Slechts 2 euro marge per vleesvarken

Prijzen voor varkens stijgen en dalen en varkenshouders reageren daar weer op door meer of minder varkens te houden. Dat heet de varkenscyclus. Gemiddeld echter krijgt een varkenshouder slechts 2 euro meer per vleesvarken dan hij er aan uitgeeft. Daarvoor wordt dat varken onder minimale welzijnsomstandigheden een half jaar lang gevoed en gehuisvest. Dan is het arme beest zwaar genoeg om geslacht te worden.
Geen wonder dat varkens in grote aantallen worden gehouden en er steeds meer megastallen in het landschap verschijnen. De varkenshouder zou geen droge boterham verdienen bij kleine aantallen. De steeds kleiner wordende marges leiden tot nog meer schaalvergroting. Om deze grote aantallen te kunnen afzetten wordt geconcurreerd op de wereldmarkt. Ook wordt dezelfde wereldmarkt gebruikt om varkensvoer zo goedkoop mogelijk te produceren. Hele oerwouden worden gekapt om sojavoer te kunnen verbouwen. Ook leidt de overproductie in eigen land tot een mestprobleem. Oud LNV-minister Veerman zei eens: “We importeren veevoer, we exporteren goedkoop vlees en de rotzooi blijft achter”.



Bij deze wedloop zijn bijna alleen maar verliezers: voedselprijzen stijgen omdat graan, rijst en maïs niet aan mensen als voedsel wordt aangeboden, maar wordt verwerkt in veevoer of biobrandstof. Mensen uit de derde wereld en arme landen in het algemeen zijn steeds meer geld kwijt aan voeding. De hoge mestproductie leidt in ons land tot milieuproblemen en de druk van behoud van concurrentiepositie verlaagt de dierenwelzijnscondities.
De oplossing? Sanering van de intensieve veehouderij. Er wordt al jaren in ons land meer varkens, kippen en koeien geproduceerd dan we zelf nodig hebben en de hoeveelheid die we zelf nodig hebben kan nog veel kleiner, want Nederlanders eten teveel eiwitten, wat tot allerlei welvaartsziekten leidt (bijv. kanker).
Minderen op de vleesconsumptie is ook goed voor het klimaat, want de vleesproductie levert nationaal en mondiaal de grootste bijdrage aan de opwarming van de aarde.
Onze economie zal er niet onder leiden en ons land wordt er leefbaarder door.

Kerstgedachte van Sabine

Mijn kerstgedachte
Het is niet alleen kerst voor ons mensen, het is kerstmis voor elk levend wezen.
Laten we tijdens de feestdagen aan alle dieren denken, want zij worden vergeten.
Ik heb het over alle vergeten dieren achter grote gesloten deuren, de dieren die wij NIET zien.
Massaal belanden miljoenen dieren, elk jaar maar weer, op ons bord. We willen niet weten welk leed hierachter schuil gaat. Zij zijn tenslotte vetgemest om onze verlangens te verwezenlijken.
Varkens worden platgedrukt in kleine ruimtes, zij hebben geen loopruimte. Ze moeten zo snel mogelijk dik worden, want wij willen iets lekkers op tafel. Varkens zien geen daglicht, zij tellen niet mee, want ze zijn op deze wereld om ons maagje te vullen.
Wat is het verschil tussen een varken en een kat? Delen zij niet iets heel wezenlijks met elkaar? Een kloppend hart? Pijn? Genot? Eenzaamheid? Verdriet? Honger? Angst?
We zouden onszelf enkel goedpraten, wanneer we ons wijs zouden maken dat een varken, koe, kip, kalkoen, konijn, kalf, lam, kreeft en een schaap geen pijn ervaren.
Een varken wordt na enkele maanden, tijdens zijn verschrikkelijke leventje, ook nog eens opgejut om de veewagen in te gaan. Een varken voelt uitstekend aan wanneer er iets loos is. Denk niet dat de varkens in deze wagen veel plezier hebben, zij zijn verschrikkelijk bang. Durft u te kijken, wanneer u zo´n wagen op de snelweg passeert?

Koeien worden het slachthuis ingedreven, zij staan erbij, wanneer hun voorganger geëlektrocuteerd wordt. Ooit de doodsangst van een koe gezien? Ooit in haar ogen gekeken? Of durven we niet, bang om onszelf hiermee te confronteren. Ja, koeien kunnen OOK huilen, ook kreeften schreeuwen het uit wanneer zij in kokend heet water belanden.
Wij mensen zijn BANG, bang om iets te voelen wat we niet willen voelen, nl: pijn en verdriet wanneer we deze prachtige wezens het slachthuis in zien lopen.
Dagelijks worden dieren voor ons plezier gedood, maar tijdens de kerst worden zij nog massaler de dood ingedreven, omdat WIJ dit willen.
Denk met de kerst aan hen, aan hen die we niet zien, en spaar hen. Eet wat vaker een dagje geen vlees, bijvoorbeeld tijdens de kerstdagen.
Kerstmis heeft te maken met de geboorte en niet met de dood.

Ik geef alle prachtige dieren een aai, een kus en een knuffel tijdens de kerst, zij tellen namelijk mee....
Geef hen het respect, respecteer hen zoals u uw naasten zou respecteren.
Vrolijk kerstfeest allemaal.

Voorzitter, Sabine

Met vriendelijke groeten,
voorzitter: Sabine van der Meer
www.zwerfkat.com
www.buddykat.be

Realistisch vegetarisme

Wij vegetariërs krijgen nogal eens te horen dat we luchtkastelen najagen.
Het zou onmogelijk zijn om mensen massaal zover te krijgen dat ze hun vlees en vis voortaan laten staan. Bovendien zou de natuurlijke orde uitwijzen dat eten en gegeten worden heel normaal en 'dus' ook moreel te verantwoorden is. De mens zou 'gewoon' een omnivoor dier zijn dat door zijn intelligentie en werktuigen bovenaan de voedselketen staat. Het getuigt volgens deze redenering van (desnoods vertederende) naïviteit en wereldvreemdheid als je tegen dergelijke natuurfeiten in wilt gaan. Af en toe is het goed om expliciet aandacht te besteden aan dergelijke misvattingen.
Ethisch vegetarisme (en veganisme) draait in de eerste plaats om het eigen, individuele eet- en leefpatroon. Het is in die zin dus helemaal niet afhankelijk van de keuzes van anderen.

Toch is het wel zo dat ethisch vegetariërs doorgaans voor een verbreiding van hun leefwijze zijn en daar in veel gevallen ook in zekere mate, in het klein of in het groot, voor ijveren. Dat hangt samen met onze opvatting dat vegetarisme een logisch gevolg is van het respecteren van basale dierenrechten, zoals het recht niet onnodig gedood te worden. Het eten van vleesproducten terwijl er meer dan voldoende alternatieven zijn, zien we als onnodig en daarmee ook als immoreel. Dit betekent echter helemaal niet dat we onrealistisch zijn in ons streven naar verbreiding van het vegetarisme. Zoiets vergt tijd en daar zijn de meesten van ons zich maar al te goed van bewust. Ons einddoel is wat dit betreft een vegetarische (of 'zelfs' veganistische) mensheid die dieren niet langer gebruikt zonder dat daar een strikte noodzaak toe bestaat. Maar we zijn doorgaans wereldwijs genoeg om te beseffen dat dit doel voorlopig nog niet gehaald zal worden. Des te meer reden om er naar te blijven streven.
Ook het gegeven dat de natuur over het algemeen nu niet direct het toonbeeld van compassie en fijnzinnigheid is, calculeren realistische vegetariërs voldoende in. We streven, voor zover ons ideaal verder reikt dan ons eigen leven, een moreel verantwoorde menselijke orde na. Mensen kunnen (net als een paar andere diersoorten) door hun zelfbewustzijn en morele besef keuzes maken die van een andere aard zijn dan de onwillekeurige instincten waardoor de meeste carnivoren worden aangezet tot jagen en doden.
Het nastreven van een grotere humaniteit kan wel enige beïnvloeding van de 'wilde' natuur impliceren, zoals het redden van individuele zieke zeehonden, ook als dat geen zin heeft vanuit een soortgericht natuurbehoud. Maar de natuur zelf dusdanig hervormen dat er geen 'doodslag' meer in voorkomt, staat - behoudens futuristische fantasieën over de aarde in het jaar 100.000.000 na Chr. en dergelijke - niet op onze agenda.
Vegetarisme in realistische zin komt niet neer op een naïef geloof in de mogelijkheid van een volmaakte aardse orde, maar het impliceert wel de preventie van zoveel mogelijk onnodig leed. Dat maakt het tot zo'n levensvatbare en voor velen gelukkig ook aantrekkelijke keuze.

Titus Rivas

Zie ook:
- Mensen en andere dieren: op weg naar grote veranderingen
- Veganisten als voorlopers

Met hun mond vol tanden

Wat mij meer dan eens is opgevallen in gesprekken over dierethiek en dierenrechten, is dat tegenstanders weigeren om echt in te gaan op argumenten. Een bekende tactiek van de tegenpartij is het op de man of vrouw spelen: je negeert de argumentatie voor dierenrechten gewoon en zoekt naar een wapen om de opponent monddood te maken. Dat kan door te verwijzen naar allerlei misdaden die men zou hebben gepleegd, bijvoorbeeld in het geval van activitisten die zich schuldig hebben gemaakt aan vernieling of intimidatie. Alsof de daden van zulke activitisten ook maar iets te maken hebben met de kracht van hun argumenten. Zoiets als "de oncoloog beweert dat roken ongezond is, maar hij rookt zelf ook, dus kun je zijn bewering niet meer serieus nemen."

Van de bekende ethicus Peter Singer wordt bijvoorbeeld vaak vermeld dat hij een voorstander is van het doden van gehandicapte baby's. 'Daarom' zou hij direct al gediskwalificeerd moeten worden als zijn argumenten ten gunste van dieren ter sprake komen.

Maar minstens zo vaak zoekt men naar een (oneigenlijke) reden waarom iemand opkomt voor dierenrechten. Er zal psychologisch wel iets mis zijn met hem of haar. Hij zal wel te weinig aansluiting vinden bij medemensen en zich daarom richten op dieren, zij lijdt vast aan rare complexen, etc. Ook dit is natuurlijk een drogreden, die argumentatief geen enkel gewicht in de schaal legt, maar helaas maakt hij af en toe wel indruk op derden.

Het komt er volgens mij op neer dat tegenstanders van dierenrechten vaak gewoon met hun mond vol tanden staan als het om de eigenlijke argumentatie gaat.

Titus Rivas

Gezond eten: de schijf van vier

De schijf van vier is de schijf van vijf zonder vlees.
Ook vegetariërs kunnen gezond en lekker eten.

Wil jij weten of jij gezond eet? Krijg je voldoende essentiële voedingselementen binnen?

Doe dan de eet-test.

Recept voor een vegetarisch kerstdiner

Kerstdiner

Vooraf een romige avocadosoep
Als hoofdgerecht: Italiaanse cannelloni met spinazie en tomatensaus
Een hartig, lauwwarm luchtig kaasbuideltje als tussengerechtje
Tot slot een soesjestoren met cranberrymousse

Klik hier voor de recepten, die uiteraard ook lekker zijn op andere momenten in het jaar.