en vermaakssector, de medische wetenschap, kortom in haast alle maatschappelijke geledingen worden dieren gebruikt om de mens ter wille of van nut te zijn.
Kennelijk is de uitleg van het ‘redelijk doel’ van artikel 36 daarbij uiterst rekbaar geworden.
Het menselijk belang is de maat geworden waarmee de toelaatbaarheid van wat met dieren kan en mag worden gedaan wordt gemeten.
Het lijkt mij hoog tijd de discussie daarover (weer) eens open te breken.

Volendamse overlevingsbak voor bijvangst verduurzaamt visserij

Drie Volendamse broers Schilder ontwikkelden een overlevingsbak waarmee ondermaatse vis of vis die niet aangevoerd mag worden - de bijvangst - voor 99% weer levend in zee kan worden teruggezet. Met deze innovatie leveren de broers, die zelf ook vissers zijn, een belangrijke bijdrage aan de verduurzaming van de visserij. De jury van de Herman Wijffels Innovatieprijs 2011 spreekt in haar beoordeling van een 'innovatie met veel impact, niet alleen in Nederland maar hopelijk straks ook op wereldwijde schaal'.
Van de visvangst is 40% bijvangst, waarvan normaal 13% het overleeft bij terugzetten in zee.

Kamervragen over vermalen vis bij waterkrachtcentrales

Vragen van het lid Ouwehand (Partij voor de Dieren) aan de staatssecretaris van Economische Zaken, Landbouw en Innovatie over massale vissterfte bij waterkrachtcentrales

Bent u ervan op de hoogte dat de voorzitter van de Werkgroep Aalherstel heeft gewaarschuwd dat er massale vissterfte optreedt bij waterkrachtcentrales, waarbij ook (Europese) bedreigde en beschermde soorten als de paling en de zalm in de turbines vermalen worden?

2. Klopt het dat in de bestaande Nederlandse waterkrachtcentrales 20 tot 30% van de vissen vermalen worden in de turbines als zij stroomafwaarts migreren? Zo neen, waar baseert u dat op?

3. Hoeveel waterkrachtcentrales in Nederland zijn uitgerust met een aantoonbaar goed werkend visgeleidingssysteem, zodat stroomafwaarts migrerende vissen ongeschonden langs de centrale worden geleid, en bij hoeveel centrales is dit nog niet op orde? Op welk wetenschappelijk onderzoek en monitoringsgegevens baseert u dit?

4. Deelt u de mening dat bestaande centrales zo spoedig mogelijk voorzien moeten worden van een aantoonbaar goed werkend visgeleidingssysteem, zodat vissen wel ongeschonden de rivieren af kunnen zwemmen, en als dit niet het geval is de centrale stilgelegd zou moeten worden?

5. Kunt u uiteenzetten hoe de sterfte van paling bij waterkrachtcentrales zich verhoudt tot de afspraken die Nederland in Europa heeft vastgelegd in kader van het Aalbeheerplan om de paling te beschermen?

6. Zijn er in het kader van het Aalbeheerplan al maatregelen genomen om paling ongeschonden langs waterkrachtcentrales te leiden? Zo ja, welke maatregelen zijn er genomen en hoe effectief zijn deze aanpassingen? Zo neen, waanneer worden deze maatregelen dan wel genomen en geëvalueerd?

7. Kunt u een overzicht geven van de stand van zaken met betrekking tot de waterkrachtcentrale in Borgharen en of er al monitoringsgegevens over de vissterfte en vispasseerbaarheid zijn?

Geen vergunning voor een waterkrachtcentrale die vissen vermaalt

Visvermalingscentrale Borgharen: Rode stroom kan niet groen zijn!
Partij voor Dieren dient motie in de Tweede Kamer in

Persbericht PvdD. Den Haag, 13 oktober 2010 - De Partij voor de Dieren wil dat er geen vergunning wordt afgegeven voor de waterkrachtcentrale in Borgharen, zolang er geen goede oplossing is gevonden voor de langs trekkende vissen in het gebied. Esther Ouwehand heeft hiervoor vandaag een motie ingediend in de Tweede Kamer.

Met de huidige voorstellen voor de aanleg van de waterkrachtcentrale lopen vissen grote kans om in de turbines van de centrale terecht te komen, waarna ze tot pulp vermalen worden. De centrale bij Borgharen wordt de derde energiecentrale in de Maas, waardoor de rivier een onneembare barrière wordt voor vissen. Onder deze vissen bevinden zich ook beschermde soorten, zoals als de zalm en de paling, waardoor het voortbestaan van deze soorten verder onder druk komt te staan. Saillant detail is dat de geplande waterkrachtcentrale in de plaats komt van een goed werkende vistrap, die onlangs door Rijkswaterstaat nog voor 3,1 miljoen euro is aangelegd.

Testen hebben inmiddels aangetoond dat het nu voorgestelde systeem waarmee de vissen langs de turbines worden geleid, onvoldoende bescherming zal bieden. De minister van Verkeer en Waterstaat erkent dit, maar zegt dat daar rekening mee wordt gehouden bij de vergunningverlening. Wanneer blijkt dat teveel vissen worden vermalen, moet de exploitant aanvullende maatregelen nemen om de vissterfte tegen te gaan. Als deze maatregelen tot onvoldoende resultaat leiden, dan zullen de turbines van de waterkrachtcentrale zelfs stilgelegd moeten worden. De Partij voor de Dieren vindt deze maatregelen mosterd na de maaltijd, want de grootschalige vissterfte heeft dan al plaatsgevonden en kan juist voorkomen worden door vanaf het begin met goede vispassages te werken. Daarnaast vreest de partij dat, als het zover komt, het economische belang op korte termijn van een werkende turbine zwaarder zal wegen dan het belang van een gezonde visstand op lange termijn. Opmerkelijk is dat partijen als CDA, VVD en SGP in debatten de gemalen als voornaamste oorzaak aanmerken voor de kritieke situatie onder bedreigde vissoorten, zoals de paling. Deze partijen steunden de motie van de Partij voor de Dieren echter niet.

Esther Ouwehand: De Partij voor de Dieren is een groot voorstander van groene stroom, maar de biodiversiteit moet wel voldoende beschermd worden. Het vermalen van vissen kleurt groene stroom bloedrood. Dat kan toch niet de bedoeling zijn van duurzame energie’.

Giftigheid van gevangen vis wordt gemaskeerd

De Partij voor de Dieren vermoedt dat gifwaarden in vis sterk kunnen schommelen afhankelijk van de locatie van vangst. Door deze waarden over verschillende locaties te middelen wordt het giftige karakter van vis gemaskeerd.
Dit blijkt uit vragen van het lid Ouwehand (Partij voor de Dieren) aan de ministers van Landbouw, Natuur en Voedselkwaliteit en van Volksgezondheid, Welzijn en Sport over gifgehalten in vis (1 juli 2010).

1. Heeft u kennisgenomen van een nieuwe viswijzer die informatie verstrekt over gifgehaltes in vis en ecologische en gezondheidsinformatie combineert? Hoe beoordeelt u dit initiatief?
2. Hoe beoordeelt u de kritiek van de makers van deze nieuwe viswijzer dat de gezondheidsaanbevelingen voor de consumptie van vis gebaseerd zijn op gemiddeld aangetroffen gifwaarden, terwijl de hoeveelheid gif in een bepaalde vis gemakkelijk veel groter kan zijn wanneer de vis in vervuild gebied is gevangen?
3. Op basis van welke wetenschappelijke informatie wordt door het Voedingscentrum gesteld dat het risico voor je gezondheid door eventuele giftige stoffen verwaarloosbaar is ten opzichte van de voordelen van regelmatig vis eten? Op welke wijze is de grote variatie meegenomen in de gifgehaltes van verschillende vissen van dezelfde soort?
4. Deelt u de mening dat het van belang is de herkomst van de vis te weten om een reële inschatting te kunnen maken van de hoeveelheid toxische stoffen? Zo ja, hoe kan de overheid zonder deze nuance blijven communiceren dat het verstandig is om twee keer per week vis te eten? Zo neen, waarom niet?
5. Deelt u de mening dat ten behoeve van de gezondheid van de consument vis duidelijk traceerbaar zou moeten zijn? Zo ja, op welke wijze bent u van plan dit te doen? Zo neen, waarom niet?
6. Kunt u toelichten wat precies bedoeld wordt met de stelling van het Voedingscentrum dat het eten van vis (2 maal per week, waarvan 1 keer vette vis) de kans op hart- en vaatziekten verkleint? Ten opzichte van welk voedingspatroon zou de kans op hart- en vaatziekten precies worden verkleind?

Het gaat bij kweekvis en de koks gewoon om de centen

Op de site Misset Horeca wordt ingegaan op:

Zeven vooroordelen over kweekvis

Bij het reageren op deze vooroordelen wordt geen sterke argumentatie gevoerd. We sommen de vooroordelen op en laten die gedeelten in de reactie staan die duidelijk de onverschilligheid van de auteur Bianca Roemaat laten zien over het welzijn van de kweekvis en haar gebrek aan betrokkenheid bij de ernst van de problematiek.

Op de site:

Kweekvis komt steeds vaker op het restaurantbord terecht. De achteruitgang van de natuurlijke visstand maakt kweekvis het op één na beste alternatief. Koks blijven hun vooroordelen. We laten er een zevental passeren.

1. 'Kweekvis zit vol medicijnen'
Zolang de kwekers open communiceren over wat ze met hun vissen doen, is enigszins te controleren of het veilig gebeurt

2. ‘Kweekvis is groter’
Wie een gekweekte kabeljauw naast een wilde legt, komt al gauw tot de slotsom dat de kweekvis groter is. ‘Ze hebben vast groeihormonen gekregen’, is één van de vooroordelen. Of dat de reden is, laten we hier buiten beschouwing, omdat daarover niet zomaar een uitspraak is te doen zonder wetenschappelijk onderzoek.

3. ‘Kweekvis eet vis’
‘In de brokjes die de vissen in bassins krijgen, zit vaak eiwit en soja. Maar ook restproducten van wild gevangen vis en schaaldieren. Dat riekt naar ‘kannibalisme’, maar dat is in de natuur gebruikelijk.

4. 'Kweekvis is minder lekker'
Het is een cliché, maar smaken verschillen.

5. ‘Kweekvissen hebben geen ruimte'
Wie een bassin ziet waarin het krioelt van de vissen, krijgt snel dat idee. Toch is de diepte vaak niet meteen waar te nemen, dus dat kan schelen.

6. ‘Visteelt is belastend voor het milieu'
Berichten over vervuild water haalden de pers. Inmiddels is heel wat werk verzet door de kwekers. Logisch, want ze zijn niet gebaat bij negatieve geluiden in de media.

7. ‘Biologisch kweken klinkt tegenstrijdig'
Hoe dan ook, biologisch gekweekte vis klinkt net iets positiever dan ‘gewoon’ geteelde. Dus waarschijnlijk heeft het potentie.

Tot zover de site Misset Horeca.

Ook hier is de conclusie duidelijk: het gaat in de intensieve veehouderij, intensieve visserij en in de horeca om de centen en echt verantwoordelijkheid nemen voor de gevolgen van dat denken ontbreekt.

Vlees noch vis

Sinds ruim een half jaar eet ik geen vlees en vis meer. Dat was een hele stap voor een fervent vleeseter als ik was en het ik verbaas me er zelf over dat me dat zo goed als geen moeite heeft gekost. Ontwenningsverschijnselen heb ik niet gehad en ik eet nog steeds lekker!
Nu ben ik een tamelijk conservatieve eter en in mijn “vleestijd” was ik verzot op de Hollandse pot. Aardappelen, groente en een stukje vlees met lekkere vette jus, verrukkelijk! Pastagerechten, bonen, allemaal prima maar wél met vlees!
Tja, dan word je vegetariër omdat je niet meer tegen al dat dierenleed kunt, de CO2-uitstoot ook niet langer aan je laars kunt lappen en het ook een onverdraaglijke gedachte vindt dat miljoenen mensen elke avond met honger naar bed gaan omdat het vee dat voor het vlees zorgt gevoed moet worden ten koste van voedsel voor mensen. Mij dunkt, reden genoeg om over te stappen op een voedingspatroon dat minder belastend is voor dier, mens, milieu en geweten. Wat nu? Want een mens wil toch lekker, genoeg en gezond eten, niet waar?
IJzer, B-vitaminen, eiwitten, het zit allemaal in vlees en het is onmisbaar om je lichaam in conditie te houden en te wapenen tegen allerlei enge kwalen. Je gaat er wat over lezen en komt tot de conclusie dat er tal van producten zijn waarin geen kruimeltje vlees is verwerkt en die je toch moeiteloos kunnen voorzien van de broodnodige bestanddelen. Groente, peulvruchten, eieren, vruchten, sojaproducten, het zijn allemaal goede en smakelijke alternatieven voor het varkenslapje, kipfiletje of biefstukje. Desnoods kun je nog eens een voedingssupplement tot je nemen als niet helemaal zeker bent van de volledigheid van je dieet. Er is dus geen enkel redelijk rationeel beletsel je van de consumptie van vlees af te wenden. Eerder is het zo dat veel ex-vleeseters zich lichamelijk beter voelen om van het geestelijke aspect nog maar te zwijgen. Een bijkomend voordeel kan ook nog zijn dat eventueel overgewicht dat vaak wordt veroorzaakt door (overmatige) vleesconsumptie, na de overgang naar plantaardig voedsel aanzienlijk afneemt – bij mij zo’n 5 à 6 kilo – zonder dat er kwantitatief en kwalitatief minder wordt gegeten.
Waar je ook een beetje aan moet wennen zijn de reacties uit je omgeving. Sommigen reageren begrijpend, respectvol of neutraal. Een enkeling verklaart je openlijk of achter je rug om voor gek en zelfs komt het voor dat je voorbeeld wordt gevolgd! Natuurlijk loop je tegen vooroordelen en gevestigde opvattingen over vegetariërs aan.
In dit verband herinner ik mij een voormalig burgemeester van Leeuwarden, Mr. A.A.M. van der Meulen – de man is lang dood, dus kan ik zijn naam rustig vermelden - in de jaren vijftig. Hij was overtuigd vegetariër en “tot overmaat van ramp” was hij eveneens geheelonthouder. In de volksmond werd hij daarom “Adriaan, de blauwe grasvreter” genoemd, hetgeen tamelijk scherp aangeeft hoe, zeker in die jaren, tegen vegetarisme (en geheelonthouding) werd aangekeken.
Nu hoor je vaak dat je “er wel om moet denken dat je niet zo’n bleek, spichtig, hologig mannetje moet gaan worden, want dat zijn de meeste vegetariërs toch écht wel, hoor!”. Of er wordt getwijfeld of je alles wel krijgt wat je moet hebben. Vaak uit bezorgdheid, dat wel! Toch is mijn ervaring dat de meeste mensen in mijn omgeving mijn beslissing respecteren, zij het dat aan het eind van mijn verhaal ik toch nog vaak hoor: “Ik vind het knap van je, hoor, daar niet van! Maar ik wil mijn stukje vlees toch niet missen!”. Waarop ik dan maar weer begripvol reageer met de opmerking dat ik dat ook niet verlang en dat wel of geen vlees eten een persoonlijke zaak is waar je zelf over gaat. Discussie gesloten!
Als kersverse vegetariër ben ik natuurlijk ook zeer geïnteresseerd in de maatschappelijke ontwikkelingen op het gebied van vegetarisch voedselaanbod in winkels en restaurants. En ook in gevallen waarin het dierenwelzijn in samenhang met de productie en consumptie van vlees en vis onderdeel van de berichtgeving is wordt mijn interesse aanzienlijk geprikkeld.

Ik lees dat er bv. In Nederland zo’n 700.000 tot 1.000.000 vegetariërs los rondlopen en dat er ook veel lieden zijn die als “vleesverlater” – een vreselijk woord, wie bedenkt daar wat anders voor? – kunnen worden aangemerkt.
Zeer recent las ik in mijn krant het bericht dat het Centraal Bureau Levensmiddelenhandel besloten heeft voortaan geen “blank” kalfsvlees meer te verkopen. De blankheid van het vlees is kennelijk voor veel consumenten een voorwaarde om het te kopen en te eten en is een gevolg van een zeer ijzerarm dieet waarop de dieren worden gezet waardoor er bloedarmoede ontstaat! Dierenleed dat veroorzaakt wordt door volkomen irrationele eisen die mensen aan voedsel zijn gaan stellen. Dierenleed dat dus makkelijk kan worden voorkomen. Gelukkig schijnt daar nu, althans in Nederland een eind aan te komen. Eerder al besloot het CBL geen vlees meer van onverdoofd gecastreerde biggen te verkopen, meer aandacht aan diertransporten te besteden en zich in te spannen voor de duurzame visvangst. Natuurlijk zijn dat kleine stapjes en gaat het de rechtgeaarde activist lang niet snel en ver genoeg. Toch denk ik dat dit soort berichten aangeven dat de samenleving wel degelijk in beweging is op het gebied van de relatie dieren/voeding. Het welzijn en welbevinden van dieren begint steeds meer onderwerp van discussie te worden. En dat is niet in de laatste plaats de verdienste van organisaties als de Partij voor de Dieren, Wakker Dier, Varkens in Nood e.a. De politiek wordt gedwongen dankzij het kordate en ter zake kundige optreden van Marianne Thieme, Esther Ouwehand en Nico Koffeman het dierenwelzijn of het gebrek daaraan regelmatig op de agenda te zetten en de minster van LNV heeft zelfs twee ambtenaren vrij gemaakt voor de beantwoording van vragen die de Kamerfractie aan de regering worden gesteld over dierenaangelegenheden. Dat wekt bij sommigen irritaties op maar ik denk dat dit een juist een bewijs is van het feit dat in Nederland nog heel veel mis met de behandeling van dieren. Er is nog te veel en te vaak sprake van onverschilligheid, de wens tot economisch gewin en de hang naar vermaak en genot waar de belangen van dieren volledig aan ondergeschikt worden gemaakt.

Niet te veel vlees of vis eten is gezond, maar het kan ook (ge)zonder

Het Voedingscentrum meldt:
De Gezondheidsraad bevestigt dat vis eten gezond is, in de Richtlijnen goede voeding (2006). Die zegt dat als je twee keer per week vis eet, waarvan een keer per week vette vis, dan verklein je daarmee de kans op hart- en vaatziekten. Deze hoeveelheden zijn voldoende. Meer vis eten levert geen extra voordeel op.

In een uitzending van Radar op 3 november werd gesuggereerd dat vissen een hoog gehalte aan giftige stoffen bevatten die schadelijk zijn voor de gezondheid. De Gezondheidsraad denkt daar anders over. Zo staat in de Richtlijnen dat ‘het gezondheidsrisico door blootstelling aan giftige stoffen niet opweegt tegen de gezondheidswinst door regelmatig vis te eten’. Kortom: je hebt zoveel baat bij twee maal per week vis eten, dat het andere daardoor te verwaarlozen is.

De Nederlandse Vegetariers Bond meldt:
Een goede balans tussen de twee vetzuren is belangrijk, maar de moderne mens blijkt naar verhouding te veel linolzuur en te weinig linoleenzuur en daaruit voortvloeiende vetzuren binnen te krijgen. En dan met name één heel belangrijk omzettingsproduct: het DHA.
Hoewel uit onderzoek blijkt dat vegetariërs er wat betreft hart- en vaatziekten, de aandoeningen waarvoor DHA wordt aangeraden, gunstig uitspringen, zou je je als vegetariër wellicht zorgen kunnen gaan maken. Gelukkig zijn er ook andere manieren dan vette vis eten of capsules met visolie slikken om aan de benodigde ‘visvetzuren’ te komen. Als je niet zwanger bent, is het voldoende om dagelijks normale hoeveelheden plantaardige voedingsmiddelen met een hoog gehalte aan linoleenzuur te gebruiken zoals lijnzaad- en koolzaadolie en walnoten. Een supplement is dan niet nodig, want je maakt uit deze oliën en noten zelf voldoende visvetzuren aan. Met lijnzaadolie moet je echter wel oppassen: deze is niet geschikt om in te bakken en te braden, maar je kunt hem wel in de sla doen en door je muesli roeren. Je kunt ook supplementen kopen met lijnzaadolie, bijvoorbeeld Megaflax van het merk Witsenburg, mét Vegetarisch Keurmerk.

Lezing van Dos Winkel: wat is er mis met vis?

Online lezing met analoge slideshow door onderwaterfotograaf Dos Winkel

In februari 2008 werd een artikel gepubliceerd in Science: Ruim veertig procent van de zeeën en oceanen op aarde heeft zwaar te lijden van menselijke invloeden. Geen zeegebied ontsnapt helemaal aan menselijke verstoring.
Enkele van de achttien betrokken ecologen zeiden ‘geschokt’ te zijn en noemden de publicatie een „wake up call” aan overheden en beleidsmakers. Meteen volgde een relativering, namelijk dat ‘vaststaat dat de wetenschappelijke betekenis van het artikel beperkt is.’ Zij stellen dat bepaalde invloeden nog niet zijn meegeteld, zoals clandestiene visserij en de neerslag van atmosferische vervuiling. Het is waarschijnlijk dus nog erger!

Onderwaterfotograaf Dos Winkel, behorende tot de wereldtop van de onderwaterfotografen, weet als ervaringsdeskundige dat het inderdaad nog wel eens veel erger gesteld kan zijn met onze zeeën en oceanen. Hij strijdt al jaren voor meer bekendheid met hetgeen zich onder de oppervlakte bevindt – en dus letterlijk niet gezien wordt! – van tweederde van onze planeet. Niet alleen zijn veel soorten vis al uitgestorven, een veel groter aantal wordt zo overbevist dat visserijexperts nu al durven te beweren dat, wanneer we niets doen, over 15 jaar alle oceanen zijn leeggevist...

Daarbij komt, zegt Winkel, dat de gevangen vis meestal ver onder de maat is en bovendien zwaar vervuild. Gifstoffen hebben immers de neiging te accumuleren in de voedselketen. Alles wat via rivieren en kanalen in zee wordt gedumpt vindt zijn weg van kleinere naar steeds grotere vissen. Indien gevangen eindigt datgene waar we juist vanaf wilden weer op ons bord.

Jarenlang en met engelengeduld legde hij het schitterende ongeziene onderwaterleven vast op de gevoelige plaat. Zijn fototentoonstellingen van het fraaiste onderwaterleven gaan de hele wereld over. In september komt zijn boek ‘Wat is er mis met vis?’ uit.

Iedereen die van een visje houdt, gefascineerd is door die blauwe planeet waarop wij wonen en zich zorgen maakt en zich afvraagt wat hij of zij kan doen? Kom luisteren naar Dos Winkel en bezoek vanaf 10 april de fototentoonstelling in de Bibliotheek van de TU Delft, Prometheusplein 1.

De lezing is in twee delen te horen en te zien op onderstaande links:

Wat is er mis met vis?! deel 1

Duur: 00:38:52

Wat is er mis met vis?! Deel 2

Duur: 1:08:58

Voldoende omega-3 vetzuren zonder vis te eten

In het magazine Leven van maart/april 2005 van de Nederlandse Vegetariërsbond (NVB) een artikel over een alternatieve manier om voldoende omega-3 vetzuren te komen zonder vis te eten.

Als principieel niet-viseter kan je zo langzamerhand een licht gevoel van paniek besluipen, zeker als ook de serieuze wetenschap en het Voedingscentrum erop hameren dat je twee keer per week vette vis moet eten. Het wordt tijd de zaken op een rijtje te zetten. De voedingskundige van de NVB laat zien datje met een aantal simpele regels goed aan je omega-3-vetzuren komt zonder daarvoor vis te hoeven eten of naar supplementen te hoeven grijpen.

Uit onderzoek blijkt dat vegetariërs er wat betreft hart- en vaatziekten, de aandoeningen waarvoor de visvetzuren worden aangeraden, gunstig uitspringen, zou je je als vegetariër wellicht zorgen kunnen gaan maken. Die aanbeveling van het Voedingscentrum om twee keer per week vette vis te eten is er tenslotte niet voor niets. Gelukkig zijn er ook andere manieren dan vis eten of capsules met visolie slikken om aan de benodigde `visvetzuren' te komen. Als je niet zwanger bent, is het voldoende om dagelijks normale hoeveelheden plantaardige voedingsmiddelen met een hoog gehalte aan linoleenzuur te gebruiken. Voorbeelden hiervan zijn lijnzaad- en koolzaadolie en walnoten. Een supplement is dan niet nodig, want je maakt uit deze oliën en noten zelf voldoende visvetzuren aan. Met lijnzaadolie moet je echter wel oppassen. Deze olie is instabiel en dus kort houdbaar. Daarom is hij niet geschikt om in te bakken en te braden, maar je kunt hem wel in de sla doen en door je muesli roeren.

Meer over een gezond weekmenu? Klik hier.