Mens en dier zijn (intrinsiek) evenwaardig in hun recht op vrijheid

Bij de Stichting Animal Freedom leest u over de gedachte achter dierenrechten.
Hier leest u over ontwikkelingen in de agrosector en de gevolgen voor dieren(rechten).
Alle levende wezens zijn verschillend maar evenwaardig in het recht op vrijheid op een natuurlijk leven.
Een dier is (net als een mens) geen ding of een object.
Dierenrechten zijn mensenrechten. Mensen moeten kunnen ingrijpen wanneer mensen dieren misbruiken of onrecht aandoen.

27 oktober 2010

Natuur en landschap op waarde geschat

De regering kan per jaar 125 miljoen besparen door geen grond meer aan te kopen voor de Ecologische HoofdStructuur (EHS). EHS is natuurlijke ruimte waardoor planten en dieren als het ware kunnen reizen om te overleven.
Maar met het minder aanleggen van EHS lopen we ook veel voordelen mis die de extra natuur zou hebben opgeleverd.
De boeren zouden het jammer vinden als zij niet meer kunnen verdienen aan de grond die nu aan natuur wordt toegewezen. Zij willen graag daarin een boterham verdienen onder het motto: "we hebben onze natuur te danken aan de cultivering van de natuur in de vorige eeuwen". Zij willen -in overleg en met een nieuwe invulling- die rol wel blijven vervullen.
Meer natuur is niet alleen weidevogelbeheer, landschapsonderhoud of extra leefruimte voor de bijen die het al zo moeilijk hebben (zie ook bijensterfte). In de vrije natuur wordt 80% van de planten bestoven door honingbijen. De honingbij is daarom van essentieel belang voor de biodiversiteit.
De natuur heeft naast recreatie en toerisme nog veel meer voordelen.
Het voormalige ministerie van LNV had de voordelen al eens op een rijtje gezet voordat het eerste kabinet Rutte besloot dat er minder natuur zou moeten komen om geld te besparen.

Klik hier om meer te lezen over de Ecologische HoofdStructuur.


 

26 oktober 2010

PvdD pleit bij mishandeling voor speciale opvang huisdieren in veiligheidshuizen

Meldpunt dierenartsen helpt dieren én hun baasjes
Dierenmishandeling indicator van huiselijk geweld

Persbericht PvdD Utrecht, 26 oktober 2010 – Uit onderzoek van Stichting DierZijn en de Universiteit Utrecht blijkt dat dierenmishandeling en huiselijk geweld nauw met elkaar verbonden zijn. In huishoudens waar geweld tegen dieren plaatsvindt, zijn vaak ook de vrouw en/of kinderen niet veilig. Dieren worden tevens vaak gebruikt als chantagemiddel. Vrouwen durven niet te vluchten uit angst dat hun huisdier iets wordt aangedaan. De Partij voor de Dieren vraagt de provincie Utrecht om een meldpunt voor dierenartsen en voor veiligheidshuizen. Tevens pleit zij voor een speciale opvang voor de huisdieren.

In het project ‘Cirkel van geweld’ is onderzocht welke verbanden bestaan tussen huiselijk geweld en dierenmishandeling. Kinderen die slachtoffer of getuige zijn van huiselijk geweld, mishandelen aanzienlijk vaker dieren. Dierenmishandeling door jonge kinderen is een van de sterkste en vroegste indicatoren voor gedragsstoornissen. Daarnaast zijn volwassen dierenmishandelaars aanzienlijk vaker betrokken bij andere geweldsmisdrijven. Volgens het Centrum van Criminaliteitspreventie en Veiligheid dragen plegers van huiselijk geweld vaak een geschiedenis van dierenmishandeling met zich mee. Dierenmishandeling kan daardoor ook gezien worden als voorspeller van geweld tegen mensen.

Dierenartsen worden vaak als eerste geconfronteerd met mogelijke gevallen van dierenmishandeling. In sommige gevallen vermoeden zij dat er ook sprake is van huiselijk geweld. Dierenartsen geven echter aan niet te weten waar zij naartoe kunnen met deze informatie. De Partij voor de Dieren pleit daarom voor een meldpunt voor dierenartsen. Dit meldpunt zou tevens toegankelijk moeten zijn voor de Veiligheidshuizen Utrecht en Amersfoort, zodat er een breder platform ontstaat.

Uit het rapport volgt verder dat vrouwen minder snel vluchten wanneer zij hun huisdier achter moeten laten. Het dier wordt in veel gevallen, net als vrouw en kinderen, mishandeld. In veiligheidshuizen kunnen huisdieren nu niet terecht en daarom pleit de Partij voor de Dieren ook voor een veilige opvangmogelijkheid voor deze dieren. De partij hoopt dat de provincie Utrecht zich in wil spannen voor een meldpunt en een speciale huisdierenopvang, zodat meer mensen en dieren huiselijk geweldsituaties kunnen ontvluchten.

25 oktober 2010

Scharrel-ei is vooral een schuur-ei

De term ‘scharrelei’ is door consumenten verkozen tot ‘Grootste Liegebeest van 2010’ in de jaarlijkse verkiezing van Wakker Dier. De afgelopen weken kon men stemmen op de website van Wakker Dier op tien producten en reclames die zich diervriendelijker voordoen dan ze werkelijk zijn. De naam ‘scharrelei’ is door de overheid verplicht voor eieren van kippen die binnen leven in een schuur met 9 kippen per vierkante meter. In de meeste andere Europese landen heet het scharrelei, ‘schuurei’ of ‘grond-ei’. Door het predicaat ‘scharrelei’ voor deze eieren verplicht te stellen, zet de overheid consumenten massaal op het verkeerde been. Scharrelvlees van kippen, runderen en varkens komt immers van dieren die wél buiten hebben kunnen scharrelen. Wakker Dier wil dat de overheid met spoed de naam wijzigt in de veel duidelijkere term ‘schuurei’.

Bijdrage agrarische sector in BBP in 15 jaar gehalveerd

In 1995 was het aandeel van de land- en tuinbouw in het bruto binnenlands product (bbp) nog 3,2 procent, vijftien jaar later was dat meer dan gehalveerd tot 1,4 procent van het bbp. Een derde van de bedrijven stopte, de overige twee derde werd 50% groter qua landgebruik, maar de overblijvende boeren gingen minder verdienen, aldus het Centraal Bureau voor de Statistiek (CBS).
De 27% lagere inkomens in de landbouw zijn onder meer het gevolg van lagere prijzen van landbouwproducten door de toename van het aanbod op de wereldmarkt.
70% van de Nederlandse dierlijke productie wordt geëxporteerd, terwijl 63 procent van de Nederlandse vleesconsumptie is geïmporteerd.
Meer lezen over de gevolgen van de overproductie voor dierenwelzijn? Klik hier.

22 oktober 2010

Dieren en wij. Hun welzijn, onze ethiek.

Monique Janssens studeerde communicatie en ethiek, en werkt als zelfstandig journalist en communicatieadviseur. Zij schreef “Dieren en wij. Hun welzijn, onze ethiek”.

Op haar vaste wandeling, beschreven in het boek, komt Monique Janssens nogal wat dieren tegen: vrije en aangelijnde, levende en dode, echte en nagemaakte. Die confronteren haar met vragen over dier en mens, lijden en welzijn, dood en leven. De relatie tussen dier en mens diept ze uit door te denken en te redeneren, door te onderzoeken wat filosofen en biologen erover te melden hebben, door erover te praten met anderen die ze ontmoet op haar tocht: een buurman met hond, een ecologische tuinman, twee veganisten. Steeds staat de vraag centraal: hoe kunnen we beter omgaan met de dieren om ons heen? De auteur schrikt er niet voor terug om nu en dan pas op de plaats te maken met een 'moraal van dit verhaal'.

Een voorbeeld van zo’n moraal is:
We moeten het goede maximaliseren en het niet-goede minimaliseren. Het goede is autonoom en authentiek welzijn of welbevinden. In de praktijk herkennen we het vrij gemakkelijk, maar het is niet altijd gemakkelijk te berekenen, vooral doordat we gevolgen in de toekomst daarbij moeten inschatten. Maar we zijn moreel verplicht dit in redelijke mate te blijven proberen. Een vraag die daarbij kan helpen is: zou je dit je eigen hond aandoen? Plezier of genot dat wordt ontleend aan het leed van anderen moeten we afwijzen. We moeten dat doen op grond van het feit dat het positief waarderen van dat soort plezier een maatschappij zou opleveren waarin leed gewaardeerd wordt, een maatschappij met meer leed. Wij moeten onze intuïtie en ons gevoel gebruiken om dierenwelzijnsproblemen te signaleren, en ons verstand om ze vast te stellen, af te wegen en op te lossen. Vertel ze door, de verhalen die mensen bewegen tot het goede.

Tot zover Monique Janssens.
In haar boek komen alle vraagstukken voor die spelen rondom het serieus nemen van dierenwelzijn. In die zin is het een compleet boek.
Jammer is dat zij het begrip “vrijheid” alleen beluisterd heeft bij een bezoek van de twee veganisten. Had ze daarvoor een vegetarische filosoof geïnterviewd, dan zou zij mogelijk in het afsluitende stukje moraal hebben gekozen voor “vrijheid” in plaats van “het goede”. Dan zou zij misschien hebben geschreven “we moeten vrijheid voor mens en dier maximaliseren”. Het verschil tussen vrijheid bij een veganist en een vegetariër is vaak het verschil tussen negatieve en positieve vrijheid. Het verschil tussen vrijheid van .... en vrijheid tot ....

20 oktober 2010

Dieren zijn geen object van verloting

Pony verloten via waardebon verboden

Persbericht PvdD. Assendelft, 19 oktober 2010 - Het verloten van dieren via een tegoedbonconstructie is verboden, zegt de Staatssecretaris van Landbouw. De werkgroep Noord-Holland Noord van de Partij voor de Dieren trok aan de bel nadat er berichten naar buiten kwamen dat een Assendelftse manege een pony verloot had via een waardebon. De Tweede Kamerfractie van de Partij voor de Dieren stelde in navolging hierop Kamervragen met als resultaat dat het nu duidelijk is dat het verloten van dieren verboden is, ook via een waardebon.

De Partij voor de Dieren Noord-Holland Noord maakt zich met name zorgen, omdat veel kinderen deelnemen aan de loterij. Het is de grootste droom van menig paardenmeisje om een eigen pony te hebben en het zal daarom voor de ouders moeilijk uit te leggen zijn dat ze de pony niet mogen hebben. Maar al te vaak komen paardeneigenaren pas na de aanschaf erachter dat de verzorging van een paard of pony jaarlijks duizenden euro’s kost aan stalling, voeding, veearts en hoefsmid. Paarden en pony’s hebben daarnaast veel aandacht en verzorging nodig; zoals elke dag rijden, stal schoonhouden en vacht en hoeven onderhouden. Dit houdt in dat een paardeneigenaar elke dag een paar uur met zijn/haar paard in de weer is en daar moet voor de aanschaf goed over nagedacht worden. In een opwelling wordt een paard aangeschaft en als men erachter komt wat er allemaal bij komt kijken, moet het maar weer weg of komt het in handen van malafide handelaren.

Met de waardebonconstructie probeerde de manege het verbod op het verloten van dieren te omzeilen. Op 5 september jl. organiseerde de manege in Assendelft een loterij met als hoofdprijs een cheque van 500 euro die kon worden ingewisseld voor een pony. Artikel 57 van de Gezondheids- en welzijnswet voor dieren bevat echter een verbod om dieren als prijs, beloning of gift uit te loven of uit te reiken bij wedstrijden, verlo­tingen, weddenschappen of andere dergelijke evenementen. Artikel 2.13 van het wetsvoorstel inzake de Wet dieren bevat eenzelfde verbod. De achterliggende gedachte achter dit verbod is dat een dergelijke wijze van verkrijging van een dier niet strookt met de huidige opvattingen over de vereiste mate van zorgvuldigheid waarmee de aanschaf van dieren gepaard hoort te gaan.

Staatssecretaris Bleker van Landbouw liet in antwoord op de vragen van de Partij voor de Dieren weten dat het houden van dieren een bewuste keuze vereist. Het is dan ook niet wenselijk dat door omstandigheden, zoals door het winnen van een prijs, wordt bepaald bij welke persoon de zorg voor een dier komt te liggen. Dit is in lijn met de voor­ge­stelde zorgplicht zoals thans neergelegd in artikel 1.4 van het wetsvoorstel inzake de Wet dieren. Het feit dat de prijs in de vorm van een waardebon is gegoten, die desgewenst kan worden ingewisseld voor een pony, doet naar zijn mening niets af aan het verbod.

13 oktober 2010

Geen vergunning voor een waterkrachtcentrale die vissen vermaalt

Visvermalingscentrale Borgharen: Rode stroom kan niet groen zijn!
Partij voor Dieren dient motie in de Tweede Kamer in

Persbericht PvdD. Den Haag, 13 oktober 2010 -
De Partij voor de Dieren wil dat er geen vergunning wordt afgegeven voor de waterkrachtcentrale in Borgharen, zolang er geen goede oplossing is gevonden voor de langs trekkende vissen in het gebied. Esther Ouwehand heeft hiervoor vandaag een motie ingediend in de Tweede Kamer.

Met de huidige voorstellen voor de aanleg van de waterkrachtcentrale lopen vissen grote kans om in de turbines van de centrale terecht te komen, waarna ze tot pulp vermalen worden. De centrale bij Borgharen wordt de derde energiecentrale in de Maas, waardoor de rivier een onneembare barrière wordt voor vissen. Onder deze vissen bevinden zich ook beschermde soorten, zoals als de zalm en de paling, waardoor het voortbestaan van deze soorten verder onder druk komt te staan. Saillant detail is dat de geplande waterkrachtcentrale in de plaats komt van een goed werkende vistrap, die onlangs door Rijkswaterstaat nog voor 3,1 miljoen euro is aangelegd.

Testen hebben inmiddels aangetoond dat het nu voorgestelde systeem waarmee de vissen langs de turbines worden geleid, onvoldoende bescherming zal bieden. De minister van Verkeer en Waterstaat erkent dit, maar zegt dat daar rekening mee wordt gehouden bij de vergunningverlening. Wanneer blijkt dat teveel vissen worden vermalen, moet de exploitant aanvullende maatregelen nemen om de vissterfte tegen te gaan. Als deze maatregelen tot onvoldoende resultaat leiden, dan zullen de turbines van de waterkrachtcentrale zelfs stilgelegd moeten worden. De Partij voor de Dieren vindt deze maatregelen mosterd na de maaltijd, want de grootschalige vissterfte heeft dan al plaatsgevonden en kan juist voorkomen worden door vanaf het begin met goede vispassages te werken. Daarnaast vreest de partij dat, als het zover komt, het economische belang op korte termijn van een werkende turbine zwaarder zal wegen dan het belang van een gezonde visstand op lange termijn. Opmerkelijk is dat partijen als CDA, VVD en SGP in debatten de gemalen als voornaamste oorzaak aanmerken voor de kritieke situatie onder bedreigde vissoorten, zoals de paling. Deze partijen steunden de motie van de Partij voor de Dieren echter niet.

Esther Ouwehand: De Partij voor de Dieren is een groot voorstander van groene stroom, maar de biodiversiteit moet wel voldoende beschermd worden. Het vermalen van vissen kleurt groene stroom bloedrood. Dat kan toch niet de bedoeling zijn van duurzame energie’.

08 oktober 2010

De dierenpolitie heeft meer dan genoeg te doen

Jagers schieten zo'n "verwilderde" huiskatten, dierenleed is regelmatig in het nieuws<. Toch reageerde de Dierenbescherming lauw op de introductie van 500 extra dierenpolitie-agenten, de zogenaamde animal cops. Maar er is ook steun. Dierenbeschermer Bernd Timmerman schreef oktober 2010 in de Volkskrant:
Je hoeft geen glazen bol te hebben om te constateren dat de LID slechts het topje van de ijsberg aan dierenmishandeling en verwaarlozing ziet. En de stijging van inbeslagname en dumpingen is zo omvangrijk dat we alleen maar kunnen concluderen dat er nog geen sprake is van een goede organisatie in Nederland die de veiligheid van dieren in huis en op straat kan garanderen.
Dit dierenleed is onzichtbaar. Nauwelijks is bekend dat ruim 50 procent van de vrouwen die wegens mishandeling in een vrouwenopvang verblijft en een huisdier hebben, meldt dat ook hun huisdier is mishandeld. Dieren krijgen klappen, zijn object van martelingen en ernstige mishandelingen. Tienduizenden dieren `verdwijnen' in afvalcontainers en op schroothopen nadat de baas zich heeft uitgeleefd op het weerloze dier. In schuren en huizen vinden martelingen plaats.
Vijfhonderd man dierenpolitie die met de kennis en de kunde van de LID en de Dierenbescherming worden gevoed kunnen een belangrijke bijdrage leveren aan de strijd tegen dierenbeulen. Er is wel meer nodig. Flinke geldstraffen en celstraffen voor beesten die dieren mishandelen, martelen en doden. En een `strike out' regel voor mensen die het niet waard zijn dieren te houden. Na ernstige verwaarlozing van dieren een houdverbod. Dat past in de geest van het zero tolerance beleid van VVD en PVV.
Ook het Openbaar Ministerie en de rechterlijke macht moeten van de ernst van de delicten doordrongen raken. Nu worden delicten waarvan dieren het slachtoffer zijn heel makkelijk geseponeerd, of volgen er belachelijke milde werkstraffen.

Meer lezen? Klik hier.

Maatregelen voor het vreedzaam naast elkaar leven van mensen en ganzen

In het magazine Dier van herfst 2010 een artikel over de vermeende overlast van ganzen.
Aan het woord komen twee vertegenwoordigers van de Partij voor de Dieren. Peter van Poelgeest is lid van de Provinciale Staten van Noord-Holland voor de PvdD en Diederik van Liere is lid van het landelijke bestuur van de vereniging van de PvdD.

Uit Dier het volgende citaat over hun kijk op de overlast van ganzen.

Boeren klagen nogal eens over ganzen, die bijvoorbeeld het gras zouden eten dat voor de koeien is bestemd. De vermeende overlast wordt veelal bestreden met het geweer; jaarlijks worden tienduizenden ganzen door jagers afgeschoten. Maar Van Poelgeest nuanceert de klacht van de boeren. "Veel boeren beweren dat koeien het gras niet meer eten als er ganzen in een weiland zitten: teveel ganzenpoep. Die bewering is aangetoond onjuist", zegt hij. "In bepaalde perioden van het jaar is het zelfs goed dat de ganzen grasland begrazen en bemesten, omdat het gras zich dan sneller ontwikkelt. Ook onderhouden de vogels vaarwegen en sloten door rietscheuten te eten. Een probleem voor boeren is wel dat ganzen in grotere groepen dan voorheen bij elkaar zitten; honderden vogels eten meer gras dan een tiental. Waarom ze samenscholen? Waarschijnlijk omdat ze worden bejaagd. Ganzen beschermen zichzelf en hun soort tegen jagers door op een kluitje te gaan zitten".
Consultant Diederik van Liere van adviesbureau CABWIM, dat diervriendelijke oplossingen aandraagt voor overlast of schade door dieren, ziet veel mogelijkheden om ganzen probleemloos in te passen in het Nederlandse landschap. "Ganzen hebben een groot leervermogen", zegt hij. "Met behulp van de juiste landinrichting in combinatie met rustverstoring kan het gedrag van ganzen worden gestuurd. Verstoring maakt dat ze zich niet meer veilig voelen en een gebied verlaten. Boeren zeggen: `Niets helpt, de ganzen blijven komen…'.
Vaak wordt echter gekozen voor verkeerde maatregelen, zoals het gebruik van linten. Het gewapper zou de ganzen verjagen, maar het resultaat is omgekeerd: de ganzen komen er juist op af".
Een maatregel die volgens Van Liere wél werkt is teeltaanpassing: gewassen inzaaien die onaantrekkelijk zijn voor ganzen. Deze oplossing is ontwikkeld voor het gebied rond Schiphol, waar ganzen een gevaar vormen omdat zij in botsing kunnen komen met de motoren van vliegtuigen. Van Liere: "Helaas ontbreekt het vooralsnog aan financiële ondersteuning vanuit de overheid voor boeren die willen meewerken". Andere diervriendelijke verjagingsmethoden zijn bordercollies, kanonnen. CABWIM is bezig met de ontwikkeling van een ganzenafweerrobot die dertig hectare of meer gansvrij kan houden.
Volgens Van Liere is er nóg een oplossing. "Ganzen prefereren witte klaver boven bemest of kort gemaaid gras. Dus waar witte klaver wordt gezaaid, zullen ganzen komen. Aan geschikte locaties geen gebrek: dijken waarvan de grond niet wordt gebruikt, langs nauwelijks begane wegen, braakliggende akkers en velden die door een natuurorganisatie zijn opgekocht - overal kan klaver staan". Witte klaver trekt een grote diversiteit aan vogels en creëert dynamiek in de grond (insecten, wormen, et cetera). Het ondergrondse paradijs onder een veldje witte klaver trekt ook mollen aan, waarmee naast de gans een tweede doorn uit het oog van de boeren zou worden verwijderd.
"De Oostvaardersplassen zijn nu de grootste ruiplaats voor grauwe ganzen in Europa", zegt Frans Vera van Staatsbosbeheer. "Ook komen tienduizenden ganzen langs op doortrek in het voorjaar en het najaar. En er zijn de overwinterende kolganzen. De ganzen voelen zich blijkbaar thuis in ons land". De Dierenbescherming verzamelt en verspreidt kennis over de ganzen, en met name over diervriendelijke maatregelen om huidig gedrag te sturen. Gewapend met deze kennis trekt de Dierenbescherming het land in om de dialoog aan te gaan met boeren, luchtvaartexperts en landschapsbeheerders. Het doel: zorgen dat mens en gans vreedzaam, zonder elkaar nodeloos te verstoren, naast elkaar kunnen leven.

01 oktober 2010

Minder schieten op meerkoeten

“Grootschalige jacht op meerkoet moet stoppen”
Schade door meerkoeten niet de moeite waard

Persbericht PvdD Utrecht, 1 oktober 2010 Meerkoeten mogen t/m 1 maart 2014 in de hele provincie Utrecht afgeschoten worden. Dat zijn ongeveer 900 meerkoeten per jaar, terwijl jaarlijks slechts door gemiddeld 14 eigenaren kleinschalige schade wordt gemeld. De statenfractie van de Partij voor de Dieren vraagt de provincie om de jachtvergunning in te trekken. Ook wijst zij de provincie op diervriendelijke methoden om de watervogels te weren.

SOVON Vogelonderzoek Nederland heeft onderzoek gedaan naar de schade door meerkoeten in de provincie Utrecht. Hieruit blijkt dat er nauwelijks een relatie bestaat tussen het aantal meerkoeten en de getaxeerde schade. In gebieden met veel schade leven niet per definitie grotere groepen meerkoeten.

Uit het onderzoek komt ook naar voren dat nooit is aangetoond dat verjaging van meerkoeten door afschot effectiever is dan andere verjagingsmethoden. Te denken valt aan afschrikken op open water, afrasteren van percelen en het bevorderen van oeverbegroeiing. Gezien het feit dat jaarlijks slechts door enkele perceeleigenaren schade wordt gemeld, lijkt een van deze methoden efficiënter en diervriendelijker.

“Vaak melden eigenaren schade die door zowel meerkoeten als andere vogels is aangebracht. Blijkbaar is de schade door meerkoeten alleen niet omvangrijk genoeg. Wij hopen dat de provincie de verleende ontheffing zal intrekken en openstaat voor diervriendelijke en efficiëntere oplossingen. Deze grootschalige jacht op meerkoeten moet stoppen”, aldus Wanda Bodewitz, fractievoorzitter van de Partij voor de Dieren Utrecht.

Ruimte voor varkens (op TV althans)

Persbericht Uitzending van Holland Doc van zaterdag 2 tot en met vrijdag 8 oktober 2010,

In Nederland leven meer varkens dan mensen, zo’n 20 miljoen per jaar. Maar wat weten we eigenlijk over ze? In tegenstelling tot het clichébeeld van lui en vies, zijn varkens intelligent, sociaal en nieuwsgierig, zo blijkt uit de verschillende documentaires die Holland Doc 24 deze week vertoont. Aanleiding voor deze themaweek is de Holland Doc uitzending Goddelijk Varken op Dierendag, 4 oktober aanstaande om 23.00 uur op NED 2. In deze documentaire komt de complexe relatie naar voren die slager Gerard heeft met zijn varken Dorus. [Bekijk de video hier]

Gerard verkeert in de stellige overtuiging dat het vlees van een gelukkig varken beter smaakt dan dat van een treurig varken. En dus voedt hij zijn eigen varkens op, in zijn achtertuin. Van biggetje tot worstje; Gerard neemt zijn vak serieus. Slachten, malen, en het zoveel mogelijk vlees uit één varken halen. Maar hij heeft ook een zwak voor zijn knorrende vrienden. De documentaire Goddelijk Varken (Hans Dortmans, NPS) toont Gerards gemengde gevoelens jegens Dorus.

In Knor - 110 kilo in 25 weken (HUMAN) portretteert Machteld Detmers een vleesvarken met de officiële naam 26.571. Geboren op een varkensvermeerderingsbedrijf in Drenthe staat zijn leven in het kader van een zo snel mogelijke groei in een zo kort mogelijke tijd. Vanuit zijn eigen beleving vertelt 26.571 over de dagelijkse gang van zaken op het bedrijf.

Waar vroeger de schillenboer langs kwam om etensresten in te zamelen voor zijn varkens, is met de verregaande industrialisering en schaalvergroting in de varkenshouderij de overstap gemaakt naar soja als veevoer. Nederland koopt zijn soja in landen als Brazilië en Argentinië, waar het goedkoop is, maar waar de sojateelt ten koste gaat van miljoenen hectares oerwoud. In de serie over de varkens Ot & Sien van de Keuringsdienst van Waarde (RVU) ziet Roland Duong met eigen ogen wat voor verwoesting de teelt van soja voor varkens aanricht. Tegelijkertijd laat Wouter Klootwijk met het groot brengen van de twee eigen varkens Ot en Sien oude tijden herleven.

De afstand tussen de mens en de oorsprong van haar voedsel is erg groot geworden. Wat is ons voedsel eigenlijk, hoe wordt het gemaakt en waar komt het vandaan? Beeldend kunstenaars Elles Kiers en Sjef Meijman verbleven gedurende zes weken met vier Bunte Bentheimer varkens in de P.A.I.R. (Portable Artist In Residence) op het industriegebied Europark in Coevorden, op de grens van Nederland en Duitsland. Zij deden daar onderzoek naar de herkomst van dit varkensras en de manier waarop ze werden gehouden. Filmmaker Dinanda Luttikhedde maakte de film Beest n.a.v. de 24 uur als hulpagrariër in de P.A.I.R. De film gaat over de sociale en paradoxale relatie tussen de mens en het varken.

Steeds vaker slaan ziekenhuizen alarm over de moeilijk te bestrijden en zeer besmettelijke MRSA bacterie, die levensbedreigend is voor mensen omdat bestaande antibiotica er niet meer tegen helpen. Varkensstallen zitten er vol mee zitten en een groot deel van de boeren is besmet met MRSA. Artsen vrezen dat deze varkenshouders de bacterie verspreiden onder de bevolking. In de nog altijd actuele Zembla aflevering Ziekenhuisbacterie in de varkensstal (VARA, Hetty Nietsch) aandacht voor dit groeiende probleem.

Programmamakers Teun van de Keuken en Roland Duong willen graag weten wat ze eten. In de aflevering Zelfslachtende slagers (VPRO) uit de serie De Slag om Brussel gaan ze op zoek naar slagers die hun biggetjes eigenhandig de nek omdraaien. Duong maakt in Amsterdam illegale worst en Van de Keuken is in Portugal getuige van een strijd om leven en dood tussen een varken van 200 kilo en vier mannen met een mes. Niet voor kijkers met een gevoelige maag.

Holland Doc 24 – Bekijk de wereld met andere ogen


Kijk voor de uitzendtijden op: www.hollanddoc.nl

Leeswijzer


Kijk op Facebook voor onze reactie op de actualiteit.
Aanbeveling: Thema's of steekwoorden vindt u via de labels onderaan de pagina of op Animal Freedom. Klik hier voor de laatste bijdragen.
Klik hier voor het beleid om uw privacy te beschermen.

Waarom dit blog?

De Nederlandse veehouderij is vooral gericht op zoveel mogelijk voor de export te produceren onder het motto “meer, meer, meer en groot, groter, grootst”. Dit heeft negatieve gevolgen voor zowel de dierenwelzijn, biodiversiteit, het milieu, het klimaat, de portemonnee en de gezondheid van burgers en ook voor welwillende boeren.
Dit blog verzamelt kritische artikelen die de wurggreep beschrijven waarin de veehouderij zichzelf heeft vastgezet. Zo willen we niet alleen een bijdrage leveren aan de ontwikkeling van de kwaliteit van het leven voor alle belanghebbenden, maar ook aan een schone, gezonde omgeving en een beter dierenwelzijn.

Ook de argumentatie dat dieren grondrechten hebben kan beter en meer aansluiten op hoe mensen voor zichzelf vinden dat recht moet gelden. Alle dier(soort)en kunnen in hun recht op vrijheid als (intrinsiek) evenwaardig aan mensen beschouwd worden. Dierenrechten zijn mensenrechten, die mensen de kans geeft om voor dieren op te komen.
Dieren, bijv. in de intensieve veehouderij, worden behandeld als een object in plaats van een subject met gevoelens en rechten.

De snelheid en het aantal dier(soort)en dat we voortdurend gebruiken is immens. De bijdrage aan onze welvaart en economie van de agrosector is gering. De oplossing is simpel en van niemand anders dan van ons zelf afhankelijk.

Dierenrechten in woord en beeld

Vrijheid is ook een intrinsiek grondrecht voor dieren. Dieren zijn geen dingen Dierenrechten zijn mensenrechten. Mensen moeten voor dieren kunnen opkomen wanneer hun grondrecht wordt geschonden.
logo van Animal Freedom yin en yang
Lees hier over de redenen waarom dieren recht op vrijheid hebben. Lees hier waarin mens en dier evenwaardig zijn.