Mens en dier zijn (intrinsiek) evenwaardig in hun recht op vrijheid

Bij de Stichting Animal Freedom leest u over de gedachte achter dierenrechten.
Hier leest u over ontwikkelingen in de agrosector en de gevolgen voor dieren(rechten).
Alle levende wezens zijn verschillend maar evenwaardig in het recht op vrijheid op een natuurlijk leven.
Een dier is (net als een mens) geen ding of een object.
Dierenrechten zijn mensenrechten. Mensen moeten kunnen ingrijpen wanneer mensen dieren misbruiken of onrecht aandoen.
Posts tonen met het label dierenleed. Alle posts tonen
Posts tonen met het label dierenleed. Alle posts tonen

26 juni 2013

De schaamte voorbij

In de Leeuwarder Courant twee voorbeelden van het doorgeslagen systeem dat we bio-industrie noemen. Voorzitter Gert Jan Oplaat van bond van pluimveehouders klaagt dat het vervroegde snavelkapverbod ondernemers in die sector in financiële problemen brengt. Een sector dus die zichzelf blijkbaar alleen in stand kan houden door het negeren van elke vorm van dierenwelzijn. Alles is gericht op het zo efficiënt mogelijk produceren. Respect voor en mededogen met de betrokken dieren is niet aan de orde. Met duizenden opeengepakt in stallen, de snavels doeltreffend en pijnlijk ingekort worden de stakkers in zo’n zes weken opgefokt tot iets wat mensen kennelijk lekker vinden. De korte periode die de dieren op deze wereld zijn is er één van ellende en leed. Zijn ze zwaar genoeg – zo zwaar dat ze vaak door hun eigen poten zakken – gaan ze naar de slacht.
Dat brengt me op het tweede voorbeeld. Op dezelfde LC-pagina een artikel in het kader van de komende enquête over de schaalvergroting (intensivering) in de landbouw. Breed uitgemeten worden de risico’s voor mensen(!) die in de omgeving van bedrijven wonen waar op industriële wijze dieren worden gehouden. Nare ziektes als o.a. Q-koorts, maar ook longproblemen, allergieën liggen op de loer. Ook legden vele duizenden geiten – veelal gezond – toch het loodje uit ‘voorzorg’. Het eufemistisch genoemde ruimen! Naast alle rampspoed die de uitbuiting van de dieren in bio-industrie dus voor de mens meebrengt is het leed voor de betrokken – schuldeloze – dieren natuurlijk evident. In het genoemde artikel wordt daar echter met geen woord over gerept……. Wel is als illustratie een foto geplaatst van een kippenvangmachine. En dat beeld vertelt meer dan duizend woorden zouden kunnen! De dieren worden letterlijk, levend en wel, opgeveegd en door die machine – nog steeds levend, maar vaak met ernstige kwetsuren – ruw in kratten gedeponeerd, waarna ze hun laatste reis mogen aanvangen. De angst, ontreddering en paniek bij de kippen is iets wat je je als fatsoenlijk mens niet zonder ‘kippenvel’ kunt voorstellen. Voor die dieren is de dood, hoe smartelijk die ook in de slachthuizen meestal nog is, een uitkomst, zo cynisch als dat ook moge klinken.
Zo gaat een ‘beschaafde’ samenleving anno 2013 met honderden miljoenen levende wezens om voor een product dat geen mens nodig heeft. Bevrediging van de lekkere trek en daarvoor kijken de meeste mensen graag even de andere kant op. De schaamte voorbij!

20 juni 2013

Varkens die buiten komen, kunnen niet stikken

Vragen van het lid Thieme (Partij voor de Dieren) aan de staatssecretaris van Economische Zaken over het stikken van varkens door een kapot ventilatiesysteem.

Hoe beoordeelt u het feit dat er in Milheeze 1100 varkens zijn doodgegaan nadat het ventilatiesysteem uitviel, en welke consequenties verbindt u hieraan?
Heeft u er kennis van genomen dat het ventilatiesysteem in de stal mogelijk al sinds dinsdagavond 18 juni j.l. kapot was, maar dat dit pas in de loop van de volgende dag geconstateerd werd? Zo ja, hoe beoordeelt u dit, mede in het licht van de zorgplicht?

Dit is niet de eerste keer dat er dieren omkomen doordat het ventilatiesysteem in een stal het begeeft, kunt u dat bevestigen? Zo ja, kunt u een overzicht verschaffen van vergelijkbare gebeurtenissen in de afgelopen vijf jaar, en steeds daarbij aangeven hoeveel dieren er zijn omgekomen? Zo nee, waarom beschikt u niet over deze gegevens?

Deelt u de mening dat potdichte stallen, waarbij ventilatie noodzakelijk is voor het kunnen overleven van de dieren in deze stal, zeer kwetsbaar zijn voor technische fouten, en dat deze fouten grote consequenties hebben voor het dierenwelzijn? Zo nee, waarom niet?

Bent u bereid om vergaande maatregelen te nemen zodat dieren te allen tijde kunnen beschikken over buitenloop en daarmee over frisse lucht zodat dit soort ongevallen niet meer voorkomen? Zo nee, waarom niet? Zo ja, op welke termijn en wijze?

Is er proces verbaal opgemaakt tegen de betreffende ondernemer? Zo nee, waarom niet?
Bent u bereid een alarmsysteem voor het uitvallen van ventilatiesystemen in stallen verplicht te stellen? Zo nee, waarom niet?

Bent u bereid een tijdcontrole systeem, vergelijkbaar met een tachograaf in vrachtwagens, verplicht te stellen voor het gebruik van luchtwassers en ventilatiesystemen in stallen zodat die systemen niet in strijd met de regels uitgeschakeld kunnen worden zonder sancties? Zo nee, waarom niet? Zo ja, op welke termijn en wijze?

Exotische dieren, dweilen met gesloten kraan

Langverwacht verbod op particulier houden van exotische zoogdieren.

Persbericht Stichting AAP. Almere, 19-6-2013 – Na eenentwintig jaar onderzoek en overleg, presenteert staatssecretaris Dijksma vandaag de Positieflijst voor zoogdieren. Een belangrijke mijlpaal voor dierenwelzijn in Nederland. En voor Stichting AAP, die zich al decennia lang inzet voor de introductie van deze lijst. “Voor ons breekt nu een periode aan van dweilen, maar dan wel met de kraan dicht,” aldus een verheugde David van Gennep, directeur Stichting AAP.

Noodzaak Positieflijst

Jaarlijks vinden honderden exotische zoogdieren hun weg naar opvangcentra in heel Nederland. In ruim de helft van de gevallen betreft het wilde dieren die door particulieren als huisdier werden gehouden, zoals wasberen, degoes en stekelvarkens. Ondanks de vele risico’s voor mens en dier, is dat tot op heden namelijk nog niet verboden in Nederland. Maar met het vaststellen van de lijst met zoogdiersoorten die geschikt zijn als gezelschapsdier, de zogenaamde Positieflijst, komt daar vanaf volgend jaar verandering in. Stichting AAP maakt zich al jaren hard voor de invoering van deze lijst.

Rol Stichting AAP

David van Gennep, directeur Stichting AAP: "we wachten al sinds 1992 op wetgeving die dit aspect van het dierenwelzijn regelt en vinden het geweldig dat het huidige kabinet nu een knoop doorhakt. AAP heeft in haar 40-jarig bestaan ontzettend veel dieren opgevangen die nu (zeer terecht) niet op de Positieflijst staan. Denk bijvoorbeeld aan stinkdieren, degoes, wasbeerhonden etc…. Wij konden daarom als ervaringsdeskundige een belangrijke bijdrage leveren aan de totstandkoming van deze lijst en zullen dat ook in de toekomst blijven doen”.

“Voor dieren die nu reeds als huisdier gehouden worden, zal een oplossing gevonden moeten worden. Daarom werken wij momenteel hard aan het uitbreiden van onze opvangcapaciteit door het bouwen van een nieuwe, grotere quarantaine. Zo kunnen wij een passend antwoord bieden op deze enorme sprong voorwaarts. Want voor AAP breekt nu een periode aan van dweilen, maar gelukkig wel met gesloten kraan”.

De Positieflijst


Op 23 september 1992 werd in Nederland de Gezondheids- en Welzijnswet voor Dieren (de GWWD) van kracht. Hierin werd onder andere bepaald dat er een lijst moest komen met zoogdiersoorten die geschikt zijn als gezelschapsdier – de zogenaamde Positieflijst. Eenentwintig jaar lang hebben vertegenwoordigers van alle stakeholders, zoals handelaren, liefhebbers, opvangcentra en dierenbeschermers gediscussieerd over de samenstelling van deze lijst. In 2010 kreeg de Wageningen Universiteit (WUR) van de toenmalige minister opdracht voor het opstellen van criteria en het ontwikkelen van een objectieve systematiek voor de Positieflijst. Stichting AAP is hier als aanjager en kennispartner steeds nauw bij betrokken geweest en heeft veel tijd gestoken in het aanleveren van de aanwezige kennis en ervaring die kan dienen om diersoorten te toetsen. Daarnaast heeft AAP in de eindfase de lijst beoordeeld in samenspraak met een aantal stakeholders.

Tot zover het persbericht.

De vijf meest voorkomende soorten in 2012 in het opvangcentrum van Stichting AAP zijn.
  1. Exotische eekhoorn, waaronder de Noord-Amerikaanse vliegende eekhoorn, suikereekhoorn, Siberische grondeekhoorn, Dertienstreepgrondeekhoorn.
  2. Degoe (klein knaagdier).
  3. Wasbeerachtige: wasbeer, wasbeerhonden, krabbenetende wasbeer, rolstaartbeer.
  4. Exotische egelachtige: witbuik-egel.
  5. Stinkdier.

27 februari 2013

Plofkip in flauwekulsaus

Persbericht Wakker Dier 26 februari.
"Een plofkip in flauwekulsaus. Geen dierenbeschermingsorganisatie is hier positief over." reageert Wakker Dier verbaasd en teleurgesteld op het nieuws dat de supermarkten vandaag met de pluimvee-industrie naar buiten brengen. Afgelopen zomer beloofden de supermarkten (CBL) in de toekomst enkel varkens- en kippenvlees met minimaal 1 ster van het Beter Leven kenmerk in het schap te gaan leggen. Vandaag is deze belofte teruggebracht tot een 'plofkip in flauwekulsaus': zonder Beter Leven ster, 18 in plaats van 20 kippen per vierkante meter (per kip een extra oppervlakte ter grootte van een smartphone), nooit naar buiten en een paar dagen langer leven. En dat laatste pas in 2020, waardoor de plofkip-industrie en de supermarkten pas over 5 jaar hoeven te starten om stap voor stap de kreupele plofkip te vervangen door een kruising van een normale kip met een plofkip. Wakker Dier blijft onverminderd campagne voeren voor een plofkip-vrij schap in 2015, vooral gericht op de grootste plofkipverkopers Albert Heijn en Jumbo.

In januari 2012 startte Wakker Dier de campagne 'Stop de Plofkip'. Plofkip is de 'gewone' kip in de supermarkt. Het is een kuiken dat in zes weken tijd wordt vetgemest tot vleeshomp van ruim twee kilo en dat met 20 anderen op een vierkante meter leeft in een donkere stal. Van alle dieren in de vee-industrie scoren deze kuikens het slechtst op dierenwelzijn. Deze kip heeft door de extreem snelle groei last van kreupelheid, voetzweren, kortademigheid en borstblaren. Vanwege de vele gezondheidsproblemen krijgt deze kip veel antibiotica toegediend. Mede door het onverantwoord hoge gebruik van antibiotica in de vee-industrie kunnen levensgevaarlijke bacteriën steeds moeilijker bestreden worden en ontstaan zo levensbedreigende besmettingen in bijvoorbeeld ziekenhuizen. Wakker Dier wil dat supermarkten overstappen op kip met 1 ster van het Beter Leven keurmerk van de Dierenbescherming. Deze kip groeit langzamer en heeft daarom veel minder last van de welzijnsproblemen waar de plofkip mee kampt en heeft daardoor minder antibiotica nodig. Ook heeft deze kip meer ruimte en een overdekte uitloop. Deze kip is een paar dubbeltjes duurder.

Halverwege 2013 moet Wakker Dier AH op TV nog steeds oproepen moet het stoppen van de verkoop van plofkip.

22 januari 2013

EU belastinggeld bevordert inhumaan vee-export

Een deel van de veehandel tussen de E.U. en andere landen wordt genereus gesubsidieerd met geld van de Europese belastingbetalers. Vee-exporteurs krijgen jaarlijks circa 9 miljoen aan subsidie, waarmee zo’n 80.000 dieren worden verhandeld naar landen buiten de EU. Eyes on Animals, Compassion in World Farming en Animal Welfare Foundation vinden het ethisch onaanvaardbaar dat overheidsgeld een handelstak aanmoedigt die op zulke grote schaal dierenleed veroorzaakt. Schokkend genoeg prijst de Europese Commissie in het ‘2012 Progress Report on Turkey’ dit land juist voor het feit dat het zijn invoer van levend vee vanuit de EU heeft vergroot (zie video).

22 december 2012

Kerstdierenleed

Voor de meeste mensen is kerstmis een feestelijke aangelegenheid. Voor de één de viering van de geboorte van Jezus, voor de ander gewoon een gezellige tijd met het gezin, familie, vrienden, kerstboom, hapje, drankje, uitslapen etc.. Overigens hoeft het een het ander niet uit te sluiten. Waar de kersttijd dus voor de mens een periode van warmte, gezelligheid en zingeving is, is het voor veel dieren geen pretje. Wilde dieren worden aan flarden geschoten door zich populatiebeheerders noemende heren met gekke petjes en schietgeweren en prijken vervolgens fragmentarisch op de diverse kerstmenu’s. Wel moge het u bekomen? Duizenden varkens, konijnen, kalkoenen enz. vallen ten prooi aan de lekkere trek van de mens. Na een toch al geen prettig leven wacht het slagersmes. Weer andere dieren hebben te lijden van de nationale gekte die ‘vuurwerk’ heet. Tientallen miljoenen euro’s worden neergeteld door een in een economische crisis(?) verkerende samenleving. Gevaarlijk, vervuilend en buitengewoon hinderlijk voor veel mensen, maar vooral voor dieren. Voorstellen in de politiek om dit jaarlijkse geweld af te schaffen of op z’n minst aan banden te leggen worden weggelachen en afgeserveerd. Want wie aan onze tradities komt brandt zijn vingers. Evenals bij het volkomen achterhaalde rapen van kievitseieren wekt elke poging tot afschaffing grote volkswoede op. Een wat onderbelicht fenomeen in dit verband is de zgn. levende kerststal. Ter opwekking(?) van een (quasi-)religieus gevoel acht men het nuttig de geboorte van Jezus op creatieve wijze vorm te geven door het inrichten van een ‘heuse’ geboortestal met herders, de maagd Maria, timmerman Jozef en natuurlijk niet te vergeten het kindeke zelf.
Hoewel Zijn Heiligheid de Paus recentelijk twijfel heeft gezaaid bij grote groepen gelovigen door te beweren dat in de stal hoogstwaarschijnlijk geen dieren aanwezig waren, houden veel kerststalfans koppig vast aan de ezel en de os in de directe omgeving van de kribbe en de trotse ouders. En omdat de rollen van de herders zowel als Maria en Jozef worden vertolkt door echte mensen, kunnen de dieren niet achterblijven, vindt men. Echter met dit verschil dat de mensen vrijwillig aan het acteren slaan maar de dieren gedwongen worden. Vinden dieren dat fijn? Geloof maar van niet! Ze houden niet van drukte. Pratende en lachende mensen, kinderen zo nodig moeten aaien, muziek, onderkomens die in de meeste gevallen absoluut niet voldoen aan minimale eisen qua grootte, ondergrond en omgeving. Soms worden ze slachtoffer van vandalisme en vergeet ook niet het gesleep van de ene locatie naar de andere.
Onlangs zag ik in Dokkum een kerststal in de open lucht – contradictio in terminis! – terwijl de regen met bakken uit de lucht kwam. Ik zag drie ezels, een kameel(!), wat apathische geiten, kippen, eenden en een konijn! Maria en Jozef ontbraken en Jezus was een pop! En dan te bedenken dat ezels en geiten wegens hun vacht niet langere tijd aan regen mogen worden blootgesteld. Wat een treurigheid!
Vier kerst zoals je wilt, maar laat dieren met rust. Die hebben geen (blijde) boodschap aan onze feesten!

17 december 2012

De gestrande bultrug leidt tot verhitte discussie

In de wereld van dierenbeschermers is weinig controverse wanneer het gaat om het redden van zeldzame dieren. Wanneer de dieren talrijker zijn wijken de standpunten meer uiteen. Bijvoorbeeld Lenie ’t Hart zal zo veel mogelijk zeehonden in nood in Pieterburen opvangen en medewerkers van Ecomare op Texel zullen deze dieren eerder aan hun lot overlaten.
Grote zeezoogdieren die op een strand aanspoelen blijven niet onopgemerkt. Soms stranden ze per ongeluk, soms stranden ze omdat zij al stervende, drijvend het strand opspoelen. Hoe meer dieren er zijn, hoe groter de kans dat er ergens één opduikt.
Ook menselijke activiteiten doen dieren stranden. Ze zijn dan bijvoorbeeld in de war geraakt door lawaai onder water, waardoor ze zich niet goed meer kunnen oriënteren.
Het is de verantwoordelijkheid van de gemeente waar een dier in nood belandt hoe en of de hulpverlening wordt georganiseerd. Hulpverlening kost geld. Die investering is soms puur voor het dier, soms heeft het ook een commercieel tintje. Een potvis op een druk bevolkt strand gaat enorm stinken en zou moeten worden opgeruimd.
Een stervend dier in de Oostvaardersplassen kan dienen als voedsel voor andere dieren. Te veel van de honger stervende dieren als gevolg van fout beleid vraagt aanpassing van het beleid.
Voor zowel mens als dier geldt dat het een vrijwillige zaak is of je een dier in de vrije natuur helpt of niet, althans dat zou het moeten zijn. Voor aangereden dieren in een gemeente wordt het minder vrijblijvend. Hetzelfde geldt voor dieren die het slachtoffer zijn van andere menselijke activiteiten, bijvoorbeeld visserij of godsdienstige overwegingen bij de rituele slacht.
Op Twitter viel deze tweet van Mireille de Roo te lezen: “Dieren worden tot dingen gedegradeerd zodra de hebzucht vd mens om de hoek komt kijken”.
Het gevolg van de hebzucht is een onverschillige en dingmatige behandeling, alsof dieren geen gevoel of belangen hebben. Allerlei drogredenen worden vervolgens aangevoerd om zichzelf vrij te pleiten van een zorgplicht.

Voor mij is de meest bevredigende grondhouding om er in mijn handelingen voor te zorgen dat dieren geen nadelige gevolgen hebben. Daarom "bezit" ik geen huisdier(en) en eet ik geen vlees. Wanneer ik een dier in nood aantref, dan bel ik de dierenambulance of desnoods verlos ik het dier uit zijn lijden. Het uitgangspunt voor mij is dat dieren net als mensen vrijheid als grondrecht hebben. Voor het overige kunnen twee, met woorden strijdende partijen voor mij allebei gelijk hebben. Maar de betrokkenheid bij een dier daalt voor mij niet als er meer van zijn of stijgt niet naar mate deze zeldzamer wordt. Uiteraard wordt voor mij een zeldzaam dier wel sneller een individu.
De (intrinsieke) waarde van mens en dier is niet in geld uit te drukken, de moeite die je doet wel.

24 oktober 2012

Welzijn dieren aan laars gelapt

Dagblad Trouw opent 24 oktober de krant met de kop “Welzijn dieren aan laars gelapt”. Een paar citaten:
Bijna alle veehouders in Nederland overtreden bestaande dierenwelzijnswetten en Europese richtlijnen. Hierdoor lopen jaarlijks honderden miljoenen dieren gezondheidsklachten op. Dat hebben de stichtingen Dier & Recht en Varkens in Nood geconstateerd aan de hand van tientallen wetenschappelijke publicaties.

Vleeskuikens
De grootste misstanden worden aangetroffen bij vleeskuikens waarvan de helft door hun gewicht nog amper kan lopen, bij biggen waarbij staarten preventief worden afgebrand, en bij dieren die ziek worden door vies drinkwater of een slechte luchtkwaliteit in de stal. Zo krijgt 22 procent van de kippen geen schoon water. Het gaat in totaal jaarlijks om 1 tot 2,5 miljard overtredingen, zegt Baaij, doordat er sprake is van meerdere overtredingen per dier.

Er is al lange tijd vanuit de Tweede Kamer kritiek op de Nederlandse Voedsel- en Warenautoriteit (NVWA) die de veehouderijbedrijven moet controleren. PvdA, SP en Partij voor de Dieren hebben opeenvolgende bewindspersonen er veelvuldig op gewezen dat er te weinig mensen werken, dat deze niet kundig genoeg zijn en ze te weinig bedrijfsbezoeken afleggen.

Speeltjes
Volgens Baaij wordt niet gekeken naar zaken als ontstoken voetzolen die kippen oplopen door slecht strooisel. Varkens ontbreekt het vaak aan speeltjes in de hokken. De NVWA ontkent dat er beperkt wordt gecontroleerd. Zij zegt deze overtredingen al een aantal jaren te constateren, en daar ook op te handhaven.
Tot zover Trouw.

Zie ook Kamervragen over gezondheidsproblemen bij melkvee.

22 oktober 2012

Ambtenaar moet toekijken bij langdurend dierenleed bij rituele slacht

Uit de Volkskrant van 22 oktober:
Het conceptbesluit dat Bleker onlangs over de nieuwe regels nam, zorgde voor verwarring onder joden en moslims. Bleker legt onder meer op dat slachters aanwijzingen dienen op te volgen van een controlerende ambtenaar. De religieuze groeperingen vrezen dat die toezichthouder daarmee boven hun religieuze leiders komt te staan en zich ook bemoeit met zaken die de religie raken.
Via NRC Handelsblad liet Bleker zaterdag weten dat dit niet de bedoeling is. Om alle verwarring weg te nemen, past hij de tekst van zijn conceptbesluit aan. Daarin komt te staan dat de controlerende ambtenaar 'uitsluitend toeziet op de afspraken uit het convenant die van diergeneeskundige aard zijn', aldus Bleker.
De ambtenaar mag zich niet bemoeien met aspecten die voortvloeien uit de religieuze riten. 'In de tweede plaats komt er een instructie voor de veterinairs van de Voedsel- en Warenautoriteit waarin dat wordt verankerd. Die instructie zullen wij voorleggen aan de convenantpartners, zodat gegarandeerd wordt dat de veterinair zich alleen bezighoudt met de technische, diergeneeskundige aspecten van het slachtproces'.
Tot zover de Volkskrant.

Voor de wet zijn we allemaal gelijk. Dat geldt niet voor mens en dier maar zou op het punt van recht op vrijheid en bij vrijwaring van leed best wel kunnen gelden. Bij het handhaven van de wet geldt dat er een handhavende partij is, bijvoorbeeld politie of leger. Agenten staan niet boven een ander, maar zien er op toe dat de wet wordt gehandhaafd. Daartoe moeten ze kunnen ingrijpen en de wetsovertreder moeten kunnen dwingen om zijn gedrag te stoppen of te wijzigen. Dit zou bij rituele slacht ook moeten gelden. Nu is de tekst van Bleker een papieren tijger en lijkt religie boven de wet te staan.

05 oktober 2012

Droefgeestige dierendag op TV

Jean-Pierre Geelen doet in de Volkskrant in zijn column verslag van wat hij op tv ziet. En dat was op 4 oktober 2012 weinig diervriendelijk.

Een selectie van de droefgeestige taferelen die hij zag en beschreef onder de titel "Baardagame".
Dierendag 2012. Zelfs de pianiste die bij DWDD Rachmaninov speelde, heette Iris Hond. De datum maakte een zekere hondsdolheid los op tv. In Tijd voor MAX klopte Milika Peterzon de bejaarde kijker centjes uit de zak voor de Dierenbescherming. Isa Hoes kroelde met asielpoes Pluisje. Editie NL schotelde poezen diverse merken voer voor. De goedkoopste bleek de beste. Maar: 'Als het aan de kat lag, dan smaakt alles'.
De onbenulligheid viel in het niet bij wat het NOS Journaal presenteerde. 'Grootoor-egels, wat geef je die te eten?', vroeg Rob Trip. Een klassiek Peer Ulijntje. Die was voor 'Bijzondere dierendag' naar een dierenkliniek in Utrecht getogen waar exotische dieren welkom waren voor een onderhoudsbeurt. Daar waren ze: Semmy de grijze roodstaart, Hummer de Griekse landschildpad, Pieter de python. En Peer, de Ulijn.
Die laatste wist: 'Er worden veel exotische dieren gehouden in Nederland, en daar is helemaal niets mis mee, als je weet hoe je voor ze moet zorgen'. Als voorbeeld toonde hij Caroline, de baardagame. Het reptiel was goed terechtgekomen, meldde Ulijn.
Merkwaardig. Op de NOS-radio was Caroline er gistermiddag stukken minder aan toe. Verslaggever Harro Brouwer was toevallig (samen een auto gedeeld?) in dezelfde kliniek als Ulijn, bij dezelfde Caroline de baardagame. Caroline bleek nu verhandeld op Marktplaats, een bron van veel dierenleed, bevestigde de Utrechtse arts van de kliniek. Exotische dieren krijgen zelden de juiste verzorging, bleek nu. Caroline had in haar vorige leven te weinig kalk gekregen - het gesjacher met exotische dieren is dus veel minder onschuldig dan Ulijn deed voorkomen.
Tot zover de Volkskrant.

Meer lezen over wel verantwoord omgaan met huisdieren? Klik hier of over het reptielenleed in ons land.

20 juni 2012

Ga niet met een dier op de foto op vakantie

Sta niet voor aap op vakantie (persbericht Stichting AAP)

Deze zomermaanden vindt de massale uittocht naar zonnige stranden weer plaats. Verre bestemmingen als Azië en Zuid-Amerika met hun exotische dierenwereld zijn in trek, maar de landen rond de Middellandse Zee blijven favoriet: dichterbij, toch een heel andere cultuur, en voor de exotische ervaring zijn er de mannen met hun aapjes, die vaak wel ergens langs het strand of op marktpleinen lopen.

Berberapen moeten poseren in Marrakech
‘Foto maken?’ Voor je het weet zit het dier al op je schouder of, nog schattiger, op die van één van de kinderen. Verrukt, trots en een beetje bang blijft je kind doodstil staan, wat een vertederend moment, enig voor later toch? Het aapje grijnst geroutineerd naar de camera, een klik; je trekt je portemonnee. Die man moet er tenslotte van leven. Trouwens, het aapje ook. Je doet dus een goede daad.
Of niet?
De foto-aapjes zijn altijd jong en schattig. Tegen de tijd dat ze volwassen worden hebben hun hoektanden zich ontwikkeld en zijn ze gevaarlijk geworden. Daarmee verliezen ze hun bestaansrecht. Ze worden ingewisseld voor een jonger exemplaar, dat op zijn beurt met harde hand wordt klaargestoomd voor zijn taak. Hierbij wordt niet geschuwd drugs te gebruiken. De ernstig bedreigde berberaap wordt bijvoorbeeld uit het wild geroofd om te dienen als entertainment voor toeristen en als potentieel huisdier.

Kort en triest

Wat er met de voorganger van het schattige aapje gebeurt… Als het ‘meezit’ laat zijn baas hem een spuitje geven, maar meestal wordt hij gedumpt of doorverkocht aan louche handelaren. Hij komt terecht in particuliere dierentuintjes of laboratoria, waar men geen geld overheeft voor zijn gezondheid of welzijn. Het leven van een dier in deze tak van de vermaaksindustrie is kort en triest; zijn leven daarna één grote ellende. Voorlichting en educatie zijn noodzakelijk om het dierenleed in de entertainmentwereld tot stilstand te brengen, naast, uiteraard, een betere wetshandhaving in de betreffende landen. Ook de inzet van de reiswereld is onontbeerlijk. Daarom heeft AAP reisorganisaties verzocht om aan al haar klanten een negatief advies te geven over fotografie met (wilde) dieren.

Not done
Gelukkig kan iedereen helpen deze dierenkwelling te stoppen. Ga niet met een aap of een ander wild dier op de foto (o.a. slangen en roofvogels). Net als het kopen van foute souvenirs, het bezoeken van stierengevechten, olifantenritjes, het knuffelen met jonge leeuwtjes en tijgers, het zwemmen met dolfijnen en het bezoek aan louche dierentuintjes is dit ‘not done’ tijdens de vakantie. Laat u ook niet verleiden om een dier te kopen, want dan is het niet beter af en het wordt snel vervangen door een ander dier die dezelfde ellende te wachten staat.
Hopelijk zullen de zonnige stranden snel ook in moreel opzicht ‘schoon’ worden: verschoond van mannen met hun deerniswekkende aapjes. Want ook in de amusementssector geldt de ijzeren economische wet: als ergens geen vraag naar is, zal het aanbod verdwijnen.

David van Gennep

31 mei 2012

Mensen en andere dieren

Zwarten zijn er niet voor de blanken, vrouwen zijn er niet voor de mannen en dieren zijn er niet voor de mensen.
Met de eerste twee stellingen zullen de meeste mensen niet zo veel moeite hebben. Maar wat betreft de relatie mens-dier ligt het wat problematischer. Gemeten naar wat de mens zich allemaal meent te kunnen permitteren met dieren zou je zeggen dat de gangbare opvatting is dat het dier ten dienste van de mens staat en zich daarnaar heeft te schikken.
Ik lees dat Leeuwarden de twijfelachtige eer te beurt valt aan circus Herman Renz onderdak te verlenen. En aantal smakeloze ‘acts’ met wilde dieren zullen ongetwijfeld onderdeel uitmaken van de voorstellingen. Prachtige, trotse wilde dieren worden vernederd tot botte vermaaksobjecten om het publiek een – volkomen misplaatst – superioriteitsbesef bij te brengen. De kunstjes waartoe deze beklagenswaardige wezens worden gedwongen zouden ieder fatsoenlijk mens met afschuw moeten vervullen. Maar gevreesd moet worden dat het aanwezige publiek weer braaf klappend en ‘oooh…’ en ’aaah….’ roepend zijn – eveneens misplaatste – waardering zal laten blijken.
Jammer en onbegrijpelijk dat Leeuwarden niet het voorbeeld van o.a. Almelo volgt, waar de gemeente heeft besloten alleen nog maar circussen uit te nodigen waar geen wilde dieren worden misbruikt. En wat zou het goed zijn als zo veel mogelijk mensen uit solidariteit met de dieren uit het circus weg zouden blijven. Ook lees ik dat een meneer Fries kampioen wedstrijdvissen is geworden door maar liefst 12½ kg vis - en met zijn concurrenten zelfs 265 kg! - uit het water te sleuren. 265 kg. dierenleed! Leed dat voorkomen had kunnen worden als de mens zich rekenschap had gegeven van wat een vis doormaakt wanneer hij het slachtoffer wordt van deze vorm van vrijetijdsbesteding. Een paar miljoen mensen – waaronder helaas ook veel kinderen – menen op deze wijze met levende wezens te mogen sollen. Onbegrijpelijk dat anno 2012 deze vorm van dierenkwelling nog steeds legaal is en door veel mensen wordt gezien als een onschuldig vermaak in de vrije natuur! Dieren in circussen, ‘sport’vissen, duiven’sport’, paarden’sport’, jacht, het zijn slechts een paar voorbeelden van de beschamende wijze waarop de ‘beschaafde’ mens met zijn mede-aardbewoners omgaat.
En dan laat ik de dagelijks terugkerende schande van de gruwelijke vee-industrie, met zijn half miljard slachtoffers per jaar in Nederland, nog buiten beschouwing.
Zei Ghandi niet: “De grootheid en de morele ontwikkeling van een samenleving kan men daaraan meten, hoe zij de dieren behandelt”?

10 maart 2012

Bloedgeld en boerenverstand

Door de hernieuwde introductie van bont in de mode gaat het de Nederlandse nertsenhouders voor de wind. De politiek wil hen kwijt, maar er is door de vergrote omzet geld genoeg om paginagrote advertenties te plaatsen in de dagbladen. Er is nog heel wat achterstand in het imago in te halen. Onder de titel De waarde van boerenverstand pleit de edelpelsdierhouderij er bij de lezer voor om in overweging te nemen dat de sector jaarlijks 50 miljoen bijdraagt aan de belastinginkomsten en dat wanneer de sector daadwerkelijk verboden wordt om bont te produceren dat de overheid een schadeclaim tegemoet kan zien van 1 miljard.

De advertentie staat voor de brutaliteit van de huidige agrosector. De bijdrage aan het BNP van de totale intensieve veehouderij (dus ook de varkens en kippen) is minimaal. Door allerlei irrelevante overwegingen en omzet van andere agrosectoren op de eigen conto te schrijven wil men haar bijdrage aan in oplossing aan de economische malaise oppoetsen. Het is de belastingbetaler die de vervuiling betaalt en het dier dat de dupe is.
De economische crisis vraagt niet alleen om ideeën voor economische groei, het vraagt ook om duurzame oplossingen. Die duurzame oplossingen moeten twee vliegen in één klap slaan, namelijk een milieu- en diervriendelijke invulling en een verkleining van de bedreiging van het leven op aarde door niet bij te dragen aan grondstoffentekort en het broeikaseffect. En als het even kan ook aan een verkleining van armoede en honger op onze aarde.

Het dierenleed van de nertsen in de vaderlandse pelsdierhouderij is immens door het gebrek aan natuurlijke omstandigheden waaronder de dieren worden gehouden. Deze omstandigheden zijn soms beter en soms slechter dan elders in het buitenland, maar overal beneden peil. Deze sector kan gemist worden en valt door het onnodige dierenleed (bont kan ook kunstbont zijn) onder de meest immorele bijdragen aan de Nederlandse economie. Dat de sector dreigt om een claim in te dienen is net zo immoreel, althans voor zover er iemand in de politiek dit argument ondersteunt en meewerkt aan de vertragingstactiek om de sector nog langer dierenleed te laten produceren.

Het boerenverstand is niet van waarde, boeren vinden dieren van waarde voor hun portemonnee. De samenleving heeft hier vrijwel niets aan.

Bontfokkerij: wereldwijd een schande.

07 januari 2012

Slechte argumentatie rondom belangen van dieren in de Volkskrant

De Volkskrant van 7 januari bevat drie dieronvriendelijke artikelen. In het Magazine wordt domweg gesteld dat bont weer in zou zijn en wordt kritiekloos verslag gedaan van een bijeenkomst van valkeniers in Abu Dhabi.
Matthea Westerduin bespreekt in de Volkskrant van 7 januari 2012 het boek “De jager - in Vlaanderen en Nederland” van Schneeweisz en Van Dooren en het boek "Mensendier" van Amanda Kluveld.
Volgens Westerduin zou de relatie tussen jager en dier meer een zijn van mededogen en compassie dan de relatie tussen de vleeskoper via de supermarkt en het geslachte dier. Dat is een merkwaardige opmerking want juist de jager die zelf ziet dat het dier niet geschoten wil worden zou zich moeten realiseren dat hij iets doet tegen de wens van het dier in. Ietwat cynisch zou opgemerkt kunnen worden dat de slacht juist voor het dier in de bio-industrie een bevrijding van een ellendig leven is.
Citaat:
Maar ook de redenering van dierenactivisten gaat mank. In navolging van de Australische filosoof Peter Singer pleiten zij voor dierenrechten en dierenbevrijding. Mensen hebben volgens Singer geen enkele reden om zichzelf boven dieren te plaatsen. Daarom verdienen dieren dezelfde rechten als mensen.
Cultuurhistoricus Amanda Kluveld laat in haar boek Mensendier zien dat dit streven onmogelijk is. Dieren kunnen simpelweg hun rechten niet opeisen of aan de daarbij behorende plichten worden gehouden.
Tot zover het citaat.
Wie heeft bepaald dat rechten altijd gepaard zouden moeten gaan met plichten? Een mensenbaby heeft rechten. Is er iemand die aan een baby plichten oplegt? Waarom moeten dieren rechten worden ontzegd omdat ook zij geen plichten kunnen nakomen?
Westerduin vervolgt met:
Hoezeer we dieren ook gelijk willen stellen aan onszelf of onszelf tot het dierenrijk willen rekenen, ons spreken over dieren zal altijd antropocentrisch zijn, aldus Kluveld. Filosoof Thomas Nagel formuleerde het heel simpel: we zullen nooit weten hoe het is om een vleermuis te zijn. Het spreken over dieren zegt daarom altijd meer over mensen dan over dieren.
En wat dat betreft sluit Kluveld beter aan bij Schneeweisz en Van Dooren dan bij Marianne Thieme van de Partij voor de Dieren. In het debat zoals Thieme het voert, wordt de relatie tussen mens en dier gesimplificeerd. De mens wordt volgens Kluveld afgeschilderd als de ultieme dader en het dier als het ultieme slachtoffer. Dieren worden bijna als zielige 'personen' gezien die een aai over hun bol verdienen.
Tot zover wederom het citaat.
Dieren worden bijna gezien als zielige personen. “Bijna” moet hier worden gelezen als “niet”. Dus waarom Thieme daarom verwijten dat zij dieren als mensen zou zien?
Westerduin vervolgt met:
Voor de dood, het geweld en het onbeheersbare in de natuur worden de ogen gesloten. Zo maak je van leeuwen zoete poesjes en van wilde zwijnen aaibare varkentjes. In die zin begrijpen jagers meer van hun prooi. Want hoezeer jagen ook verbonden mag zijn met liefde voor de natuur, de jager trekt er niet alleen op uit om te genieten van de dennen, de blauwe bosbessen en het vochtige gras. Uiteindelijk is het zijn hand die de trekker overhaalt als hij oog in oog staat met zijn prooi. Daar zit een verlangen achter naar strijd of naar de confrontatie met de dood en het doden.
Ik zou hier niet willen pleiten voor een verheerlijking van dat verlangen - die behoeften de vrije loop laten, is even gevaarlijk als ze volledig ontkennen. Maar de jacht herinnert ons wel aan de aanwezigheid van die irrationele behoeften, aan gevoelens van macht en onmacht. Belangrijker nog, die emoties krijgen in de traditionele omgang met dieren een gecontroleerde plaats. Dat geldt niet alleen voor het jagen, maar ook voor bijvoorbeeld het stierenvechten. Zowel de jager als de toreador zijn gebonden aan allerlei regels.
Het doden van het dier vindt publiekelijk plaats en is controleerbaar. Dat is volgens Kluveld de belangrijkste waarde van de jacht en het stierenvechten. In de arena en het jagersveld krijgen dieren betekenis toegekend.
Tot zover het citaat.
Kan iemand uitleggen wat het nut is van waarde toekennen aan dieren via jacht en stierenvechten?
En: de jacht vindt vaak plaats in de vroegere ochtenduren zonder pottenkijkers of jachtopziener. Hoezo publiekelijk en controleerbaar? En is het principe van genieten van dierenleed verdedigbaar omdat er regels zouden kunnen worden toegepast?

Westerduin vervolgt met:
Het doden gaat niet onopgemerkt voorbij en er is altijd kans dat de dieren winnen. Dat is een minder eendimensionale verhouding dan het dader-slachtofferverhaal van Marianne Thieme. Bovendien gaat het juist op die plekken over de menselijke maat en dat wat mens en dier verbindt: een confrontatie met het onbeheersbare.
Tot zover het citaat.
Dit is een vreemde bewering. Dieren ontkomen weleens aan de jacht en een substantieel deel daarvan moet verder met hagel in het lijf. Wie dat winst noemt, die heeft geen hart in haar lijf.
Westerduin vervolgt met:
Onze omgang met dieren zou daarom niet alleen bepaald moeten worden door een rationele morele overweging. Uiteindelijk is de afwezigheid van emoties gevaarlijker dan de aanwezigheid ervan. Van de jager en de stierenvechter hebben dieren minder te vrezen dan van gerationaliseerde productieprocessen. Alleen het laatste heeft geleid tot de bio-industrie.
Tot zover het artikel.
Voor wie meer wil lezen over relevante overwegingen is hier een link naar een artikel over dierenrechten en hier een link naar het hanteren van drogredenen bij het negeren van dierenrechten.

18 november 2011

Internationaal transport dieren een te lange lijdensweg

De Europese Commissie presenteerde op 10 november het lang verwachte rapport over de huidige EU-wetgeving voor diertransporten. Hierin stelt Eurocommissaris Dalli dat aanpassing van de wet niet nodig is. Als dit advies wordt opgevolgd door het Europees Parlement, betekent dit miljoenen dieren zullen blijven lijden onder de dieronvriendelijke transporten.

Transport één lange lijdensweg

Onder de huidige EU-wetgeving mogen dieren meerdere dagen en duizenden kilometers worden vervoerd. Zo worden koeien van Letland naar Frankrijk vervoerd, gaan kalfjes van Ierland naar Nederland en worden varkens van Nederland naar Zuid-Spanje gereden. Bovendien wordt de huidige regelgeving vaak niet nageleefd. Verschillende onderzoeken hebben de gruwelijke omstandigheden op EU-transportroutes al aan het licht gebracht. Zo worden de dieren vervoerd in te vol geladen wagens waardoor dieren worden doodgetrapt of verstikt, ze hebben gebrek aan voedsel en water en staan bloot aan extreme temperatuurwisselingen. Dit leidt tot stress, verwondingen, uitdroging en uitputting bij de dieren. Recente beelden en rapportages geven een beeld van de gruwelijke omstandigheden waaronder dieren worden getransporteerd van Europa naar Turkije.

Steun 8Hours



WSPA en andere dierenwelzijnsorganisaties pleiten daarom voor een aanpassing van de wetgeving, zodat dieren maximaal acht uur onderweg mogen zijn. Ze roepen inwoners van de EU op om te eisen dat aan dit lijden een einde wordt gemaakt. Met het ondertekenen van de 8Hours petitie kunnen burgers aangeven dat er nieuwe wetgeving dient te komen, die het welzijn van dieren beter in acht neemt. Ruim 870.000 Europeanen hebben de petitie al ondertekent, het doel is om minimaal 1 miljoen handtekeningen op te halen.

“We hopen dat politici zich bij dit aantal zullen realiseren dat de huidige wetgeving niet acceptabel is en zich genoodzaakt voelt om deze aan te passen,” aldus Ruud Tombrock, directeur WSPA Nederland. Het is nu aan de Europese burgers om het onnodig dierenleed tijdens diertransporten onder de aandacht te brengen”.

09 november 2011

Hoezo………., redelijk doel?

Artikel 36, lid 1 van de Gezondheids- en WelzijnsWet voor Dieren (GWWD) zegt: Het is verboden om zonder redelijk doel of met overschrijding van hetgeen ter bereiking van zodanig doel toelaatbaar is, bij een dier pijn of letsel te veroorzaken dan wel de gezondheid of het welzijn van een dier te benadelen.
Al enige tijd vraag ik mij af hoe ik dit wetsartikel nu eigenlijk moet duiden. Immers, als ik om mij heen kijk kom ik regelmatig situaties tegen die naar mijn gevoel op z’n minst op gespannen voet staan met hetgeen hier is bepaald. Ik weet natuurlijk ook wel, enigszins bekend met het lezen en verklaren van wetteksten, dat de kneep hem hier waarschijnlijk zit in de term ‘redelijk doel……..’ waardoor het verbod tot kwellen van dieren niet absoluut is.
Op 25 augustus 2002 had Koos van Zomeren een interview in de NRC – ook te lezen op deze site -met prof. Dirk Boon, hoogleraar Dier en Recht te Utrecht. Dit gesprek ging over Boons frustratie dat de Gezondheids- en Welzijnswet voor Dieren, artikel 36, eerste lid nooit wordt toegepast. Naar mijn mening is er in de negen jaren die sindsdien zijn verstreken op punt weinig veranderd.
Laat ik als voorbeeld nu eens het ‘sport’vissen nemen. Bij deze, door zo’n tweeënhalf miljoen landgenoten beoefende, vrijetijdsbesteding kun je toch moeilijk volhouden dat de betrokken dieren geen pijn of letsel wordt toegebracht. Dat vissen pijn, angst en stress kunnen ervaren is door vele wetenschappelijke onderzoeken aangetoond. Pijn, letsel, gezondheid en welzijn van het dier zijn hier wel degelijk in het geding. Zelfs in die gevallen waarin de visser op een ‘verantwoorde’(?) wijze met de gevangen vis omgaat is het leed al toegebracht. Om maar te zwijgen van de vele gevallen waarin men zich op geen enkele wijze bekommert om de ellende die men bij het dier aanricht. De veel voorkomende zgn. rally-viswedstrijden zijn een gruwel voor iedereen die respect voor en mededogen met dieren als mensenplicht beschouwt.
Uiteraard zijn er meer voorbeelden te geven van situaties waarin dieren als lijdend voorwerp optreden omdat mensen nu eenmaal er van uitgaan dat dieren er voor de mens zijn en zich hebben te schikken naar de menselijke belangen en behoeften.
In de economie, de sport, de recreatie- en vermaakssector, de medische wetenschap, kortom in haast alle maatschappelijke geledingen worden dieren gebruikt om de mens ter wille of van nut te zijn.
Kennelijk is de uitleg van het ‘redelijk doel’ van artikel 36 daarbij uiterst rekbaar geworden.
Het menselijk belang is de maat geworden waarmee de toelaatbaarheid van wat met dieren kan en mag worden gedaan wordt gemeten.
Het lijkt mij hoog tijd de discussie daarover (weer) eens open te breken.

01 juli 2011

Vermijdbaar dierenleed is norm, maar een ontheffing is zo verleend

Artikel 3 van het besluit doden van dieren luidt:

Bij het verplaatsen, onderbrengen, fixeren, bedwelmen, slachten of doden wordt de dieren elke vermijdbare opwinding of pijn of elk vermijdbaar lijden bespaard.

Ondanks de intentie om dierenleed te voorkomen, worden er jaarlijks zo’n half miljard gedood. Is dat niet een beetje vreemd?
Ja, dat is het, want voor voedsel hebben we daar slechts een derde deel voor nodig, twee derde gaat naar het buitenland. In een land dat bekend staat als bevolkt door dominees en kooplui zorgt de dominee voor een ethisch verantwoorde wet en de koopman vraagt om ontheffingen.
Dieren moeten leed worden bespaard, maar omdat we dieren eten, euthanasie wordt gedaan door dierenartsen, we ongedierte bestrijden, muskusratten verdelgen etc. mag er een ontheffing worden verleend voor wie vindt dat hij {beroepsmatig) dieren moet doden.
Deze situatie zorgt ervoor dat de economie, die geld ziet in het gebruiken van dieren, kan blijven draaien, maar ook dat de politiek af en toe kan ingrijpen om grenzen te stellen in het houden en doden van dieren.
Willen we dit veranderen dan zijn er twee wegen, die we allereerst en vooral zelf moeten bewandelen: de politieke weg en de weg van bewustwording.
De politieke weg is traag, de weg van bewust worden ook. In de politiek is de vraag welke partij daarvoor het meest geschikt is en niet voor iedereen is de Partij voor de Dieren daarvoor de geijkte partij. Bij bewust worden is de vraag waarvan je bewust zou moeten worden.

24 juni 2011

Vragen over ernstige welzijnsproblemen bij Dolfinarium in Harderwijk

Vragen van het lid Ouwehand (Partij voor de Dieren) aan de staatssecretaris van Economische Zaken, Landbouw en Innovatie over ernstige welzijnsproblemen bij dolfijnen in gevangenschap en het overtreden van EU-richtlijnen door o.a. het Dolfinarium in Harderwijk
  1. Bent u bekend met een nieuwe studie waaruit blijkt dat dolfinaria in 14 EU-lidstaten de vereisten uit de Europese richtlijn 1999/22 overtreden, waaronder het Dolfinarium in Harderwijk?
  2. Op welke wijze controleert u de naleving van het dolfinarium en andere dierentuinen aan de vereisten uit de richtlijn 1999/22 EG over het houden van wilde dieren? Hoe vaak heeft u de afgelopen 5 jaar overtredingen geconstateerd?
  3. Wat vindt u van de bevinding dat geen enkele dolfijn, gehouden in een Europees dolfinarium, de mogelijkheid blijkt te hebben om natuurlijk gedrag te vertonen? En wat vindt u van de waarneming dat stress en stereotiep gedrag algemene verschijnselen zijn bij in gevangenschap gehouden dolfijnen?
  4. Onderschrijft u de conclusie dat dolfijnen de mogelijkheid om normaal gedrag te vertonen ook nooit kunnen krijgen in gevangenschap, gezien zij complexe en hoog intelligente sociale dieren zijn die in het wild lange afstanden afleggen en leven in sociale groepen? Zo ja, welke beleidsconsequenties verbindt u hieraan? Zo neen, waarom niet en welke wetenschappelijke onderbouwing kunt u geven voor uw opvatting?
  5. Onderschrijft u de bevinding dat dolfinaria de natuurlijke leefomgeving van dolfijnen niet kunnen nabootsen in gevangenschap? Zo neen, op welke wetenschappelijk inzichten baseert u dit?
  6. Onderschrijft u de bevindingen van het rapport dat dolfijnenshows geen educatieve bijdrage blijken te leveren? Zo neen, waarom niet?
  7. Onderschrijft u de conclusie van recent wetenschappelijk onderzoek Marino, L., Lilienfeld, S. O., Malamud, R., Nobis, N. and Broglio, R. 2010. Do zoos and aquariums promote attitude change in visitors? A critical evaluation of the American Zoo and Aquarium study in Society and Animals, 18: 126-138 dat tot op heden er geen overtuigend of zelfs maar suggestief bewijs is voor de bewering dat dierentuinen en aquaria bijdragen aan de gedragsverandering, educatie of belangstelling voor bescherming van dieren bij de bezoekers? Zo neen, kunt u toelichten wat concreet de educatieve waarden zijn van deze parken en hoe dit is gekwantificeerd?
  8. Hoe beoordeelt u de gevonden gezondheids- en veiligheidsgevaren tussen directe interactie van bezoekers met dolfijnen? Welke conclusies verbindt u aan deze gevaren?
  9. Bent u, gelet op de opnieuw aangetoonde negatieve gevolgen voor het dierenwelzijn en het ontbreken van educatieve waarden van het tentoonstellen van dieren, bereid om te komen tot een verbod op dolfijnenshows en het houden van dolfijnen voor commerciële doeleinden? Zo ja, op welke wijze en op welke termijn? Zo neen, waarom wilt u zich niet aansluiten bij landen als Cyprus en Slovenië die hier al wel toe zijn overgegaan?
  10. Bent u bereid ook bij andere lidstaten aan te dringen op navolging van de voorlopers Cyprus en Slovenië en te pleiten voor een Europees verbod op dolfijnenshows en een uitfasering van het houden van dolfijnen in gevangenschap? Zo neen, waarom niet?
  11. Kunt u uiteenzetten welke acties uw ambtsvoorganger en uzelf hebben ondernomen op de aangenomen motie Ouwehand/Thieme Kamerstuk 2009-2010, 32123 XIV, nr. 122, Tweede Kamer voor een Europees import- en handelsverbod van in het wild gevangen dolfijnen? Wat is tot nu toe het resultaat geweest van deze inspanningen en welk vervolg gaat u geven aan de uitvoering van deze motie?
  12. Bent u met ons geschrokken van de verwachting van de onderzoekers dat wanneer het aantal dolfinaria in Europa gelijk blijft of uitbreidt, er mogelijk nieuwe vangsten van dolfijnen uit het wild zullen plaatsvinden? Deelt u de mening dat het zaak is snel werk te maken van een import- en handelsverbod van in het wild gevangen dolfijnen en het instellen van een moratorium op nieuwvestiging of uitbreiding van dolfinaria?
  13. Bent u bereid de Europese Commissie te vragen inbreukprocedures te starten tegen lidstaten die Richtlijn 1999/22 EG overtreden? Zo ja, wanneer? Zo neen, waarom niet?
  14. Deelt u de mening dat er in elk geval op korte termijn een openbare database zou moeten komen met informatie over het aantal walvisachtige soorten dat in de EU in gevangenschap wordt gehouden en op welke plaatsen? Zo ja, bent u bereid hiervoor te pleiten in Brussel? Zo neen, waarom niet en hoe verhoudt uw opvatting zich tot de uitspraak van uw adviesorgaan RDA dat er ten behoeve van het dierenwelzijn in elk geval zicht moet zijn op de dieren die in een samenleving gehouden worden?
Verwijzingen:
Marino, L., Lilienfeld, S. O., Malamud, R., Nobis, N. and Broglio, R. 2010. Do zoos and aquariums promote attitude change in visitors? A critical evaluation of the American Zoo and Aquarium study in Society and Animals, 18: 126-138

Kamerstuk 2009-2010, 32123 XIV, nr. 122, Tweede Kamer

28 mei 2011

We aaien ze, we haten ze, we eten ze

“Onze houding tegenover dieren is ambigu en daar heb ik geen oplossing voor. We moeten erover discussiëren met elkaar, met dat doel het ik dit boek geschreven.



Hal Herzog ontrafelt onze tegenstrijdige en vaak onnavolgbare relaties met dieren. Hij baseert zich hiervoor op eigen baanbrekend onderzoek naar het gedrag van dierenactivisten, wetenschappers die dierproeven doen, studenten diergeneeskunde en liefhebbers van hanengevechten. Maar hij licht zijn inzichten ook toe aan de hand van anekdotes over zijn kat Tilly en zijn hond Tsali, en zijn eigen morele ambivalentie in dierenkwesties.
Een boek met de juiste balans tussen wetenschappelijke inzichten en aanstekelijke verhalen.

21 mei 2011

Wat extra lijden mag................

Er is de laatste tijd weer heel wat gediscussieerd over dieren en hun welzijn of het gebrek daaraan. Er verschijnen en verschenen veel ingezonden stukken over het wel of niet toelaatbaar zijn van dierproeven. Ook het bericht dat het plan bestaat 100.000 ganzen naar de eeuwigheid te schieten hield de gemoederen bezig. Of wat dacht u van de megastallen? Het mogelijke verbod op pelsdierhouderijen? Het onverdoofd ritueel slachten? Met betrekking tot dat laatste onderwerp zag ik gisteravond, 20 mei, een oude bekende een duit in het zakje doen. Binnen het CDA wordt wel eens gesproken van ‘Mastodonten’. Daarmee worden bedoeld oudgedienden die binnen die partij hun sporen hebben verdiend en wier mening en opvattingen ook nu nog zeer serieus worden genomen. Naar mijn mening is er ook subcategorie, nl. de ‘fossiele mastodonten’. Bij de VVD wordt die gepersonifieerd door niemand minder dan die goede oude Frits Bolkestein. Frits gaf desgevraagd te kennen het voorstel van de Partij voor de Dieren om tot een verbod op onverdoofd ritueel slachten te komen, maar niks te vinden. Dat beetje extra lijden van de dieren ter wille van de uitoefening van de Joodse religieuze rituelen moest kunnen, aldus Frits. Immers, de Joden woonden al honderden jaren hier en hadden zich altijd van deze wijze van om het leven brengen van consumptiedieren bediend. En waarom zou je daar nu een eind aan (willen) maken? En trouwens, wordt er zo veel meer geleden door het afsnijden van de strot van het – letterlijke – slachtoffer dan bij de reguliere slacht? Bolkestein twijfelt omdat volgens hem wetenschappers elkaar op dat punt tegenspreken. Dat het elkaar tegenspreken onder wetenschappers niet ongebruikelijk is, vindt hij kennelijk van minder belang. Het is dezelfde discussie als bij het sportvissen. Er zijn nog steeds mensen die denken dat vissen geen pijn, angst of stress ervaren wanneer zij uit het water worden gehesen aan haak met weerhaak. Dat je dan ook zou kunnen stellen dat de twijfel al reden genoeg zou moeten zijn om dus dit soort bezigheden voorzichtigheidshalve maar te staken wordt slechts door een minderheid in overweging genomen.
Nee, Frits Bolkestein vindt de godsdienstbeleving van Jood en Moslim belangrijker dan het voorkomen of zelfs maar verzachten van dierenleed. En trouwens, zo verzucht hij, we eten oesters toch ook levend en gooien kreeften immers ook levend in kokend water? Nou, dan is er nog genoeg werk aan de winkel voor een Partij voor de Dieren. Ja, beste oude Frits, ook daarvoor hébben we een Partij voor de Dieren.
Zijdelings en met enige terughoudendheid – dat wel! – brengt hij in de herinnering dat allerlei antisemitische erupties in de geschiedenis zijn begonnen met kritiek op de Joodse manier van slachten!! En natuurlijk wil hij degenen die het op dit punt niet met hem eens zijn allerminst van antisemitisme beschuldigen, maar…………………….
Geachte meneer Bolkestein. Uw – genuanceerde – verwijzing naar de Holocaust en andere dieptepunten in de menselijke beschaving ten opzichte van Joden geeft nu juist aan waar de schoen wringt. Door te stellen dat die paar duizend dieren die per jaar hier te lande worden geslacht dan maar wat extra moeten lijden, omdat godsdienst belangrijker is dan dierenleed, toont u aan waar de mensheid keer op keer in de fout gaat.
In de jaren 33 – 45 werden door de nazi’s de meest gruwelijke experimenten op mensen uitgevoerd. Het ging hier – volgen de nazi-ideologie – om wezens die niet als (volwaardige) mensen dienden te worden aangemerkt. Het waren ‘Untermenschen’. Joden, zigeuners, homoseksuelen, Slaven, zij voldeden niet aan de norm die de nationaal socialisten hadden gesteld om als mens te worden behandeld. Zij werden buiten de grenzen van de morele verantwoordelijkheid van de (nazi)-mens gesteld. Daardoor werd hun lijden en sterven irrelevant of acceptabel.
Nu zijn het niet de ‘Untermenschen’ maar onze mededieren die buiten onze morele verantwoordelijkheid zijn geplaatst. En dat betekent bio-industrie, dierproeven, onverdoofd slachten, sportvissen, plezierjacht, kortom we menen ons alles met dieren te mogen veroorloven op grond van het door ons geconstrueerde waarden- en normenstelsel. Zo lang het maar in het belang – in de wijdste zin van het woord – is van diezelfde mens.
Elk levend wezen dat kan lijden zou voor onnodig leed behoed moeten worden. Dat is de morele verantwoordelijkheid die wij als mens – met rede en mededogen begiftigd, al zou je dat niet altijd zeggen! – voor onze medeaardbewoners zouden moeten hanteren.
Geen dier moet (langer) lijden omdat in één of ander geschrift iets staat over een opperwezen dat het zo wil! Godsdienst gaat niet boven (dieren)welzijn. Mededogen en respect gaan boven alles, ook boven het geloof in God of Allah!

Leeswijzer


Kijk op Facebook voor onze reactie op de actualiteit.
Aanbeveling: Thema's of steekwoorden vindt u via de labels onderaan de pagina of op Animal Freedom. Klik hier voor de laatste bijdragen.
Klik hier voor het beleid om uw privacy te beschermen.

Waarom dit blog?

De Nederlandse veehouderij is vooral gericht op zoveel mogelijk voor de export te produceren onder het motto “meer, meer, meer en groot, groter, grootst”. Dit heeft negatieve gevolgen voor zowel de dierenwelzijn, biodiversiteit, het milieu, het klimaat, de portemonnee en de gezondheid van burgers en ook voor welwillende boeren.
Dit blog verzamelt kritische artikelen die de wurggreep beschrijven waarin de veehouderij zichzelf heeft vastgezet. Zo willen we niet alleen een bijdrage leveren aan de ontwikkeling van de kwaliteit van het leven voor alle belanghebbenden, maar ook aan een schone, gezonde omgeving en een beter dierenwelzijn.

Ook de argumentatie dat dieren grondrechten hebben kan beter en meer aansluiten op hoe mensen voor zichzelf vinden dat recht moet gelden. Alle dier(soort)en kunnen in hun recht op vrijheid als (intrinsiek) evenwaardig aan mensen beschouwd worden. Dierenrechten zijn mensenrechten, die mensen de kans geeft om voor dieren op te komen.
Dieren, bijv. in de intensieve veehouderij, worden behandeld als een object in plaats van een subject met gevoelens en rechten.

De snelheid en het aantal dier(soort)en dat we voortdurend gebruiken is immens. De bijdrage aan onze welvaart en economie van de agrosector is gering. De oplossing is simpel en van niemand anders dan van ons zelf afhankelijk.

Dierenrechten in woord en beeld

Vrijheid is ook een intrinsiek grondrecht voor dieren. Dieren zijn geen dingen Dierenrechten zijn mensenrechten. Mensen moeten voor dieren kunnen opkomen wanneer hun grondrecht wordt geschonden.
logo van Animal Freedom yin en yang
Lees hier over de redenen waarom dieren recht op vrijheid hebben. Lees hier waarin mens en dier evenwaardig zijn.