Mens en dier zijn (intrinsiek) evenwaardig in hun recht op vrijheid

Bij de Stichting Animal Freedom leest u over de gedachte achter dierenrechten.
Hier leest u over ontwikkelingen in de agrosector en de gevolgen voor dieren(rechten).
Alle levende wezens zijn verschillend maar evenwaardig in het recht op vrijheid op een natuurlijk leven.
Een dier is (net als een mens) geen ding of een object.
Dierenrechten zijn mensenrechten. Mensen moeten kunnen ingrijpen wanneer mensen dieren misbruiken of onrecht aandoen.

30 oktober 2012

Boer productiever, voedsel relatief goedkoper

Bron Zuivelzicht:

Een Duitse boer produceert momenteel voedsel voor 140 mensen. In 1900 kon hij nog slechts 4 mensen voeden, zo stelt de Duitse boerenorganisatie DBV. Ondanks deze forse stijging van de productiviteit blijft Duitsland voor voedingsmiddelen een importland. Terwijl de Duitse graad van zelfverzorging in 1900 uitkwam op 87 procent, is die nu slechts licht gestegen naar 88 procent.

Nog nooit gaven de Duitsers zo weinig uit voor hun levensmiddelen als tegenwoordig. Ruim een eeuw geleden bedroeg het aandeel van voedings- en genotmiddelen in de totale consumptie liefst 50 procent. In de loop der tijden is dat gedaald naar slechts 14 procent nu. Wanneer de genotmiddelen buiten beschouwing blijven, is het niet meer dan 11 procent.

Tot zover zuivelzicht.

Voedsel kost nog ongeveer evenveel als vroeger. We zijn ondertussen meer gaan verdienen waardoor het voedsel relatief goedkoper lijkt.
Vroeger hadden veel boeren samen weinig hectare, nu hebben weinig boeren veel hectare. De productiviteit per hectare is niet 35 x zo groot.

Youbedo, boeken voor een goed doel

YouBeDo.com droomt van een wereld waarin dieren in alle rust kunnen leven en met respect worden behandeld. Helaas, is dit nog niet het geval. Met name criminele organisaties vormen een steeds grotere bedreiging voor dieren, zoals bijvoorbeeld de tijger in India. Volgens officiële cijfers leven daar nog zo'n 1700 tijgers in het wild. Honderd jaar geleden waren dat er nog 100.000. Het uitsterven van een diersoort is een ramp! Daarom steunt YouBeDo.com schrijvers en goede doelen die vechten voor het welzijn van dieren.
Wil jij samen met YouBeDo.com, Yvonne Kroonenberg en Monique Janssens zorgen voor een goede leefomgeving voor de dieren? Deel deze pagina dan met al je vrienden. Daarnaast kun je ons enorm helpen door jouw favoriete en inspirerende boeken, artikelen, filmpjes en andere informatie over beschermde dieren met ons te delen. Samen zorgen we er dan voor dat er aandacht is en blijft voor dit thema!

26 oktober 2012

Rabobank stapt uit wielersport, nu nog uit vee-industrie

De Rabobank was financierder van een wielerploeg en is financierder van de vaderlandse vee-industrie.
De overeenkomsten zijn:
  • Weinig risico op ontdekking van het overtreden van de wet (dierenwelzijn of dumping van meststoffen), omdat er bijna niet gecontroleerd wordt
  • Oneigenlijke manier opdrijving prestaties door doping (via antibiotica)

Het is een tour de force om misstanden in de intensieve veehouderij onder de aandacht van een groot publiek te krijgen omdat we allemaal door het eten van goedkoop vlees en zuivel boter op ons hoofd hebben en dierenwelzijn aan onze laars lappen.
Er wordt door de overheid een hand boven het hoofd van grote boeren gehouden. Dit kost de belastingbetaler veel geld, omdat hij in plaats van de boer de kosten van de vervuiler betaalt. De dieren zijn het kind van de rekening. De Rabobank zou deze negatieve effecten kunnen dempen door hun steun terug te trekken uit de agrosector. Het gevolg is minder nadruk op de export en kleinere veestapels. Het wordt dan weer gewoon om vee in de wei te laten lopen.


24 oktober 2012

Welzijn dieren aan laars gelapt

Dagblad Trouw opent 24 oktober de krant met de kop “Welzijn dieren aan laars gelapt”. Een paar citaten:
Bijna alle veehouders in Nederland overtreden bestaande dierenwelzijnswetten en Europese richtlijnen. Hierdoor lopen jaarlijks honderden miljoenen dieren gezondheidsklachten op. Dat hebben de stichtingen Dier & Recht en Varkens in Nood geconstateerd aan de hand van tientallen wetenschappelijke publicaties.

Vleeskuikens
De grootste misstanden worden aangetroffen bij vleeskuikens waarvan de helft door hun gewicht nog amper kan lopen, bij biggen waarbij staarten preventief worden afgebrand, en bij dieren die ziek worden door vies drinkwater of een slechte luchtkwaliteit in de stal. Zo krijgt 22 procent van de kippen geen schoon water. Het gaat in totaal jaarlijks om 1 tot 2,5 miljard overtredingen, zegt Baaij, doordat er sprake is van meerdere overtredingen per dier.

Er is al lange tijd vanuit de Tweede Kamer kritiek op de Nederlandse Voedsel- en Warenautoriteit (NVWA) die de veehouderijbedrijven moet controleren. PvdA, SP en Partij voor de Dieren hebben opeenvolgende bewindspersonen er veelvuldig op gewezen dat er te weinig mensen werken, dat deze niet kundig genoeg zijn en ze te weinig bedrijfsbezoeken afleggen.

Speeltjes
Volgens Baaij wordt niet gekeken naar zaken als ontstoken voetzolen die kippen oplopen door slecht strooisel. Varkens ontbreekt het vaak aan speeltjes in de hokken. De NVWA ontkent dat er beperkt wordt gecontroleerd. Zij zegt deze overtredingen al een aantal jaren te constateren, en daar ook op te handhaven.
Tot zover Trouw.

Zie ook Kamervragen over gezondheidsproblemen bij melkvee.

22 oktober 2012

Ambtenaar moet toekijken bij langdurend dierenleed bij rituele slacht

Uit de Volkskrant van 22 oktober:
Het conceptbesluit dat Bleker onlangs over de nieuwe regels nam, zorgde voor verwarring onder joden en moslims. Bleker legt onder meer op dat slachters aanwijzingen dienen op te volgen van een controlerende ambtenaar. De religieuze groeperingen vrezen dat die toezichthouder daarmee boven hun religieuze leiders komt te staan en zich ook bemoeit met zaken die de religie raken.
Via NRC Handelsblad liet Bleker zaterdag weten dat dit niet de bedoeling is. Om alle verwarring weg te nemen, past hij de tekst van zijn conceptbesluit aan. Daarin komt te staan dat de controlerende ambtenaar 'uitsluitend toeziet op de afspraken uit het convenant die van diergeneeskundige aard zijn', aldus Bleker.
De ambtenaar mag zich niet bemoeien met aspecten die voortvloeien uit de religieuze riten. 'In de tweede plaats komt er een instructie voor de veterinairs van de Voedsel- en Warenautoriteit waarin dat wordt verankerd. Die instructie zullen wij voorleggen aan de convenantpartners, zodat gegarandeerd wordt dat de veterinair zich alleen bezighoudt met de technische, diergeneeskundige aspecten van het slachtproces'.
Tot zover de Volkskrant.

Voor de wet zijn we allemaal gelijk. Dat geldt niet voor mens en dier maar zou op het punt van recht op vrijheid en bij vrijwaring van leed best wel kunnen gelden. Bij het handhaven van de wet geldt dat er een handhavende partij is, bijvoorbeeld politie of leger. Agenten staan niet boven een ander, maar zien er op toe dat de wet wordt gehandhaafd. Daartoe moeten ze kunnen ingrijpen en de wetsovertreder moeten kunnen dwingen om zijn gedrag te stoppen of te wijzigen. Dit zou bij rituele slacht ook moeten gelden. Nu is de tekst van Bleker een papieren tijger en lijkt religie boven de wet te staan.

16 oktober 2012

De varkenshouderij is nog lang niet transparant


De varkenshouderij is open en transparant, aldus de eind van 2012 stoppende voorzitster van de vakgroep LTO Varkenshouderij, Annechien ten Have, bij de opening van de twintigste zichtstal in Ommen. Ten Have heeft samen met haar man in Beerta ook een zichtstal, maar houdt de meerderheid van haar varkens op de traditionele manier in hokken zonder noemenswaardige afleiding.
In Nederland zijn ongeveer 8300 bedrijven waar varkens worden gehouden. Om nu met het aantal van twintig zichtstallen de hele sector open en transparant te noemen, is eerder een bewijs van het tegendeel.

Wat pas een vorm van transparantie is wanneer de gehele sector in haar stallen webcams zou ophangen met een verwijzing daarnaar op elk etiket van varkensvlees. Dan kan iedere consument thuis kijken of de aankoop diervriendelijk is geproduceerd.

Misschien dat we dan naar meer voorbeelden kunnen kijken van het natuurlijke gedrag van een zeug die zorgzaam een nest maakt voor haar biggen:




Vragen van het lid Thieme (Partij voor de Dieren) aan de staatssecretaris van Economische Zaken, Landbouw en Innovatie over nestgedrag van zeugen:

1. Bent u bekend met de video ‘Sterkselse zeug in een winkel vol nestbouwmaterialen’?

2. Deelt u de mening van de makers dat ook gedomesticeerde drachtige zeugen nog de onweerstaanbare behoefte voelen een nest te bouwen? Zo nee, waarom niet?

3. Kunt u aangeven op hoeveel procent van de varkensvermeerderingsbedrijven nestmateriaal aanwezig is, voorafgaand aan de geboorte van biggen, en kunt u nader toelichten om wat voor materialen het dan gaat? Zo nee, bent u bereid om hier onderzoek naar in te stellen en op welke termijn en wijze?

4. Deelt u de mening dat het krijgen van jongen op een kale betonnen vloer tussen metalen stangen inbreuk maakt op de soort specifieke behoeften van landbouwhuisdieren? Zo nee, waarom niet? Zo ja, acht u deze inbreuk toelaatbaar en waarom?

5. Deelt u de mening dat alle productiedieren in de Nederlandse veehouderij de vrijheid zouden moeten hebben hun soort specifiek gedrag, zoals het bouwen van een nest, uit te oefenen? Zo nee, waarom niet? Zo ja, bent u bereid hiervoor een wettelijk kader te scheppen en op welke termijn?

6. Acht u het moreel toelaatbaar wanneer landbouwhuisdieren ernstig beperkt worden in hun soort specifiek gedrag, enkel om economische redenen? Zo ja, waarom? Zo nee, op welke wijze komt deze ontoelaatbaarheid in uw beleid tot uitdrukking?

7. Bent u bereid een wettelijke verplichting in te stellen voor het verschaffen van voldoende nestmateriaal aan fokzeugen? Zo nee, waarom niet? Zo ja, op welke termijn en wijze?


Halfvolle megastallen diervriendelijk?

Jelle Feenstra van LTO Noord schrijft in Nieuwe Oogst:
Wat de Chinezen in het groot doen, gaan melkveehouders in het klein doen. China moet 22 procent van de wereldbevolking voeden met slechts 7 procent van het beschikbare landbouwareaal. De kans dat dat tot honger en grote onrust leidt, is aanzienlijk. Daarom kopen de Chinezen momenteel miljoenen hectares landbouwgrond op en leggen ze overal ter wereld graan, soja en micro-nutriënten vast. Zodat ze niet te kwetsbaar worden bij hoge voedselprijzen.
Meer en meer gaan ook melkveehouders een betaalbare voervoorziening voor hun koeien veilig proberen te stellen. Dit jaar blijkt al hoe kwetsbaar ze zijn. De melkprijs viel, ondanks zijn bovengemiddelde niveau van de afgelopen vijf jaar, na topjaar 2011 toch wat tegen. En vrijwel niemand voorzag begin dit jaar dat de voerprijs de kostprijs 4 centen omhoog zou jagen. Het leidt op sommige melkveebedrijven - in het bijzonder degene met onvoldoende grond eronder - tot problemen met de liquiditeit en de serieuze vraag of al die nieuwe, halfvolle stallen - vol brandende ambitie neergezet met het oog op 1 april 2015 - ooit nog vol komen.
Tot zover Nieuwe Oogst.

Op dit moment is het fietsseizoen over en worden de koeien weer naar stal gehaald. De WSPA memoreert dit met het motto “de stal is voor even en niet het hele leven”.
Misschien denkt de naïeve stadsbewoner: nou dan hebben de koeien tenminste gedurende het winterseizoen met die halfvolle stallen twee keer zo veel ruimte in de stal. Helaas zo werkt het niet. De boer sluit gewoon een stuk stal af om werk en daarmee geld te besparen.
Misschien iets om over na te denken wanneer u weer volgend voorjaar weer door het platteland fietst: waarom zo groot bouwen (deels op uw rekening) als de ruimte toch niet benut wordt of u zoekt nu contact met een boer om uw caravan te stallen voor een schappelijk prijsje. Hij kan het geld goed gebruiken en u hebt als belastingbetaler al veel bijgedragen aan zijn ruime opstal.

11 oktober 2012

Hoe maak je mensen bewust dat dieren grond-rechten hebben?

Samenvatting van het werk van Marieke de Vrij op het thema dierenrechten
Copyright © Marieke de Vrij.
Overname toegestaan met bronvermelding (www.dierenPerspectief.nl).

Inleiding
Marieke de Vrij is in staat collectieve velden uiterst gedetailleerd te lezen, waardoor zij beschrijvingen afgeeft van het dierenleven zoals het dier zichzelf beleeft. Binnen de collectieve velden van dieren is het dierenleed sterk toenemend en dat leidt tot degeneratie van diersoorten en ontzield leefgedrag.
Het doorgeven van de Grond-Rechten van het Gedomesticeerde Dier is essentieel om de intrinsieke waarde van het dier beter te begrijpen en te herstellen. Hiermee kan de mens het wezenlijke contact met dieren en de taak van de mens als ‘Behoeder van het Dier’, weer op zich nemen.
De meeste mensen zijn zich nog te weinig bewust van de wederzijdse afhankelijkheid van het dier ten opzichte van de mens. Hij heeft, huisdieren uitgezonderd, nauwelijks contact meer met de werkelijke betekenis die het dier voor de mens heeft.
Het is essentieel, ook voor de mens, dat het dier in zijn wezenskenmerken tot zijn recht komt en gediend wordt. Deze Grond-Rechten van het gedomesticeerde dier kunnen hierbij een ijkfunctie vervullen.

Grond-rechten
  • Het recht er wezenlijk te zijn.
  • Het recht op het volgen van de natuurlijke evolutiedrang.
  • Het recht om met soortgenoten te leven in een eigen gemeenschap.
  • Het recht om zich binnen zijn eigen gemeenschap opgenomen en goed te voelen.
  • Het recht op een zodanige leefsituatie dat het telepathisch contact van dieren onderling niet overstemd en verstoord wordt.
  • Het recht zich te verlustigen vanuit ‘speelgenot’.
  • Het recht op gezond water en voedsel.
  • Het recht op een natuurlijk dag- en nachtritme.
  • Het recht op beschutting ter overleving van wintertijden of barre weersinvloeden.
  • Het recht op een passende en comfortabele ondergrond qua oppervlakte en grondstructuur, afgestemd op identiteit, leefwijze en lichaamsbouw, opdat hoeven- en potenstructuur gezond blijven.
  • Het recht op het zelf innemen van voedsel.
  • Het recht alle natuurlijke leeftijdsfases door te maken wanneer er geen wezenlijke noodzaak is dit te doorbreken.
  • Het recht op gezondheidsbevorderende omstandigheden.
  • Het recht om middels ziekte natuurlijke afweerstoffen op te bouwen, of te sterven en daarmee natuurlijke rasontwikkeling mogelijk te maken.
  • Het recht op natuurlijke voortplantingsrituelen en ritmes.
  • Het recht op het ontwikkelen van een soortidentiteit.
  • Het recht om op soortspecifieke wijze tot rouwverwerking te komen bij het verlies van nageslacht, zoals bij misgeboorte, sterfte en weghalen.
  • Het recht op zelfoverleving.
  • Het recht niet onnodig geofferd te worden voor doelen die zijn wezen of het collectieve veld van soortgenoten ontkrachten.
  • Het recht op behoud van ras- en geslachtsidentiteit.
  • Het recht op dierwaardige vervoerscondities.
  • Het recht op een waardige dood.

In elke nieuwsbrief van DierenPerspectief wordt een grond-recht nader toegelicht.

Tot zover de site van Marieke de Vrij.

Afgezien van de oncontroleerbare bron waarop Marieke zich baseert, is er natuurlijk niets mis met haar boodschap. Maar net als een vis zich niet bewust is van het water is er iets wat Marieke de Vrij niet vermeldt. Het grondrecht op vrijheid maakt het overbodig om het ongrijpbare en moeilijk communiceerbaar begrip intrinsieke waarde te gebruiken.
Willen we voor dieren echt wat betekenen dan zullen we op gelijkwaardige basis in termen van grondrechten als mensen in gesprek moeten gaan, zonder oordelen. Dat wil zeggen dat producenten en consumenten van dierlijke producten vrij, zonder oordeel, met elkaar in gesprek kunnen gaan om bovenstaande grond-rechten te respecteren en te realiseren.

08 oktober 2012

Meer aarde nodig bij biologische productie?

Boven een interview in de Volkskrant op 6 oktober met Louise Fresco staat de kop ‘Alles biologisch kost zes keer zo veel land'. Nu is een kop boven een artikel allereerst de verantwoordelijkheid van de redactie en bedoeld om de aandacht te trekken, maar er ligt ook een verantwoordelijkheid bij een krant om juiste informatie te verstrekken. Fresco heeft een nieuw boek geschreven “Hamburgers in het paradijs”. Van de achterflap:
De menselijke geschiedenis is er een van voortdurende schaarste aan voedsel. De overvloed die in de laatste decennia voor velen is ontstaan, is zo uitzonderlijk dat wij nog niet hebben geleerd ermee om te gaan. We zijn ingesteld op schaarste en koesteren nog steeds de mythe van overvloed en ecologisch evenwicht, zoals die beschreven wordt in de verhalen over het paradijs. Daarom is het zo moeilijk om onze consumptie te beteugelen. En daarom ook voelen we ons schuldig over de schade die we de planeet toebrengen.

In het interview wordt haar de vraag gesteld:
Simpel voorbeeld: nu wordt twee derde van het landbouwareaal ingezet voor de vleesproductie. De vraag naar vlees verdubbelt de komende veertig jaar. Dan hebben we anderhalve aarde nodig.
'Dat is een denkfout. Om te beginnen: er is veel land op aarde dat niet geschikt is voor akkerbouw. Denk aan de pampa's van Argentinië, de Mongoolse steppen. De koeien die daar lopen zetten voor ons onverteerbaar gras om in hoogwaardig voedsel. Er is geen andere en betere manier om dat te doen. Die gebieden worden nu heel extensief beweid. Ook kippen en varkens zitten in grote delen van de wereld nog op lage productieniveaus. Er valt nog veel winst te halen met verbeterde voeropname en efficiency.
'Wat veevoer betreft: de productiviteit van een graanakker in China ligt ongeveer 40 procent hoger dan in India. En in China ligt het weer 40 procent lager dan bij ons. Ook daar zit dus nog veel ruimte voor verbetering. Dan heb ik het niet over genetische modificatie, maar met de huidige technieken.
Tot zover het interview.

Het artikel roept de suggestie op dat we in Nederland goed bezig zijn met de intensieve landbouw en dat biologische productie nauwelijks van belang is.
Het zou jammer zijn wanneer deze verwarring bij de consument wordt gesticht. Ons land produceert 3x zoveel vlees en zuivel dan we zelf consumeren. Wanneer die productie wordt teruggebracht tot een evenwicht, dan heeft ons land veel minder vruchtbare buitenland-aarde nodig om veevoer te laten produceren en is er genoeg ruimte in eigen land om vee buiten te laten lopen. Met een nog wat kleinere consumptie van dierlijke eiwitten wordt het een nog gezondere balans in allerlei opzichten. Wanneer dieren een natuurlijk leven kunnen leiden in ons land, hoeven we ons met (dieren)recht niet meer zo schuldig te voelen. En wanneer we het buitenland het goede voorbeeld geven dat plantaardige voeding ook aantrekkelijk kan zijn, dan hebben we met zijn allen ook geen extra aarde nodig.

Marianne Thieme hekelt dat Fresco het eten van vlees als voldongen feit presenteert. Fresco is voor het matigen van het eten van vlees, maar noemt de wens om het vlees eten uit te bannen "een denkfout".

05 oktober 2012

Droefgeestige dierendag op TV

Jean-Pierre Geelen doet in de Volkskrant in zijn column verslag van wat hij op tv ziet. En dat was op 4 oktober 2012 weinig diervriendelijk.

Een selectie van de droefgeestige taferelen die hij zag en beschreef onder de titel "Baardagame".
Dierendag 2012. Zelfs de pianiste die bij DWDD Rachmaninov speelde, heette Iris Hond. De datum maakte een zekere hondsdolheid los op tv. In Tijd voor MAX klopte Milika Peterzon de bejaarde kijker centjes uit de zak voor de Dierenbescherming. Isa Hoes kroelde met asielpoes Pluisje. Editie NL schotelde poezen diverse merken voer voor. De goedkoopste bleek de beste. Maar: 'Als het aan de kat lag, dan smaakt alles'.
De onbenulligheid viel in het niet bij wat het NOS Journaal presenteerde. 'Grootoor-egels, wat geef je die te eten?', vroeg Rob Trip. Een klassiek Peer Ulijntje. Die was voor 'Bijzondere dierendag' naar een dierenkliniek in Utrecht getogen waar exotische dieren welkom waren voor een onderhoudsbeurt. Daar waren ze: Semmy de grijze roodstaart, Hummer de Griekse landschildpad, Pieter de python. En Peer, de Ulijn.
Die laatste wist: 'Er worden veel exotische dieren gehouden in Nederland, en daar is helemaal niets mis mee, als je weet hoe je voor ze moet zorgen'. Als voorbeeld toonde hij Caroline, de baardagame. Het reptiel was goed terechtgekomen, meldde Ulijn.
Merkwaardig. Op de NOS-radio was Caroline er gistermiddag stukken minder aan toe. Verslaggever Harro Brouwer was toevallig (samen een auto gedeeld?) in dezelfde kliniek als Ulijn, bij dezelfde Caroline de baardagame. Caroline bleek nu verhandeld op Marktplaats, een bron van veel dierenleed, bevestigde de Utrechtse arts van de kliniek. Exotische dieren krijgen zelden de juiste verzorging, bleek nu. Caroline had in haar vorige leven te weinig kalk gekregen - het gesjacher met exotische dieren is dus veel minder onschuldig dan Ulijn deed voorkomen.
Tot zover de Volkskrant.

Meer lezen over wel verantwoord omgaan met huisdieren? Klik hier of over het reptielenleed in ons land.

Megasubsidie voor megastallen is oneerlijke inkomenssteun

De Volkskrant op Dierendag:
Sinds het aantreden van het kabinet-Rutte in 2010 hebben 101 megastallen samen 11,2 miljoen euro subsidie gekregen van het ministerie van Economische Zaken, Landbouw en Innovatie. Dit schrijft staatssecretaris Henk Bleker (CDA) in antwoord op vragen van de Tweede Kamer. Ook zijn volgens Bleker megastallen van Nederlanders in het buitenland gesubsidieerd. Er is daar circa 20 miljoen euro subsidie verstrekt aan negen megastallen en er werd 15 miljoen euro uitgeleend. De Kamervragen kwamen na een rapport van dierenrechtenorganisatie Wakker Dier.
Tot zover de Volkskrant.

Dit betekent per stal in Nederland gemiddeld 111.000 euro subsidie en voor stallen, van Nederlandse eigenaren gebouwd in het buitenland, meer dan 1 miljoen subsidie gemiddeld en voor iedere stal een lening van bijna 2 miljoen.

Er zijn vele bezwaren tegen megastallen, maar op deze wijze worden boeren die op een diervriendelijke manier vee willen houden extra beconcurreerd. Bovendien zijn de verborgen kosten nog groter dan bij kleinere vee-eenheden.

04 oktober 2012

Zielige planten?

                                                                   

Tegen het einde van mijn puberteit was ik een fan van het radioprogramma Het Zwarte Gat. Vooral paragnost André Groote had mijn warme belangstelling. Als je iemand op een voetstuk zet, kan hij daar ook weer vanaf vallen. Bij André Groote gebeurde dat in mijn geval vanwege bepaalde uitspraken over vegetarisme.

Planten hebben ook gevoel
André Groote hield een van zijn bellers voor dat vegetarisme geen belangrijke keuze is. Hij beweerde heel stellig dat planten net zo goed gevoel hebben. Het zou uiteindelijk dus niets uitmaken of we planten of dieren gebruiken voor onze maaltijden, zolang we maar respectvol met ze omgingen. Enig lijden is nu eenmaal niet te vermijden als je zelf in leven wilt blijven, aldus Groote. Toen ik dit hoorde, werd ik zo boos dat ik hem via de redactie van Het Zwarte Gat een soort scheldbrief stuurde. Daarin had ik het ook nog over andere ergernissen, maar gevoelsmatig waren zijn uitlatingen over planten en dieren zonder meer het belangrijkste. Een fan kan voor hij het weet veranderen in een felle criticus. We zijn inmiddels al weer zo'n 30 jaar verder en mijn toenmalige irritaties rond André Groote zijn inmiddels vervangen door een soort nostalgie en waardering voor zijn kwaliteiten.
Overigens geldt dat niet voor de manier waarop hij het vegetarisme als 'irrelevant' aan de kant schoof. Als onderzoeker heb ik me intussen verdiept in aanwijzingen voor een plantaardige ziel. Die kun je onderverdelen in 'intuïtieve ervaringen' en 'experimenteel bewijsmateriaal'. Veel mensen, zoals prinses Irene van Lippe-Biesterfeld, hebben de intuïtie dat een plant meer is dan een weliswaar levend, maar volledig stoffelijk bouwwerk. Er zou volgens hen ook nog sprake zijn van een individueel bezielend principe dat in staat is tot waarnemingen en gevoelens. Het zou zelfs mogelijk zijn om daarmee te communiceren en er geestelijk kracht uit putten. Zo ver gaat mijn eigen intuïtie op dit punt niet, ook al herken ik de ontroering die men tegenover bepaalde planten kan voelen. Bijvoorbeeld vanwege de schoonheid van bloemen of de indrukwekkende levenskracht van een oude boom.
Er zijn mensen die aannemen dat er goed experimenteel bewijsmateriaal bestaat voor een plantaardige ziel. Bijvoorbeeld in het geval van Cleve Backster die proeven deed waarin hij een leugendetector bevestigde aan de bladeren van planten. Volgens Backster bleek uit die proeven dat de planten reageerden op uitspraken, gevoelens of sferen. Planten zouden zelfs telepathische vermogens bezitten en reageren op onuitgesproken gedachten. Anderen, zoals ikzelf, geloven best dat deze experimenten goed uitgevoerd kunnen zijn, maar zonder daaraan de conclusie te verbinden dat planten een ziel hebben. We denken eerder dat de vertoonde reacties niet van de plant zelf, maar van de onderzoeker afkomstig zijn. Deze beïnvloedt de plant waarschijnlijk onbewust door middel van psychokinese. Dat verklaart ook waarom de resultaten niet zomaar herhaald kunnen worden door andere onderzoekers.
Er zijn ook orthodoxere proeven die wijzen op specifieke fysiologische reacties van planten op hun omgeving. Misschien wordt de complexiteit van planten in dit opzicht echt onderschat. Heel interessant natuurlijk, maar het is nog steeds geen doorslaggevend bewijs voor een plantaardige ziel.

Geen pijn
Wellicht is het laatste woord nog niet gezegd over een psyche van planten en komt men er ooit nog achter dat ten minste bepaalde soorten planten werkelijk bezield zijn. Hoe dan ook kunnen we nu al één ding vaststellen. Als planten geestelijke wezens zijn, dan zullen ze in ieder geval geen pijn of angst voelen (als plant). Pijn en angst hebben namelijk alleen zin als je iets aan je situatie kunt veranderen. Planten zijn doorgaans volledig gebonden aan een vaste plek en kunnen zich niet actief verzetten tegen vijanden. Pijn signaleert een beschadiging van je lichaam en heeft dus uitsluitend een functie als je iets aan die verwonding kunt verhelpen of je uit de voeten kunt maken.
Zelfs als we uitgaan van een plantenziel, zijn planten dus wezenlijk anders dan dieren. En laat dat nu net een essentieel uitgangspunt voor vegetariërs zijn...

Titus Rivas

(Oorspronkelijk gepubliceerd als column in de reeks Zielenreis in ParaVisie, September 2012, blz. 47.).

Leeswijzer


Kijk op Facebook voor onze reactie op de actualiteit.
Aanbeveling: Thema's of steekwoorden vindt u via de labels onderaan de pagina of op Animal Freedom. Klik hier voor de laatste bijdragen.
Klik hier voor het beleid om uw privacy te beschermen.

Waarom dit blog?

De Nederlandse veehouderij is vooral gericht op zoveel mogelijk voor de export te produceren onder het motto “meer, meer, meer en groot, groter, grootst”. Dit heeft negatieve gevolgen voor zowel de dierenwelzijn, biodiversiteit, het milieu, het klimaat, de portemonnee en de gezondheid van burgers en ook voor welwillende boeren.
Dit blog verzamelt kritische artikelen die de wurggreep beschrijven waarin de veehouderij zichzelf heeft vastgezet. Zo willen we niet alleen een bijdrage leveren aan de ontwikkeling van de kwaliteit van het leven voor alle belanghebbenden, maar ook aan een schone, gezonde omgeving en een beter dierenwelzijn.

Ook de argumentatie dat dieren grondrechten hebben kan beter en meer aansluiten op hoe mensen voor zichzelf vinden dat recht moet gelden. Alle dier(soort)en kunnen in hun recht op vrijheid als (intrinsiek) evenwaardig aan mensen beschouwd worden. Dierenrechten zijn mensenrechten, die mensen de kans geeft om voor dieren op te komen.
Dieren, bijv. in de intensieve veehouderij, worden behandeld als een object in plaats van een subject met gevoelens en rechten.

De snelheid en het aantal dier(soort)en dat we voortdurend gebruiken is immens. De bijdrage aan onze welvaart en economie van de agrosector is gering. De oplossing is simpel en van niemand anders dan van ons zelf afhankelijk.

Dierenrechten in woord en beeld

Vrijheid is ook een intrinsiek grondrecht voor dieren. Dieren zijn geen dingen Dierenrechten zijn mensenrechten. Mensen moeten voor dieren kunnen opkomen wanneer hun grondrecht wordt geschonden.
logo van Animal Freedom yin en yang
Lees hier over de redenen waarom dieren recht op vrijheid hebben. Lees hier waarin mens en dier evenwaardig zijn.