Holocaustbanalisering door dierenactivisten

Manfred Gerstenfeld is voorzitter van de raad van bestuur van het Jerusalem Center for Public Affairs en schrijft in het forum van de Volkskrant van 7 mei 2008:
Een andere categorie van Holocaustbanalisering die veel publiciteit heeft gekregen, is het vergelijken van het slachten van dieren met de genocide op joden. Hier vindt men de meest perverse misbruiken van de Holocaustgeschiedenis. De extreme dierenactivistenorganisatie Peta, heeft enkele jaren geleden in een aantal Europese landen, waaronder in 2004 in Nederland, een tentoonstelling georganiseerd `holocaust op uw bord'. Foto's laten onder andere beelden van mensen in concentratiekampen zien naast die van mishandelde dieren op boerderijen, alsmede hopen naakte doden naast een hoop varkenskarkassen.
Ingrid Newkirk, de Amerikaanse oprichtster en directeur van Peta, had al in 1983 beweerd dat dieren en mensen hetzelfde zijn. Zij schreef: `een rat is een varken is een jongen' en `zes miljoen mensen zijn in concentratiekampen om het leven gekomen, terwijl zes miljard broedkippen dit jaar in abattoirs zullen sterven'. Het wezenlijke van deze vergelijking is dat dieren tot mensen worden verklaard, waarna een aantal andere manipulaties moet worden doorgevoerd om de valse vergelijking tot stand te brengen. Na veel protesten verontschuldigden Newkirk en Peta zich voor de tentoonstelling.

Tot zover Gerstenfeld.

Hij heeft gelijk. Hoewel er vele overeenkomsten zijn tussen een concentratiekamp en een bio-industriestal slaat het vergelijken van de bio-industrie met de Holocaust als op een tang op een varken. De wijze van argumenteren staat als kitsch tegenover kunst. Het argument is simpelweg te gemakkelijk en heeft geen kwaliteit, zie ook "De wet van Godwin".

Willen dierenactivisten succes hebben in het verbeteren van de omstandigheden van dieren dan doen ze er beter aan om korte-termijn "successen" te laten liggen, die het imago van het opkomen voor dieren beschadigen.
Voorbeelden zijn illegale acties, beschadigingen van eigendommen en het bedreigen van mensen. Het geven van een goed voorbeeld is op de lange duur een veel krachtiger instrument om navolgers te kweken.
Uiteraard geldt dit ook voor joodse en islamitische voorstanders van onverdoofd ritueel slachten.

Verkeerde Bite Back gebeten hond bij de Telegraaf

Herk-de-Stad, België: Dierenrechtenorganisatie Bite Back (www.biteback.be), een Belgische dierenrechtenorganisatie en sinds begin juli ook actief in Nederland, is zeer ontstemd over de huidige berichtgeving in sommige Nederlandse media waarin de naam van onze organisatie volgens verschillende artikels door het farmaceutisch bedrijf Novartis ten onrechte in verband wordt gebracht met – zoals het bedrijf het zelf verwoordt - intimidaties en bedreigingen. Naar aanleiding van een voor ons beschadigend artikel uit De Telegraaf van dinsdag 24 juli, zouden de vernielingen en bedreigingen gedaan worden door ‘…een internationale groepering die zich Biteback noemt, een zeer agressieve cel.’ De journalist van De Telegraaf zou dit hebben geschreven na hierover te zijn getipt door Novartis. De desbetreffende journalist negeerde onze terechte vraag tot rectificatie gewoon en stelde ons luchtig voor om van naam te wijzigen … Het lijkt wel een aflevering van het televisieprogramma ‘De leugen regeert’.

Bite Back neemt hier geen genoegen mee en beraadt zich over verdere stappen. Dit artikel is, in soortgelijke bewoordingen, helaas direct overgenomen door diverse andere Nederlandse media. Vandaag zijn er zelfs kamervragen door het lid De Roon van de PVV aan de minister van Justitie gesteld over een mogelijke link tussen Bite Back en het Animal Liberation Front (ALF) en een vraag tot onderzoek of de groepering ‘Biteback’ kan worden aangemerkt als een ‘terroristische’ of ‘criminele’ organisatie.

Bite Back wilt dat elke verdere imagobeschadiging onmiddellijk stopt!

Volgens ons kan de huidige naamsverwarring door het volgende komen: in de VS is er een magazine ‘Bite Back’ genaamd én een bijbehorende website www.directaction.info waarin internationale dierenrechtenactivisten, die opereren onder de vlag ‘Animal Liberation Front’, hun ondergrondse activiteiten kunnen posten. Dit magazine en de bijbehorende website heeft echter geen enkele band met dierenrechtenorganisatie Bite Back.

De vereniging Bite Back is een bovengrondse, legale en geweldloze dierenrechtenorganisatie die middels publiekscampagnes, voorlichting en vaak ludieke acties aandacht vraagt voor de belangen van miljoenen onderdrukte dieren.

De vereniging Bite Back is geen ‘direct action’ groep, maar kiest er voor om via dialoog en geweldloos protest op te komen voor de rechten van dieren.

Dat we dezelfde naam als het magazine dragen, heeft in de bijna vier jaar dat we in België actief zijn nog nooit voor ophef of mediaberichtgeving gezorgd.

Iedereen die zich de moeite getroost om één minuutje te googlen, komt onmiddellijk terecht op onze site en kan zo al onze acties volgen vanaf het prille begin van onze oprichting.

Wij verbazen ons over het gemak waarmee onware berichtgeving zich zo makkelijk kan verspreiden. Via de UK is een zeer tendentieuze vorm van mediaberichtgeving over dierenrechtenactivisme naar Nederland overgewaaid. Wij betreuren het ten zeerste dat de belangen van miljoenen onderdrukte en uitgebuite dieren helemaal ondergesneeuwd geraken door deze zeer tendentieuze berichtgeving over de dierenrechtenbeweging in zijn geheel, dit door alle dierenactivisten over één kam te scheren. Dit alles is koren op de molen van de dieruitbuitende industrieën, die geholpen door dit soort berichtgeving, garen spint en daarbij telkens nog een extra schepje erboven op doet door doelbewust dierenactivisten in diskrediet te brengen. Door bewust benamingen als ‘terroristen’ te gebruiken en flagrante onwaarheden de wereld in te sturen, zijn ze er op uit de volledige dierenrechtenbeweging te criminaliseren.