Mens en dier zijn (intrinsiek) evenwaardig in hun recht op vrijheid

Bij de Stichting Animal Freedom leest u over de gedachte achter dierenrechten.
Hier leest u over ontwikkelingen in de agrosector en de gevolgen voor dieren(rechten).
Alle levende wezens zijn verschillend maar evenwaardig in het recht op vrijheid op een natuurlijk leven.
Een dier is (net als een mens) geen ding of een object.
Dierenrechten zijn mensenrechten. Mensen moeten kunnen ingrijpen wanneer mensen dieren misbruiken of onrecht aandoen.

30 juli 2010

Biggen worden over veel te grote afstand getransporteerd


De Nederlandse varkenssector produceert 6,5 miljoen biggen om in andere landen (vaak in eigen stallen) vet te mesten. Op deze wijze omzeilen Nederlandse varkenshouders de Nederlandse mestwetgeving. Het is dus goedkoper om dieren tussentijds naar elders te vervoeren dan in eigen land op te laten groeien. De reden daarvoor is niet een te strenge wetgeving, integendeel, maar dat ons land al overvol met landbouwdieren zit.

Wakker Dier becijferde(28 juli 2010):
Uit de nieuwste exportcijfers over de eerste helft van 2010 blijkt dat het aantal grensoverschrijdende veetransporten met Nederlandse biggen schrikbarend toeneemt. Wakker Dier heeft berekend dat de exportbiggen een gezamenlijke afstand afleggen van 4.5 miljard kilometer per jaar, in kilometers vergelijkbaar met meer dan 12 duizend biggen naar de maan! Veel dierenleed is het gevolg. Het gaat om een toename van het aantal biggen van 2,9 in 2000 naar 6,5 miljoen biggen dit jaar. Deze toename zit onder meer in lange-afstands-transporten naar nieuwe exportlanden als Roemenië, Hongarije en Polen.

Wakker Dier stelt verder:
Nederland is naast ‘slager van Europa’ nu ook ‘kraamkamer van Europa’ geworden. De Nederlandse varkenssector produceert 6.5 miljoen biggen om in andere landen vet te mesten. Dit leidt tot veel dierenleed vanwege de stressvolle transporten. Daarnaast leidt het tot extra risico’s voor insleep van dierziektes. Het grootste risico op een nieuwe uitbraak van varkenspest ligt in de vele Nederlandse veewagens die kris kras door Europa rijden, zo blijkt uit onderzoek. En bij een nieuwe dierziekte-uitbraak leidt dit weer tot massaal dierenleed: dieren worden ziek en vanwege het vervoersverbod puilen de stallen snel uit waarna de politiek haar toevlucht neemt tot de cynisch genoemde ‘welzijnsruimingen’.

De toenemende transporten zijn in strijd met overheidsbeleid. Al jaren pleit het kabinet voor een maximale reistijd bij veetransporten van 8 uur. De commissie Wijffels stelde hier in 2001 al over: ‘Jonge dieren worden daar vandaan gehaald waar ze het goedkoopste zijn en slachtrijpe dieren daar heen gebracht waar de slachterij het meest betaald. Een onverantwoord gesleep met dieren is het gevolg. Onverantwoord, zowel in termen van dierenwelzijn als qua risico voor insleep van besmettingen over grote afstand’. De langere veetransporten naar de nieuwe EU-landen als Roemenië, Hongarije en Polen nemen echter fors toe. Een kwart van de grensoverschrijdende biggentransporten hebben ondertussen een afstand van meer dan 1.500 kilometer.

29 juli 2010

Fluwelen drama

Ze zijn er weer! Bijna overal verkrijgbaar, beeldschoon, fluwelig zacht, koddig en in diverse kleuren. Rood, gevlekt, gestreept, grijs, zwart met wit of effen. Wie er een of twee of misschien wel drie wil hebben, moet wel snel zijn. Er zijn er zat, maar de houdbaarheid is beperkt. Mocht je deze al te oud vinden, wacht dan gewoon op een nieuwe lading. Ze zijn toch vaak gratis.
Kittens. In winkels, op internet en via kranten worden ze weer aangeboden, schattige pluizige bolletjes fluweel, met aandoenlijke koppies, hun grote onschuldige ogen kijken je smekend aan. Ben ik niet lief? Een veelgehoorde opmerking over jonge katjes is: ‘Oh, bleven ze maar altijd zo.’ En dat is nu precies de kern van het drama dat zich ieder jaar voltrekt en volgens deskundigen zelfs alleen maar steeds groter wordt. Medewerkers van de Dierenbescherming en asielen worden er wanhopig van. Want voor veel landgenoten gaat verantwoordelijkheid niet verder dan de eigen drempel. Ze hebben wat katten rondlopen en vinden het wel mooi als er nestjes komen. ‘Leuk voor de kinderen’. ‘We raken ze altijd wel kwijt’ is ook zo’n veelgehoorde rechtvaardiging. Dat ‘kwijtraken’ is vaak letterlijker dan mensen wellicht bedoelen. Want kittens zijn heus beperkt houdbaar. Na hun poezelige weken ontwikkelen ze zich snel tot zelfstandige wezentjes die overal inklimmen, planten ruïneren, bankstellen aan flarden trekken en soms ook nog in huis plassen en poepen. Met andere woorden, het leuke is er dan snel af. En raak ze dan maar eens op een goede manier kwijt.
In de praktijk leidt het namelijk tot drama’s. Kittens die men niet kan slijten, worden in het beste geval bij dierenopvangtehuizen afgeleverd, die op hun beurt wanhopig trachten de dieren onder te brengen. Honderden, duizenden weeskatten. Of ze worden op straat gezet. Er zijn zelfs mensen die menen er goed aan te doen hun kittens op zondag tijdens een autoritje met de kinderen in verschillende dorpen ‘uit te zetten’, onder het motto dat de diertjes zo vast wel een baasje vinden. Ook een manier van opvoeden: ‘laat anderen het maar oplossen’. Maar wanneer iemand zich het lot van al die ontheemde katten zodanig aantrekt dat ze haar eigen huis verandert in een permanente opvang, dan klagen diezelfde mensen vaak steen en been ‘omdat ze geen dierenasiel in hun buurt willen hebben.’ Vanwege de stankoverlast of zo. En intussen lopen hun eigen poezen of katers dag en nacht buiten, ongecastreerd, want ach, één zo’n nestje kan toch geen kwaad?
Het is een vicieuze cirkel van ellende, waarbij mensen graag de logica toepassen die hen het beste uitkomt en dan vooral als het maar geen geld kost. “Inenten tegen kattenziekte? Dacht het niet.” “Castreren? Nee, da’s veel te duur.” “Laten chippen?” “Nee hoor, als ie wegloopt, moet ie het zelf maar weten.” En dan nemen ze wel weer een andere. Of deze: “Katten kunnen prima overleven in de natuur. Ze vangen wel wat muisjes en vogeltjes.” (Een van de grootste oorzaken van de achteruitgang van veel vogelsoorten is te wijten aan verwilderde en gewone huiskatten!!)
Wat het voor de katten zelf betekent, daar wordt niet over nagedacht. Huiskatten zijn geen wilde katten en ‘de natuur’ in Nederland bestaat voornamelijk uit snelwegen, auto’s en jachtgebied. En wat te denken van de ellende voor de mensen die trachten wél oplossingen te zoeken voor al die katten die vaak zonder enig uitzicht op een nieuw thuis is asielen zitten?
Veel mensen realiseren zich niet dat een kat wel twintig jaar kan worden en dat de poezelige fase maar heel kort duurt. Iets anders wat mensen zich kennelijk ook niet realiseren is dat katten zich heel erg aan hun baasjes kunnen hechten en echt lijden als ze in de steek gelaten worden. Katten voelen en beseffen meer dan u denkt.

Daarom – nog maar een keer - deze dringende oproep:

Laat uw kater of poes inenten tegen kattenziekte, castreren en chippen!

Doe kittens nooit gratis weg en controleer altijd de nieuwe adressen

Houd uw kat in elk geval ’s nachts binnen om vogelmoorden te beperken.

Neem uw verantwoordelijkheid ook buiten eigen huis en erf

Behandel dieren met respect en leer dit uw kinderen.

Dieren zijn levende wezens en mogen nooit speelgoed zijn!



Annemarie van Gelder

Partij voor de Dieren Friesland

Het begint bij het kind

Ik kom uit Amsterdam, ben geboren in 1955 en tijdens mijn jeugd zijn een paar momenten zo helder in mijn geheugen gegrift, dat het is alsof ze gisteren plaatsvonden: ten eerste de vondst van een kartonnen doos met piepkleine verdronken zwartwitte kittens in een slootje in het Amsterdamse Bos toen ik daar met een paar klasgenootjes speelde. Ik voel de verbijstering nog, maar hoe het verder is gegaan, weet ik niet. Een andere herinnering betreft het Waterlooplein, waar ik vaak kwam met mijn grote broer: een marktkoopman die vogeltjes verkocht, propte aan het eind van de dag een paar verzwakte kanaries in een zak en sloeg ze dood tegen een boom. Verbijsterd was ik, maar ik was jong en het gedrag van grote mensen was wel vaker onbegrijpelijk. Op vakantie in Spanje zag ik de kettinghonden, de uitgeputte pakezels en de kleurrijke aankondigingen van stierengevechten. Op bezoek op een of ander boerenbedrijf zag ik kalveren in kleine donkere kisten, om mooi wit vlees te krijgen. Op een pluimveebeurs waar ik met kennissen van mijn ouders was (geen idee meer wie en waarom) zag ik bakken met honderden vrolijk geverfde kuikentjes, als publiekstrekkers. Ik kreeg er een die zieltogend was in mijn handen gedrukt. Die mocht ik wel hebben. Door de verf zouden ze allemaal tenslotte stikken, maar dat gaf niet, want het waren maar haantjes. De kennis van mijn ouders brak voortvarend het nekje van mijn stervende kuiken op de rand van een bak, maar toen hij merkte hoe ik daar van schrok, kreeg ik vijf gezonde – en niet geverfde- haantjes mee naar huis, driehoog in Amsterdam …!
Mijn ouders zeiden wel eens dat ik ‘alles zielig’ vond, maar ‘zo waren dingen nu eenmaal’. Dus ik zweeg. Ik wist niet beter. Als kind stap je in de wereld van volwassenen en zij bepalen hoe die wereld is.

Onze omgang met dieren wordt ons –ook- aangeleerd. Iemand die dus haar drachtige hond of kittens verdrinkt, of bij wijze van hobby gaat vissen, kopieert gedrag uit de opvoeding.(of is in zeldzame gevallen aangeboren wreed.) Er zijn mensen die de normen uit hun jeugd niet langer omarmen als ze ouder worden. Die zelfs beschaamd zeggen: ja, ik heb die voorbeelden ook gehad, maar ik maak nu andere keuzes. Is het bijvoorbeeld niet opmerkelijk dat veel jonge kinderen geen vlees willen eten als ze eenmaal beseffen waar dat vandaan komt? We voeden ze –desnoods onder dwang- op tot ‘gezonde vleeseters’ en melkdrinkers, kortom tot ‘gebruikers van dieren’, omdat veel mensen nog altijd vinden dat de wereld en daarin ook de dieren er voornamelijk zijn voor gebruik en plezier van ons mensen. Dan krijg je volwassenen die een hond aanschaffen en die na twee jaar naar het asiel brengen omdat ze ‘er geen tijd (lees ‘zin’) meer voor hebben’. Of hun zwangere hond verdrinken omdat ze dat zien als de oplossing om niet weer een nestje te krijgen. Of mensen die hun poes jaar na jaar jonkies laten krijgen omdat dat ‘de natuur’ is en ‘omdat die beestjes zich wel redden..’ Of mensen die menen dat ze voor Onze-Lieve-Heer moeten spelen en jagen voor ‘wildbeheer’. Als hobby!
Mensen die in feite van generatie op generatie overgebrachte normen van een paar eeuwen geleden blijven hanteren, toen we nog niet beter wisten en eigenlijk ook geen andere oplossingen kenden.

De opvoeding van onze kinderen en de beschaving van onze samenleving lopen ernstig achter bij onze kennis. Uit onderzoek blijkt dat dieren, net als mensen, gevoelens van angst, eenzaamheid en stress ervaren. Anders dan wij omdat ze het niet kunnen verwoorden, maar niet minder. Een jong kind dat verwaarloosd wordt door zijn ouders, draagt daar een leven lang trauma’s van mee. Een jong dier dat mishandeld wordt door mensen, zal zijn leven lang angstig blijven. Ook vissen, van wie veel mensen beweren dat ze koudbloedig zijn en ‘dus’ geen pijn hebben, blijken heftig te lijden onder de handelingen die vissers verrichten bij wat zij als ontspannen tijdverdrijf zien. Kan dat lijden ooit in verhouding staan tot dat ene moment van lol van de hengelaar? Zoiets doe je je ergste vijand nog niet aan! Onze hamburgers, barbecueschotels en kippenboutjes en andere kiloknallers hebben de meest afschuwwekkende ervaringen moeten doorstaan voordat ze op ons bordje belanden. De dieren die we bekijken in circussen en dierentuinen zitten daar altijd, een leven lang. Als wij naar huis gaan, ergens een hapje eten, een bioscoopje pakken of een vakantie plannen, zitten zij nog steeds achter hun tralies. Dag in, dag uit. Levenslange gevangenen, zonder ooit een misdaad begaan te hebben en alleen maar voor onze lol. Is dat ons amusement waard?

En kinderen die ooit verbijsterd waren, veranderen snel in volwassenen die liever ook maar niet nadenken en klakkeloos nadoen wat hen nu eenmaal geleerd is. De Indiase geestelijke en politieke leider van India, Mahatma Gandhi (1869 - 1948) zei dat ‘de beschaving van een volk af te meten is aan de mate van respect waarmee ze met hun dieren omgaan.’
Dus hoe beschaafd zijn wij, met jaarlijks ruim 500 miljoen dieren die we over de kling jagen?
Met het verdrinken van huisdieren wanneer die ons in de weg zitten? Met dierenwetten die in feite nog altijd alleen het belang van mensen behartigen?
Met kinderen die leren dat dieren er puur voor de lol en het economische gewin van mensen zijn?Laten we alsjeblieft beginnen met weer te kijken naar de ontzetting van jonge kinderen die ons volwassenen bezig zien en laten we toegeven dat we middeleeuws bezig zijn. Verander dat gedrag vandaag nog! Doe dieren niet aan wat je kinderen ook niet aan wilt doen en geef hen beiden de wereld die ze verdienen.

Annemarie van Gelder

28 juli 2010

Meeste vleeskuikens hebben pijn

Persbericht Nijmegen, 28 juli 2010. Wetenschappelijk EU-rapport: meeste vleeskuikens hebben pijn.
Twee nieuwe, vandaag gepubliceerde wetenschappelijke rapporten van de Europese autoriteit voor de voedselveiligheid EFSA concluderen dat er ernstige welzijnsproblemen zijn in de vleeskuikenhouderij.

De kip die je in de supermarkt koopt is helemaal geen kip, maar een kuiken dat in nog geen zes weken wordt vetgemest tot een gewicht van meer dan twee kilo. Kuikens groeien tegenwoordig twee maal zo snel als 50 jaar geleden. Dit is mogelijk door genetische selectie: de dieren zijn speciaal gefokt om snel te groeien. Ernstige welzijnsproblemen zijn het gevolg hiervan, aldus de wetenschappers van EFSA. Zij spreken van pootgebreken, ascites (vocht in de buikholte), een hoge sterfte en het plotseling doodvallen van de dieren. Ze maken zich ernstige zorgen over afwijkingen in de botten van vleeskuikens die leiden tot kreupelheid, die waarschijnlijk voor de meeste dieren pijnlijk is.

Naast deze welzijnsproblemen voor vleeskuikens presenteert EFSA vandaag ook een rapport over vleeskuikenouderdieren. Dit zijn kippen die niet geslacht en opgegeten worden, maar die gehouden worden om de vleeskuikens ter wereld te brengen. Ook zij zijn geselecteerd om snel te groeien. Die eigenschap moet immers overgebracht worden op hun kuikens, die gemest worden voor hun vlees. Omdat de snelle groei zou leiden tot ernstige gezondheidsklachten en hoge uitval wordt de ouderdieren chronisch voedsel onthouden. Zij hebben altijd honger. Als gevolg daarvan concurreren de dieren om voedsel en dat leidt vaak tot verwondingen.

In haar rapport meldt EFSA nog meer, schokkende welzijnsproblemen bij de ouderdieren:
* Pijnlijke verminkingen van tenen of kammen, zonder bewijs dat dit noodzakelijk is of goed voor het welzijn van het dier
* kale leefomgeving en een hoge bezettingsgraad van de stallen
* wanneer de dieren uiteindelijk geslacht worden gebeurt dat vaak in slachtlijnen die ongeschikt zijn voor de zware ouderdieren, hetgeen leidt tot extra stress en verwondingen bij de slacht.

Compassion in World Farming zet zich al jaren in voor een verbetering van het welzijn van vleeskuikens. Dit heeft onder meer geleid tot de eerste specifieke Europese welzijnsregels voor de vleeskuikenhouderij. In die regels, die met ingang van dit jaar van kracht zijn, wordt tot op zekere hoogte paal en perk gesteld aan de zeer hoge bezettingsgraad in kuikenstallen, maar de problemen die het gevolg zijn van genetische selectie worden onvoldoende aangepakt. De wetenschappelijke rapporten die EFSA nu presenteert tonen aan dat dit snel moet gebeuren en uiteraard zal Compassion in World Farming zich daar met kracht voor inzetten!

27 juli 2010

Einde aan stierengevechten in Catalonië

Spoedig een einde aan stierengevechten in Catalonië!
CAS International aanwezig bij historische stemming

Persbericht CAS. Utrecht/Barcelona Het Catalaanse parlement besliste op 28 juli 2010 dat zij het stierenvechten in de Spaanse deelstaat Catalonië gaat verbieden. De stemming komt voort uit een burgerinitiatief van de Spaanse dierenbeschermingsorganisatie PROU (Genoeg!), ondersteund door meer dan 180.000 Catalanen. De in Nederland gevestigde organisatie CAS International (Comité Anti Stierenvechten) voert samen met PROU en WSPA campagne om te komen tot een verbod op het stierenvechten in Catalonië.

In april 2004 sprak de gemeenteraad van Barcelona zich in een officiële stemming uit tegen het stierenvechten, dankzij een campagne van de Spaanse organisatie ADDA in samenwerking met CAS International en WSPA (World Society for the Protection of Animals). Barcelona kan het stierenvechten officieel niet verbieden, maar het Catalaanse parlement wél. Dierenbeschermers bleven daarom campagne voeren om te komen tot een officieel verbod.

Op 28 juli a.s. is het zover: het Catalaanse parlement beslist dat er definitief een einde komt aan de stierengevechten in de Noord-Spaanse deelstaat. CAS International was bij deze historische stemming aanwezig zijn om de Spanjaarden te steunen.

Om wederom te benadrukken hoeveel weerstand er wereldwijd tegen het stierenvechten is, overhandigt WSPA op 26 juli 140.000 handtekeningen aan de president van het Catalaanse parlement, verzameld in 120 landen. Dit komt bovenop de vele handtekeningen die al eerder door dierenbeschermingsorganisaties werden verzameld. 18.000 van de 140.000 handtekeningen komen van donateurs en sympathisanten van CAS International.

Onderzoek van bureau Gallup wijst uit dat 70% van de Spanjaarden niet van het stierenvechten houdt. Dit gebruik is al afgeschaft op de Canarische eilanden. Marius Kolff, directeur CAS International: "Wij hopen ervoor te zorgen dat Catalonië de tweede Spaanse regio wordt die het stierenvechten officieel verbiedt. Dit dierenleed vindt alleen nog maar plaats in de arena van Barcelona. Deze arena is tijdens stierengevechten maar voor een heel klein deel gevuld met toeschouwers, meestal buitenlandse toeristen. Als Catalonië het stierenvechten afschaft, zullen andere regio's snel volgen. En gezien de reacties op de stemming in Catalonië zal een verbod op het stierenvechten wereldwijd een schok teweegbrengen".

06 juli 2010

Friezen doden opzettelijk roofvogels

Een veel gehoorde uitspraak is dat het erg goed gaat met de roofvogels in Nederland. Niets is echter minder waar. Alleen de meest algemene roofvogel in Nederland, de buizerd, doet het met 10.000 broedparen goed; deze soort is de laatste 10 jaar min of meer stabiel. Vrijwel alle andere soorten weten zich te handhaven of gaan achteruit.
Volgens de Friese Milieu Federatie (FMF) zijn in het eerste halfjaar van 2010 in Friesland zeker 104 roofvogels gedood. "Vooral de buizerd, de bruine kiekendief en de havik moeten het ontgelden met respectievelijk 75, 14 en 12 sterfgevallen”, zegt het FMF. De aantallen zijn acht keer hoger dan in de rest van Nederland.
Deels is de Friese overkill te wijten aan "weidevogelbeschermers".

Meer lezen over roofvogelvervolging? Klik hier. Zie ook dit bericht over een oude Friese recidivist.

Partij voor de Dieren bepleit verbod op veetransport bij tropische hitte

Persbericht Den Haag, 6 juli 2010 – De Partij voor de Dieren wil een verbod op veetransporten op dagen dat het kwik boven de 28 graden uitkomt. De Voedsel- en Warenautoriteit (VWA) behoort controles uit te voeren bij diertransporten om erop toe te zien dat voorschriften worden nageleefd, maar dit is volgens de Partij voor de Dieren onvoldoende om in periodes van tropische hitte het dierenwelzijn te kunnen garanderen. Recent gemaakte videobeelden van veetransporten illustreren dit. De partij pleit voor snelle actie van de kant van minister Verburg van LNV, met het oog op de komende zomermaanden.

Volgens fractievoorzitter Marianne Thieme zijn de video-beelden die dierenwelzijnsorganisatie Eyes on Animals onlangs maakte illustratief voor het probleem. De organisatie wist de temperatuur op te meten van een aantal veetransporten tijdens één van de recente tropische dagen. Uit de beelden blijkt dat de temperatuur in de betreffende veewagens boven de 35 graden lag en in sommige gevallen zelfs 42 graden bereikte. Hiermee worden de Europese regels overschreden, die bepalen dat de temperatuur in de wagen niet meer dan 30 graden Celsius mag bedragen, met een tolerantie van ongeveer 5 graden.

Thieme maakt zich zorgen over het dierenwelzijn tijdens de transporten in de zomerse hitte en roept de minister van LNV met behulp van Kamervragen op tot actie. ‘Deze temperaturen zijn ondraaglijk voor de dieren in de veewagens, en de transporten kunnen uren duren’, aldus Thieme. De steekproefsgewijze controles van de VWA vormen volgens haar bij hoge temperaturen niet voldoende waarborg voor het dierenwelzijn. ‘Dit zijn risicodagen, waarbij een paar controles niet volstaan. Het is veel beter om bij tropische temperaturen het transporteren van dieren niet toe te staan, en de VWA op het naleven van het verbod te laten controleren.’

01 juli 2010

Giftigheid van gevangen vis wordt gemaskeerd

De Partij voor de Dieren vermoedt dat gifwaarden in vis sterk kunnen schommelen afhankelijk van de locatie van vangst. Door deze waarden over verschillende locaties te middelen wordt het giftige karakter van vis gemaskeerd.
Dit blijkt uit vragen van het lid Ouwehand (Partij voor de Dieren) aan de ministers van Landbouw, Natuur en Voedselkwaliteit en van Volksgezondheid, Welzijn en Sport over gifgehalten in vis (1 juli 2010).

  1. Heeft u kennisgenomen van een nieuwe viswijzer die informatie verstrekt over gifgehaltes in vis en ecologische en gezondheidsinformatie combineert? Hoe beoordeelt u dit initiatief?
  2. Hoe beoordeelt u de kritiek van de makers van deze nieuwe viswijzer dat de gezondheidsaanbevelingen voor de consumptie van vis gebaseerd zijn op gemiddeld aangetroffen gifwaarden, terwijl de hoeveelheid gif in een bepaalde vis gemakkelijk veel groter kan zijn wanneer de vis in vervuild gebied is gevangen?
  3. Op basis van welke wetenschappelijke informatie wordt door het Voedingscentrum gesteld dat het risico voor je gezondheid door eventuele giftige stoffen verwaarloosbaar is ten opzichte van de voordelen van regelmatig vis eten? Op welke wijze is de grote variatie meegenomen in de gifgehaltes van verschillende vissen van dezelfde soort?
  4. Deelt u de mening dat het van belang is de herkomst van de vis te weten om een reële inschatting te kunnen maken van de hoeveelheid toxische stoffen? Zo ja, hoe kan de overheid zonder deze nuance blijven communiceren dat het verstandig is om twee keer per week vis te eten? Zo neen, waarom niet?
  5. Deelt u de mening dat ten behoeve van de gezondheid van de consument vis duidelijk traceerbaar zou moeten zijn? Zo ja, op welke wijze bent u van plan dit te doen? Zo neen, waarom niet?
  6. Kunt u toelichten wat precies bedoeld wordt met de stelling van het Voedingscentrum dat het eten van vis (2 maal per week, waarvan 1 keer vette vis) de kans op hart- en vaatziekten verkleint? Ten opzichte van welk voedingspatroon zou de kans op hart- en vaatziekten precies worden verkleind?

Leeswijzer


Kijk op Facebook voor onze reactie op de actualiteit.
Aanbeveling: Thema's of steekwoorden vindt u via de labels onderaan de pagina of op Animal Freedom. Klik hier voor de laatste bijdragen.
Klik hier voor het beleid om uw privacy te beschermen.

Waarom dit blog?

De Nederlandse veehouderij is vooral gericht op zoveel mogelijk voor de export te produceren onder het motto “meer, meer, meer en groot, groter, grootst”. Dit heeft negatieve gevolgen voor zowel de dierenwelzijn, biodiversiteit, het milieu, het klimaat, de portemonnee en de gezondheid van burgers en ook voor welwillende boeren.
Dit blog verzamelt kritische artikelen die de wurggreep beschrijven waarin de veehouderij zichzelf heeft vastgezet. Zo willen we niet alleen een bijdrage leveren aan de ontwikkeling van de kwaliteit van het leven voor alle belanghebbenden, maar ook aan een schone, gezonde omgeving en een beter dierenwelzijn.

Ook de argumentatie dat dieren grondrechten hebben kan beter en meer aansluiten op hoe mensen voor zichzelf vinden dat recht moet gelden. Alle dier(soort)en kunnen in hun recht op vrijheid als (intrinsiek) evenwaardig aan mensen beschouwd worden. Dierenrechten zijn mensenrechten, die mensen de kans geeft om voor dieren op te komen.
Dieren, bijv. in de intensieve veehouderij, worden behandeld als een object in plaats van een subject met gevoelens en rechten.

De snelheid en het aantal dier(soort)en dat we voortdurend gebruiken is immens. De bijdrage aan onze welvaart en economie van de agrosector is gering. De oplossing is simpel en van niemand anders dan van ons zelf afhankelijk.

Dierenrechten in woord en beeld

Vrijheid is ook een intrinsiek grondrecht voor dieren. Dieren zijn geen dingen Dierenrechten zijn mensenrechten. Mensen moeten voor dieren kunnen opkomen wanneer hun grondrecht wordt geschonden.
logo van Animal Freedom yin en yang
Lees hier over de redenen waarom dieren recht op vrijheid hebben. Lees hier waarin mens en dier evenwaardig zijn.