Mens en dier zijn (intrinsiek) evenwaardig in hun recht op vrijheid

Bij de Stichting Animal Freedom leest u over de gedachte achter dierenrechten.
Hier leest u over ontwikkelingen in de agrosector en de gevolgen voor dieren(rechten).
Alle levende wezens zijn verschillend maar evenwaardig in het recht op vrijheid op een natuurlijk leven.
Een dier is (net als een mens) geen ding of een object.
Dierenrechten zijn mensenrechten. Mensen moeten kunnen ingrijpen wanneer mensen dieren misbruiken of onrecht aandoen.

24 december 2007

Het trieste lot van de sledehonden in Groenland

Noorwegen is een land dat tot veel mensen hun verbeelding spreekt,zeker in het winterseizoen. Besneeuwde landschappen, Noorse fjorden, kristalhelder water enz.. Spijtig genoeg traden de Noren zelf reeds een aantal regels met de voeten, wat dierenwelzijn betreft. Denken we hierbij maar aan de walvisjacht, die bij duizenden mensen zeer negatieve reacties ontlokte richting Noorwegen en waar de verantwoordelijken zwaar op de korrel werden en nog steeds worden genomen.
Na de walvisafslachting in eigen land, heeft het een ander schandelijk drama aan het licht gebracht met name het tragische lot van de Groenland sledehonden, dat uitgezonden werd op een Noorse tv zender. Door deze uitzending komt het lot van deze mooie en beminnelijke honden, meer en meer in een negatief daglicht te staan en ontlokt duidelijk reacties van walging en afkeer op bij duizenden mensen die begaan zijn met het lot van dieren.

De beelden die getoond werden op de Noorse zender liegen er niet om:
een dode bevroren hond, finaal losgemaakt van de ketting waaraan hij zijn meelijwekkende bestaan had doorgebracht, weggeworpen in een gracht. Andere sledehonden werden geregeld geslagen en gestampt. Een zwaar aan de achterpoot gewond dier, draaide zijn hoofd weg van de cameraploeg die beelden maakten van hem. Je zag duidelijk in zijn blik dat hij niet veel goeds verwachtte van diegenen die hem benaderden. Toen er gevraagd werd wat er met de hond zou gebeuren, werd er ijskoud verteld dat hij de nacht zou sterven van de koude en opgevreten door de wolven. En zo zijn er zijn tal van voorbeelden legio…

Deze verhalen zijn echter dagelijkse kost in Groenland en het wordt hoog tijd dat er verandering in deze situatie komt.

De honden die in extreem koude temperaturen, sleden trekken en zonder enige vorm van bescherming tegen die koude, moeten leven, worden alleen van de ketting afgehaald als ze sleden moeten trekken, waarbij ze dan nog constant geslagen en getrapt worden.

Groenland is op dat vlak het meest helse land van deze planeet voor sledehonden.

Het wordt dan ook hoogdringend dat het niet alleen bij afkeurende woorden blijft wat het lot van de sledehonden betreft, maar dat er ook effectief daden worden gesteld tegenover deze walgelijke behandeling en toestanden in de eerste plaats door de Groenlandse overheid zelf. Decennia lang hebben Groenland sledehonden geleden en de tijd is aangebroken dat er een einde komt aan deze tragedie!

De honden wachten het moment af dat er iemand de lans breekt voor hen, paal en perk stelt aan hun mishandelingen en de ganse situatie in een duidelijk daglicht stelt voor de ganse wereld. Velen onder hen zijn zelfs al gestorven sinds de uitzending op de Noorse zender!

De internationale gemeenschap houdt de situatie dan ook zeer scherp in het oog en eist duidelijke verbetering en veranderingen.

Groenland moet eindelijk gaan beseffen dat hun eer als land op het spel staat en dat deze wanpraktijken een negatieve impact hebben op hun toerisme, met een economische bittere bijklank. Nieuws gaat zeer snel rond deze dagen in een wereld van internet en TV zodat duizenden weet krijgen van deze zaken en niet langer zullen wachten om te reageren, en dat dit zeker ten koste van de goede naam van Groenland zal gaan!

Reageer en schrijf!!!! Geschokt zijn alleen helpt hen niet: er moet actie ondernomen worden, zware actie en liefst zo snel mogelijk….

Deze video toont het harde leven van de honden. Niet voor gevoelige kijkers: https://www.youtube.com/watch?v=jKOn1sP9UR8

Goede voornemens en het rijke roomse leven

Na een rijk Rooms leven, treedt de wijze bisschop Muskens in in een klooster.

In een interview met Milieu Magazine (december 2007) wordt hem gevraag of hij ook biologische producten koopt.
Voor kopen van biologische groenten hoeft u maar dinsdag's de voordeur uit te gaan.
"Ik heb die markt destijds nog geopend: ze hadden me gevraagd omdat ik van de boerderij kom. Maar mijn huishoudsters gaan over de boodschappen. En die vinden de producten op de markt te duur, ze hebben maar een beperkt budget".

Is dat ook niet eigenlijk een kwestie van prioriteiten stellen? Waar geef je je geld aan uit?
"Dat klopt: je moet je er toe zetten".

Tot zover. Het is goed dat de bisschop zijn huishoudsters niet aanzet tot het stelen van biologische groente, maar erg sterk is zijn verhaal niet.

Zijn laatste woorden in een interview met de Volkskrant waren de volgende.

'Ik treed in met een gerust geweten. Ik ben klaar met het leven en ga mij voorbereiden op de dood. Het is een stadium van Godsaanraking. Van vrij worden van deze wereld. Vrij van bezit. Vrij van de sigaren. Vrij van doen, doen, doen. Om uiteindelijk helemaal vrij te worden en dood te gaan. Ik verlang naar de eeuwigheid'.
'Dood is een bevrijding, hè. Niet alleen van de aardse ellende, het is de ultieme bevrijding. Bij God hoop ik zo vrij te zijn dat ik nooit meer iets over het broodje hoef te zeggen'.
Muskens lacht en besluit in onvervalst Brabants. 'Kunde hier iets mee'?

Tot zover het interview.

Voor de jonge dieren in de bio-industrie in zijn bisdom is het leven minder rijk. Ook voor hun is de slacht een bevrijding. Een bevrijding van de ellende van een prikkelarm leven om op uw brood te eindigen.

Mensen die bij het nieuwe jaar een goed voornemen zoeken, kiezen daarvoor vaak het stoppen met een verslaving. Het stoppen van het kopen van bio-industrievlees is een goed voorbeeld van een voornemen dat vrij maakt: mens en dier.

De redactie van dit weblog wenst u fijne feestdagen en een gewetensvol nieuw jaar. 'Kunde hier iets mee'?

21 december 2007

Verbod op couperen schapenstaarten, maar niet alle

Met ingang van 1 januari 2008 wordt het couperen van schapenstaarten een verboden
ingreep. Hiertoe wordt het ingrepenbesluit aangepast. Een tijdelijk vrijstelling van het coupeerverbod wordt gegeven voor drie langstaartige Engelse schapenrassen; Suffolk,
Hampshire Down en Clun Forest. Deze vrijstelling wordt verleend voor de periode van vier jaar, en heeft als doel de betrokken organisaties in de gelegenheid te stellen met een fokprogramma te komen tot kortere staarten.

Tot zover het ministerie van LNV (kenmerk DL. 2007/3487.

Kun je een dier door fokprogramma's aanpassen aan de bio-industrie? en: Wat is het belang van biodiversiteit? Francien de Jong behandelt deze vragen in haar boek "In het belang van het dier".

14 december 2007

Biologisch vlees niet gezonder dan gangbaar

De meeste gezondheidswinst is te halen uit minder vlees eten en meer gevarieerd plantaardig. Maar veel mensen vinden deze simpele boodschap niet aantrekkelijk. Veel mensen willen graag elke dag vlees eten. Dat daar dan iets meer voor betaald moet worden omdat het dier hopelijk een beter leven heeft gehad, daar zijn mensen best wel toe bereid, vooropgesteld dat de meerprijs niet te hoog ligt.
Ook de sector werkt daar graag aan mee, want de marges zijn bij biologisch vlees veel ruimer.
Ook de dierenbeschermers willen graag de illusie meegeven dat biologisch vlees verantwoord is. De stap naar gewoon vegetariër worden lijkt hun wat te groot voor een vleeseter om te overbruggen. Zou het niet gewoon zo kunnen zijn dat gewoon de waarheid vertellen uiteindelijk de meest effectieve manier is om het publiek te dienen?

Uiteraard is de promotie van (vaderlandse) biologische akkerbouw wel een goede zaak omdat een groente of fruit geteeld zonder kunstmest en bestrijdingsmiddel beter is voor de energiehuishouding en gezondheid van het milieu. Dat onderscheid zou de overheid veel beter kunnen en moeten maken als zij de pretentie heeft de consument van zinvolle en smaakvolle informatie te voorzien.

13 december 2007

Politici willen vlees goedkoop houden

Voor het eerst in de geschiedenis heeft de Kamer gepraat over een kwestie die door 100.000 burgers via Milieudefensie op de agenda is gezet. Het ging over een diervriendelijker veehouderij en de afschaffing van de bio-industrie.
Milieudefensie vindt dat dieren nu te veel op elkaar gepropt zitten en dat de bodem, de lucht en het water worden vervuild. Ook wil de organisatie dat de aanvoer van niet-duurzame soja voor veevoer wordt beperkt. De teelt daarvan gaat ten koste van tropisch regenwoud.

In de Kamer was sympathie voor delen van het plan, maar een grote meerderheid wilde het niet als geheel overnemen.

En daarmee is de apathie en onverschilligheid van het Nederlandse politieke bedrijf precies geschetst: “je bent het er met elkaar erover eens dat een en ander niet deugt en je zegt van het voorstel dat je het geheel niet steunt”. Je hebt met gespleten, maar goedkope tong gesproken: je bent het eens, maar je doet niets. Daarnaast zijn vele kamerleden van bijna alle politieke partijen geworteld in de gevestigde economische belangen van de bio-industrie.
Geen wonder dat de politicus een slechte naam heeft bij de burger. De kamer maakt daarmee de weg vrij voor populistische politici als Wilders en Verdonk die zich nog minder laten leiden door democratische principes. Een grote mond en schaamteloos het eigen belang laten prevaleren zetten de toon, waardoor de nuance en alle redelijkheid uit het oog verloren raken. Alles van waarde is weerloos (Lucebert).

Aan de andere kant heeft Milieudefensie het politieke spel niet slim gespeeld door het voorstel te doen om het vlees duurder te maken. De burger betaalt al via de belasting mee aan de productie van vlees. Het was veel slimmer geweest om in het voorstel te pleiten voor het afschaffen van de (verborgen) financiële steun aan de veehouderij en voor minder consumptie van dierlijke eiwitten. Daarmee zou het vlees weliswaar duurder worden, maar de belasting lager. Het zou een meer rechtvaardiger verdeling opleveren van de lasten: de vervuiler betaalt en alleen degene die persistent verkiest bio-industrievlees te kopen, is duurder uit en degenen die meer verantwoord inkopen goedkoper.

Recalcitrante vleeseters zetten hun hakken in het zand

Terwijl in de media steeds vaker wordt aangetoond dat vlees eten meer nadelen oplevert dan voordelen, is het aantal vegetariërs nauwelijks gegroeid. Vleesverlaters daarentegen zien we steeds vaker, maar dat zijn mensen die om allerlei valide redenen besluiten om af en toe hun vlees te laten staan. Sommigen gaan over tot wat vaker vis te eten en sommigen zou je daadwerkelijk parttime vegetariër kunnen noemen.
Er is geen enkele doorslaggevende (rationele of emotionele) reden te geven om vegetariër te worden, toch zal in een debat een vegetariër die goed beslagen ten ijs komt het op alle punten winnen van een vleeseter.
En daar zit ‘m nog net de crux: de vleeseter gaat niet in debat. Hij houdt zich van de domme en verdomd het om te reageren. Hij zet zijn hakken in het zand onder het uitspreken van “vlees is lekker” en wacht vervolgens zelfvergenoegd met zijn armen over elkaar hoe de vegetariër probeert het ene na het andere overtuigende argument af te vuren. De vleeseter glimlacht minzaam en verroert geen millimeter van zijn standpunt. Waar geen wil is, is geen weg en zo is het maar net.
Aan deze toestand zal weinig veranderen tot de vleeseter zover in het zelfgecreëerde drijfzand is weggezakt dat zelfs de geringste hoeveelheid smeltwater zijn lippen bereikt en we slechts gegorgel horen. Want vlees opgeven: nooit! Vlees is een voorrecht en staat voor “noodzakelijke luxe”.
Laat de welwillende vegetariër stoppen met het proberen te overtuigen van Oost-Indisch dove medeburgers. Hij kan zijn energie beter gebruiken om zijn vastgelopen tegenstrever te verleiden met lekker eten.

Boeren kwaad op PvdD

Melkveehouderij verbolgen over klimaatfilm Partij voor de Dieren

Esther Ouwehand (PvdD) op werkbezoek melkveehouderij

Den Haag, 13 december 2007 – De Partij voor de Dieren zal op vrijdag 14 december a.s. deelnemen aan een werkbezoek van de vaste Kamercommissie voor LNV aan de zuivelsector in Friesland. De eerder deze week uitgebrachte klimaatfilm ‘Meat the truth’ heeft veel stof doen opwaaien over de klimaateffecten van de melkveehouderij. Esther Ouwehand, Tweede Kamerlid voor de Partij voor de Dieren: “de melkveehouderij staat voor grote uitdagingen op het gebied van milieu en dierenwelzijn. Ik zie dat er steeds meer koeien op stal staan en dat ook in de melkveehouderij de tendens naar grootschalige en intensieve bedrijfsvoering zich doorzet. Als we niet uitkijken staan er straks koeienflats naast de varkensflats. En de koe is daar zeker niet bij gebaat. Die hoort gewoon lekker te grazen in de wei”.

Ouwehand wil zich bij het bezoek aan een melkveebedrijf, een zuivelfabriek en een praktijkschool laten informeren over de vele ontwikkelingen in de melkveehouderij die het welzijn van koeien en de duurzaamheid van de sector sterk onder druk dreigen te zetten. 70% van de Nederlandse melkproductie wordt geëxporteerd en de prijzen staan voortdurend onder druk. Nu de melkprijzen na decennialange dalingen weer op peil zijn, is besloten de productiebeperking via het melkquotum langzaam los te laten. Verwacht wordt dat hierdoor bedrijven veel meer melk zullen gaan produceren. De koeien krijgen hiervan de rekening gepresenteerd.

Inmiddels wordt al 17% van de koeien permanent op stal gehouden en dat percentage is snel stijgende. Zelfs binnen het project Weidegang bestaan nauwelijks echte garanties voor het daadwerkelijk laten grazen van koeien in de wei. Melk mag al het etiket ‘Weidemelk’ krijgen als een koe 120 dagen per jaar zes uur per dag een frisse neus mag halen. De overige uren staan de koeien dus gewoon op stal.

Vorig jaar maakte de Wereldvoedselorganisatie bekend dat de veehouderij een van de grootste veroorzakers is van broeikasgassen. In Nederland gaat het om circa 8 megaton methaan en 8 megaton lachgas vanuit de veehouderij. De regering wil deze uitstoot de komende jaren halveren. Er zijn plannen om hiervoor speciale stallen te bouwen om de gassen af te kunnen vangen. De Partij voor de Dieren vreest dat dit zal leiden tot het opstallen van nog meer melkkoeien.

Onthoornen
Ook zal tijdens het werkbezoek het dierenwelzijn in de zuivelsector aan de orde komen, zoals het pijnlijke onthoornen van koeien, de problematiek rondom de stierkalveren en het koudmerken. Esther Ouwehand: “Ik ben benieuwd of het welzijn van dieren als een integraal onderdeel is opgenomen in het curriculum van de Agrarische Praktijkschool in Oenkerk. Juist bij scholing kan de basis worden gelegd voor de manier waarop in de toekomst met dieren wordt omgegaan”.

Het uitmelken van koeien levert een verhit debat op

De film Meat the Truth is hard aangekomen bij de Nederlandse Melkveehouders
Vakbond (NMV) en zij probeert een tegenberekening te maken die de conclusie, dat de melkveehouderij een van de voornaamste veroorzakers is van het broeikaseffect, verzacht. De redenatie komt er op neer dat het gras en de koeien CO2 opnemen en dat een eventuele uitscheiding (maar niet de methaan en het lachgas) toch weer in het gras of andere gewassen komt, dat de koeien eten. Hoewel een beetje waar wordt deze korte cyclus ("eloquent" verwoord door Annie Schreijer-Pierik bij Pauw en Witteman) door wetenschappers als weinig relevant beschouwd. Daar komt bij dat de veehouderij zelf ook voor veel transportbeweging zorgt die weer niet zijn opgeteld bij haar bijdrage.
De NMV neemt in haar berekeningen de complexe en meerjarige stoffencyclus bij de productie en afbraak van methaan en lachgas niet mee, net zo min als de uitstoot van broeikasgassen door het gebruik van krachtvoer, kunstmest, machines en koeling, laat staan het vervoer van veevoer uit buitenland en van dierlijke producten naar het buitenland. Bovendien rekent de NMV de vastlegging van CO2 op gras- en maïsland mee.
Wanneer de CO2 binding door het gras wordt afgetrokken van de CO2 uitstoot in de melkveehouderij, resteert de veehouderij nog altijd een aandeel van 54% van alle broeikasgasemissies in de agrarische sector.
Door de bouw van mestvergisters meent de sector dat juist mest de basis kan zijn van energieopwekking, waarbij het broeikaseffect teniet kan worden gedaan en het mestoverschot verdwijnt. Echter, om het proces van vergisting op gang te brengen, moet energie in de vorm van graan of maïs worden toegevoegd. Dat is opwekken wat eerst via een omweg verspild is.
Je kunt wel proberen om zoveel mogelijk van de uitstoot van het vee op te vangen door luchtdichte stallen te bouwen en alle koeien het hele jaar door binnen te houden, maar daarmee heb je nog geen duurzame en diervriendelijke sector gecreëerd.
Een verkleining van de Nederlandse veestapel gecombineerd met een matiging van de vleesconsumptie zet veel meer zoden aan de dijk in de reeks van maatregelen die we kunnen nemen om de opwarming van de aarde tegen te gaan. Dit herstellen van de balans in de economie en ecologie levert een veel mooiere aarde op dan één waar achter gesloten staldeuren en met eindeloze en eenvormige groene vlaktes geld wordt gemaakt.

11 december 2007

Debat: winst maken met dieren: hoe ver mogen we gaan?

Griph colloquium, Groningen Institute of Philosophical Research

Een debat tussen Bert Stoop (Fractievolger Partij van de Dieren en webmaster Animal Freedom), Dirk Strijker (hoogleraar Plattelandsontwikkeling), en Frans Brom (hoogleraar Ethiek).

woensdag 19 december 2007, 15:15 – 17 uur, zaal Omega, Faculteit der Wijsbegeerte, Oude Boteringestraat 52, Groningen.

Veel mensen eten dieren en bijna iedereen gebruikt dierlijke producten. Dit betekent dat de professionele dierhouderij een lucratieve onderneming kan zijn, maar ook dat het dierenwelzijn in het gedrang kan komen. Hoe ver mogen we gaan in het gebruik van dieren? Is het wenselijk om, naar analogie van mensenrechten, te komen tot een formulering van dierenrechten? Over deze en andere vragen discussiëren Bert Stoop, Dirk Strijker en Frans Brom.

Klik hier voor de bijdrage van Bert Stoop: "Waar gaat het winst maken bij het houden van dieren over een ethische grens"?

Biefstuk of auto laten staan?

CO2 is het belangrijkste broeikasgassen dat wereldwijd wordt uitgestoten en bijdraagt aan de opwarming van de aarde. Wat minder bekende broeikasgassen zijn methaan (CH4) en lachgas (N2O). Hoewel er wereldwijd minder van deze gassen worden uitgestoten dan CO2 blijken ze wel degelijk van grote invloed op de opwarming van de aarde. Methaan en lachgas hebben per gram een veel groter klimaateffect dan CO2. Methaan is 21 keer sterker dan CO2 en lachgas maar liefst 310 maal.
In Nederland wordt ongeveer de helft van de uitstoot van methaan en lachgas door de landbouw (9 megaton methaan en 9 megaton lachgas). Methaanuitstoot komt vooral door spijsvertering van koeien en andere herkauwers en door mestopslag. Lachgas wordt veroorzaakt door het gebruik van mest op het land, het in de wei lopen van koeien en door het vrijkomen van stikstof uit mest.
De regering heeft in het klimaatprogramma Schoon en Zuinig voor de komende kabinetsperiode als doel gesteld dat de helft van deze emissie uit de veehouderij gereduceerd dient te worden. Hiervoor wordt vooral geïnvesteerd in technologische oplossingen zoals emissie-arme huisvesting voor koeien en andere voersamenstelling. Gevolg: nog meer koeien op stal en nog minder koeien in de wei. Ook wordt gewerkt aan technologische oplossingen zoals vuistgrote pillen voor de koeien die de boeren en scheten minder schadelijk zouden moeten maken.

Laten we daarom de biefstuk en/of de auto staan?

10 december 2007

Creatief boekhouden met mestvergisters

Op het forum van het Agrarisch Dagblad valt de volgende suggestie te lezen.

Een belangrijke stimulans is het mogelijk maken om zonder dierrechten varkens te houden als de mest wordt verwerkt en de producten buiten de bestaande agrarische markt voor dierlijke mest worden afgezet. Stimulans is ook het aanduiden van bepaalde dunne fracties van verwerkte mest als kunstmestvervanger.

Tot zover deze poging van creatief boekhouden.

Het maakt natuurlijk voor de belasting van het milieu weinig uit onder welke noemer de mest wordt uitgestrooid.
De varkenssector kijkt met argusogen naar de intensieve melkveehouderij die onder de noemer "grootschalige melkveehouderij" gaat werken aan de vergroting van de melkproductie met als gevolg nog meer mest.
De bestaande mestruimte is in ons land al jaren meer dan in- en opgevuld. Mestvergisters die energie zouden leveren, maar met energie (voedsel) op gang moeten worden gebracht, moeten de stinkende werkelijkheid verhullen: er wordt in ons land veel te veel vee onder erbarmelijke omstandigheden gehouden.

Klik hier om meer te lezen over mestvergisting.

Melkveestapel gaat groeien

Het kabinet vindt dat de in 1984 ingevoerde melkquotering na 2015 niet verlengd hoeft te worden. Om ervoor te zorgen dat de sector zich goed kan voorbereiden op het quotumloze tijdperk na 2015, is het kabinet voorstander van een jaarlijkse verruiming van de melkquota, te beginnen met 2 à 3 procent in 2008.

Bij het produceren van 1 liter melk komt ook minstens 3-4,5 kilo mest vrij. Het gevolg is dat Nederland nog meer bijdraagt aan de opwarming van het klimaat (zie volgende bericht).

De Nederlandse rundveestapel bestaat uit 3,7 miljoen dieren. Voor de melkveehouderij gaat het om 2,5 miljoen dieren (1,1 miljoen jongvee, 1,2 miljoen melkvee). Daarnaast zijn er 1,2 miljoen stuks vleesvee (kalveren etc.).

De mestproductie in Nederland is als volgt:
Melkvee (dunne mest) 48.662 miljoen kilo
Melkvee (vaste mest) 1.007 miljoen kilo
Vleesvee 3.859 miljoen kilo
Varkens (vast en dun) 11.724 miljoen kilo

De melkveehouderij levert met een bijdrage van 75% aan de mestproductie, ook de grootste bijdrage aan het broeikaseffect vanuit de veehouderij. Op haar beurt levert de veehouderij met 18% de grootste bijdrage aan het broeikaseffect, tegen 13% door het verkeer.

02 december 2007

Mensen die voor dieren opkomen zijn geen terroristen

Dierenactivisme ten onrechte bestempeld als terrorisme
De Partij voor de Dieren heeft grote bezwaren tegen de nieuwe mediaspotjes die het kabinet heeft ontwikkeld in het kader van de campagne 'Nederland tegen terrorisme'. Op radio, televisie en internet worden mensen die op willen komen voor dieren onterecht afgeschilderd als potentiële terroristen. Formeel geeft het kabinet bij herhaling toe dat dierenrechtenactivisme niet onder de noemer terrorisme geschaard kan worden. Ook op de Europese en VN-lijsten van terroristische organisaties, waar Nederland haar beleid mede op baseert, komen dierenrechtenorganisaties niet voor. En de AIVD concludeerde onlangs nog dat van een terroristische dreiging vanuit het dierenrechtenactivisme geen sprake is. Een overheidscampagne waarin het tegendeel wordt gesuggereerd kan dan ook op geen enkele manier worden verdedigd.

De invloed van de Agrobusiness gaat (te) ver wanneer mensen die lijken te komen aan de financiële belangen, maar op te komen voor dieren, voor terroristen worden uitgemaakt. Dat is de omgekeerde wereld: daders gedragen zich als slachtoffers.

Leeswijzer


Kijk op Facebook voor onze reactie op de actualiteit.
Aanbeveling: Thema's of steekwoorden vindt u via de labels onderaan de pagina of op Animal Freedom. Klik hier voor de laatste bijdragen.
Klik hier voor het beleid om uw privacy te beschermen.

Waarom dit blog?

De Nederlandse veehouderij is vooral gericht op zoveel mogelijk voor de export te produceren onder het motto “meer, meer, meer en groot, groter, grootst”. Dit heeft negatieve gevolgen voor zowel de dierenwelzijn, biodiversiteit, het milieu, het klimaat, de portemonnee en de gezondheid van burgers en ook voor welwillende boeren.
Dit blog verzamelt kritische artikelen die de wurggreep beschrijven waarin de veehouderij zichzelf heeft vastgezet. Zo willen we niet alleen een bijdrage leveren aan de ontwikkeling van de kwaliteit van het leven voor alle belanghebbenden, maar ook aan een schone, gezonde omgeving en een beter dierenwelzijn.

Ook de argumentatie dat dieren grondrechten hebben kan beter en meer aansluiten op hoe mensen voor zichzelf vinden dat recht moet gelden. Alle dier(soort)en kunnen in hun recht op vrijheid als (intrinsiek) evenwaardig aan mensen beschouwd worden. Dierenrechten zijn mensenrechten, die mensen de kans geeft om voor dieren op te komen.
Dieren, bijv. in de intensieve veehouderij, worden behandeld als een object in plaats van een subject met gevoelens en rechten.

De snelheid en het aantal dier(soort)en dat we voortdurend gebruiken is immens. De bijdrage aan onze welvaart en economie van de agrosector is gering. De oplossing is simpel en van niemand anders dan van ons zelf afhankelijk.

Dierenrechten in woord en beeld

Vrijheid is ook een intrinsiek grondrecht voor dieren. Dieren zijn geen dingen Dierenrechten zijn mensenrechten. Mensen moeten voor dieren kunnen opkomen wanneer hun grondrecht wordt geschonden.
logo van Animal Freedom yin en yang
Lees hier over de redenen waarom dieren recht op vrijheid hebben. Lees hier waarin mens en dier evenwaardig zijn.