Mens en dier zijn (intrinsiek) evenwaardig in hun recht op vrijheid

Bij de Stichting Animal Freedom leest u over de gedachte achter dierenrechten.
Hier leest u over ontwikkelingen in de agrosector en de gevolgen voor dieren(rechten).
Alle levende wezens zijn verschillend maar evenwaardig in het recht op vrijheid op een natuurlijk leven.
Een dier is (net als een mens) geen ding of een object.
Dierenrechten zijn mensenrechten. Mensen moeten kunnen ingrijpen wanneer mensen dieren misbruiken of onrecht aandoen.
Posts tonen met het label dierentuinen. Alle posts tonen
Posts tonen met het label dierentuinen. Alle posts tonen

21 oktober 2015

Negatieve gevolgen van wildlife-toerisme

Waarom de klant niet altijd koning is: negatieve gevolgen van wildlife-toerisme

Den Haag, 21 oktober - Bijna 4 miljoen toeristen die toeristische attracties met wilde dieren bezoeken, dierentuinen niet meegerekend, dragen waarschijnlijk bij aan grootschalige misstanden op het gebied van dierenwelzijn De toeristen zijn zich meestal niet bewust van deze gevolgen. Dit zijn de conclusies van het eerste diepgravende onderzoek uitgevoerd door de universiteit van Oxford naar de effecten die het wildlife-toerisme wereldwijd heeft. Het onderzoek is op 21 oktober gepubliceerd in het wetenschappelijke tijdschrift PLOS ONE.

De onderzoekers brachten 48 soorten attracties met wilde dieren (bij duizenden afzonderlijke toeristische aanbiedingen) in kaart, variërend van slecht bezochte straatoptredens van slangenbezweerders, dansende beren en makaken tot grote, gevestigde attracties zoals dolfinaria en tijgershows, die jaarlijks duizenden bezoekers trekken. Vervolgens lichtten de onderzoekers 24 soorten toeristische attracties die bij elkaar door miljoenen toeristen per jaar bezocht worden, grondig door.

Ze kwamen tot de volgende conclusies.

- Achttien soorten attracties (waaronder tijgershows, ontmoetingen met leeuwen, dolfinaria, civetkoffieplantages en olifantenparken) hadden een negatief effect op het welzijn van 230.000 tot 550.000 individuele dieren.

- Bij veertien soorten, 120.000 tot 340.000 dieren, wordt de beschermingsstatus verlaagd werd als gevolg van de manier waarop de dieren uit het wild gehaald worden. Ter vergelijking: slechts zes soorten attracties, met 1.500 tot 13.000 dieren, hebben waarschijnlijk per saldo positieve effecten op het behoud van de diersoort en het dierenwelzijn, oordelen de onderzoekers. Het betrof hier in alle gevallen opvangplekken voor wilde dieren.

- Deze bevindingen tonen aan dat 2 tot 4 miljoen toeristen per jaar met hun bezoek financiële steun geven aan instellingen die een negatieve impact hebben op dierenwelzijn en/of het behoud van diersoorten.

Men zou verwachten dat de toerist een bittere nasmaak overhoudt aan zijn bezoek aan een van deze attracties. Tot op zekere hoogte was dat ook zo, ontdekten de onderzoekers. Het team bestudeerde de reacties die bezoekers van dierenattracties hadden achtergelaten op TripAdvisor. Het team ontdekte dat de attracties met slechtere omstandigheden voor dieren meer negatieve feedback kregen dan die met beter oog voor dierenwelzijn. Maar zelfs de attracties met de laagste score als het gaat om dierenwelzijn, kregen gemiddeld nog altijd in 80% van de gevallen een positieve reactie.

Hoofdonderzoeker Tom Moorhouse: “Mensen vertrouwen TripAdvisor. Als een attractie positieve recensies krijgt, worden meer mensen gestimuleerd daarheen te gaan. Het is dus een groot probleem dat slechtere omstandigheden voor dieren(welzijn) niet leiden tot minder toeristen; het betekent namelijk dat feedback van toeristen niet voldoende is om de dierenwelzijnstandaarden in attracties met wilde dieren te beïnvloeden.

David Macdonald, Oxford’s WildCRU Director, zegt: “Het is triest dat toeristen die gelokt worden met een ongetwijfeld goedbedoelde interesse in dieren, vaak onbedoeld dit soort attracties steunen. Daarmee houden ze niet alleen wilde dieren in die slechte omstandigheden, maar brengen ze ook het behoud van de diersoort in gevaar”. Hij voegt daar aan toe: “Die dubbele pech kan tegengegaan worden door strengere regelgeving, betere handhaving en door je aan onze vuistregel te houden: vermijd elke attractie met wilde dieren die op TripAdvisor lager dan 80% scoort”.

Tom Moorhouse legt uit dat het welzijn van wilde dieren bij toeristische attracties die op TripAdvisor lager dan 80% scoren, waarschijnlijk zeer slecht is. Over het algemeen moeten toeristen die verantwoord willen reizen goed letten op deze negatieve recensies. Neil D’Cruze, hoofd Onderzoek bij World Animal Protection, voegt daaraan toe: “Sommige attracties die de meeste reden tot zorg zijn, zoals olifantenritten, krijgen overweldigende, positieve recensies van toeristen. TripAdvisor heeft dus een geweldige kans om haar dienstverlening aan bezoekers van haar site te verbeteren door in de evaluatie een score op te nemen voor dierenwelzijn en behoud van de diersoort”.

25 mei 2013

Mensen laten wennen aan kadavers in de natuur

What’s in a name. Roger van Leeuwen heeft een dierentuin in Beesd. Charlotte Huisman doet in de Volkskrant van 25 mei verslag. In dierentuin La Paay kunnen bezoekers zien dat de vleesetende dieren kadavers krijgen te eten. Een deel van de mensen moet daaraan wennen.
Een citaat:


Waar andere dierentuinen proberen de bezoeker niet al te zeer voor het hoofd te stoten met deze ongemakkelijke beelden, kun je in De Paay niet om de dierenresten heen. Een grote dierentuin als Artis laat de roofdieren ook herkenbare kadavers eten, ter educatie van zijn publiek. Maar dat gebeurt in Artis bij lange na niet zo zichtbaar als in Beesd.

Kattenbrokken
Voor roofdieren zijn prooidieren het meest volledige voer, en daarom krijgen ze die van Van Leeuwen. Hij verhult dat bewust niet om zo bezoekers aan het denken zetten. Hij begrijpt niet dat mensen minder aanstoot nemen aan kattenbrokken. Daarin zitten ook kuikens, maar dan fijngemalen en onherkenbaar. Het is de natuur, zegt Van Leeuwen. 'De eerste uil die boterhammen met pindakaas eet, moet ik nog tegenkomen.'
Het publiek heeft moeite met deze realiteit, merkt hij. Laatst zag hij een moeder haar zoontje wegtrekken van het zicht op een kadaver. Anders slaap je niet, zei ze tegen haar kind. Zijn boekhouder waarschuwt hem: deze praktijk kost je bezoekers. Daarom heeft hij in het park borden opgehangen. Daarop legt hij uit dat de loslopende cavia's op het veld in het park die de bezoekers kunnen aaien, niet dezelfde dieren zijn als die ze verorberd zien worden door de roofdieren.

Dat scheelt misschien een beetje.
Maar als Van Leeuwen eerlijk is: hij denkt dat het probleem zit in hoe mensen naar dieren kijken: 'Ze vermenselijken dieren. Ze willen protocollen voor wat we doen als een kip ziek is. De klas schoolkinderen die hier op bezoek was, wilde dat ik een ziekenboeg zou maken voor ratten en muizen. 'Ik vroeg: maar moet ik dan gezonde dieren aan de slangen voeren? Daar lopen wij tegenaan.'
De gevoerde eendagskuikens zijn de haantjes die worden gedood omdat mensen alleen hennen willen die eieren leggen, legt hij nog maar eens uit. Zelf fokt hij de honderden muizen en ratjes die als voer dienen. Van tevoren vergast hij ze met koolmonoxide. Veel in gevangenschap geboren uilen kunnen niet jagen. Beet een vrouw hem eens toe: 'Ik heb nog liever dat je joden zo aanpakt.' Schokkend vond hij dat. 'Ik zei: u weet niet wat u zegt.'
Dat zijn de momenten dat hij het heeft gehad met de bezoekers. 'Veel mensen zijn met dieren een beetje de realiteit kwijt.' Als hij een lynx even in een noodhok heeft zitten, is er alweer een discussie over op internet.
Onprettig vindt hij de controlerende bezoekjes van de dierentuinencommissie van het ministerie van Economische Zaken. Van Leeuwen: 'Die mensen worden niet gehinderd door kennis van zaken. Zeggen ze bijvoorbeeld: de gieren hebben te weinig zitstokken. Maar als ik dan vraag hoeveel deze vogels er moeten hebben, willen ze dat niet aangeven. Er zijn geen duidelijke richtlijnen.'
Roger van Leeuwen kijkt en praat recht vooruit. Vertel hem wat over dieren. Hij heeft een opleiding proefdier verzorgen afgerond en aan de universiteit gewerkt als dierenverzorger. Het is puur ervaring, zegt Van Leeuwen, om op een gegeven moment te weten welk dier wat wil. Hij runt het park samen met zijn compagnon Sebastiaan Scheffer, eigenaar van dierenwinkel Zoo-logisch in Utrecht.

Tot zover de Volkskrant.
Wanneer in ons land roofdieren als vossen minder zouden worden bejaagd, dan kunnen vossen de ganzenpopulaties in toom houden. Maar dat betekent ook dat het publiek meer geconfronteerd gaat worden met kadavers. Het gaat te ver om dierentuinen als La Paay als voorbeeld te stellen om mensen te laten wennen aan natuurlijke processen in de natuur, want het houden van dieren in dierentuinen is niet natuurlijk.

Nog een citaat:


'Ons land is daar nog niet klaar voor'
Veel dierentuinbezoekers vinden het geen prettig gezicht om een afgekloven dier te zien. Dierentuinen schipperen: ze willen niet verdoezelen dat roofdieren vlees eten, maar ook hun bezoekers tevreden houden.
Laat de realiteit zien, ook al vinden mensen het vervelend, betoogt Frauke Ohl, hoogleraar dierenwelzijn en proefdierkunde aan de Universiteit Utrecht. Het is juist belangrijk dat dierentuinen mensen aan het denken zetten, zegt ze, in de geest van dierentuineigenaar Van Leeuwen.
Wil je roofdieren echt op een 'natuurlijke' manier houden, dan zul je ze prooidieren moeten aanbieden. Veel mensen hebben een te romantisch beeld van de natuur, vindt Ohl. 'Ze willen niet worden geconfronteerd met het feit dat dieren andere dieren eten. Het blijft raar dat veel mensen er nooit over nadenken: ook het vlees op mijn bord komt van een koe of een varken.'
Daarom juicht de hoogleraar de geschetste praktijk van Dierenpark De Paay toe. 'Het is belangrijk dat er meer situaties worden gecreëerd waarin mensen een stimulans krijgen te reflecteren: waarom denk ik wat ik denk? Komt de emotie die ik voel als ik een dood, aangevreten dier zie in een roofdierverblijf wel overeen met de realiteit van mijn eigen leven? Waarom heb ik die emotie niet bij een karbonaadje op mijn bord?'
Dan zeggen mensen bijvoorbeeld: het vóelt zielig. 'Maar is het ook zielig? Daarover zouden ze meer moeten nadenken. En ook bijvoorbeeld waarom ze het belangrijk vinden dat op een bord staat: de cavia die wordt gevoerd is niet dezelfde cavia die ze hebben geaaid in de caviaweide. Want het is nog steeds een cavia.'
Diergaarde Blijdorp is er dubbel in. Stel: een slang wil geen dood prooidier eten. De grote Rotterdamse dierentuin zal in zo'n geval liever even wachten tot de bezoekers weg zijn voordat er een levende muis in het slangenverblijf wordt gezet. Blijdorp wil de bezoekers niet opzettelijk choqueren. Want als er net een opa met zijn kleinkind bij staat als de slang de muis doodt, is dat niet fijn.
Roofdieren eten gewoon vlees, hoe onprettig sommige bezoekers dat schouwspel ook vinden, is wel het uitgangspunt in Rotterdam. Dus wordt in Blijdorp soms een paardenkop bij de gieren gelegd. De stokstaartjes zijn lekker bezig als ze een hele kip kunnen losplukken, het is een verrijking van hun leven. Net als in de vrije natuur eten niet alle roofdieren hun prooi netjes op. En dan gaan sommige bezoekers klagen.
'Mensen moeten er overheen kunnen stappen: deze dieren eten geen brokjes van de Albert Heijn', zegt Lex Noordermeer, woordvoerder Blijdorp. De dierenverblijven worden wel voortdurend schoongemaakt. 'Wat de roofdieren niet opeten, wordt verwijderd. In kleinere dierentuinen met kleinere verblijven liggen die overblijfselen misschien vaker in het zicht.'
In sommige dierentuinen in Denemarken wordt een dier dat er is doodgegaan in zijn geheel en herkenbaar gevoerd aan de roofdieren. 'Ons land is daar nog niet klaar voor', zegt Lex Noordermeer.
Dierentuin Artis in Amsterdam zegt het als zijn educatieve taak te zien 'ook dit aspect van de natuur te tonen'. Onder meer de gieren, wilde honden, leeuwen, wolven en sommige roofvogels krijgen van tijd tot tijd herkenbare kadavers aangeboden. 'Het is gezonder en stimuleert natuurlijk gedrag', zegt woordvoerster Lilly Wanjon.
Een vale gier bijvoorbeeld is niet anders gewend. 'Als deze vogels het kadaver van een schaap, koe, geit of paard krijgen, is dat natuurlijker voor ze dan een lap vlees. De gieren zijn langer bezig, en hebben interactie met elkaar. Bovendien zitten in de ingewanden van een kadaver allerlei voor de gier noodzakelijke vitaminen en mineralen. Aan alleen vlees en bot hebben ze niet genoeg.'
Als de gieren worden gevoerd, kunnen bezoekers van Artis vragen stellen aan de dierverzorger. Er blijven ook wel bloederige resten liggen. De dieren doen soms enkele dagen over een kadaver. Toch reageert in Artis het overgrote deel van het publiek positief op deze manier van voeren, zegt Wanjon. Slechts een enkele keer komt er een klacht binnen. De gevoerde prooidieren springen er ook niet zo in het oog als in De Paay.
Artis voert soms ook de nageboorte of placenta. Dat is in de natuur ook gebruikelijk, zegt Wanjon. 'Er zitten veel belangrijke mineralen in. Wij hebben laatst de placenta van de Zuid-Amerikaanse tapir die had geworpen gevoerd aan de Afrikaanse wilde honden. Heel duurzaam en gezond.'

Tot zover de Volkskrant.
Het feit dat mensen, geconfronteerd met een kadaver, dit zielig vinden, is ook weer niet een groot probleem. Het is menselijk om dit zo te benoemen. Dat wil nog niet zeggen dat mensen dode dieren ook een probleem vinden. Je kunt hoogstens stellen dat mensen wanneer ze betalen bij het bezoek aan een dierentuin niet met kadavers willen worden geconfronteerd, maar alleen met levende dieren. Wanneer een dierentuinhouder daar van te voren voor waarschuwt, is de keuze aan de bezoeker. Maar de bezoeker zou zich ook moeten realiseren dat hij of zij door te betalen het fenomeen van dierentuinen in stand houdt. En of dat een goede zaak is, zou hij zich wel eens in mogen verdiepen. Waar? Bijvoorbeeld hier: bedreigde dieren leveren dierentuinen veel geld op.

04 februari 2009

Wij ruilen geen dieren, we wisselen uit

Peter Kuipers is baas van het Dierenpark Amersfoort. In het Reformatorisch Dagblad vertelt hij het volgende.
Dierentuinen kopen ook geen dieren van elkaar, ze ruilen zelfs geen dieren. In plaats daarvan is er een systeem op basis van ”voor wat, hoort wat”. Kuipers geeft een voorbeeld: „Amersfoort heeft een indrukwekkende kudde giraffen, maar allemaal mannen. We zijn de grootste giraffenspermabank in Europa. Onze mannen gaan voor nageslacht naar elders en daar blijven ze. In ruil daarvoor nemen wij giraffenjongetjes van elders op in onze mannenkudde. Of we krijgen andere dieren, dat regelen gewoon we onderling”.

Tot zover de onnavolgbare logica van een gewezen bankdirecteur in het dagblad.
Geld en dieren: Bien étonné de se trouver ensemble?

Voor wie wil weten tot wat voor obscure ruilhandel dierentuinen in staat zijn, klik hier.


Klik hier om meer te lezen over dierentuinen.

25 januari 2009

Wil iemand misschien een tijgertje?

tijger

In Arnhem hebben ze 3 dierentuintijgers, de wat kleinere, Sumatraanse soort.
25 Km verderop, in Rhenen, hebben ze 6 Amoertijgers en 2 Siberische.
Daar vlakbij, in Amersfoort: 3 Amoertijgers en 2 Siberische.

In Brabant liggen, op 40 km van elkaar, twee dierentuinen.
Hilvarenbeek: 5 Amoertijgers, en Mierlo: 2 Amoertijgers.

En dit is nog niet alles. Ook Emmen en Rotterdam hebben tijgers.
Kortom: dit land is bezaaid met tijgers.
Ook net over de grens zijn tijgers: Antwerpen, Münster, Krefeld, enz….

Er wordt dus tegen de klippen op gefokt.
Tijgers in het circus? Graag: waar moeten we er anders mee naartoe?

circuswagen

Wat de soorten betreft: ik denk niet dat iemand daar belangstelling voor heeft.
Een dierentuinbezoeker ziet een tijger. Circusklant: idem.
Soortenbehoud zijn een excuus voor dierentuinen om nog meer tijgers op te sluiten.

De ongecontroleerde fokkerij is een gevolg van 'zelfregulering'.
Dierentuinen zijn eigen baas; voor zover ik weet hoeven ze geen enkele verantwoording af te leggen aan de minister en/of gemeenteraad omtrent hun beleid.
(Ook niet als ze gesubsidieerd worden.)
Overschotten worden desnoods afgemaakt, het beruchte 'surplus' van dierentuinen.
Geen burger die er wakker van ligt.
Ook de Partij voor de Dieren heeft er niet meer dan marginale belangstelling voor; er is geen werkgroep.

Kooiverrijking?

In het Haarlems Dagblad deze week als blikvanger bovenaan de bladzij 'Binnenland' een heel grote kleurenfoto van een tijger in Rhenen, die als kooiverrijking een p a p i e r e n prooidier krijgt “in de hoop dat ze zich meer als echte roofdieren gaan gedragen”.
Maar het dier leeft in onnatuurlijke omstandigheden en KAN dus geen natuurlijk gedrag vertonen. Het is om je rot te schamen, hoe zo’n prachtig roofdier behandeld wordt.
Dit illustreert het wanbeleid van dierentuinen, waar maar raak gefokt wordt, en waarbij ze door de overheid geen strobreed in de weg gelegd wordt.

E.D.


Klik hier om meer te lezen over dierentuinen.

28 juli 2008

Olifanten in dierentuinen en circussen

Merijn bij de Lorredraaiers, of over olifanten

Hoe gek het ook klinkt - we moeten Merijn Henfling toch dankbaar zijn voor zijn bespreking van circus Renz in de krant van 25 juli j.l.*: hij noemt n a m e n die ons aanzienlijk verder helpen. Het gaat over de eenzame olifant die ik vorige week op het asfalt bij het station-Amsterdam Zuid zag staan, tussen de circustent, de auto’s en de woonwagens.

Als je bijvoorbeeld zoekt op internet op de door hem genoemde Adriana Folco (Althoff), dan krijg je een indruk van de ernst en omvang van de zaak. Deze mevrouw (38) – die ook met paarden werkt – houdt 1 Aziatische (‘Indische’) olifant, genaamd Baby of Baba.

Hij komt uit het wild!

Het houden van een eenzame olifant in circussen is geen uitzondering. Ik herinner me dat een Australische dierenorganisatie daarover in 2002 geprocedeerd heeft; het houden van één olifant - een kuddedier - kan op zichzelf al gezien worden als dierenmishandeling. Het vonnis is me niet bekend; wel meen ik dat het circus daarna ervoor gezorgd heeft dat het dier, Arna, een partner kreeg. Weinig minder verschrikkelijk natuurlijk.

Alleen al in Duitsland worden in totaal omstreeks 200 olifanten gevangen gehouden.

Het land is er bezaaid mee; op 90 verschillende plekken loop je tegen ze op. Je kunt ze daar ook kopen en misschien worden ze daar ook afgericht. De gruwelpraktijken over het breken van de wil van m.n. baby-olifanten in Azië zijn te weinig bekend.

Dierentuinen zijn wereldwijd georganiseerd, wat niet betekent dat iedere dierentuin daarbij is aangesloten. Gegevens over aantallen dieren in dierentuinen worden bijgehouden; over circussen zijn ze niet bekend.

In dierentuinen worden olifanten niet alleen gehouden. Over de hele wereld worden – alleen al in dierentuinen dus – ongeveer 850 olifanten gevangen gehouden, in een verhouding bullen-koeien 1: 3. Daarvan ca 350 Afrikaanse olifanten, ondanks het geweldige overschot van die dieren in Afrika.

De op een na grootste collectie olifanten in Europa is in Emmen, n.l. 16 Aziaten (Indische olifanten); de grootste in Berlijn: 21 (Afrikanen en Aziaten). In overige Ned. dierentuinen zijn er nog eens ca 34; het totaal ervan in deze dwergstaat komt daarmee op 50.

Wel aardig om hierbij te weten dat de Berlijnse dierentuin 160 ha beslaat, die in Emmen 20 – kleiner dan Blijdorp!

De oude stadsdierentuin van Londen houdt al jaren geen olifanten meer: na aanhoudende acties van dierenvrienden zijn de 9 Aziaten verplaatst naar Whipsnade (245 ha).

Maatregelen

Dieren in circussen moeten verboden worden. Circussen die een eenzame olifant opvoeren, zoals Renz, zou op dit moment al een vergunning geweigerd moeten worden.

Het bestand aan dieren in dierentuinen zou heel drastisch gesaneerd dienen te worden.

Stadsdierentuinen hebben geen reden van bestaan; ze zijn te klein en de huidige mobiliteit maakt ze overbodig.

Subsidies dienen te verdwijnen.

Overheidsoptreden tegen vermaak met dieren wordt gemakkelijker aanvaard dan tegen bijv. dierproeven en bio-industrie. Die laatste worden nog vaak – ten onrechte – gezien als onvermijdelijk. Van vermaak met dieren snapt iedereen dat dat in deze tijd overbodige dierkwelling is. De meeste kinderen voor wie dit ‘vermaak’ bedoeld is, vinden de versufte dieren niet boeiend. Alleen de aapjes kunnen ze nog wel aan het lachen maken. Daarvoor hebben we dan de Apenhe(u)l.

En wat de ouders betreft: voor hen is het in het algemeen een prijzig uitje. De kinderboerderij kost niks.

E.D.

* Merijn Henfling, 'Een oer-Hollands circus met een nieuwe dosis modern spektakeltheater' (Volkskrant, 25-07-2008, Kunst, blz. 14)

17 juli 2008

Onoprechte kritiek rond dierenrechten

Je kunt allerlei vragen stellen bij de effectiviteit van bepaalde campagnes rond het verbeteren van de positie van dieren. Zo kun je je met een vooraanstaand auteur als Gary Francione afvragen of het moreel gezien verstandig is concessies te doen rond het recht van dieren om niet geëxploiteerd te worden. In hoeverre is het bijvoorbeeld verantwoord om te ijveren voor betere leefomstandigheden van dieren in de bio-industrie, terwijl de bio-industrie zelf gewoon helemaal verboden moet worden?
Iets heel anders is het wanneer mensen die zelf helemaal geen voorstander zijn van dierenrechten schijnbaar redelijke kritiek uiten op de projecten op dit gebied.

Zo hoor je regelmatig dat PETA seksistisch bezig is als zij bekende actrices of modellen schaars gekleed of zelfs naakt laat protesteren tegen dierenmishandeling. En nu het Spaanse parlement belangrijke stappen lijkt te hebben gezet rond rechten voor mensapen, doet een aantal critici het voorkomen alsof ze dat heel erg discriminerend vinden voor leden van andere diersoorten. Dit soort kritiek moet verhullen dat men zelf helemaal geen voorstander is van welke substantiële verbetering van de positie van dieren ook.
In het geval van PETA mag je aannemen dat het gaat om volwassen vrouwen die in elk geval bewust genoeg zijn om zich te keren tegen misstanden. Dat zij een 'onfatsoenlijke' vorm hanteren duidt eerder op ironie of afwijzing van de burgerlijke fatsoensnormen dan op instemming met seksistisch misbruik van vrouwen. Maar zelfs als hier echt een kritiekloze uitbeelding van een vorm van uitbuiting van vrouwen in het spel was, zou dat nog in het niet vallen bij de exploitatie van dieren die ermee onder de aandacht wordt gebracht. Doordat het in beide gevallen om een vorm van misbruik zou gaan, zou je de vermeende acceptatie van uitbuiting van vrouwen in dit geval bovendien bijna niet meer letterlijk kunnen opvatten.
Zoiets geldt ook bij de 'arme dieren' die buiten de boot vallen zodra mensapen belangrijke rechten krijgen. Zij gaan er in elk geval niet op achteruit, dus zelfs op korte termijn levert het pure winst op (de mensenapen gaan er namelijk echt op vooruit). Bovendien hoeven rechten voor de Great Apes helemaal geen eindstation te zijn en kunnen ze juist mede fungeren als een basis voor de toekenning van rechten aan andere dieren.

Critici van buiten die over dit soort kwesties beginnen zijn in veel gevallen niet echt begaan met dieren (of vrouwen!). We hoeven zeker niet te verwachten dat deze critici opeens het voortouw zouden nemen bij de verbetering van de positie van dieren als men maar eenmaal zou stoppen met de huidige campagnes.

Titus Rivas

25 mei 2007

Is het ethisch om dieren te houden in een dierentuin?

Veel mensen vinden een dierentuin niet erg vanuit de gedachte dat een dier in een dierentuin het zogenaamd beter heeft dan in de vrije natuur. Er wordt voor hem gezorgd en het wordt beschermd.
Het beroven van een dier van zijn vrijheid wordt door weer vele anderen als een onrecht beschouwd. Begrijpelijk, maar in het geval van soorten die door de inperking van hun leefgebied dreigen uit te sterven is het lastig om te beslissen wat beter is.
Het leefgebied van mensapen in de vrije natuur wordt ras kleiner. De dieren weer loslaten maakt hun voortbestaan onzeker. Het zijn ook dieren waarvan we door de kleine mentale afstand het beste kunnen voorstellen dat zij hun onvrijheid als negatief beleven. Beide alternatieven zijn niet erg aantrekkelijk.
Een ander voorbeeld zijn de ijsberen, wiens leefgebied door de opwarming van de aarde dreigt te verdwijnen. Zou het een goede zaak zijn om de ijsberensoort eeuwenlang proberen in stand te houden in een dierentuin? Het antwoord is niet gemakkelijk te vinden. Straks komt er misschien weer een ijstijd en komt er weer een biotoop op. Is het natuurlijk om de ijsbeer dan daar weer in los te laten? Of zou de natuur zelf moeten zorgen voor een nieuwe ontwikkeling van de soorten die dan leven?
Feit is dat de dierentuinen van oorsprong niet de bedoeling hadden om soorten van uitsterven te behoeden. Hun opzet was commercieel met een educatief vernisje.
Dierentuindirecteuren proberen zoveel mogelijk biodiversiteit binnen de hekken te krijgen die het publiek aantrekkelijk zou kunnen vinden om te bezichtigen.
Zouden alleen nog maar dieren in dierentuinen worden gehouden wiens voortbestaan als soort bedreigt wordt en die tijdelijk onderdak nodig hebben zolang hun leefgebied niet veilig of groot genoeg is, dan is er een soort mondiale opzichter nodig die op alle niveaus zorgt voor de juiste afwikkeling. Dezelfde functie dus als de Bijbelse Ark van Noach, wachtend op betere tijden.
Mag een dergelijke dierentuin dan haar asielfunctie combineren met een commercieel of amusementsdoelstelling? Als het niet in strijd is met de natuurlijke leefomstandigheden van het dier, dan zou het de financiering stukken gemakkelijker maken.
Hoe ook de ethische afwegingen uitvallen, het is hoe dan ook zaak om mondiaal te zorgen dat de afbraak van de natuurlijke ruimte puur en alleen uit winstbejag wordt gestopt en dat alternatieven worden gezocht voor de redenen die nu leiden tot verdwijnen van de natuur.
Ondertussen blijft het van belang om de gang van zaken binnen dierentuinen kritisch te blijven volgen, want de opzet om de dieren te gebruiken om commerciële redenen bedreigt in principe dierenwelzijn (zie video).

Klik hier om meer te lezen over dierentuinen.

Klik hier voor een impressie hoe filosofe Martha Nussbaum schrijft over onze omgang met dieren en de manier waarop we onze leefomgeving ook zouden moeten delen met dieren.

21 mei 2007

Loverboy Bokito en het Dian Fossey syndroom

In dierentuin Blijdorp ging vrijdagmiddag 18 mei een laagland gorilla in de mist. Na getreiterd te zijn door wat kinderen en al tijden via het glas een miscommunicatie te hebben gevoerd met een van de vaste bezoeksters, besloot Bokito orde op zaken te stellen.
Anders dan in de Antwerpse Zoo worden Rotterdamse dierentuinbezoekers niet duidelijk gewaarschuwd om mensapen niet recht in de ogen te kijken. Dit wordt door de dieren namelijk opgevat als een provocatie. Ook het ontbloten van de tanden duidt niet op lachen, maar is een vorm van agressie.
De dierentuin zou kunnen besluiten tot het plaatsen van oneway screens. De apen kunnen de bezoekers dan niet zien (zij kijken in een spiegel) en de bezoekers kunnen ongegeneerd naar de apen kijken.
Geen mensapen in dierentuinen houden is misschien nog beter, maar zo langzamerhand is door de ontbossing een aap veiliger in een dierentuin dan in het wild, waar het helaas bestemd lijkt te zijn om te eindigen als bushmeat.
De relatie die sommige vrouwen met beesten hebben is op zijn minst opmerkelijk en raadselachtig.
Onlangs doodde in de dierentuin van Olmen, net over de grens, een jachtluipaard een bezoekster. Zij had het dier als jong dier verzorgd en ging er vanuit dat de jeugdliefde nog steeds leefde. Niet dus. Vervelend.
Een Duitse dierentuin heeft een vrouwelijke clown ingehuurd om de apen van de verveling te redden. De chimpansees, gorilla's en orang-oetans worden geëntertaind zodat ze minder ziek en agressief worden. Hoopt de directie. Nu maar hopen dat de vrouw het ontbloten van de tanden van haar publiek goed interpreteert. Voordat ze het weet ligt deze clown in de kliniek, alwaar ze haar troost zal moeten zoeken bij haar collega cliniclowns.
Het is een van de mysteries van bepaalde vrouwen dat zij signalen die duidelijk onheil aankondigen toch negeren. Loverboys geven jonge vrouwen met weinig eigenwaarde wat cadeautjes en aandacht en kondigen aan dat zij voortaan de hoer moeten gaan spelen. In plaats van gillend weg te rennen, laten zij zich het perspectief op een onvrije baan nog een tijdje aanleunen.
In Trouw van 22 mei meldt filosofe en literatuurwetenschapper Stine Jensen (gepromoveerd op de relatie tussen vrouwen en apen in onder meer de literatuur) dat vrouwen gefascineerd zijn door de daadkracht, dominantie en viriliteit van mensapen. King Kong is de gorilla die de vrouw grijpt met wie hij een band heeft, al komt de liefde in dit geval maar van één kant. Veel vrouwen weten niet dat gorilla's het kleinste geslachtsdeel van alle apen hebben. Seks kan de reden van de wederzijdse aantrekkingskracht niet zijn en dat maakt het mysterie alleen maar groter. Mogelijk gaat het beide partijen om de macht.
Vrouwen zullen tegenwerpen dat mannen in ruil voor een brede glimlach ook bereid zijn absurde dingen te doen. Some people just are desperate (for money or for love).
De 57-jarige vrouw die vrijdag zwaar werd toegetakeld door de uitgebroken gorilla in Blijdorp, blijft ‘haar’ Bokito trouw. Ondanks honderd bijtwonden tot op het bot over haar hele lichaam, een verbrijzelde hand, een gebroken arm en pols en een ingebeukte borstkas.
Berry Spruijt, hoogleraar "Ethologie en Welzijn van Dieren" stelt: Dierenliefde lijkt ook te betekenen dat we het object van deze liefde gaan vervormen tot iets wat het niet is.

Etholoog Frans de Waal vindt dat mensen zich beter moeten gaan gedragen tegenover dieren. "Dieren lachen nooit. Lippen optrekken is een dreiging. De gorilla, die in zijn puberjaren is, heeft zich met toenemende ergernis afgevraagd waarom deze vrouw zich niet bij zijn eigen harem voegde.”
Dat maakt zijn uitbraak tenminste begrijpelijk en het is duidelijk dat dierentuinen hun clientèle tegen dit soort macho loverboy praktijken moet beschermen.

Dian Fossey was de eerste vrouw die na lang zoeken en via een voorzichtige benadering contact met een harem berggorilla’s maakte. Dian moest haar opkomen voor de gorilla’s bekopen met de dood (van haar favoriete aap Digit en haar eigen leven), waarschijnlijk veroorzaakt door stropers. Mogelijk had de vrouw in Blijdorp haar misvatting over de wederkerigheid van de apenliefde opgedaan in de film over haar leven.
Commercie en dierenliefde gaan slecht samen. Het ware beter als “wilde” dieren in hun eigen biotoop met rust werden gelaten en dat mensen (mannen en vrouwen) hun eigen behoefte aan aandacht voor dieren niet verwarren met de natuurlijke nieuwsgierigheid van dieren. Dieren zien mensen als dieren en sommige mensen zien dieren als mensen (antropomorfiseren).

Leeswijzer


Kijk op Facebook voor onze reactie op de actualiteit.
Aanbeveling: Thema's of steekwoorden vindt u via de labels onderaan de pagina of op Animal Freedom. Klik hier voor de laatste bijdragen.
Klik hier voor het beleid om uw privacy te beschermen.

Waarom dit blog?

De Nederlandse veehouderij is vooral gericht op zoveel mogelijk voor de export te produceren onder het motto “meer, meer, meer en groot, groter, grootst”. Dit heeft negatieve gevolgen voor zowel de dierenwelzijn, biodiversiteit, het milieu, het klimaat, de portemonnee en de gezondheid van burgers en ook voor welwillende boeren.
Dit blog verzamelt kritische artikelen die de wurggreep beschrijven waarin de veehouderij zichzelf heeft vastgezet. Zo willen we niet alleen een bijdrage leveren aan de ontwikkeling van de kwaliteit van het leven voor alle belanghebbenden, maar ook aan een schone, gezonde omgeving en een beter dierenwelzijn.

Ook de argumentatie dat dieren grondrechten hebben kan beter en meer aansluiten op hoe mensen voor zichzelf vinden dat recht moet gelden. Alle dier(soort)en kunnen in hun recht op vrijheid als (intrinsiek) evenwaardig aan mensen beschouwd worden. Dierenrechten zijn mensenrechten, die mensen de kans geeft om voor dieren op te komen.
Dieren, bijv. in de intensieve veehouderij, worden behandeld als een object in plaats van een subject met gevoelens en rechten.

De snelheid en het aantal dier(soort)en dat we voortdurend gebruiken is immens. De bijdrage aan onze welvaart en economie van de agrosector is gering. De oplossing is simpel en van niemand anders dan van ons zelf afhankelijk.

Dierenrechten in woord en beeld

Vrijheid is ook een intrinsiek grondrecht voor dieren. Dieren zijn geen dingen Dierenrechten zijn mensenrechten. Mensen moeten voor dieren kunnen opkomen wanneer hun grondrecht wordt geschonden.
logo van Animal Freedom yin en yang
Lees hier over de redenen waarom dieren recht op vrijheid hebben. Lees hier waarin mens en dier evenwaardig zijn.