Gelijk hebben en krijgen in de strijd om dierenbelangen

In onze maatschappij staan belangengroepen op verschillende platforms tegenover elkaar op het onderwerp “hoe om te gaan met dieren”. Het gesprek dat plaatsvindt heet een twistgesprek, debat, discussie, gesprek of een dialoog.
Voor belanghebbenden in de media zal het worst zijn welke vorm wordt gekozen zolang het kijkcijfers oplevert ook al verzandt het in een kakofonie. De belangengroepen gaan daarin mee. Ook negatieve aandacht is aandacht.
Met waarheidsvinding heeft het alles niets te maken. Er is zelfs sprake van opzettelijke spraakverwarring. Eigenlijk zijn er alleen maar verliezers, maar de mensen pikken er de kersen uit die hen het meest bevallen, de dieren blijven achter, gehuisvest in de gevangenis, die stallen heten.

Er zijn in de veehouderij zoveel niveaus waarop er sprake kan zijn van misstanden dat bijna niemand bereid is te zoeken naar het overzicht waar de bron van de misstanden ontspringt. Ieder mens en dier hecht aan zijn vrijheid. Dat is een recht dat ook het welzijn bepaalt. Voor een veehouder, die economisch wil overleven, is het van belang om vrijheid te hebben in de levensomstandigheden waaronder hij dieren houdt. Zijn er te veel eisen waaraan de huisvesting moet voldoen, dan kan zijn veehouderij niet uit. Alleen wanneer hij failliet gaat zal hij andere vormen van inkomsten verwerven overwegen.
Een veganistische activist gaat het liefst uit van de situatie waarin helemaal geen dieren meer gebruikt worden door mensen. Maar die stip op de horizon ligt zover weg dat het voor tegenstanders veel gemakkelijke is om te wijzen op het onrecht dat hen wordt aangedaan vlak voor zijn voeten. Er wordt huisvredebreuk gedaan, er moet een fatsoenlijk gesprek worden gevoerd, er moet keuzevrijheid zijn om te kiezen waarmee je je voedt, een boer moet ook geld verdienen om zijn gezin te onderhouden, etc..

Iedere belangengroep krijgt gelijk binnen de eigen bubbel en krijgt het nooit van de tegenstander wanneer standpunten diametraal tegenover elkaar staan.

Het argument "nood breekt wet" of "aan een onrechtvaardige wet mag je overtreden" kan slechts zeer spaarzaam worden ingezet en werkt snel tegen je.

Wat is de moraal van dit artikel? Wanneer het dier gebruikt wordt in een kapitalistisch systeem kun je vechten tegen het systeem of je pleit ervoor dat de regels rechtvaardig en voor iedereen gelijk worden toegepast. Dat betekent geen verkapte subsidies aan veehouders die niet volgens de regels willen werken of kunnen overleven. Een controlerend orgaan (de NVWA) die alle veehouders zo regelmatig en standvastig controleert dat niemand meer de wet overtreedt. Het vraagt ook actievoerders die het geduld kunnen opbrengen om het trage tempo van bewustwording te accepteren en er rekening mee te houden dat de weg naar een oplossing een andere afslag neemt. Bijvoorbeeld dat vleeseters in plaats van zich te bekeren tot het veganisme vlees gaan eten dat niet 100% gemaakt is van dieren, maar stapje voor stapje meer gemengd wordt met plantaardige ingrediënten.

Eerst eens zijn over de feiten.

Zeezoogdieren verhandeld en uitgebuit voor vermaak

Persbericht
Wereldwijd leven duizenden zeezoogdieren, voornamelijk dolfijnen, in gevangenschap. Elk jaar worden weer meer dieren uit het wild gevangen en verkocht, of gefokt om dolfinaria te bevoorraden. Dat blijkt uit een nieuw rapport van het Animal Welfare Institute (AWI) en World Animal Protection.

De vijfde editie van The Case Against Marine Mammals in Captivity, die vandaag werd gelanceerd tijdens de Internationale Tourismus-Börse (ITB) in Berlijn, bevat wetenschappelijk bewijs en ethische argumenten tegen het houden van zeezoogdieren in gevangenschap in dierentuinen, aquaria en dolfinaria.

Onder mom van educatie en natuurbehoud stellen deze parken zeezoogdieren tentoon, terwijl hierdoor bij bezoekers geen respect en bewondering voor de dieren in het wild ontstaat. In plaats daarvan ontwikkelen bezoekers juist een blinde vlek voor het leed dat wordt veroorzaakt door gevangenschap.

Dierentuinen, aquaria en dolfinaria veroorzaken immens leed in elk stadium van het leven van zeezoogdieren: van vangst tot het vervoer dat de dieren brengt naar hun nieuwe leven in krappe betonnen bassins. De dieren, zoals dolfijnen, orka’s, beloega's en zeeleeuwen, gaan een leven vol verveling, stress en gezondheidsproblemen tegemoet. Ook als de dieren zijn geboren in gevangenschap, en niet uit het wild zijn gehaald, heeft die kunstmatige, ongeschikte leefomgeving in gevangenschap een groot effect op het welzijn van deze wilde dieren.

Acceptatie in Nederland neemt af
In het Westen groeit bewustzijn over de problemen met het houden van zeezoogdieren. Zo is het in China, Japan en Rusland breed geaccepteerd om dolfijnenattracties te bezoeken en zijn de dolfinaria in opkomst, terwijl die acceptatie in Nederland al decennia afneemt.

Karin Bilo, campagnemanager bij World Animal Protection Nederland: ‘Steeds meer Nederlanders vinden dolfijnenshows achterhaald en onacceptabel. Het gebruik van dolfijnen en zeeleeuwen voor shows is een rare uitzondering op het Nederlands verbod op het gebruik van wilde dieren in het circus, dat sinds 2015 van kracht is. Al jarenlang daalt het bezoekersaantal van het Dolfinarium in Harderwijk. In 2000 trok het bedrijf nog ruim 1 miljoen bezoekers; in 2016 was dit nog maar de helft daarvan*. Het Dolfinarium kan ook al jaren niet meer rekenen op een nominatie voor de verkiezing ‘leukste uitje van Nederland’ van de ANWB. In het verleden won het park dit predicaat, maar tijdens de uitreiking van de prijs afgelopen donderdag stond het Dolfinarium niet tussen de negen genomineerden uit Gelderland’.

Geen wereldwijde trend
India, Costa Rica, Kroatië en Chili hebben inmiddels het houden van dolfijnen in gevangenschap verboden. Andere landen hebben het fokken en vervoeren van zeezoogdieren aan banden gelegd. Het zijn bemoedigende ontwikkelingen, gedreven door de veranderingen in publieke opinie. Desondanks blijft het vangen van wilde zeezoogdieren, en met name walvisachtigen, doorgaan. Rusland (beluga’s en orka’s) en Japan (diverse dolfijnensoorten) zijn de landen die de meeste zeezoogdieren uit het wild vangen. De grootste afnemer daarvan is China; alarmerend is het feit dat het aantal dolfinaria in dat land van 39 in 2015 is gestegen naar 76 begin 2019.

Deze stijging is volgens Bilo schokkend te noemen: ‘Een leven in gevangenschap is voor zeezoogdieren, zoals dolfijnen, een wereld van verschil met een leven in het wild. Toeristen die dolfinaria bezoeken en reisorganisaties die dit soort attracties aanbieden, houden de deuren van dolfinaria open en stimuleren het openen van nieuwe aquaria en parken. Dat is de reden dat we dit rapport lanceren tijdens een van ’s werelds grootste reisbeurzen; we willen dat reisorganisaties in actie komen en dit soort attracties schrappen uit hun reisaanbod’.

Verontwaardiging en kritiek
De update van The Case Against Marine Mammals In Captivity komt uit in een periode waarin de ongeschiktheid van zeezoogdieren in gevangenschap steeds vaker wordt aangetoond. Zo deelde Dolphinaris Arizona onlangs mee haar dolfijnenattractie te sluiten nadat vier van hun dolfijnen binnen achttien maanden overleden. Sinds de publicatie van de laatste editie van dit rapport in 2009, is de controverse over het gevangenhouden van zeezoogdieren geïntensiveerd, mede dankzij documentaires als The Cove en Blackfish. Wereldwijd kan een nieuwe vergunningaanvraag voor een dolfinarium daardoor rekenen op verontwaardiging en kritiek.

*Het Dolfinarium Harderwijk besloot in 2017 geen bezoekerscijfers meer te publiceren omdat dit nutteloos zou zijn, terwijl die aantallen toch een goede afspiegeling zijn van het succes van het park en de publieke opinie over dolfijnen in gevangenschap.

Negatieve gevolgen van wildlife-toerisme

Waarom de klant niet altijd koning is: negatieve gevolgen van wildlife-toerisme

Den Haag, 21 oktober - Bijna 4 miljoen toeristen die toeristische attracties met wilde dieren bezoeken, dierentuinen niet meegerekend, dragen waarschijnlijk bij aan grootschalige misstanden op het gebied van dierenwelzijn De toeristen zijn zich meestal niet bewust van deze gevolgen. Dit zijn de conclusies van het eerste diepgravende onderzoek uitgevoerd door de universiteit van Oxford naar de effecten die het wildlife-toerisme wereldwijd heeft. Het onderzoek is op 21 oktober gepubliceerd in het wetenschappelijke tijdschrift PLOS ONE.

De onderzoekers brachten 48 soorten attracties met wilde dieren (bij duizenden afzonderlijke toeristische aanbiedingen) in kaart, variërend van slecht bezochte straatoptredens van slangenbezweerders, dansende beren en makaken tot grote, gevestigde attracties zoals dolfinaria en tijgershows, die jaarlijks duizenden bezoekers trekken. Vervolgens lichtten de onderzoekers 24 soorten toeristische attracties die bij elkaar door miljoenen toeristen per jaar bezocht worden, grondig door.

Ze kwamen tot de volgende conclusies.

- Achttien soorten attracties (waaronder tijgershows, ontmoetingen met leeuwen, dolfinaria, civetkoffieplantages en olifantenparken) hadden een negatief effect op het welzijn van 230.000 tot 550.000 individuele dieren.

- Bij veertien soorten, 120.000 tot 340.000 dieren, wordt de beschermingsstatus verlaagd werd als gevolg van de manier waarop de dieren uit het wild gehaald worden. Ter vergelijking: slechts zes soorten attracties, met 1.500 tot 13.000 dieren, hebben waarschijnlijk per saldo positieve effecten op het behoud van de diersoort en het dierenwelzijn, oordelen de onderzoekers. Het betrof hier in alle gevallen opvangplekken voor wilde dieren.

- Deze bevindingen tonen aan dat 2 tot 4 miljoen toeristen per jaar met hun bezoek financiële steun geven aan instellingen die een negatieve impact hebben op dierenwelzijn en/of het behoud van diersoorten.

Men zou verwachten dat de toerist een bittere nasmaak overhoudt aan zijn bezoek aan een van deze attracties. Tot op zekere hoogte was dat ook zo, ontdekten de onderzoekers. Het team bestudeerde de reacties die bezoekers van dierenattracties hadden achtergelaten op TripAdvisor. Het team ontdekte dat de attracties met slechtere omstandigheden voor dieren meer negatieve feedback kregen dan die met beter oog voor dierenwelzijn. Maar zelfs de attracties met de laagste score als het gaat om dierenwelzijn, kregen gemiddeld nog altijd in 80% van de gevallen een positieve reactie.

Hoofdonderzoeker Tom Moorhouse: “Mensen vertrouwen TripAdvisor. Als een attractie positieve recensies krijgt, worden meer mensen gestimuleerd daarheen te gaan. Het is dus een groot probleem dat slechtere omstandigheden voor dieren(welzijn) niet leiden tot minder toeristen; het betekent namelijk dat feedback van toeristen niet voldoende is om de dierenwelzijnstandaarden in attracties met wilde dieren te beïnvloeden.

David Macdonald, Oxford’s WildCRU Director, zegt: “Het is triest dat toeristen die gelokt worden met een ongetwijfeld goedbedoelde interesse in dieren, vaak onbedoeld dit soort attracties steunen. Daarmee houden ze niet alleen wilde dieren in die slechte omstandigheden, maar brengen ze ook het behoud van de diersoort in gevaar”. Hij voegt daar aan toe: “Die dubbele pech kan tegengegaan worden door strengere regelgeving, betere handhaving en door je aan onze vuistregel te houden: vermijd elke attractie met wilde dieren die op TripAdvisor lager dan 80% scoort”.

Tom Moorhouse legt uit dat het welzijn van wilde dieren bij toeristische attracties die op TripAdvisor lager dan 80% scoren, waarschijnlijk zeer slecht is. Over het algemeen moeten toeristen die verantwoord willen reizen goed letten op deze negatieve recensies. Neil D’Cruze, hoofd Onderzoek bij World Animal Protection, voegt daaraan toe: “Sommige attracties die de meeste reden tot zorg zijn, zoals olifantenritten, krijgen overweldigende, positieve recensies van toeristen. TripAdvisor heeft dus een geweldige kans om haar dienstverlening aan bezoekers van haar site te verbeteren door in de evaluatie een score op te nemen voor dierenwelzijn en behoud van de diersoort”.

Vangdrang met dodelijke gevolgen

Rosanne Kropman citeert in haar artikel in Trouw over ganzenvergasser Arie den Hertog het woord vangdrang. "Ik ben geboren met vangdrang", zegt hij. Als klein jongetje van zeven ving hij al muizen van de boerderij waar hij opgroeide. De klemmen eerst lukraak neergezet, later strategisch geplaatst: parallel aan de plinten zodat de muis er van twee kanten in kon lopen.
Tot zover Arie den Hertog in Trouw.

Het is een kenmerk van veel kinderen om bij slootjes hun schepnet door het water te halen en te kijken naar de visjes en insecten die ze vangen. Schattig zijn de peuters die op pleinen achter vogels aanlopen om hen proberen te pakken om te aaien. Vangdrang, kun je veilig stellen, is natuurlijk. Die drang is gelukkig niet vaak om te doden, maar gewoon de sport. En kleine kinderen snappen nog niet zo goed dat dieren twijfels bij hebben bij de goede bedoelingen van kinderen. En wanneer je ziet hoe ze hun speelgoeddieren behandelen kun je ze geen ongelijk geven. Kinderen willen aaien en van dichtbij bekijken, maar kunnen nog niet goed liefdevol doseren.
Zelfs mensen met huisdieren hebben die wens om wanneer zij dat willen een dier bij de hand te hebben om te knuffelen. Dat een dier ook recht op vrijheid heeft is daarmee lastig te verenigen en waarom zou je daar druk over maken? Het dier krijgt tot uitstekende verzorging? Wat wil nu meer?
In de vrije natuur hebben dieren drang om andere dieren te vangen omdat ze willen eten. Lukt het om een dier te vangen, dan wordt het gedood. Ook de ganzen die Arie den Hertog vangt, worden gedood en gratis aangeboden aan een poelier.
Is dat liefdevol en natuurlijk? Natuurlijk niet, maar net zo als het moeite kost om kinderen te leren wat respect voor dieren is, namelijk hun met rust te laten en er alleen maar naar te kijken, is respect voor ganzen die in grote getallen de groene weiden vullen er moeite voor nodig om de overlast tegen te gaan. Liefde voor de natuur houdt in bewust te worden wat te doen en wat te laten zodat alle levende wezens een plek onder de zon behouden.

Meer lezen? Zie Respect, vrijheid en ware liefde.

Droefgeestige dierendag op TV

Jean-Pierre Geelen doet in de Volkskrant in zijn column verslag van wat hij op tv ziet. En dat was op 4 oktober 2012 weinig diervriendelijk.

Een selectie van de droefgeestige taferelen die hij zag en beschreef onder de titel "Baardagame".
Dierendag 2012. Zelfs de pianiste die bij DWDD Rachmaninov speelde, heette Iris Hond. De datum maakte een zekere hondsdolheid los op tv. In Tijd voor MAX klopte Milika Peterzon de bejaarde kijker centjes uit de zak voor de Dierenbescherming. Isa Hoes kroelde met asielpoes Pluisje. Editie NL schotelde poezen diverse merken voer voor. De goedkoopste bleek de beste. Maar: 'Als het aan de kat lag, dan smaakt alles'.
De onbenulligheid viel in het niet bij wat het NOS Journaal presenteerde. 'Grootoor-egels, wat geef je die te eten?', vroeg Rob Trip. Een klassiek Peer Ulijntje. Die was voor 'Bijzondere dierendag' naar een dierenkliniek in Utrecht getogen waar exotische dieren welkom waren voor een onderhoudsbeurt. Daar waren ze: Semmy de grijze roodstaart, Hummer de Griekse landschildpad, Pieter de python. En Peer, de Ulijn.
Die laatste wist: 'Er worden veel exotische dieren gehouden in Nederland, en daar is helemaal niets mis mee, als je weet hoe je voor ze moet zorgen'. Als voorbeeld toonde hij Caroline, de baardagame. Het reptiel was goed terechtgekomen, meldde Ulijn.
Merkwaardig. Op de NOS-radio was Caroline er gistermiddag stukken minder aan toe. Verslaggever Harro Brouwer was toevallig (samen een auto gedeeld?) in dezelfde kliniek als Ulijn, bij dezelfde Caroline de baardagame. Caroline bleek nu verhandeld op Marktplaats, een bron van veel dierenleed, bevestigde de Utrechtse arts van de kliniek. Exotische dieren krijgen zelden de juiste verzorging, bleek nu. Caroline had in haar vorige leven te weinig kalk gekregen - het gesjacher met exotische dieren is dus veel minder onschuldig dan Ulijn deed voorkomen.
Tot zover de Volkskrant.

Meer lezen over wel verantwoord omgaan met huisdieren? Klik hier of over het reptielenleed in ons land.

Heeft orka Morgan recht op een eigen familie?

Orka's leven in matrilineaire familie groepen. Dat betekent dat een moeder met haar zonen samenleeft. Dochters starten na verloop van tijd hun eigen groep.
Voor het vrouwtje Orka is het redelijk om te verwachten dat zij in vrijheid een kans zou krijgen om zelf een familie te stichten. Tot die tijd zou ze alleen moeten overleven of weer terug moeten komen in haar eigen familie. Maar er is kans dat zij niet meer wordt herkend en vanwege de matrilineaire groepstructuur ook niet welkom is. In gevangenschap met Orka's uit andere families is dit perspectief afwezig, maar mogelijk kunnen de dieren vreedzaam samenleven.
Het is duidelijk dat gevangenschap alleen goed is voor de overlevingskans en de bezoekersaantallen. Wanneer het dier losgelaten wordt in de oceaan zonder begeleiding dan is de overlevingskans klein. Wordt het dier eerst getraind om zelf prooien te vangen, dan is de meest logische route om het dier te leren zelf vis te vangen. Een training op het vangen van zoogdieren zou bij het publiek ook weerstand oproepen.
Welke keuze gemaakt wordt zal eveneens in grote mate afhangen van wie bereid is een verantwoorde training te financieren. Kost de orka geld of levert deze geld op?

WSPA: EU-verbod op import dolfijnen en nieuwe dolfinaria

Wetenschappelijk rapport: dolfijnen ongeschikt om te houden in gevangenschap WSPA wil EU-verbod op import dolfijnen en bouw nieuwe dolfinaria in Europa.

Aan de vooravond van de première van de documentaire 'The Cove' in Amsterdam, lanceert WSPA (World Society for the Protection of Animals) Nederland een campagne voor een verbod binnen de Europese Unie op de bouw van nieuwe dolfinaria en de import van dolfijnen. Daarnaast wil WSPA het bewustzijn onder het Nederlandse publiek bevorderen dat dolfijnen ongeschikt zijn om te leven in gevangenschap. Aan de basis van de campagne ligt de 4e editie van het wetenschappelijke rapport van WSPA en HSUS (Humane Society of the United States) 'The Case against Marine Mammals in Captivity'.

De afgelopen jaren heeft in Europa een enorme groei van dolfinaria plaatsgevonden. Op dit moment zijn er in heel Europa zo'n 60 dolfinaria waarvan 34 in de Europese Unie. Dolfinaria vallen onder de Europese Richtlijn 1999/22/EG betreffende het houden van wilde dieren in dierentuinen. Volgend jaar spreekt de Europese Commissie opnieuw over deze richtlijn. WSPA vindt dat dan een importverbod van dolfijnen en een bouwverbod voor nieuwe dolfinaria moeten worden ingevoerd voor EU-lidstaten, kandidaat-lidstaten en Zwitserland, omdat een leven in gevangenschap dolfijnen onaanvaardbaar veel mentaal en fysiek leed bezorgt.

Bewustwording.

Met deze campagne wil WSPA ook het bewustzijn onder het Nederlandse publiek bevorderen dat dolfijnen niet geschikt zijn om in gevangenschap te leven. In veel Westerse landen, waaronder Engeland, is het houden van dolfijnen in gevangenschap dan ook al verboden. Uit recent onderzoek van WSPA blijkt dat het Nederlandse publiek zich nog niet erg bewust is van het leed van dolfijnen in gevangenschap. Zo gaf (50%) van de respondenten aan dat er bij dolfijnenshows geen sprake is van dierenleed. Francien Winsemius, hoofd programma's WSPA: ¨Veel mensen weten dat stierengevechten en optredens van dansende beren gepaard gaan met dierenleed. Bij dolfijnenshows is dat natuurlijk veel minder duidelijk. Een dolfijn heeft altijd een glimlach op zijn hoofd, zelfs als hij dood is. Het mentale en fysieke lijden dat deze intelligente dieren een leven lang in gevangenschap doorstaan is niet zichtbaar, maar daarom niet minder acceptabel. Met deze campagne willen we het leed achter de glimlach zichtbaar maken en beëindigen.

Wetenschappelijk onderzoek.

De vierde editie van het wetenschappelijke rapport The Case against Marine Mammals in Captivity toont aan dat dolfijnen niet geschikt zijn om te leven in gevangenschap. Zo blijkt dat dolfijnen in gevangenschap over niet meer dan één tienduizendste procent (0,0000001) van de ruimte beschikken die zij in hun natuurlijke leefomgeving hebben en dat dolfijnen in gevangenschap vaak stereotype gedrag als gevolg van verveling en mentale stress vertonen. Het betonnen bassin biedt de zeer intelligente en onderzoekende dieren bovendien geen prikkels die hun nieuwsgierigheid kunnen bevredigen. Ook zijn dolfijnen zeer sociaal en leven zij in het wild in grote groepen, in gevangenschap is hun sociale leven beperkt tot slechts enkele dieren in hetzelfde bassin. De dolfijnen hebben in gevangenschap evenmin de mogelijkheid om hun natuurlijke gedrag te vertonen omdat ze juist worden getraind om onnatuurlijke en vaak zelfs risicovolle stunts uit te voeren. Het onderzoek bevestigt volgens WSPA dat een leven lang in gevangenschap de dolfijnen onaanvaardbaar veel mentaal en fysiek leed bezorgt.



The Cove.

In samenwerking met Benelux Film Distributors presenteert WSPA dinsdag 24 november aanstaande in bijzijn van de regisseur Louie Psihoyos de premiere van de documentaire 'The Cove' op het IDFA, International Documentary Film Festival in Amsterdam. Louie Psihoyos, die tevens directeur is van de Oceanic Preservation Society , laat in the Cove zien hoe dolfijnen bij het stadje Taiji in Japan, worden gevangen voor de entertainmentindustrie. Onder leiding van oud-Flipper trainer Richard O'Barry legt een groep wetenschappers, filmmakers en surfers de jaarlijkse 'vangst' van de dolfijnen (van september tot maart), vast. De documentaire bewijst dat deze vangst die plaatsvindt in een afgeschermde 'cove', gepaard gaat met een enorme slachting van dolfijnen die niet kunnen worden gebruikt. De gevangen dolfijnen die worden aangekocht door dolfinaria, grote aquaria en 'zwem-met-dolfijnen-parken' wereldwijd, leveren bedragen tot € 100.000,- per dolfijn op. De continue vraag naar levende dolfijnen vanuit deze industrie houdt daarmee de praktijken in Taiji en andere gebieden waar dolfijnen worden gevangen (Cuba, Solomon eilanden) in stand. Met een verbod op de import van dolfijnen in Europa wordt de mogelijkheid uitgesloten dat dolfinaria in EU- landen hier een bijdrage aan leveren.

Het uitzichtloze bestaan van roofvogels in gevangenschap

In Schoonrewoerd is 's lands grootste buitenkwekerij van bedreigde roofvogelsoorten geopend. Het is de bedoeling dat de circa tweehonderd valken, arenden, gieren en uilen eieren leggen en uitbroeden. De initiatiefnemers hopen dat door eigen kweek illegale roof uit het wild wordt tegengaan.

De brutaliteit van deze fokkers is weergaloos. Zij bestaan het om de aldus gekweekte jongen gewoon op de markt te brengen en te verkopen aan iedereen die het leuk lijkt om in onwillekeurig wat voor volière roofvogels te houden. Ze presenteren het als een soort van bescherming van dieren in het wild, waarbij het dier ook nog plezier zou beleven aan zijn gevangenschap. Alsof het dierenleed van gekweekte roofvogels minder is dan bij jonge roofvogels uit de natuur geroofd. Alsof vogels in gevangenschap minder rechten en behoefte aan vrijheid hebben.
Wanneer een roofvogel eenmaal gevangen zit en de eigenaar legale papieren heeft is ook het trieste lot van hun nakomelingen bezegeld. De wetgever kan onder de huidige jurisprudentie niets meer doen om hen weer vrij te krijgen.

Het gaat dit soort lieden om het geld en de wetgever heeft nagelaten om de mazen in de wet voor in gevangenschap geboren dieren te dichten. Daarnaast is het relatief simpel om in wild gevangen dieren alsnog te legaliseren door de dieren een zogeheten gesloten ring om te doen en papieren aan te vragen. Controle over de herkomst wordt niet gedaan.

Heeft een in gevangenschap geboren dier minder rechten dan dieren van hetzelfde soort in de vrije natuur?

Het is aan het Europese parlement om een wet op te stellen die het bezit van wilde dieren, die in Europa in de vrije natuur voorkomen, verbiedt en aangetroffen dieren verbeurd verklaart. Deze dieren kunnen met enige voorbereiding (op kosten van de dierenhouder) weer worden vrij gelaten.
(Een verbod op) het bezit van uitheemse dieren zou op eenzelfde manier kunnen worden geregeld. Zou de boete te hoog zijn, dan worden de dieren bij het invoeren van een verbod mogelijk gedood. Is de boete laag en zouden de dieren niet door een controlerend ambtenaar direct kunnen worden meegenomen, dan wordt het dier gedumpt of aan de controle onttrokken.