Dolfinarium is een dieronvriendelijk circus

Het wettelijk verbod op wilde dieren in circussen moet ook gelden voor het Dolfinarium in Harderwijk. Dat zegt fractievoorzitter Marianne Thieme van de Partij voor de Dieren nav de commotie die de uitzending van Rambam heeft veroorzaakt.

Het Dolfinarium bestrijdt de conclusie van het tv-programma Rambam waarin wordt gesteld dat het Dolfinarium een circus is en géén dierentuin.
Het Dolfinarium heeft in december enkele dagen een stagiair in dienst gehad die undercover voor het televisieprogramma Rambam bleek te werken. Deze persoon heeft achter de schermen opnames gemaakt van medewerkers en dieren.
Volgens het Dolfinarium past het samenspel tussen mens en dolfijn ruimschoots binnen alle wettelijke regelingen waar het Dolfinarium aan moet voldoen, net zoals alle dierentuinen dat moeten.
Ze zijn van mening dat het educatieve belang van parken een essentiële bijdrage levert aan de bewustwording van (zeezoog)dieren, hun natuurlijke omgeving en hun bedreigingen bij het grote publiek. De passie die zeezoogdierparken en dierentuinen bij het grote publiek kunnen oproepen door het bieden van direct contact met de dieren is volgens het dolfinarium onvervangbaar. Deze passie zou mensen bewegen de natuur te waarderen en te koesteren.

Zowel het circus als een dierentuin heeft het bezwaar dat dieren gevangen worden gehouden in een beperkte omgeving waarin ze nauwelijks in staat zijn hun natuurlijke gedrag te vertonen. Vrijheid is een dierenrecht, geen enkel dier, ter land ter zee en in de lucht uitgezonderd. Het zou mooi zijn wanneer het grote publiek zich dat bewust zou worden.
Het kijken naar dieren die kunstjes doen helpt die bewustwording niet. Het geeft de boodschap dat dieren gebruikt mogen worden voor amusement. Zeezoogdieren worden onder meer bedreigd doordat zij worden gevangen om geëxploiteerd te worden in Dolfinaria.
Het argument dat het Dolfinarium voldoet aan alle wettelijke eisen en dat de medewerkers dag en nacht klaar staan voor de dieren wordt door alle bedrijven aangevoerd die dieren houden onder omstandigheden die tegen hun rechten ingaan.

Marien ecoloog Kees Camphuysen, geciteerd in de Volkskrant:
Het Dolfinarium claimt dat de dieren zich nu, zeker in het grootste showbassin van het park, ook in een natuurlijke leefomgeving bevinden.
'Ze kletsen compleet uit hun nek. Tuimelaars, en dat zijn de dolfijnen daar, hebben in het echt honderden kilometers tot hun beschikking. Dit is gewoon een kunstmatige omgeving, een pretpark, een circus, zonneklaar. Waar het Dolfinarium wel gelijk in heeft: de dieren vervelen zich inderdaad als ze in zulke kleine tanks leven en je ze niet bezighoudt. Dolfijnen daar leven letterlijk op als ze shows 'mogen' doen'.

Wie wil weten welke argumenten nog meer worden aangevoerd om dieren te blijven exploiteren, kijk eens bij deze opsomming van drogredenen.

Er is een andere weg dan verbieden van nertsenfokken

Het nertsenfokverbod is door twee rechtelijke uitspraken ongedaan gemaakt met een beroep op de Europese rechten van de mens.
Het is ook een gevolg van de politieke beslissing om economische activiteiten centraal in Brussel een juridische basis te geven. Besluiten uit landen binnen de EU kunnen worden overruled. Het gevolg is dat ondernemers geen strobreed in de weg wordt gelegd wanneer ze dieren houden louter en alleen om geldelijk gewin.

Deze uitspraak is zuur voor alle mensen die dierenwelzijn en dierenrechten serieus nemen en niet willen dat nertsen in extreem dieronvriendelijke hokken worden gehouden om hun huid te oogsten als basis voor modegrillen.
Weliswaar gaat staatssecretaris Sharon Dijksma in hoger beroep, maar van haar poging is weinig te verwachten. Politici heffen een glas, doen een plas en alles blijft zoals het was.
Wie graag de nertsenfokkerij uit alle landen in de wereld wil zien verdwijnen, te beginnen in Nederland en vervolgens in Europa kan het beste werken aan bewustzijnsverandering ten aanzien van ons gedrag dat gevolgen heeft voor dieren. Een diervriendelijke verschuiving in bewustzijn, dan in gedrag, vervolgens in politieke verhoudingen, leidt uiteindelijk tot diervriendelijke economische veranderingen.

Het is een lange weg, maar wel een die op alle denkbare terreinen een verbetering van en voor dierenwelzijn zal opleveren.
Voor wie dit een schrale troost vindt, ook bij de oude regeling mochten de nertsenfokker nog tot 2024 doorgaan om "schadevergoeding" te verdienen.

Daar gaan we weer

Het heeft uiteindelijk toch nog 25 jaar geduurd voor de georganiseerde dierenvrienden wakker zijn geworden. Aanleiding was een artikel in de Stentor over het gebruik van de geboortekrik bij koeien, of de veeverlosser zoals de boeren het apparaat liever zelf noemen. De krik is een voor de boer handig apparaat om bij een lastige bevalling het kalf in de meest letterlijke zijn van het woord uit de moeder te krikken.
Tsja, en dat kan natuurlijk niet. Dat het al bijna 25 jaar verboden is, er staat een stevige boete op, vergeten we onder het motto beter laat dan nooit maar liever even.

Bij een normale bevalling doet de koe zelf het werk, maar soms kan het naar de zin van de boer weleens te lang duren, hij wil naar bed of hij moet eten, en dan haalt hij een speciaal touwtje te voorschijn. Aan het ene eind zit een lusje dat om een poten van het kalf worden geslagen. Aan het andere eind zit een stokje, zodat de handen van de boer goed houvast hebben. Een klomp of laars gaat op de bil van de koe om kracht te kunnen zetten, en trekken maar jongens. En als het nog niet lukt gaat er nog zo'n speciaal. touwtje om de poten van het kalf en wordt er met twee man gesjord.

Als een boer het kalf er met een touwtje niet uitgetrokken krijgt, wordt het natuurlijk tijd voor de veearts, maar die kost geld. Elke keer dat hij moet opdraven weer. Boeren redeneren: wat een veearts kan, kan ik ook. En dus ligt er op elke melkveehouderij een geboortekrik. Die kost 1 keer ongeveer €300,-- gaat een leven mee en heeft een trekkracht van minstens zes man. Daar kan zelfs het koppigste kalf niet tegen op. De koe trouwens ook niet.

Het hebben van een geboortekrik mag; hem gebruiken is al bijna 25 jaar verboden. Maar er zijn zoveel zaken in de veehouderij verboden of gebonden aan regels. Omdat er nauwelijks gecontroleerd, laat staan gehandhaafd wordt, lachen de boeren smakelijk om al de verboden en regelgeving.
Het gebruik van de geboortekrik is namelijk niet te controleren. Hoe wil men dat doen? Een politie-agent naast elke zwangere koe zetten? De gewone politie heeft op het boerenerf geen enkele bevoegdheid. De dierenpolitie is inmiddels weer afgeschaft en was trouwens waar het de misstanden in de veehouderij betreft ook een lachertje: ze hadden geen bevoegdheden op het boerenerf. Van koeien, kippen en varkens zijn zogenoemde landbouwhuisdieren gemaakt, en daar kan een boer ongestraft zo ongeveer alles mee uithalen wat hij maar wil. En dat doet hij dan ook.

De controle op vee is alleen voorbehouden aan de speciale boerenpolitie, de AID. Maar deze is intussen opgegaan in de Nederlandse Voedsel en Waren Autoriteit, waar overigens, vrijwel zeker doelbewust, via bezuinigingen een groot capaciteitstekort is gecreëerd. En als er wel genoeg capaciteit zou zijn, zouden ze nog niet controleren. De inspecteurs van de AID durven doorgaans het boerenerf niet op. Het zijn vaak boerenzoons voor wie op vaders bedrijf geen plaats was en die door de sector als verraders worden gezien. En dus ook zo worden behandeld als ze hun gezicht laten zien.

Intussen is staatssecretaris Dijksma bezig met daadkrachtig op te treden. Het gebruik van de krik blijft verboden, en zal ook niet worden gedoogd.

Oh nee? Wat gaat er dan nu na die 25 jaar veranderen dan? Wel politie in de stal? Webcam bij elke zwangere koe? Drones op het boerenerf? Dacht het niet.

Er wordt niet gedoogd, maar bij deze mededeling blijft het.

Intussen gaat de staatssecretaris in overleg met de sector. Doel van het gesprek is na te gaan onder welke voorwaarden het wel kan.

Wedden dat er het volgende uit komt:

Boeren mogen straks de geboortekrik zelf gebruiken op voorwaarde dat ze eerst via een cursus een diploma halen. Boeren die al een bedrijf hebben krijgen het diploma sowieso. Nieuwe boeren krijgen er een als hun vader minstens tien jaar boer is geweest.

En zo is er dan weer op papier een stukje dierenleed verminderd in een land dat vele regels ter bescherming van dieren meteen onderuit haalt door er tijdelijke ontheffingen of uitzonderingen voor toe te staan.

En het moet gezegd, het lukt de boeren steeds weer de zaken zo te draaien dat lijkt alsof ze moeten inbinden, maar er in de praktijk voor hen geen fluit verandert.

Daar gaan we weer….

Op dit filmpje een geboorte van een kalf zonder een krik.

En hier een filmpje met gebruik van geboortekrik.

Stop handel in wilde dieren op Marktplaats

Het tv-programma Vroege Vogels van de VARA ging 20 maart en 9 april op tv in op de handel in wilde dieren, die op het internet welig tiert. Uilen, eekhoorns en slangen staan volgens de programmamakers 'gewoon' tussen speelgoed en tweedehands tuinmeubilair op een website als Marktplaats.nl. Naar aanleiding van de uitzending is Vroege Vogels een petitie gestart die Marktplaats oproept geen advertenties van wilde dieren meer te plaatsen.

Het welzijn van dieren die in het wild thuishoren is ernstig in het geding, zegt Vroege Vogels. Bovendien werkt de verkoop illegale handel en roof uit de vrije natuur in de hand. En door ontsnapping of het loslaten van dieren ontstaan risico’s voor de natuur. Vroege Vogels streeft ernaar de internethandel in wilde dieren tussen particulieren onderling uit te bannen, te beginnen op Marktplaats.

Kamervragen van het lid Ouwehand (Partij voor de Dieren) aan de staatssecretaris van Economische zaken, Landbouw en Innovatie over de internethandel in (wilde) dieren.

1. Is het waar dat u hebt gezegd dat Marktplaats de handel in (wilde) dieren niet moet faciliteren omdat dit niet zou mogen; in reactie op het bericht over de levendige handel in (wilde) dieren via internet? Zo neen, wat was dan de strekking van uw reactie?
2. Kunt u bevestigen dat volgens de huidige wetgeving dieren gehouden mogen worden als huisdier zolang het dier in gevangenschap is geboren, dus ook (wilde) dieren die daar duidelijk niet geschikt voor zijn, zoals sneeuwuilen, zeearenden, stinkdieren, kangoeroes en pythons? Zo ja, wat stelt uw toezegging om Marktplaats een lijst toe te sturen met dieren die niet verhandeld en gehouden mogen worden in de praktijk dan voor?
3. Deelt u de mening dat het feit dat een dier in gevangenschap geboren is niets zegt over of een dier wel of niet wild is en wel of niet geschikt is om als huisdier gehouden te worden rekening houdend met de natuurlijke gedragingen en behoeftes van het dier? Zo ja, deelt u de mening dat het niet inzichtelijk is voor een consument welke dieren wel of niet geschikt zijn om als huisdier gehouden te worden? Zo neen, waarom niet en wat is dan uw definitie van een wild of exotisch dier?
4. Onderschrijft u de analyse dat het mogen houden van (wilde) dieren zolang deze in gevangenschap zijn geboren en het mogen verhandelen van deze dieren via aanbiedingssites als Marktplaats impulsaankopen in de hand werkt en de illegale roof van wilde dieren uit de natuur stimuleert? Zo neen, waarom niet?
5. Kunt u uiteenzetten hoeveel handhavingcapaciteit er momenteel nodig is en wordt ingezet om te kunnen voorkomen dat er wordt gefraudeerd in de handel in dieren op internet?
6. Deelt u de mening dat het een beetje onzinnig is om elke internetadvertentie door een NVWA-er te laten controleren, om speciale deskundigen in dienst te moeten nemen die een bij de geboorte aangebrachte pootring kunnen onderscheiden van een namaak pootring en om speciale ecologen in dienst te moeten nemen om het verschil te kunnen zien tussen een ernstig bedreigde soort die mogelijk illegaal wordt verhandeld en een veelvoorkomende verwante soort om zo de illegale handel in dieren aan banden te kunnen leggen, terwijl via een korte positieflijst veel gemakkelijker duidelijkheid ontstaat over wat wel en niet is toegestaan en dat dit ook makkelijker is te handhaven?
7. Nu u kennelijk deze praktijken afkeurt, deelt u dan ook de mening dat de huidige wetgeving niet toereikend is om de handel in (wilde) dieren die niet geschikt zijn als huisdier te verbieden en op welke wijze en termijn gaat u de wetgeving aanpassen zodat de verkoop van (wilde) dieren niet meer mogelijk is?
8. Kunt u uiteenzetten wanneer de door u toegezegde positieflijst voor zoogdieren klaar is?
9. Deelt u de mening dat een positieflijst voor enkel zoogdieren niet toereikend genoeg is voor dit probleem? Zo ja, wanneer gaat u naast een positieflijst voor zoogdieren ook een positieflijst voor vogels, amfibieën en reptielen opstellen? Zo neen, waarom niet?
10. Kunt u uiteenzetten hoe het staat het met de uitvoering motie Ouwehand (Kamerstuk 28286, nr 534) over het onmogelijk maken van het houden van ooievaars als huisdier, bijvoorbeeld in het kader van de nog in te voeren positieflijst?
11. Bent u bereid zo spoedig mogelijk een verbod op de handel in dieren op internet in te stellen? Zo ja, op welke wijze en termijn? Zo nee, waarom niet?

Waarom moet de bontfokkerij wel worden verboden?

Door het toenemende gebruik van bont in de mode gaat het de Nederlandse pelsdierfokkers voor de wind. Er is dan ook weer wat geld om een poging te doen om het imago op Internet wat op te krikken. Wie een kijkje neemt op de site van de Nederlandse Federatie van Edelpelsdierhouders (NFE) vindt dan ook veel achtergrondinformatie over de manier waarop nertsen worden gehouden.
Vele tegenstanders van de pelsdierhouderij gruwelen van het moment dat de nertsen gedood worden om van hun pels te worden ontdaan. Anderen vinden de karige levensomstandigheden een groter bezwaar. Kijk maar eens naar de povere manieren waarop de nertsenhouder poogt het leven in de kooi van een nerts wat te “verrijken”.

Er is zelfs een ethicus G. de Jonge bereid gevonden om ethische bezwaren van tegengas te voorzien. Het moet gezegd: de heer de Jonge heeft het niet moeilijk om een aantal ethische bezwaren te ondergraven. De reden daarvan is de historische naïviteit waarmee dierenbeschermers menen de rechten van dieren te moeten onderbouwen. Zo zijn er nog steeds velen die denken dat het indruk maakt om aan te voeren dat een nerts een intrinsieke waarde heeft. Voor een pelsdierhouder is de economische waarde van de pels veel indrukwekkender dan de intrinsieke waarde van het levende dier.

Een pelsdierhouder mishandelt zijn dieren niet actief. Hij kijkt wel uit, want hij wil een mooie pels. Het moment dat de nertsen vergast worden om hen van hun mantel te ontdoen is voor veel mensen een vreselijke gedachte, omdat zij de dood eng vinden.
Vele mensen realiseren zich niet dat het leven van een nerts oersaai is en dat daarin het eigenlijke bezwaar ligt. Deze dieren worden in gevangenschap geboren en krijgen nooit wat in de vrije natuur al miljoenen jaren normaal is: de mogelijkheid tot natuurlijk gedrag in vrijheid.
Dat is de ethische grens die de nertsenhouder overschrijdt en daarop heeft de heer de Jonge geen antwoord.

Weg met de legbatterij

Compassion in World Farming (CIWF) voert actie tegen de legbatterij. Deze is met ingang van 2012 verboden, maar is nog niet uit alle landen verdwenen. Van het CIWF de stand van zaken.

Nederland

Een van de aangeschreven landen is Nederland. In ons land blijken nog zo'n 50 kippenbedrijven verboden legbatterijen te hebben, dat is circa 5% van de meer dan 1000 legkippenbedrijven in Nederland. Staatssecretaris Bleker wil voor een deel van deze boeren 6 maanden lang een oogje dichtknijpen. Tenminste: als ze kunnen aantonen dat ze op tijd (voor 2010) een vergunning voor het bouwen van andere stallen hebben aangevraagd en dat ze daar buiten hun schuld nog niet mee klaar zijn. Compassion in World Farming heeft aan staatssecretaris Bleker gevraagd geen enkel verder uitstel toe te staan. Voor alle boeren geldt immers dat ze al meer dan 12 jaar de tijd hebben gehad over te schakelen op diervriendelijkere stallen.

Polen en Spanje

Veel ernstiger is de situatie in enkele andere grote landen, zoals Polen en Spanje. In die landen leven nog erg veel kippen in illegale kooien, liggen de eieren nog gewoon in de winkel en heeft de regering nog geen plan vastgesteld voor de omschakeling. Op deze grote landen zullen onze acties zich dit jaar vooral richten.

En dan het goede nieuws

Natuurlijk mogen we het goede nieuws niet vergeten. Dankzij het legbatterijverbod is het aantal kippen in kale kooien flink teruggelopen. Zo'n drie jaar geleden leefde nog meer dan 66% van de EU-kippen in traditionele legbatterijen. Nu is dat al minder dan 25%! En in een groot aantal landen, zoals Duitsland en Oostenrijk, is de kale legbatterij inderdaad helemaal verdwenen.

Eén van die landen, Tsjechië, stuurde in januari zelfs geïmporteerde illegale legbatterij-eieren terug naar Polen en Hongarije. Dat is een voorbeeld dat navolging verdient!

PvdD wil verbod op consumentenvuurwerk

Vuurwerk schadelijk voor mens, dier en milieu
Er moet een einde komen aan de ellende die gepaard gaat met de knallende jaarwisseling. Vuurwerk draagt bij aan een agressief klimaat, waarbij korte lontjes snel ontbranden. Als gevolg van de knallende jaarwisseling lopen jaarlijks honderden mensen ernstig letsel op, waaronder een groot aantal kinderen. Het geknal bezorgt miljoenen dieren veel angst en stress. Vuurwerk bevat bovendien zware metalen en zeer giftige stoffen, die grond, lucht en water ernstig vervuilen. De schade bedraagt jaarlijks minimaal 500 miljoen euro. Na afloop van iedere Oud & Nieuw moet er 3 miljoen kilo afval worden opgeruimd.
De Partij voor de Dieren wil daarom dat het afsteken van vuurwerk door particulieren verboden wordt. Vuurwerk kan wat haar betreft alleen worden afgestoken in professioneel georganiseerde vuurwerkshows. Zo kan iedereen genieten van mooi vuurwerk, zonder dat dit grote schade toebrengt aan mensen, dieren en milieu.

Tjeerd de Faber van het Oogziekenhuis Ziekenhuis, de Nederlandse autoriteit op het gebied van oogverwondingen, noemt het aantal slachtoffers 'absurd'. "Twee jaarwisselingen in Nederland leveren evenveel beschadigde ogen op als bij alle Amerikaanse soldaten die in Irak hebben gevochten. Waarom is het in Nederland nog steeds geoorloofd om zelf vuurwerk af te steken"? (nu.nl).

“Er moet een wettelijk verbod komen op het afsteken van vuurwerk door particulieren.
Mensen en dieren zitten weken in stress en angst.
Het is zeer vervuilend en levert miljoenen euro’s schade op.
Er is steeds meer illegaal Oost-Europees spul: zware bommen in handen van 13-14-jarigen”.

Zo begint de petitie die u kunt vinden als u klikt op de volgende link.
https://vuurwerkverbod.petities.nl/.

Dubbele u-bochtconstructie Bleker in beleid megastallen

Het kabinet gaat geen verbod instellen op de bouw van megastallen. Wel wordt het mogelijk in specifieke gevallen grenzen te stellen aan de omvang van een boerderij, bijvoorbeeld als die een bedreiging vormt voor de volksgezondheid. Dat schrijft staatssecretaris van Economische Zaken, Landbouw en Innovatie Henk Bleker in zijn visie op de toekomst van de veehouderij in Nederland.
Volgens Bleker moeten boeren ervoor zorgen dat hun boerderij in de omgeving past en de overheid er niet meer aan te pas hoeft te komen om lelijkheid te voorkomen.
Het kabinet gaat gemeenten en provincies verzoeken ook volgend jaar niet mee te werken aan bouwaanvragen voor nieuwe megastallen. Een 'ongebreidelde groei' van boerderijen vindt het kabinet volgens de staatssecretaris 'niet gewenst', maar geleidelijke groei moet mogelijk blijven.

Dat zijn zoveel slagen om de arm en tollen om de beleids-as dat er sprake is van een dubbele u-bochtconstructie. Het zoveelste voorbeeld van “een Blekertje doen”.

Er zal daarom zelden alleen maar positief worden geschreven over Henk Bleker:

Natuurmakers en een Blekertje doen

Ineke Noordhoff is journalist en auteur van het boek Natuurmakers. Zij sprak met bevlogen boeren, burgers en beleidsmakers over het creëren van nieuwe natuur en geeft daarmee een prachtig portret van het hedendaagse natuurbeleid in Nederland. Staatssecretaris Bleker wil meer boeren en particulieren inschakelen bij het natuurbeheer. Hij rolt zijn Groningse model over het hele land uit. Moeten we ons voorbereiden op een invasie van hekken en bordjes 'Verboden toegang'?

In de Volkskrant laat zij weten welke ervaring in de provincie Groningen is opgedaan met het beleid van Henk Bleker. Daar komt de uitdrukking vandaan "Even een Blekertje doen": eerst ferme taal en dan bijdraaien.

Noordhoff:
Ik ging kijken wat er in het landschap gebeurde nadat Bleker was vertrokken naar Den Haag. Verschillende natuurpercelen zijn afgelopen jaren met subsidie aan boeren en bemiddelde particulieren verkocht. In de meeste gebieden zijn allerlei hekken en prikkeldraad verschenen - zo ziet versnipperd bezit er dus uit. Vaak ook zijn er borden te vinden die het publiek tegenhouden. Ook Bleker kreeg als particulier geld van de overheid om wilde dieren naar zijn land te lokken. Een hoogzit (jachthut) op zijn eigen terrein doet echter vrezen dat de dieren daar niet de veilige haven vinden die de subsidiegevers met hun bijdrage beogen. Het publiek hoeft dat overigens niet te merken want bij de toegang staat - inderdaad - een bord 'verboden toegang'. Particulier natuurbeheer is in dit soort gevallen - want Bleker is niet uniek - verworden tot een cashmachine voor de happy few.



De Natuurwet wordt gezien als een verkapte jachtwet, waaronder nog meer dieren mogen worden bejaagd. Ondertussen heeft Bleker eerst het aantal te bejagen dieren uitgebreid ("Blekertje doen") en volgens de smient uit het lijstje geschrapt ("u-bochtconstructie").

Einde aan stierengevechten in Catalonië

Spoedig een einde aan stierengevechten in Catalonië!
CAS International aanwezig bij historische stemming

Persbericht CAS. Utrecht/Barcelona Het Catalaanse parlement besliste op 28 juli 2010 dat zij het stierenvechten in de Spaanse deelstaat Catalonië gaat verbieden. De stemming komt voort uit een burgerinitiatief van de Spaanse dierenbeschermingsorganisatie PROU (Genoeg!), ondersteund door meer dan 180.000 Catalanen. De in Nederland gevestigde organisatie CAS International (Comité Anti Stierenvechten) voert samen met PROU en WSPA campagne om te komen tot een verbod op het stierenvechten in Catalonië.

In april 2004 sprak de gemeenteraad van Barcelona zich in een officiële stemming uit tegen het stierenvechten, dankzij een campagne van de Spaanse organisatie ADDA in samenwerking met CAS International en WSPA (World Society for the Protection of Animals). Barcelona kan het stierenvechten officieel niet verbieden, maar het Catalaanse parlement wél. Dierenbeschermers bleven daarom campagne voeren om te komen tot een officieel verbod.

Op 28 juli a.s. is het zover: het Catalaanse parlement beslist dat er definitief een einde komt aan de stierengevechten in de Noord-Spaanse deelstaat. CAS International was bij deze historische stemming aanwezig zijn om de Spanjaarden te steunen.

Om wederom te benadrukken hoeveel weerstand er wereldwijd tegen het stierenvechten is, overhandigt WSPA op 26 juli 140.000 handtekeningen aan de president van het Catalaanse parlement, verzameld in 120 landen. Dit komt bovenop de vele handtekeningen die al eerder door dierenbeschermingsorganisaties werden verzameld. 18.000 van de 140.000 handtekeningen komen van donateurs en sympathisanten van CAS International.

Onderzoek van bureau Gallup wijst uit dat 70% van de Spanjaarden niet van het stierenvechten houdt. Dit gebruik is al afgeschaft op de Canarische eilanden. Marius Kolff, directeur CAS International: "Wij hopen ervoor te zorgen dat Catalonië de tweede Spaanse regio wordt die het stierenvechten officieel verbiedt. Dit dierenleed vindt alleen nog maar plaats in de arena van Barcelona. Deze arena is tijdens stierengevechten maar voor een heel klein deel gevuld met toeschouwers, meestal buitenlandse toeristen. Als Catalonië het stierenvechten afschaft, zullen andere regio's snel volgen. En gezien de reacties op de stemming in Catalonië zal een verbod op het stierenvechten wereldwijd een schok teweegbrengen".

Kan een tonijn verantwoord worden gevangen?

Uit een NRC artikel met als titel “Visserij EU vangt te veel tonijn”

Het agentschap voor visserijcontrole, dat dit jaar voor de eerste maal de controlemiddelen van een aantal lidstaten coördineert, schrijft dat er „aanzienlijk” is geknoeid met de vangstrapportage. Voorts is vastgesteld dat „op grote schaal” gebruik is gemaakt van verboden verkenningsvliegtuigjes om scholen tonijn op te sporen. Volgens het rapport is het bij de meeste visserijbedrijven „geen prioriteit” om de wettelijke vangstbeperkingen na te komen.

In de Volkskrant van 14 november en de melden de Stichting Doen en de Postcodeloterij:
Kapitein Jack 'Bandini' Webster: Veel tonijnvissers wereldwijd hebben tegenwoordig een slechte reputatie, terwijl de meeste vissers juist veel affectie hebben met het vak en de zee. Je moet wel, want het is heel hard werken. Het is belangrijk voor ons om het duurzaamheidskeurmerk te dragen. Hiermee kunnen we aantonen dat we het goed doen en de vis niet afkomstig is van piraat visserij en zonder bijvangst van bijvoorbeeld schildpadden gevangen is'.

Tot zover de Volkskrant.

Wie garandeert de consument dat de drager van het MSC duurzaamheidskeurmerk, afgegeven door de Marine Steweardship Councel zoveel affectie met het welzijn en voortbestaan van tonijn heeft als met het vak en de zee……?
Wat is goed doen? En is het voldoende als de visser geen bijvangst heeft?

Wikipedia meldt:
De drie hoofdprincipes van de MSC-standaard voor duurzame visserij betreffen:
1. De toestand van de vis- of schaal of schelpdier dierbestanden moeten gezond zijn en blijven.
2. De impact van de visserij op het ecosysteem moet beperkt zijn en blijven.
3. Het visserijbeheer moet goed georganiseerd zijn, aantoonbaar nageleefd en gecontroleerd worden.
Ongeacht de grootte, het bereik, de soort, het vangstgebied of hoe intensief er gevist wordt, kan een visserij een aanvraag indienen om door een onafhankelijke certificeerder getoetst te worden aan de MSC-milieunorm. Indien een visserij voldoet aan de norm dan wordt de visserij gecertificeerd. Ondernemingen die het MSC-keurmerk op hun producten willen gebruiken, moeten vervolgens een certificaat van ketenbeheersing krijgen om de traceerbaarheid van de gecertificeerde vis te verzekeren.
Een MSC-evaluatie is een traject waar een visserij, een of enkele schepen, of een gehele vloot, door een onafhankelijke onderzoekscommissie (dus niet door MSC zelf) aan de MSC-standaard getoetst wordt. Het evaluatietraject duurt vaak 12-15 maanden, maar kan langer duren. Het gehele traject is openbaar en elke belanghebbende (van vissers, tot wetenschappers, tot milieuorganisaties) kan participeren in het evaluatietraject. Zo zijn er verschillende inspraak en bezwaarprocedures mogelijk. Indien een visserij dit evaluatieproces doorstaat, dan verkrijgt het een certificaat voor een periode van vijf jaar, waarbij er jaarlijks minimaal een controle plaatsvindt.

Tot zover Wikipedia.

Is met bovengenoemde een verantwoorde doding van een tonijn bij het vangen gewaarborgd? Er is niets dat hier op duidt.

Kievitseieren rapen niet toegestaan.

Met de naderende terugkeer van de kievit in Friesland nog maar weer even de laatste stand van zaken over het verbieden van Kievitseieren zoeken in herinnering. Ook de Friese vogelliefhebber wordt gevraagd om gepaste afstand te bewaren tot de weidevogel. Nesten beschermen: ja, eieren rapen en predatoren schieten: nee.

Vogelbescherming roept op tot samenwerking

Vogelbescherming Nederland is tevreden met de uitspraak van de afdeling Bestuursrechtspraak van de Raad van State. Deze besloot 7 december 2005 om de door de Rechtbank Leeuwarden uitgesproken schorsing van de eerder door de Provincie Friesland verleende ontheffing voor het rapen van kievitseieren, te bekrachtigen. Tegen deze ontheffing, die niet voldeed aan de Europese Vogelrichtlijn, maakte Vogelbescherming met succes bezwaar. Vogelbescherming maakt zich overigens grote zorgen over de drastische achteruitgang van de akker- en weidevogels in ons land. Zij roept dan ook een ieder op om in goede samenwerking door te gaan met de beschermingsactiviteiten, waarbij de rol van boeren en vrijwilligers essentieel is.
Het nieuwe project `Boerenland-Vogelland', gaat zich naast weidevogels ook richten op vogels van akkers en kleinschalig cultuurlandschap. Van deze coalitie maken deel uit: Landschapsbeheer Nederland, Natuurlijk Platteland Nederland, De Landschappen en Vogelbescherming Nederland.
Het gaat met onze akker- en weidevogels in Nederland dermate slecht dat alle zeilen moeten worden bijgezet om de neerwaartse spiraal te stoppen.
Tot zover het (verkorte) persbericht.

De oorzaken van de achteruitgang van veel weidevogels zijn divers. De meeste hebben te maken met de afname van oppervlakte en kwaliteit van geschikt broedgebied. De Vogelbescherming noemt de volgende oorzaken voor de teruggang van de grutto.

1. Door verstedelijking en aanleg van wegen en recreatiebosjes is het geschikte broedgebied van weidevogels de afgelopen tijd kleiner geworden. De voortdurende claim op landbouwgronden voor bedrijfsactiviteiten en woningbouw bedreigt de voor weidevogels noodszakelijke rust en openheid verder;
2. Intensieve landbouw is een van de hoofdoorzaken van de achteruitgang. De boeren bewerken de weilanden steeds intensiever. Meer bemesting zorgt voor snellere grasgroei. Het gras kan daardoor al vroeg gemaaid worden hetgeen met steeds snellere en grotere maaimachines gebeurd. Te vroeg en te snel en te grootschalig voor weidevogels. Veel nesten worden vernield en jongen gedood. Onvoldoende jonge grutto's groeien op om de populatie op peil te houden.
3. Het waterpeil is in veel gebieden gedaald. Grutto's hebben met hun lange snavels behoefte aan een vochtige grond met een relatief hoog waterpeil. Verlaging van het peil zorgt er voor dat grutto's niet voldoende bij het voedsel, wurmen, kunnen komen.
4. Predatie is een natuurlijk gegeven met tot op zekere hoogte een negatieve invloed op behoud en herstel van de populatie weidevogels. Er is veel door emotie gevoede discussie over predatie door vossen, katten en kraaien.

Weliswaar gaat dit over grutto's en niet over kievitten, maar duidelijk is dat de eieren zoeker hierbij niet genoemd wordt. Het rapen van eieren verlaagt de overlevingskans van de vroege broedsels. In koudere tijden werd dit argument nogal eens gebruikt om het kievitseieren rapen te verdedigen. Nestmarkeren is beter, maar dan moet het nest niet een gemakkelijke prooi zijn voor de slimmere predatoren.
Het zou een goede zaak zijn wanneer de Friese vrijwilligers de boeren zouden helpen bij het ontzien van alle nesten in het weiland en akkerland. Liever nesten markeren dan predatoren schieten.

Zie ook het contactblad Relatie Mens en Dier van Rechten Voor Al Wat Leeft