We gebruiken ons land verkeerd

Dood die niet doet leven

Nederland bestaat voor bijna 1 miljoen hectare uit eiwitrijk exotisch Engels raaigras (55%). Dit gras zorgt ervoor dat koeien meer melk geven. Op dit gras groeit geen enkele bloem en er leven dus ook geen insecten en andere (zoog)dieren. De oppervlakte van dit monotone grasland is zo groot als noord en Zuid-Holland, Utrecht en Flevoland bij elkaar! Ook eten koeien mais. Deze plantages zijn zo groot als een deel van Gelderland. Koeien eten 750 gram soja per dag. Dit zorgt voor massale (illegale) ontbossing in het Amazonewoud. Dit alles voor 3,8 miljoen melkkoeien.
De andere 11,4 miljoen varkens, 100 miljoen kippen, 3,8 miljoen koeien, 1,7 miljoen kalfjes, 850000 schapen, 480000 geiten, 8,5 miljoen eenden, akkerbouw, natuur en de mens hebben de overgebleven provincies tot hun beschikking (45%). Totaal uit balans dus! Helemaal met de gedachte van 2/3 van alle zuivel voor de export is. 60-80% van al de dieren dat hier gehouden wordt, is voor de export en veel dieren worden in het buitenland geslacht.
Kalfjes worden direct bij de moeder weggehaald en de moeder mag weer melk ‘geven’ voor menselijke consumptie. Koeien hebben klauw - en uierontsteking en worden tussen de vier en zes jaar naar de slacht gestuurd. Als de melkproductie mindert, worden ze ook naar de slacht gestuurd. De koe de dood insturen is rendabeler dan de koe in leven houden. Koeien worden geïnsemineerd door de boer. Stieren staan in speciale stierenstallen en mogen een paar keer per week op een nep(kunst)koe rijden.
De koeien staan de grootste tijd van het jaar op stal (ook biologische koeien). In de herfst en winter staan de koeien sowieso op stal. Met deze kennis kun je het ten zeerste in twijfel nemen of koeien wel voldoende vitamine b12 aanmaken. Dit doen ze namelijk alleen als ze gras rechtstreeks van het land eten. Door de intensieve industrie is de bodem uitgeput waardoor er weinig leven in de grond zit. Vaak wordt er vitamine B12 in de vorm van kobalt toegevoegd aan het voedsel van koeien.
Maar liefst 85% van de wereldwijde watervoetafdruk komt door de landbouw. Van de watervoetafdruk van landbouwproducten komt 46% voor rekening van dierlijke producten. Een koe kan zo’n 60 liter water per dag drinken en het kost 1500 liter water om één biefstuk te maken.
Slechts 5% is te wijten aan huishoudelijk waterverbruik (zoals wasmachine, douchen, tuin). De overige 10% is voor bijvoorbeeld papier, meubels en apparaten.
Bron: Diervriendelijk Nederland.

 

Landbouwgrond op een gezonde manier laten rusten?

Sierteelt beslaat momenteel 1,7 procent van de landbouwgrond. Daarop wordt een kwart van de totale hoeveelheid landbouwgif gebruikt, blijkt uit gegevens van het CBS. Zorgen over de gezondheidseffecten van langdurige blootstelling bij boeren en omwonenden nemen de laatste jaren toe.
De bestrijdingsmiddelen komen ook in water. De concentraties verschillen in Nederland sterk per waterschap. Op sommige plekken worden normen een duizendvoud overschreden.
Geen enkele sector gebruikt per hectare zo veel bestrijdingsmiddelen als de (niet-biologische) sierbollenteelt, en daarbinnen spannen lelies en pioenrozen de kroon.
Desondanks zijn lelies nog toegevoegd aan de lijst van toegestane vang(rust)gewassen, vertelt Urgenda-directeur Marjan Minnesma aan NU.nl, terwijl ze door het hoge gifgebruik schadelijk zijn voor de waterkwaliteit.

Een lezer reageert:
Enige rustgewas is bladrammenas, wat nu meestal al als groenbemester en stikstof-vanggewas in het najaar na de oogst gezaaid wordt. Zaai dat in een rustjaar in. Dit bindt stikstof aan de wortels, de grond kan een jaar goed diep beworteld worden, de gele bloempjes vormen een oase voor insecten en een jaar lang geen machines op het land.
 

Aantal vleermuizen en aantal insecten

Op 11 november schrijft De Boerderij: Vleermuizen herstellen zich in Nederland.

Sinds 1985 is er sprake van een bestendig stijgende lijn in het aantal waargenomen soorten van vleermuizen.
Dit blijkt uit gegevens van het Compendium voor de Leefomgeving. Halverwege de vorige eeuw hadden vleermuizen het lastig en verdwenen er ook soorten. Oorzaken daarvan waren verstoring en verdwijning van verblijfplaatsen, het gebruik van gewasbeschermingsmiddelen in de landbouw en het gebruik van houtverduurzamingsmiddelen op kerkzolders. Ook de vermindering van het aantal houtwallen en andere veranderingen in het agrarisch landschap werden als oorzaak gezien van de vermindering van het aantal soorten.

Klarissa Nienhuys van de Groningse vleermuizenwerkgroep reageert:

De kop van bovenstaand artikel dekt de lading niet. Het is ook geen eenvoudig onderwerp. Voor wie het wél interesseert:
In de periode 1945-1980 zijn in vrijwel heel West Europa de aantallen vleermuizen tot ca 1% van de vooroorlogse populaties gedaald. Oorzaken: vooral het gebruik van ddt, lindaan, dieldrin en andere “Dode Lente” gif, niet alléén in de landbouw, bestrijding van boktor in kerken leidde ook tot massaslachting van vleermuizen. Een extra factor was het verlies/aantasting van verblijfplaatsen. Vanaf 1980 is beschermingsbeleid ingezet. Toen waren 2 soorten vleermuizen in ons land al uitgestorven wegens overdadig gebruik van anti/ontwormmiddelen bij vee. Daardoor konden de vliegen, die deze vleermuizen aten, zich niet meer in de poep konden ontwikkelen.
De tellingen zijn vooral gebaseerd op tellingen tijdens de winterslaap in heel Nederland en gelden maar voor 8 van de 20 resterende vleermuissoorten. Dit zijn vleermuizen die meestal in de zomer nabij water en/of bosachtige omgeving leven, niet bepaald agrarisch gebied. De overige vleermuizen willen niet overwinteren in koude, vochtige kelders en bunkers en zijn niet te tellen in holle bomen of spouwmuren e.d..
Deze landelijke tellingen zeggen dus helemaal niets het voorkomen of verspreiding in agrarisch gebied. In grote gebieden met monoculturen zonder zelfs bomen langs de wegen, en bij super “schone” bedrijven met intensieve veeteelt bedrijven zijn vrijwel geen vleermuizen te vinden. Wel enkele soorten bij grote boerderijen met een sloot en bomen erom heen en bij “biologische” bedrijven mits er woongelegenheid voor vleermuizen in de buurt is.
In zijn algemeenheid is de vleermuizenstand na 40 jaar van 1% naar ca. 50% van de vooroorlogse aantallen opgekrabbeld. Dat is inderdaad een stijging. Als je prijs van je producten of de waarde van je aandelen nog steeds maar de helft zijn als waar je mee begon, ben je dan tevreden?
Het achteruitgaan van insecten geldt niet alle soorten insecten tegelijk. Er zijn vleermuizen die vooral op prooien uit koeienvlaaien jagen en achteruit gaan waar de koeien niet meer in de wei mogen. Er zijn vleermuizen die vooruit zijn gegaan omdat sinds 1980 de waterkwaliteit en het beheer van oevers heel erg verbeterd is en dus ook de daarmee verbonden insecten (muggen en vliegen). Als iemand een gedocumenteerd artikel over vleermuizen in agrarisch gebied wil schrijven, willen vleermuisdeskundigen daar graag informatie over verschaffen.

Vleermuizen hebben niets met salmonella en je kan alleen maar rabiës van 1 (één, van onze 20) soort vleermuis krijgen als je zo onverstandig bent om een “zielige” vleermuis zonder handschoenen van de grond op te pakken.

We doen te veel en slopen de natuur

Caspar Janssen doet in de Volkskrant verslag van zijn voettocht door Nederland.
Hij kijkt naar de natuur en de invloed van de landbouw er op.
Op 17 mei 2018 in aflevering 221 van Caspar Loopt is de titel: "Al die kabinetten die maar willen doen – misschien moeten we juist meer doen om te laten".

Hij constateert het volgende.
"we hebben eigenlijk al tientallen jaren achtereen ondernemerskabinetten, met de slogan: doen. En zelf je broek ophouden. Dingen uitvinden, dingen maken, en vooral: verkopen. Symptomen bestrijden, op volle kracht. Met windmolens, zonneparken, warmtepompen, luchtwassers, mestvergisters, biomassa, ondergrondse CO2-opslag…  Alles om het vliegwiel maar draaiende te houden.
Terwijl de oorzaak van het probleem nu juist is: we doen te veel.
Ik zou het wel weten, zei hij. Doe iets om dingen te laten. Vliegen, autorijden, vlees eten, kinderen maken. Maar er kan nog veel meer: stoppen met de intensieve veehouderij op veengronden in Friesland en Laag Holland. Dat scheelt enorm veel CO2-uitstoot in de veengebieden, en je krijgt een mooier landschap met weidevogels. Ik weet er nog wel een paar. Zoals: stop met de bloementeelt. Die is nergens voor nodig. Hou ermee op, en je slaat zes vliegen in één klap. Kassen uit het landschap, veel minder energieverbruik, veel minder gif, minder kosten voor waterzuivering, veel minder transport, veel minder CO2-uitstoot. En meer ruimte voor wilde planten".
 Tot zover.
Voor meer observaties van Janssen, klik hier.

Zijn manier van kijken doet denken aan het Taoïstische wei wu wei: doen door niet te doen.

Boeren leren om verantwoordelijkheid te nemen

Ben Ale uit Delft schrijft

In het kader van het nieuwe toezicht is de verantwoordelijkheid voor de kwaliteit van de eieren bij de branche gelegd, die daar het IKB Ei voor heeft opgericht. Bij die controle is van alles misgegaan. Kennelijk is men in de vertrouwensbenadering van de bedrijven doorgeschoten. Dat gaat de bedrijfstak veel geld kosten. Zoals meestal in dit soort gevallen overweegt de overheid bij te springen.

Opnieuw is de winst voor het bedrijfsleven zolang het goed gaat en zijn de kosten voor de belastingbetaler als het verkeerd gaat. De enige manier om het bedrijfsleven te leren dat eigen verantwoordelijkheid echt eigen verantwoordelijkheid betekent, is op te houden met de bedrijven te helpen als men door eigen schuld kosten heeft.

Tot zover de ingezonden brieven.

Dick Veerman schreef het volgende op Foodlog.
Nederland wel te traag; boeren moeilijk als slachtoffer te zien.
Nederland handelde wel te traag op de aanwijzing uit november. Als insecticide in de dierlijke voedselketen (dus voor direct gebruik in stallen of op dieren die we eten of waar we de producten, zoals eieren en melk, van eten) is fipronil domweg verboden, terwijl bekend is dat het middel zich kan ophopen in vlees en eieren. De heisa ontstond toen dat verbod geschonden bleek, mogelijk al drie jaar en vermoedelijk met mede-verantwoordelijkheid van de boeren zelf. Zij gingen in zee met een bestrijdingsmiddelenbedrijf waarvan ze hadden kunnen weten dat het niet bonafide was. Foodlog hoorde inmiddels van goed geïnformeerde mensen uit de eierwereld dat het gerucht ging dat Chickfriend, het gewraakte bestrijdingsmiddelenbedrijf, 'geld opzij had gezet voor als het mis zou gaan'. Als zulke informatie naar boven komt, wordt het steeds minder gemakkelijk om de boeren als slachtoffers te zien.

Forse gevolgschades.
Afgelopen weekend hoorden we van een Nederlandse ondernemer die door een Amerikaanse afnemer werd gevraagd of een graanproduct dat hij levert wel vrij van fipronilresiduën is. De fipronilaffaire kan forse gevolgschades veroorzaken. De markt is inmiddels kopschuw, zelfs voor fipronil dat legaal en niet in de dierlijke keten is gebruikt en binnen de normen is toegepast. Nederlandse boeren, autoriteiten en de politiek die de autoriteit en kennis stuk bezuinigde, hebben wat op hun geweten.

Tot zover Foodlog.

Natuurlijk hebben de politieke partijen, de NVWA, de supermarkten en de consumenten ook een deel van de verantwoordelijkheid voor dierenwelzijn in de veehouderij. Maar door de ontwikkelingen in de voedseltechnologie en de opkomst van plantaardige vleesalternatieven geldt tegenwoordig niet meer dat een veehouder onmisbaar is, sterker nog: hij staat aan de basis van veel problemen door de grootschaligheid, gericht op export.

Export van dierlijk voedsel maakt meer kapot dan de belastingbetaler lief is.

Klik hier om meer te lezen over verantwoordelijkheid in de omgang met dieren.

WUR zoekt niet naar wat wel schadelijk is

De universiteit van Wageningen (WUR) meldt in advertenties in dagbladen waarnaar ze zoal onderzoek doen.
Deze teksten zijn de omgekeerde wereld. In de producten van bio-industrie zitten stoffen die niet goed zijn voor onze gezondheid. De WUR onderzoekt producten waarin iets schadelijks nu juist niet in is gestopt. Biologische boeren gebruiken geen kunstmest en bestrijdingsmiddelen. In hun producten, of het nu over plantaardig voedsel of zuivel gaat zitten dus geen resten die duiden op het gebruik van kunstmest en bestrijdingsmiddelen.
De WUR zou juist onderzoek moeten doen naar de ongewenste stoffen die in de reguliere landbouw en veeteelt worden gebruikt en het voor het publiek gemakkelijker maken om die producten te vermijden. Dat verhoogt de kwaliteit van het leven van een consument en van dieren.
Nu draagt onderstaande test alleen bij aan het opsporen van fraudeurs die willen profiteren van de hogere prijs van biologische eieren.

Achtergronden bij onze advertenties

Verstopt in het ei
Biologische eieren zijn duurder dan vrije-uitloop- of scharreleieren. Maar op het oog is er geen verschil. Wageningse onderzoekers ontwikkelden daarom een test om te controleren of ‘biologische eieren’ dat etiket ook echt verdienen.
Betrouwbare keuringen geven consumenten de geruststelling dat zij bij het paasontbijt krijgen waarvoor ze betaald hebben. De clue zit in het ei verstopt. Stoffen in het eigeel verraden of de kip biologisch voer kreeg. Door opsporing van voedselfraude mogelijk te maken draagt Wageningen UR bij aan de kwaliteit van leven.

Jachtopziener doodt concurrenten

Een 50-jarige man uit Nijensleek en een 65-jarige man uit Wolvega zijn aangehouden op verdenking van betrokkenheid bij illegale jacht en valsheid in geschrifte.
De man is jachtopziener bij Landgoed De Eese op de grens van Drenthe en Overijssel. Hij zou hebben gejaagd met niet toegestane middelen als vangkooien en klemmen. Ook zou hij zonder ontheffing jagen met lichtbakken, roofvogels hebben gedood en illegaal wapens in zijn bezit hebben. Hij is weer vrijgelaten, maar zijn jachtakte is in beslag genomen. De man uit Wolvega wordt gezien als medeverdachte.
Bij de man zijn vallen, klemmen, jachtgeweren en gif in beslag genomen.

Marianne Thieme stelt over de kwestie Kamervragen.
Vragen van het lid Thieme (Partij voor de Dieren) aan de minister van Veiligheid en Justitie en de staatssecretaris van Economische Zaken over de aanhouding van een jachtopziener voor illegale jacht.

1. Kent u het bericht “jachtopziener opgepakt voor illegale jacht”?
2. Kunt u bevestigen dat de geconstateerde misstanden plaatsvonden op het landgoed de Eese, dat in bezit is van de familie van Karnebeek?
3. Kunt u aangeven of verdachte in dienst is van de familie van Karnebeek of van de BV die eigenaar is van het landgoed en verantwoordelijk is voor de exploitatie?
4. In de oude jachtwet wordt gesproken over een "jachtopzichter" als degene, die is belast met de bescherming van de jachtbelangen van een jachthouder en buitengewoon opsporingsambtenaar is. Kunt u aangeven in hoeverre verdachte handelde met het oogmerk de belangen van de jachthouder te beschermen?
5. Kunt u aangeven of de jachthouders op landgoed De Eese gehoord worden in het onderzoek naar de wetsovertredingen om vast te stellen of zij daarbij al dan niet betrokken zijn? Zo nee, welk ander belang zou de jachtopziener kunnen hebben gehad bij het overtreden van de wet en waarom wordt zijn werkgever daar niet op aangesproken?
6. Kunt u aangeven of er anderen jachthouders zijn van het gebied dan leden van de familie van Karnebeek? Zo nee , waarom niet? Zo ja, kunt u aangeven wie?
7. Deelt u de mening dat de jachthouders op de Eese en hun jachtgasten een direct belang hadden bij de wetsovertredingen van de nu aangehouden jachtopziener? Zo nee, waarom niet? Zo ja, strekt het onderzoek zich uit naar hun belangen?
8. Kunt u aangeven of verdachte lid is van de Koninklijke Nederlandse Vereniging voor Natuurtoezicht (KNVvN)? Zo ja, treft de vereniging disciplinaire maatregelen tegen verdachte?
9. Is het waar dat de verdachte Buitengewoon Opsporings Ambtenaar (BOA) is en kunt u zeggen of zijn opsporingsbevoegdheid en aanstelling zijn ingetrokken? Zo nee, wanneer en voor welke duur wordt die dan ingetrokken?
10. Is het waar dat kroonprins Willem-Alexander heeft gejaagd op landgoed de Eese, en hoe ziet u de aanhouding van de daar verantwoordelijke jachtopziener in dat geval in relatie tot de voorbeeldfunctie van de Kroonprins?
11. Deelt u de mening dat overtredingen door Buitengewoon Opsporings Ambtenaren nauwelijks zijn vast te stellen omdat juist zij de toezichthoudende taak in een bepaald gebied vervullen, veelal het eigendom van hun broodheer? Zo nee, waarom niet? Zo ja, bent u bereid maatregelen te treffen waardoor de onafhankelijkheid in het veldtoezicht beter gewaarborgd wordt?
12. Kunt u aangeven hoe vaak in de afgelopen 2 jaar BOA’s geverbaliseerd zijn?
13. Deelt u de mening dat ook de werkgevers van BOA’s aangesproken moeten worden voor wetsovertreding van hun personeel, zeker waar het in de rede ligt aan te nemen dat ze ofwel opdrachtgever zijn tot wetsovertreding ofwel daarvan kennis dragen?

Roofdieren vergiftigen om gekweekte fazanten te kunnen schieten

De milieupolitie in Drenthe heeft begin november twee jachtveldverzorgers uit Anloo en Donderen aangehouden die worden verdacht van het vergiftigen van roofdieren in noord- en midden-Drenthe.
De mannen vergiftigden geschoten wild en zetten de kadavers als aas weer uit. Roofdieren als vossen, dassen, buizerds en haviken aten hiervan en stierven een pijnlijke dood.
''Gekweekte fazanten kennen de wetten van de natuur niet. Door roofdieren af te maken, wisten de jachtveldverzorgers hun fazanten te beschermen. Jagers hadden daarentegen een makkelijke prooi.''

Ook deze jagers kennen de wetten van de natuur niet. Geen enkel wezen in de natuur vergiftigt concurrenten om andere dieren voor het plezier te doden.

Zie ook:
Vergiftiging van honden en vossen met strychnine in Oost-Groningen

Waterkwaliteit in Brabant behoort tot de slechtste in Europa

Persbericht PvdD

PARTIJ VOOR DE DIEREN SLAAT ALARM OVER SLECHTE KWALITEIT OPPERVLAKTEWATER

De Partij voor de Dieren Noord Brabant maakt zich ernstige zorgen over de zeer slechte kwaliteit van het oppervlaktewater in Brabant. De 'Duurzaamheidsmonitor Brabant', die vorige week werd gepresenteerd door Telos, wijst uit dat de waterkwaliteit ver onder de maat is. Dit heeft gevolgen voor de drinkwatervoorziening, natuur, landbouw en recreatie. Een zware vervuiler van het oppervlaktewater is de intensieve bomenteelt. Er worden overschrijdingen van gifstoffen aangetroffen die duizend keer boven de toegestane norm liggen, en ook worden verboden middelen gebruikt. Vijf jaar geleden is een project gestart om het gebruik van bestrijdingsmiddelen terug te dringen. Aan het project, dat op basis van vrijwillige deelname was, deden echter maar weinig boomkwekers mee.

Donderdag 24 februari heeft statenlid Birgit Verstappen een afspraak met het waterschap Brabantse Delta. De Partij voor de Dieren verwijt het waterschap dat ze te weinig maatregelen genomen hebben en dat de handhaving faalt. Vrijdag 25 februari worden tijdens de vergadering van Provinciale Staten ook vragen aan Gedeputeerde Staten voorgelegd, en dient de Partij voor de Dieren een aantal moties in. De provincie is verantwoordelijk voor de kwaliteit van het oppervlaktewater. Zij zou extra geld moeten reserveren voor een verlenging van het project met verplichte deelname van alle boomtelers. Ook moet de handhaving verbeterd worden. De provincie moet bij het rijk aandringen op een verbod op bestrijdingsmiddelen die schade aanrichten aan dier en natuur.

De waterkwaliteit in Brabant behoort tot de slechtste in Europa. Drinkwaterwinning wordt steeds problematischer en duurder. Het vervuilde water stroomt door natuurgebieden, waaronder Natura 2000 gebieden en natte natuurparels. Het water komt uiteindelijk terecht in de Maas, waaruit drinkwater wordt gewonnen. Door het gebruik van bestrijdingsmiddelen sterven bijen en andere dieren uit. Bestuiving door bijen is een onmisbare schakel in de voedselketen, als de bij uitsterft brengt dat de voedselvoorziening in gevaar.

Verstappen: "De ernst van dit probleem wordt zwaar onderschat. Er worden onvoldoende strenge maatregelen genomen om onze waterkwaliteit te beschermen. De kosten van waterzuivering zijn voor rekening van de belastingbetaler, in plaats van dat de vervuiler betaalt. Bovendien is de Europese Kaderrichtlijn Water duidelijk: als de waterkwaliteit in 2015 niet is zoals is overeengekomen volgen er zware sancties."

Landelijk moratorium megastallen

Kamer neemt motie landelijk moratorium megastallen aan

Persbericht PvdD, Den Haag, 17 februari 2011 - De Tweede kamer heeft op de laatste dag voor het reces een motie aangenomen voor een landelijk moratorium op de bouw van megastallen. Een enorme doorbraak in de discussie om de megamorfose van het Nederlandse platteland te stoppen.

Marianne Thieme: “Met de breed levende wens van de Kamer om verdere uitbreiding van megastallen tijdelijk op te schorten is een volgende stap gezet naar het definitief uitbannen van megastallen. Op 2 maart kan de bevolking zich uitspreken. De Provinciale Staten verkiezingen zijn een referendum over de megastallen”.

Behalve de motie Thieme/Jacobi is er een stroom van diervriendelijke moties aangenomen van de Partij voor de Dieren. Zo moet het kabinet regels stellen voor de fok van rashonden en andere dieren en een plan van aanpak opstellen voor de opvang van gezelschapsdieren. Ook moeten huisvestingssystemen voor landbouwdieren voortaan vooraf worden getoetst op de effecten voor het dierenwelzijn, voordat er een nieuwe vorm van veehouderij mee mag worden gestart.

De Kamer stemde ook over de wijziging van de wet gewasbestrijdingsmiddelen (landbouwgif). Hoewel deze wet een enorme verslechtering betekent voor de bescherming van mens, dier en milieu, moeten toegelaten bestrijdingsmiddelen wel opnieuw getoetst worden op hun bijdrage aan bijensterfte. Ook moet Nederland ervoor gaan zorgen dat de stoffen waarmee ons water al ernstig vervuild is, mee gaan tellen in de Europese toelating van bestrijdingsmiddelen.

De Partij voor de Dieren is bijzonder verheugd over deze geweldige oogst en ziet in de aangenomen moties een signaal dat het beschermen van dieren, natuur en milieu ondanks het verwoestende kabinetsbeleid op dit terrein in opmars is. Eén zwaluw maakt weliswaar nog geen lente, maar het begin is er.

Tot zover de PvdD.

PvdD wil einde aan gifgebruik

Partij voor de Dieren: Bleker moet burger beschermen tegen landbouwgif

PvdD persbericht. Den Haag, 7 januari 2011 - De Partij voor de Dieren vindt dat staatssecretaris Bleker snel een einde moet maken aan het massale gifgebruik in de landbouw. Volgens toxicologen en andere experts is met name in de bollenteelt het gifgebruik zo enorm dat mensen die in de omgeving van bloembollenvelden wonen gezondheidsrisico's lopen zoals onvruchtbaarheid, snellere veroudering en Alzheimer, zo blijkt uit onderzoek van Zembla. Esther Ouwehand, Kamerlid voor de Partij voor de Dieren, wil een spoeddebat over de waarschuwing dat het gifgebruik in de bollenteelt de volksgezondheid in gevaar brengt.

De Partij voor de Dieren heeft sinds haar intrede in de Kamer voortdurend aangedrongen op strengere normen en regels voor het gebruik van bestrijdingsmiddelen in de landbouw. Het gifgebruik zorgt voor vervuiling van het grondwater en een ernstige aantasting van de biodiversiteit. Zo is de zeer zorgwekkende bijensterfte mede een gevolg van het gebruik van zogenaamde neonicotinoïden in de landbouw, een gif dat het zenuwstelsel aantast en de bijen hun oriëntatievermogen ontneemt waardoor de dieren hun nest niet meer kunnen vinden. Ondanks de aantoonbaar schadelijke effecten van bestrijdingsmiddelen is het toelatingsbeleid in Nederland bijzonder ruim. Ook de naleving van de voorschriften wordt slecht gecontroleerd.

Esther Ouwehand: "Het ministerie van landbouw zet economische belangen steevast voorop door nauwelijks regels te stellen voor de boeren. Keer op keer blijken de volksgezondheid en het milieu de grote verliezers." Ouwehand wil dat er een nieuwe veiligheidsbeoordeling komt van de bestrijdingsmiddelen die tot nu toe zijn toegelaten op de Nederlandse markt. "Het toelatingsbeleid is compleet achterhaald en volledig gericht op de belangen van de sector. Een gifbeleid dat geen bescherming biedt voor volksgezondheid en milieu is bij voorbaat failliet. Daar moet nu direct een einde aan worden gemaakt."

Zembla: wilde paling met dioxine wordt gewoon verkocht

In Nederland wordt al jaren paling verkocht die niet aan de Europese voedselveiligheidsnormen voldoet. Het is verboden om paling met teveel dioxine op de markt te brengen. De Voedsel- en Warenautoriteit heeft daarom sinds 2007 meerdere keren aangedrongen op een vangstverbod voor vervuilde paling. Het ministerie van LNV erkent dat de norm voor het dioxinegehalte in de paling wordt overschreden en weet ook dat verontreinigde paling gewoon te koop wordt aangeboden. Maar minister Verburg (LNV) grijpt niet in. Daarom kunnen de visserijbedrijven hun paling gewoon verkopen, zo blijkt in de ZEMBLA-uitzending ‘De dioxinepaling’.

Giftigheid van gevangen vis wordt gemaskeerd

De Partij voor de Dieren vermoedt dat gifwaarden in vis sterk kunnen schommelen afhankelijk van de locatie van vangst. Door deze waarden over verschillende locaties te middelen wordt het giftige karakter van vis gemaskeerd.
Dit blijkt uit vragen van het lid Ouwehand (Partij voor de Dieren) aan de ministers van Landbouw, Natuur en Voedselkwaliteit en van Volksgezondheid, Welzijn en Sport over gifgehalten in vis (1 juli 2010).

1. Heeft u kennisgenomen van een nieuwe viswijzer die informatie verstrekt over gifgehaltes in vis en ecologische en gezondheidsinformatie combineert? Hoe beoordeelt u dit initiatief?
2. Hoe beoordeelt u de kritiek van de makers van deze nieuwe viswijzer dat de gezondheidsaanbevelingen voor de consumptie van vis gebaseerd zijn op gemiddeld aangetroffen gifwaarden, terwijl de hoeveelheid gif in een bepaalde vis gemakkelijk veel groter kan zijn wanneer de vis in vervuild gebied is gevangen?
3. Op basis van welke wetenschappelijke informatie wordt door het Voedingscentrum gesteld dat het risico voor je gezondheid door eventuele giftige stoffen verwaarloosbaar is ten opzichte van de voordelen van regelmatig vis eten? Op welke wijze is de grote variatie meegenomen in de gifgehaltes van verschillende vissen van dezelfde soort?
4. Deelt u de mening dat het van belang is de herkomst van de vis te weten om een reële inschatting te kunnen maken van de hoeveelheid toxische stoffen? Zo ja, hoe kan de overheid zonder deze nuance blijven communiceren dat het verstandig is om twee keer per week vis te eten? Zo neen, waarom niet?
5. Deelt u de mening dat ten behoeve van de gezondheid van de consument vis duidelijk traceerbaar zou moeten zijn? Zo ja, op welke wijze bent u van plan dit te doen? Zo neen, waarom niet?
6. Kunt u toelichten wat precies bedoeld wordt met de stelling van het Voedingscentrum dat het eten van vis (2 maal per week, waarvan 1 keer vette vis) de kans op hart- en vaatziekten verkleint? Ten opzichte van welk voedingspatroon zou de kans op hart- en vaatziekten precies worden verkleind?

Duurzaamheid is het toverwoord om te bedelen voor subsidie

Nu in de landbouw door de kredietcrisis de buikriem wat dreigt te worden aangehaald probeert de Agrosector met oude wijn in nieuwe zakken weer eens een graai te doen in de subsidiepot. Het verzoek om steun van de overheid gaat onder het mom van duurzaamheid bevorderen.
Toen de vuilnisdienst een te lage status kreeg, werd de naam veranderd in milieudienst.
Toen het spuiten van landbouwgif door de consument met argusogen werd bekeken, hernoemde men het gif in gewasbeschermingsmiddelen.
Ordinair meer geld verdienen door te bezuinigen op dierenwelzijn en megastallen te bouwen heet nu rendementsverbetering.
Is mest een probleem? We voegen wat voedsel toe aan de mest en we wekken energie op via een biomassavergisting in een biogasinstallatie of we rijden meer uit op het grasland dan de EU verstandig vindt en noemen dat derogatie.
Wordt energie te duur? We vragen subsidie om maatregelen te nemen om energie te besparen en daarmee de concurrentiepositie te versterken en om nog meer buitenlandse boeren te kunnen beconcurreren.
Heeft het publiek problemen met het permanent houden van vee binnen de stallen? Geen probleem, we noemen het binnenshuis verzamelen van mest minder belastend voor het milieu.
Vindt het publiek de megastallen lelijk? We pleiten voor een betere inpassing van agrarische bedrijvigheid in het landschap.
Vindt het publiek dat varkens niet permanent tussen stangen moeten staan? We richten wat (zicht)stallen in met varkens in het stro en we laten het publiek binnen met de boodschap dat straks alle varkens zo gehuisvest zullen worden.

Kortom, de lijst met voorbeelden waarop de Agrosector de belastingbetaler in het ootje neemt is lang. Het gaat niet om de waarheid, maar om de geloofwaardigheid van het imago. En de sector weet dat het publiek zich graag in slaap laat sussen. Die heeft immers andere zorgen aan zijn hoofd dan het luisteren naar zijn geweten.

Het “verduurzamen” van de agrosector is allemaal uitstel van executie, want de Nederlandse veehouderij bevindt zich op een doodlopende weg. Dat de grote boeren, die het hardst doen aan schaalvergroting, het laatst zullen overblijven is geen argument om onder het mom van duurzaamheid belastinggeld over de agrarische hanenbalk te gooien.
Wat boeren hier in ons land doen, kunnen boeren in het buitenland op den duur veel goedkoper wanneer ze –gedwongen door valse concurrentie- de innovaties en het negeren van de belangen van mens, dier en milieu van ons overnemen.
Duurzaam beleid is de veestapel te verkleinen en over te laten aan die veehouders die minstens het eko-keurmerk of het Demeter-keurmerk voeren, maar liefst nog meer doen aan echt ecologisch verantwoorde maatregelen. Het kost de consument wel wat meer geld en levert gezondere voeding op, maar het bespaart de belastingbetaler bakken met geld.

Niet te veel vlees of vis eten is gezond, maar het kan ook (ge)zonder

Het Voedingscentrum meldt:
De Gezondheidsraad bevestigt dat vis eten gezond is, in de Richtlijnen goede voeding (2006). Die zegt dat als je twee keer per week vis eet, waarvan een keer per week vette vis, dan verklein je daarmee de kans op hart- en vaatziekten. Deze hoeveelheden zijn voldoende. Meer vis eten levert geen extra voordeel op.

In een uitzending van Radar op 3 november werd gesuggereerd dat vissen een hoog gehalte aan giftige stoffen bevatten die schadelijk zijn voor de gezondheid. De Gezondheidsraad denkt daar anders over. Zo staat in de Richtlijnen dat ‘het gezondheidsrisico door blootstelling aan giftige stoffen niet opweegt tegen de gezondheidswinst door regelmatig vis te eten’. Kortom: je hebt zoveel baat bij twee maal per week vis eten, dat het andere daardoor te verwaarlozen is.

De Nederlandse Vegetariers Bond meldt:
Een goede balans tussen de twee vetzuren is belangrijk, maar de moderne mens blijkt naar verhouding te veel linolzuur en te weinig linoleenzuur en daaruit voortvloeiende vetzuren binnen te krijgen. En dan met name één heel belangrijk omzettingsproduct: het DHA.
Hoewel uit onderzoek blijkt dat vegetariërs er wat betreft hart- en vaatziekten, de aandoeningen waarvoor DHA wordt aangeraden, gunstig uitspringen, zou je je als vegetariër wellicht zorgen kunnen gaan maken. Gelukkig zijn er ook andere manieren dan vette vis eten of capsules met visolie slikken om aan de benodigde ‘visvetzuren’ te komen. Als je niet zwanger bent, is het voldoende om dagelijks normale hoeveelheden plantaardige voedingsmiddelen met een hoog gehalte aan linoleenzuur te gebruiken zoals lijnzaad- en koolzaadolie en walnoten. Een supplement is dan niet nodig, want je maakt uit deze oliën en noten zelf voldoende visvetzuren aan. Met lijnzaadolie moet je echter wel oppassen: deze is niet geschikt om in te bakken en te braden, maar je kunt hem wel in de sla doen en door je muesli roeren. Je kunt ook supplementen kopen met lijnzaadolie, bijvoorbeeld Megaflax van het merk Witsenburg, mét Vegetarisch Keurmerk.