Mens en dier zijn (intrinsiek) evenwaardig in hun recht op vrijheid

Bij de Stichting Animal Freedom leest u over de gedachte achter dierenrechten.
Hier leest u over ontwikkelingen in de agrosector en de gevolgen voor dieren(rechten).
Alle levende wezens zijn verschillend maar evenwaardig in het recht op vrijheid op een natuurlijk leven.
Een dier is (net als een mens) geen ding of een object.
Dierenrechten zijn mensenrechten. Mensen moeten kunnen ingrijpen wanneer mensen dieren misbruiken of onrecht aandoen.
Posts tonen met het label katten. Alle posts tonen
Posts tonen met het label katten. Alle posts tonen

16 november 2019

De toekomst van de kat

In zijn boek 'De toekomst van de kat' roept moraalfilosoof Rutger Lazou op tot nadenken over de toekomst van de kat. Het in huis halen van een halfgedomesticeerd, fervent jagend, obligaat carnivoor dier dat zich ook nog eens aan hoog tempo voortplant, brengt vraagstukken met zich mee. We moeten nadenken naar welke toekomst van de kat we willen streven, in het belang van mensen, katten én andere dieren. Het boek biedt een toegankelijke manier om over dierenrechten na te denken!

Dit is de boektrailer.
Je kunt updates over het boek volgen op Facebook en een boek winnen door de pagina te delen.

21 augustus 2012

Hoeveelheid prooien van huiskatten onderschat

BRUSSEL, 9 augustus 2012 (bron: IPS)

Huiskatten doden tot 2,1 vogels en kleine zoogdieren per week en vormen een belangrijke bedreiging voor het leven in de tuin. Dat blijkt uit een onderzoek met halscamera's bij zestig katten door de Universiteit van Georgia.

Ecoloog Kerrie Anne Loyd kwam op het idee om de bekende Crittercam van National Geographic voor een keer niet op wilde dieren, maar op huisdieren toe te passen. Zo ontstond de "Kittycam", een kleine camera die rond de nek van de kat gehangen wordt, en die 24 uur lang haar doen en laten registreert.

De camera werd een week lang gedragen door zestig proefkatten. De resultaten verrasten de onderzoekers: amper 44 procent van de bestudeerde dieren bleek prooien te achtervolgen, besluipen of te doden. Maar de dieren die dat wel deden, bleken aanzienlijke schade toe te brengen.

De katten doden gemiddeld elke 17 uur die ze buiten doorbrengen een prooi, zoals vogels, hagedissen, kikkers of eekhoorns. Gemiddeld doodt een kat op die manier 2,1 dieren per week. Opvallend is dat de kat in amper een kwart van de gevallen de prooi mee naar huis neemt, waardoor de eigenaars het aantal prooien onderschatten.
Tot zover IPS.

Het totaal door de 2,6 miljoen katten in Nederland jaarlijks aantal gedode dieren wordt geschat op 140 miljoen.

21 april 2012

Zo maar een (oorlogs)verhaaltje

Mijn grootouders (Pake en Beppe) woonden in Sneek. Op een dag – in de oorlog – liepen twee Duitse militairen bij hen door de straat. Met hen mee liep een katje. Staartje vrolijk omhoog trippelde ze naast de mannen van de Wehrmacht. Weet een kat veel van een oorlog? Op zeker moment kreeg één van de soldaten het diertje in de gaten en hield stil. Duitsers hadden om voor de hand liggende redenen geen goede naam in die tijd en mijn grootvader vreesde dan ook dat de kat wel eens op hardhandige wijze kennis zou kunnen met een Duitse soldatenlaars. Dat gebeurde niet. De man bukte zich, pakte het katje op, drukte het tegen zich aan, knuffelde het en………..begon hartverscheurend te huilen. Op de vraag van mijn grootvader wat de reden was van deze emotionele ontlading antwoordde hij snikkend dat hij zu Hause precies zo’n katje had en dat hij haar verschrikkelijk miste, evenals alle andere geliefden die hij in de Heimat had moeten achterlaten. En dat hij wilde dat diese verdammte Krieg mal zu Ende kam. Pake nam de ‘vijand’ mee naar binnen en heeft hem een kop thee gegeven en hem tot bedaren laten komen. Ze hebben hem niet meer terug gezien. Maar ik hoop zo dat hij zijn katje wél in gezondheid heeft mogen terug zien……………….. Herman Gallé

11 december 2010

Geld geven voor de waardigheid van een dier

Dirk de Waard laat ongeveer tien miljoen euro na aan de zwerfkatten in Velsen. Met dat geld wordt een nieuwe vzw opgericht, genaamd Het Waardige Dier, die donaties zal doen aan initiatieven tegen dierenleed. Volgens Stichting Zwerfkatten Havengebied IJmuiden gaf Dirk niet alleen regelmatig geld aan dierenbeschermingsorganisaties, maar ook aan kerken, zodat zij voedselpakketten konden samenstellen voor behoeftige Velsenaren.
“Het Waardige dier” is niet alleen een herinnering aan de donateur De Waard, het is ook een mooie benaming voor wat een zwerfkat soms mist: waardigheid. Hopelijk zal de Stichting ook ondersteuning geven aan initiatieven voor dieren in andere omstandigheden waarin zij een dieronwaardig leven leiden. Goed voorbeeld doet volgen. Mensen motiveren met een initiatief dat waardigheid terugbrengt is effectiever dan mensen proberen rekening te houden met gevolgen voor dieren omdat dieren een intrinsieke waarde zouden hebben. Dieren wordt hun waardigheid afgenomen, bijvoorbeeld door huisdieren op straat te zetten of in de bio-industrie. Een zwerfkat heeft door zijn vrijheid de helft van zijn waardigheid weer terug, maar leeft in een omgeving waar hij niet thuishoort. Hij leeft ook afhankelijk en dat is onwaardig.
Door onszelf rekenschap te geven van de gevolgen van ons consumptiegedrag kunnen we voorkomen dat we ongewild bijdragen aan de ontwaardiging van dieren. Het woord “ontwaardiging” bestaat niet, wel “verontwaardiging”. En dat is vreemd: we zijn wel verontwaardigd over “ontwaarding”, maar laten na om de twee waarheden te zien die gelijktijdig gelden. We kunnen als individu weinig doen om het lot van dieren te verbeteren, maar als we als individu vervolgens helemaal niets doen, dan zal er nooit wat veranderen. We kunnen allemaal meewerken aan het steriliseren en castreren van huisdieren en zo voorkomen dat nakomelingen (van zwerfkatten) een dieronwaardig bestaan zullen leiden en we kunnen allemaal stoppen met vlees eten uit de bio-industrie. En of die consequentie geld kost is aan u. U hoeft geen huisdier te nemen en geen vlees te eten.
Daar is niets excentrieks en wereldvreemds aan.

08 oktober 2010

De dierenpolitie heeft meer dan genoeg te doen

Jagers schieten zo'n "verwilderde" huiskatten, dierenleed is regelmatig in het nieuws<. Toch reageerde de Dierenbescherming lauw op de introductie van 500 extra dierenpolitie-agenten, de zogenaamde animal cops. Maar er is ook steun. Dierenbeschermer Bernd Timmerman schreef oktober 2010 in de Volkskrant:
Je hoeft geen glazen bol te hebben om te constateren dat de LID slechts het topje van de ijsberg aan dierenmishandeling en verwaarlozing ziet. En de stijging van inbeslagname en dumpingen is zo omvangrijk dat we alleen maar kunnen concluderen dat er nog geen sprake is van een goede organisatie in Nederland die de veiligheid van dieren in huis en op straat kan garanderen.
Dit dierenleed is onzichtbaar. Nauwelijks is bekend dat ruim 50 procent van de vrouwen die wegens mishandeling in een vrouwenopvang verblijft en een huisdier hebben, meldt dat ook hun huisdier is mishandeld. Dieren krijgen klappen, zijn object van martelingen en ernstige mishandelingen. Tienduizenden dieren `verdwijnen' in afvalcontainers en op schroothopen nadat de baas zich heeft uitgeleefd op het weerloze dier. In schuren en huizen vinden martelingen plaats.
Vijfhonderd man dierenpolitie die met de kennis en de kunde van de LID en de Dierenbescherming worden gevoed kunnen een belangrijke bijdrage leveren aan de strijd tegen dierenbeulen. Er is wel meer nodig. Flinke geldstraffen en celstraffen voor beesten die dieren mishandelen, martelen en doden. En een `strike out' regel voor mensen die het niet waard zijn dieren te houden. Na ernstige verwaarlozing van dieren een houdverbod. Dat past in de geest van het zero tolerance beleid van VVD en PVV.
Ook het Openbaar Ministerie en de rechterlijke macht moeten van de ernst van de delicten doordrongen raken. Nu worden delicten waarvan dieren het slachtoffer zijn heel makkelijk geseponeerd, of volgen er belachelijke milde werkstraffen.

Meer lezen? Klik hier.

29 juli 2010

Fluwelen drama

Ze zijn er weer! Bijna overal verkrijgbaar, beeldschoon, fluwelig zacht, koddig en in diverse kleuren. Rood, gevlekt, gestreept, grijs, zwart met wit of effen. Wie er een of twee of misschien wel drie wil hebben, moet wel snel zijn. Er zijn er zat, maar de houdbaarheid is beperkt. Mocht je deze al te oud vinden, wacht dan gewoon op een nieuwe lading. Ze zijn toch vaak gratis.
Kittens. In winkels, op internet en via kranten worden ze weer aangeboden, schattige pluizige bolletjes fluweel, met aandoenlijke koppies, hun grote onschuldige ogen kijken je smekend aan. Ben ik niet lief? Een veelgehoorde opmerking over jonge katjes is: ‘Oh, bleven ze maar altijd zo.’ En dat is nu precies de kern van het drama dat zich ieder jaar voltrekt en volgens deskundigen zelfs alleen maar steeds groter wordt. Medewerkers van de Dierenbescherming en asielen worden er wanhopig van. Want voor veel landgenoten gaat verantwoordelijkheid niet verder dan de eigen drempel. Ze hebben wat katten rondlopen en vinden het wel mooi als er nestjes komen. ‘Leuk voor de kinderen’. ‘We raken ze altijd wel kwijt’ is ook zo’n veelgehoorde rechtvaardiging. Dat ‘kwijtraken’ is vaak letterlijker dan mensen wellicht bedoelen. Want kittens zijn heus beperkt houdbaar. Na hun poezelige weken ontwikkelen ze zich snel tot zelfstandige wezentjes die overal inklimmen, planten ruïneren, bankstellen aan flarden trekken en soms ook nog in huis plassen en poepen. Met andere woorden, het leuke is er dan snel af. En raak ze dan maar eens op een goede manier kwijt.
In de praktijk leidt het namelijk tot drama’s. Kittens die men niet kan slijten, worden in het beste geval bij dierenopvangtehuizen afgeleverd, die op hun beurt wanhopig trachten de dieren onder te brengen. Honderden, duizenden weeskatten. Of ze worden op straat gezet. Er zijn zelfs mensen die menen er goed aan te doen hun kittens op zondag tijdens een autoritje met de kinderen in verschillende dorpen ‘uit te zetten’, onder het motto dat de diertjes zo vast wel een baasje vinden. Ook een manier van opvoeden: ‘laat anderen het maar oplossen’. Maar wanneer iemand zich het lot van al die ontheemde katten zodanig aantrekt dat ze haar eigen huis verandert in een permanente opvang, dan klagen diezelfde mensen vaak steen en been ‘omdat ze geen dierenasiel in hun buurt willen hebben.’ Vanwege de stankoverlast of zo. En intussen lopen hun eigen poezen of katers dag en nacht buiten, ongecastreerd, want ach, één zo’n nestje kan toch geen kwaad?
Het is een vicieuze cirkel van ellende, waarbij mensen graag de logica toepassen die hen het beste uitkomt en dan vooral als het maar geen geld kost. “Inenten tegen kattenziekte? Dacht het niet.” “Castreren? Nee, da’s veel te duur.” “Laten chippen?” “Nee hoor, als ie wegloopt, moet ie het zelf maar weten.” En dan nemen ze wel weer een andere. Of deze: “Katten kunnen prima overleven in de natuur. Ze vangen wel wat muisjes en vogeltjes.” (Een van de grootste oorzaken van de achteruitgang van veel vogelsoorten is te wijten aan verwilderde en gewone huiskatten!!)
Wat het voor de katten zelf betekent, daar wordt niet over nagedacht. Huiskatten zijn geen wilde katten en ‘de natuur’ in Nederland bestaat voornamelijk uit snelwegen, auto’s en jachtgebied. En wat te denken van de ellende voor de mensen die trachten wél oplossingen te zoeken voor al die katten die vaak zonder enig uitzicht op een nieuw thuis is asielen zitten?
Veel mensen realiseren zich niet dat een kat wel twintig jaar kan worden en dat de poezelige fase maar heel kort duurt. Iets anders wat mensen zich kennelijk ook niet realiseren is dat katten zich heel erg aan hun baasjes kunnen hechten en echt lijden als ze in de steek gelaten worden. Katten voelen en beseffen meer dan u denkt.

Daarom – nog maar een keer - deze dringende oproep:

Laat uw kater of poes inenten tegen kattenziekte, castreren en chippen!

Doe kittens nooit gratis weg en controleer altijd de nieuwe adressen

Houd uw kat in elk geval ’s nachts binnen om vogelmoorden te beperken.

Neem uw verantwoordelijkheid ook buiten eigen huis en erf

Behandel dieren met respect en leer dit uw kinderen.

Dieren zijn levende wezens en mogen nooit speelgoed zijn!



Annemarie van Gelder

Partij voor de Dieren Friesland

05 november 2009

Spiritualiteit in de relatie tussen mens en dier

Bestseller auteur Eckhart Tolle is bekend van De kracht van het Nu en Een Nieuwe Aarde. Hij probeert mensen met eenvoudige middelen te bewegen zich open te stellen voor een hoger en groter bewustzijn. Deze open houding komt de samenleving van mensen, maar ook dieren op aarde ten goede.
Hij laat in het boek “Dier en Nu” zien dat onze relatie met dieren niet alleen maar bestaat uit genegenheid, maar dat er ook een spirituele band is. Miljoenen mensen, die anders volledig zouden opgaan in hun denken en in het eindeloos overdenken van zaken uit het verleden of in de toekomst, worden door hun hond of kat telkens weer teruggebracht in het Nu en herinnerd aan het plezier van het Zijn. Omdat honden en katten altijd in een oorspronkelijke toestand van verbondenheid met het Zijn leven, kunnen zij ons helpen ons die weer eigen te maken. Wanneer dat gebeurt, zal die oorspronkelijke toestand zich verdiepen tot een groter bewustzijn.

Meer lezen over spiritualiteit en dieren? Kijk op Animal Freedom.

05 oktober 2007

Steeds meer zwerfdieren

In magazine Dier van oktober een bericht over het groeiende aantal zwerfdieren: “Nederland dumpt steeds meer honden”.

Op Klimaatnieuws van mei 2005 stond dit bericht:

Het aantal honden steeg in 2004 met 4,2 procent, naar 1,76 miljoen. De kattenpopulatie groeide zelfs met 5 procent, waardoor in Nederland 3,3 miljoen huiskatten vertoeven. De groei komt volgens de Nederlandse Voedingsindustrie Gezelschapdieren (NVG) doordat meer puppy's en kittens een baas hebben gevonden. Ook de langere levensduur van de huisdieren zorgt ervoor dat het aantal honden en katten in Nederland toeneemt.
Tot zover Klimaatnieuws.

Na enkele jaren is het effect van impulsief aankopen dus zichtbaar geworden. De Dierenbescherming verzucht “Beter ten halve gekeerd dan ten hele gedwaald”.

“Voorkomen is beter dan genezen”. Voor wie bedenkingen heeft bij de aanschaf van een huisdier is hier wat ondersteunende argumentatie.

Leeswijzer


Kijk op Facebook voor onze reactie op de actualiteit.
Aanbeveling: Thema's of steekwoorden vindt u via de labels onderaan de pagina of op Animal Freedom. Klik hier voor de laatste bijdragen.
Klik hier voor het beleid om uw privacy te beschermen.

Waarom dit blog?

De Nederlandse veehouderij is vooral gericht op zoveel mogelijk voor de export te produceren onder het motto “meer, meer, meer en groot, groter, grootst”. Dit heeft negatieve gevolgen voor zowel de dierenwelzijn, biodiversiteit, het milieu, het klimaat, de portemonnee en de gezondheid van burgers en ook voor welwillende boeren.
Dit blog verzamelt kritische artikelen die de wurggreep beschrijven waarin de veehouderij zichzelf heeft vastgezet. Zo willen we niet alleen een bijdrage leveren aan de ontwikkeling van de kwaliteit van het leven voor alle belanghebbenden, maar ook aan een schone, gezonde omgeving en een beter dierenwelzijn.

Ook de argumentatie dat dieren grondrechten hebben kan beter en meer aansluiten op hoe mensen voor zichzelf vinden dat recht moet gelden. Alle dier(soort)en kunnen in hun recht op vrijheid als (intrinsiek) evenwaardig aan mensen beschouwd worden. Dierenrechten zijn mensenrechten, die mensen de kans geeft om voor dieren op te komen.
Dieren, bijv. in de intensieve veehouderij, worden behandeld als een object in plaats van een subject met gevoelens en rechten.

De snelheid en het aantal dier(soort)en dat we voortdurend gebruiken is immens. De bijdrage aan onze welvaart en economie van de agrosector is gering. De oplossing is simpel en van niemand anders dan van ons zelf afhankelijk.

Dierenrechten in woord en beeld

Vrijheid is ook een intrinsiek grondrecht voor dieren. Dieren zijn geen dingen Dierenrechten zijn mensenrechten. Mensen moeten voor dieren kunnen opkomen wanneer hun grondrecht wordt geschonden.
logo van Animal Freedom yin en yang
Lees hier over de redenen waarom dieren recht op vrijheid hebben. Lees hier waarin mens en dier evenwaardig zijn.