Mens en dier zijn (intrinsiek) evenwaardig in hun recht op vrijheid

Bij de Stichting Animal Freedom leest u over de gedachte achter dierenrechten.
Hier leest u over ontwikkelingen in de agrosector en de gevolgen voor dieren(rechten).
Alle levende wezens zijn verschillend maar evenwaardig in het recht op vrijheid op een natuurlijk leven.
Een dier is (net als een mens) geen ding of een object.
Dierenrechten zijn mensenrechten. Mensen moeten kunnen ingrijpen wanneer mensen dieren misbruiken of onrecht aandoen.
Posts tonen met het label mestnormen. Alle posts tonen
Posts tonen met het label mestnormen. Alle posts tonen

20 oktober 2011

De versluiering van nadelige gezondheidseffecten van dierlijke productie

Om de schadelijkheid en overbodigheid van agrarische activiteiten een beetje buiten schot te houden verzinnen betrokkenen incourante termen om de omstreden activiteiten mee aan te duiden.
In ons land wordt veel meer zuivel geproduceerd dan we zelf consumeren. Om deze scheve economische activiteit voor de agrariër aantrekkelijk te houden, wordt deze in hoge mate vrijgehouden van het principe “de vervuiler betaalt”. Volgens Europese voorschriften mogen boeren maar een beperkte hoeveelheid mest per hectare uitrijden. Maar Nederlandse boeren mogen in bepaalde gevallen meer uitrijden. Deze uitzondering wordt derogatie (afwijking van de norm) genoemd. Het gevolg daarvan is overbemest oppervlaktewater en dat ons grondwater langzaam tot op steeds diepere lagen wordt vervuild. Kosten? Voor de belastingbetaler en toekomstige generaties.

Aan de Wageningse universiteit wordt niet alleen onderzoek gedaan naar melk, er worden ook buitengewoon hoogleraren aangesteld die afkomstig zijn uit het agrarische bedrijfsleven en zo onderzoek sponsoren. Een voorbeeld is Toine Timmermans die ook bij Campina werkt. Campina is een coöperatie van melkveehouders die er belang bij hebben dat consumenten over de hele wereld zoveel mogelijk melk consumeren. Een melkvriendelijk onderzoeksresultaat helpt daarbij.

Onder de leerstoel van Timmermans valt het valoriseren van zuivel.
Valorisatie van melk is het verzekeren van een goede prijs daarvoor. Bijvoorbeeld door er stoffen aan toe te voegen waarmee gezondheidsclaims kunnen worden gedaan. Of door er kaas of poeder van te maken waardoor het langer houdbaar is en gemakkelijker te vervoeren. Of door een nieuwe bestemming te geven aan restproducten, bijvoorbeeld magere melk als bijproduct van kaas maken. Kaas en melkpoeder worden veel geëxporteerd.
Je moet er echter niet te veel van consumeren en veel volkeren zijn er allergisch voor en kunnen het niet verteren.

Een hoge productie van melk leidt tot ontstoken uiers.

Wikipedia: Het celgetal van de melk is het aantal witte bloedcellen (pus) per ml melk. Dit getal mag niet hoger zijn dan 400.000 per ml melk, anders krijgt de veehouder een lagere melkprijs. Bij een celgetal van 250.000 moet de veehouder al maatregelen treffen, omdat dit duidt op een ontsteking in een deel van de uier. Tot zover.

Volgens Amerikaanse toponderzoeker Walter Willett is twee glazen melk per dag al veel. Dat is andere koek dan Joris Driepinter ons in het verleden voorhield. Wageningse onderzoekers hebben Willett geprobeerd te verbinden aan een persbericht dat de gezondheidseffecten van melk bejubelde.


In de Volkskrant van 21 september:
De Wageningen Universiteit (WUR) heeft een lovend persbericht over de gunstige effecten van melk aangepast na kritiek van Stichting Wakker Dier. De universiteit meldde dat melk goed is tegen hart- en vaatziekten, terwijl het onderzoek veel minder stellig was.
Het persbericht dat in november 2010 op de website van de universiteit werd gepubliceerd is vorige week aangepast, zo bleek gisteren. De kop 'Melk goed tegen hart- en vaatziekten' en de onderkop 'Joris Driepinter had toch gelijk' zijn geschrapt. Joris Driepinter is een reclamefiguur uit de jaren '60 die pleitte voor het dagelijks drinken van melk.

Het onderzoek, dat gedeeltelijk werd betaald door de zuivelindustrie, wees op een verband tussen het drinken van melk en een lagere kans op het optreden van hart- en vaatziekten. De onderzoekers wisten niet zeker of dit verband oorzakelijk was. In het persbericht werd dit wel zo gesteld.

Tot zover de Volkskrant.

Valoriseren, derogatie, cel- of kiemgetal, het zijn allemaal versluierende woorden voor een ongezond en doorgeschoten landbouwbeleid.

Vertel me wie u sponsort en ik vertel u wiens woord u spreekt.

29 september 2008

Overbemesting vooral goed voor beurs akkerbouwers

De Nederlandse akkerbouwers luidden vandaag bij kabinet en tweede kamer (29 september 2008) de noodklok. Zij zeggen dat door het mestbeleid van de overheid de bodem verarmt. Daarom eisen ze dat er meer mest moet kunnen worden gestrooid.
Maar de akkerbouwers maken zich geen zorgen over de bodem. Ze denken vooral aan hun portemonnee die een forse tik krijgt als het mestbeleid wordt aangescherpt.

Dat zit zo: De akkerbouwers zeggen dat de bodem verarmt en dat zorgt er weer voor dat de planten onvoldoende voedsel krijgen en dus niet goed genoeg kunnen groeien.

Dat heeft volgens de boeren twee gevolgen.

In de eerste plaats is door de verarmde grond een rendabele teelt van gewassen straks niet meer mogelijk.
Dat is niet goed voor de akkerbouwers.

Ten tweede kunnen planten door de verarmde bodem niet sterk genoeg worden, en daarom moet er straks meer gif worden gespoten om de planten te beschermen tegen ziekte en plagen.
Dat is niet goed voor het milieu.

Aan deze beweringen ligt overigens geen enkel onderzoek ten grondslag. De beweringen van de akkerbouwers zijn gebaseerd op de ervaringen (geen metingen, geen cijfers) van bemestingsdeskundigen van CZAV en DLV Plant.

CZAV is een agrarische coöperatie voor Zuidwest Nederland. DLV Plant is een onderdeel van DLV, de verzelfstandigde voormalige Landbouw Voorlichtingsdienst van het ministerie van landbouw. Dit bedrijf werkt vooral voor organisaties die de belangen van boeren en tuinders behartigen.

De Nederlandse bodem, en met name die waarop de akkerbouwers hun brood verdienen, wordt op grote schaal gebruikt om mestoverschotten van de uit haar krachten gegroeide veehouderij te dumpen.

Dat dumpen is door de Europese Unie aan banden gelegd, maar in 2005 vond de EU het toch goed dat voor een periode van vier jaar in Nederland 50% meer mest mocht worden gedumpt dan elders in Europa. Dat heet derogatie.

Die derogatie loopt volgend jaar af, en de kamer debatteert donderdag over de vraag of er weer een nieuwe aanvraag voor derogatie de deur uit moet.

De akkerbouwers vinden van wel. Echter niet omdat de bodem verarmt, maar omdat de huidige derogatie vooral een aardige bijverdienste is voor de akkerbouwers.

Varkenshouders, melkveehouders en kippenboeren hebben zoveel dieren en in vergelijking daarmee zo weinig land dat ze door de mestnormen op eigen grond de mest niet kwijt kunnen.
Voor het overschot kloppen ze aan bij de akkerbouwers. Het gaat daarbij intussen om zulke hoeveelheden dat de akkerbouwers kunnen kiezen wie ze als mestleverancier nemen.

Zo is een mestmarkt ontstaan waarbij de akkerbouwer niet betaalt om de mest te kunnen krijgen, maar de veehouder betaalt om het bij de akkerbouwer kwijt te kunnen.

Daarbij gaat het om bedragen van rond de €10 per kubieke meter mest.

Onder de derogatie mag er 45 kubieke meter drijfmest per hectare worden uitgereden. Dat is dus een inkomstenbron van €450 per hectare, plus een besparing op het aankopen van kunstmest. Een akkerbouwer met 50 hectare land kan op die manier 2250 kubiek meter mest op zijn land kwijt, en dat brengt €22.500 in het laadje.

Als de derogatie niet wordt verlengd, mag er niet meer 45 kubieke meter maar nog maar 30 kubieke meter drijfmest per hectare worden uitgereden. Dat levert bij een prijs van €10 per kuub mest €300 per hectare op.
Voor een gemiddelde akkerbouwer met 50 hectare betekent het niet verlengen van de derogatie een inkomstenderving van €7.500 per jaar. (€15.000 in plaats van €22.500).

Daar gaat het luiden van de noodklok door de akkerbouwers om. Niet om de verarming van de bodem en de zogenaamde noodzaak om meer gif te spuiten.

Leeswijzer


Kijk op Facebook voor onze reactie op de actualiteit.
Aanbeveling: Thema's of steekwoorden vindt u via de labels onderaan de pagina of op Animal Freedom. Klik hier voor de laatste bijdragen.
Klik hier voor het beleid om uw privacy te beschermen.

Waarom dit blog?

De Nederlandse veehouderij is vooral gericht op zoveel mogelijk voor de export te produceren onder het motto “meer, meer, meer en groot, groter, grootst”. Dit heeft negatieve gevolgen voor zowel de dierenwelzijn, biodiversiteit, het milieu, het klimaat, de portemonnee en de gezondheid van burgers en ook voor welwillende boeren.
Dit blog verzamelt kritische artikelen die de wurggreep beschrijven waarin de veehouderij zichzelf heeft vastgezet. Zo willen we niet alleen een bijdrage leveren aan de ontwikkeling van de kwaliteit van het leven voor alle belanghebbenden, maar ook aan een schone, gezonde omgeving en een beter dierenwelzijn.

Ook de argumentatie dat dieren grondrechten hebben kan beter en meer aansluiten op hoe mensen voor zichzelf vinden dat recht moet gelden. Alle dier(soort)en kunnen in hun recht op vrijheid als (intrinsiek) evenwaardig aan mensen beschouwd worden. Dierenrechten zijn mensenrechten, die mensen de kans geeft om voor dieren op te komen.
Dieren, bijv. in de intensieve veehouderij, worden behandeld als een object in plaats van een subject met gevoelens en rechten.

De snelheid en het aantal dier(soort)en dat we voortdurend gebruiken is immens. De bijdrage aan onze welvaart en economie van de agrosector is gering. De oplossing is simpel en van niemand anders dan van ons zelf afhankelijk.

Dierenrechten in woord en beeld

Vrijheid is ook een intrinsiek grondrecht voor dieren. Dieren zijn geen dingen Dierenrechten zijn mensenrechten. Mensen moeten voor dieren kunnen opkomen wanneer hun grondrecht wordt geschonden.
logo van Animal Freedom yin en yang
Lees hier over de redenen waarom dieren recht op vrijheid hebben. Lees hier waarin mens en dier evenwaardig zijn.