Mens en dier zijn (intrinsiek) evenwaardig in hun recht op vrijheid

Bij de Stichting Animal Freedom leest u over de gedachte achter dierenrechten.
Hier leest u over ontwikkelingen in de agrosector en de gevolgen voor dieren(rechten).
Alle levende wezens zijn verschillend maar evenwaardig in het recht op vrijheid op een natuurlijk leven.
Een dier is (net als een mens) geen ding of een object.
Dierenrechten zijn mensenrechten. Mensen moeten kunnen ingrijpen wanneer mensen dieren misbruiken of onrecht aandoen.

26 juli 2007

Verkeerde Bite Back gebeten hond bij de Telegraaf

Herk-de-Stad, België: Dierenrechtenorganisatie Bite Back (www.biteback.be), een Belgische dierenrechtenorganisatie en sinds begin juli ook actief in Nederland, is zeer ontstemd over de huidige berichtgeving in sommige Nederlandse media waarin de naam van onze organisatie volgens verschillende artikels door het farmaceutisch bedrijf Novartis ten onrechte in verband wordt gebracht met – zoals het bedrijf het zelf verwoordt - intimidaties en bedreigingen. Naar aanleiding van een voor ons beschadigend artikel uit De Telegraaf van dinsdag 24 juli, zouden de vernielingen en bedreigingen gedaan worden door ‘…een internationale groepering die zich Biteback noemt, een zeer agressieve cel.’ De journalist van De Telegraaf zou dit hebben geschreven na hierover te zijn getipt door Novartis. De desbetreffende journalist negeerde onze terechte vraag tot rectificatie gewoon en stelde ons luchtig voor om van naam te wijzigen … Het lijkt wel een aflevering van het televisieprogramma ‘De leugen regeert’.

Bite Back neemt hier geen genoegen mee en beraadt zich over verdere stappen. Dit artikel is, in soortgelijke bewoordingen, helaas direct overgenomen door diverse andere Nederlandse media. Vandaag zijn er zelfs kamervragen door het lid De Roon van de PVV aan de minister van Justitie gesteld over een mogelijke link tussen Bite Back en het Animal Liberation Front (ALF) en een vraag tot onderzoek of de groepering ‘Biteback’ kan worden aangemerkt als een ‘terroristische’ of ‘criminele’ organisatie.

Bite Back wilt dat elke verdere imagobeschadiging onmiddellijk stopt!

Volgens ons kan de huidige naamsverwarring door het volgende komen: in de VS is er een magazine ‘Bite Back’ genaamd én een bijbehorende website www.directaction.info waarin internationale dierenrechtenactivisten, die opereren onder de vlag ‘Animal Liberation Front’, hun ondergrondse activiteiten kunnen posten. Dit magazine en de bijbehorende website heeft echter geen enkele band met dierenrechtenorganisatie Bite Back.

De vereniging Bite Back is een bovengrondse, legale en geweldloze dierenrechtenorganisatie die middels publiekscampagnes, voorlichting en vaak ludieke acties aandacht vraagt voor de belangen van miljoenen onderdrukte dieren.

De vereniging Bite Back is geen ‘direct action’ groep, maar kiest er voor om via dialoog en geweldloos protest op te komen voor de rechten van dieren.

Dat we dezelfde naam als het magazine dragen, heeft in de bijna vier jaar dat we in België actief zijn nog nooit voor ophef of mediaberichtgeving gezorgd.

Iedereen die zich de moeite getroost om één minuutje te googlen, komt onmiddellijk terecht op onze site en kan zo al onze acties volgen vanaf het prille begin van onze oprichting.

Wij verbazen ons over het gemak waarmee onware berichtgeving zich zo makkelijk kan verspreiden. Via de UK is een zeer tendentieuze vorm van mediaberichtgeving over dierenrechtenactivisme naar Nederland overgewaaid. Wij betreuren het ten zeerste dat de belangen van miljoenen onderdrukte en uitgebuite dieren helemaal ondergesneeuwd geraken door deze zeer tendentieuze berichtgeving over de dierenrechtenbeweging in zijn geheel, dit door alle dierenactivisten over één kam te scheren. Dit alles is koren op de molen van de dieruitbuitende industrieën, die geholpen door dit soort berichtgeving, garen spint en daarbij telkens nog een extra schepje erboven op doet door doelbewust dierenactivisten in diskrediet te brengen. Door bewust benamingen als ‘terroristen’ te gebruiken en flagrante onwaarheden de wereld in te sturen, zijn ze er op uit de volledige dierenrechtenbeweging te criminaliseren.

24 juli 2007

Meer ruimte voor de natte natuur nodig

De opwarming van het klimaat als gevolg van het opstoken van de fossiele brandstoffen zorgt in ieder geval in West-Europa voor verhevigde regenval.
Er is meer ruimte nodig om dit water af te voeren. Daarnaast is het probleem vergroot doordat de aarde door bebouwing minder lang water vasthoudt. Ook hebben delen van ons land last van verdroging. Deze omstandigheden lijken elkaar tegen te spreken. De oorzaak is de druk om de grond in ons land zoveel economisch te benutten in plaats van te kijken of dit wel verantwoord is.
Een oplossing zou zijn om een aantal maatregelen die men toch al van plan was te gaan nemen versneld uit te voeren. In Nederland heeft men ruim (tot 2018) de tijd genomen om op vrijwillige basis de Ecologische HoofdStructuur (EHS) in te voeren. De EHS is bedoeld om de natuur door natuurgebieden aan elkaar te koppelen de gelegenheid te geven om te migreren. De noodzaak is door de opwarming van het klimaat nog eens groter geworden. Waterwegen en de ruimte er langs zijn met name geschikt voor migrerende natuur (planten en dieren). Het zijn ook plekken waar mensen graag wonen.
Wanneer boeren gevraagd zou worden om een bepaalde strook langs het water niet meer te bebouwen kunnen heel veel problemen tegelijk worden opgelost. Ook de muskusrat heeft dan een plek om te leven.
In Nederland wordt een extreem onevenredig groot deel van het land in gebruik genomen door de landbouw. Deze richt zich met name op de export. Het zou eerlijker zijn om de ruimte die de landbouw inneemt te verkleinen. Dat zou niet moeten gebeuren door de activiteiten te intensiveren (bijvoorbeeld door grootschaligere bio-industrie) maar door inkrimping van haar activiteiten en verlegging naar landschapsbeheer.

23 juli 2007

PvdD als tijdelijke zondebok

Wikipedia: Het begrip zondebok komt voort uit een voorschrift van de wet van Mozes (Bijbel - Leviticus 16). Op de Grote Verzoendag moest de hogepriester een ram als brandoffer en twee geitenbokken nemen. De ram was ter heiliging van de priester zelf. De ene bok is bestemd als offer voor God. Op de kop van het andere dier legt de priester zijn handen en belaadt het zo met de zonden van het volk. Daarna wordt de zondebok losgelaten en de woestijn in gestuurd.

Tot zover Wikipedia.

Het gaat niet goed met de veehouderij in Nederland. Met name kleine boeren hebben het moeilijk. Het zal waarschijnlijk op de lange duur een aflopende zaak zijn voor de meeste veehoudende boeren, maar boeren die eerst nog meegaan in de schaalvergroting zullen het ’t langst volhouden. Eerlijkheid duurt hier het langst (om te komen tot duurzaamheid) en de brutalen hebben de halve wereld (nodig voor hun productie).



De omstandigheid die het landbouwbeleid het meest heeft bepaald is de globalisering van de afzetmarkt. Daaraan heeft Nederland in de laatste 40 jaar erg hard getrokken om deze open te gooien en te kolonialiseren. Maar in dat “spel” moesten andere landen ook een kans krijgen, anders zouden zij niet meewerken om hun markt open te stellen. Het tij lijkt zich nu te keren en de concurrentiepositie van het buitenland wordt steeds beter.
Door de schaalvergroting en de verontwaardiging van het grote publiek over het gebrek aan dierenwelzijn zijn boeren steeds meer geïsoleerd geraakt en in de financiële verdrukking geraakt. In plaats dat zij te rade gaan bij zichzelf en de toeleverende en verwerkende sector en de banken, die hun in de tang hebben, aan te spreken, zoeken zij een mogelijkheid om hun frustratie af te wentelen op hen die het wagen de hypocriete bedrijfsvoering van de boer en de anderen die schaamteloos dieren gebruiken ter discussie te stellen.
Mensen die opkomen voor dieren zijn bereid politieke steun te geven en te zoeken voor een omschakeling naar een diervriendelijke veehouderij. Als deze sector te laat in het zadel wordt geholpen zal deze steun er niet meer zijn als de Nederlandse bio-industrie ingestort is. Velen zullen dan hun vleesconsumptie hebben geminderd of even onverschillig staan ten opzichte van de herkomst van de producent als nu.

Ook mensen van of via de dierenbescherming staan nu in de schaduw van de parlementariërs van de Partij voor de Dieren. In de Tweede Kamer werd de dierenbeschermer van het jaar altijd gekozen onder degenen die aangemerkt konden worden als het minst dieronvriendelijk. Daarbij dient opgemerkt te worden dat Krista van Velsen hierop een positieve uitzondering is. Ook in de Tweede Kamer wordt tegenwoordig gemord over de duidelijke taal die Ouwehand en Thieme spreken, al is voornamelijk in termen van kamervragen. Het is te hopen dat zij zich bij de nietszeggende antwoorden van de minister niet lang meer met een kluitje in het politieke riet laten sturen.

Vegfam: ontwikkelingshulp zonder exploitatie van dieren

In de jaren '90 kende ik een Spaanse vrouw die sterk maatschappelijk geengageerd was. Ze was een overtuigd communiste en wilde zo snel mogelijk terug naar haar vaderland om werklozen werk te verschaffen. Een nobel streven, ware het niet dat de manier die zij daarbij in gedachten had bestond uit het opzetten van bio-industrie.

Nu zullen veel vormen van ontwikkelingshulp in ieder geval milieubewuster zijn, maar de rechten van dieren vormen vrees ik meestal geen punt van overweging. In Engeland hebben Chris en Janet Aldous om die reden in 1963 de organisatie Vegfam opgericht. Zij stelt zich ten doel de hongerigen te voeden zonder daarbij dieren uit te buiten. Zoals de naam al doet veronderstelt staat zij een veganistische oplossing voor voor het hongervraagstuk. De naam Vegfam is een reactie op de naam Oxfam van een bekende hulporganisatie die geen moeite heeft met diergebruik.

Ze heeft tot nu toe in elk geval duizenden Britse ponden bijgedragen aan veganistisch verantwoorde projecten in o.a. Bosnië, Afrikaanse landen, de Arabische wereld, Vietnam, India en Bangladesh.

Vegfam maakt ook gebruik van een veelgehoord argument dat het produceren van dierlijke producten per definitie ten koste gaat van een eerlijke verdeling van voedingsmiddelen over de menselijke wereldbevolking. Of dit argument nu juist is of niet, het is in ieder geval te hopen dat het beleid van Vegfam ooit de norm wordt op dit gebied.

De stichters van Vegfam waren trouwen ook nog belijdende christenen, maar het gaat hun (in dit verband) niet om christelijke zendingsdrang.

Titus Rivas

21 juli 2007

Het beperkte economische denken en zien van ambtenaren van LNV


18 oktober 2006 gaf het LNV een brochure uit over de betekenis van het Nederlandse agrocluster binnen de Nederlandse economie, maar vooral binnen de wereld.

In deze brochure staat een kaart waarop de toegevoegde economische waarde per gebied wordt aangegeven. Hoe bruiner hoe hoger en hoe blauwer des te lager de economische waarde. Hoeveel oogkleppen symboliek er in deze kleuren zit is ongelofelijk. De verklaring die in de brochure wordt gegeven voor de “lage” economische waarde van bepaalde gebieden is dat er veel grondgebonden landbouwbedrijven zouden zitten.

Grondgebonden veehouderijen verbouwen hun veevoer zelf. Niet grondgebonden intensieve veehouderijen halen hun veevoer uit de Derde Wereld. Zij onttrekken uit die gebieden economische waarde en voegen dat toe aan het kleine stukje gebied dat zij met hun stallen met daarin duizenden dieren bezetten.

Deze manier van kijken van ambtenaren naar ons land is discutabel. Bedrijven die hun geld verdienen door elders mensen en gebieden uit te buiten worden aangemerkt als mensen die economische waarde toevoegen aan een gebied. Boeren die op een ecologisch verantwoorde manier werken worden aangemerkt als ondernemers die weinig economische waarde aan het gebied toevoegen.

Zie ook de
Babylonische spraakverwarring tussen boeren, burgers en ambtenaren.

Intimidatie door jagers

Op 18 juli is PvdD Statenlid Noord-Holland Peter van Poelgeest door 2 jagers mishandeld. Van Poelgeest, ook actief als Provinciaal Fauna Adviseur voor de Dierenbescherming, was afgegaan op een melding die was doorgegeven aan het “Meldpunt Misstanden Jacht” van de Dierenbescherming Noord-Holland; er zou in een weiland in de Westbeemster door vier jagers op houtduiven worden geschoten. Aangekomen op de locatie nam Van Poelgeest foto’s van de omgeving en de activiteiten van de jagers. Twee van de jagers waren hier niet van gediend en kwamen al scheldend op het Statenlid af. Van Poelgeest gaf aan dat hij niets onwettigs deed en dat zij niets van hem te vrezen hadden als zij conform de regels aan het jagen waren, maar daar namen de jagers geen genoegen mee. Zij sloegen en schopten het Statenlid, zelfs toen hij al op de grond lag en duwden hem uiteindelijk de sloot in.
Het gebeurt niet vaak dat er confrontaties zijn tussen mensen die op dieren schieten als jagers en stropers enerzijds en mensen die voor dieren opkomen als dierenbeschermers anderzijds. Daarvoor zijn 2 redenen. Stropers jagen vaak bij nacht en jagers bij ontij en veel mensen zijn bang door hen geïntimideerd te worden, immers bij een woordenwisseling zijn wapens nabij.
Controle en aanspreken zouden het beste gedaan kunnen worden door instanties die gemakkelijk een beroep kunnen doen op de politie. Maar de overheid geeft steeds minder thuis.
De afdeling Natuurbescherming van de AID – onderdeel van het ministerie van Landbouw, Natuurbeheer en Voedselkwaliteit (LNV) – is onder meer belast met de handhaving van ‘groene’ wetten als de Flora- en Faunawet (inclusief het CITES-verdrag over bedreigde plant- en diersoorten) en de Natuurbeschermingswet 1998. Landelijk stelt de AID dit jaar nauwelijks of geen uren beschikbaar om de naleving van de genoemde wetten te controleren. De meeste tijd wordt nu vooral besteed aan oneigenlijke taken als de controle op de Subsidie Agrarisch Natuurbeheer (SAN).
In de regio West van de AID zou het toezicht op en de handhaving van de Flora- en Faunawet sinds begin deze maand zelfs helemaal zijn vervallen. De Tweede Kamerfractie van de Partij voor de Dieren (PvdD) heeft hierover 17-07-07 vragen gesteld aan de minister van LNV. De PvdD wil weten hoeveel menskracht de AID feitelijk beschikbaar stelt in de regio West en voor de handhaving van de Flora- en Faunawet in het hele land.
De beide jagers die van Poelgeest mishandelden bestonden het zelfs om te beweren dat van Poelgeest zelf bij het achteruitlopen tijdens het filmen in de sloot zou zijn gelopen. Dergelijke brutaliteit is kenmerkend voor de mentaliteit van mensen die dieren misbruiken. Eigenlijk weten ze zelf ook wel dat ze fout zitten, maar de woede die ze eigenlijk op zichzelf zouden moeten richten, slaat over op degene die hen aanspreken. Zoiets heet in de psychologie “overdracht”.

15 juli 2007

Een kip is buiten niet zomaar gelukkig

In de Telegraaf stond een bericht dat kippen in legbatterijen zijn net zo gelukkig zouden zijn als uitloopkippen. Wetenschappers zouden in de Sunday Telegraph na een nieuw onderzoek zelfs beweren dat vrij rondlopende hennen meer stress ervaren dan hun opgesloten soortgenoten.

Vrij rondlopende hennen is niet hetzelfde als vrije uitloop hennen. Deze dieren kunnen vaak alleen maar lopen op een bijna kaal weitje zonder voldoende beschutting van lage begroeiing en bomen. Dan zijn de vrije uitloopkippen constant bang voor roofdieren omdat er geen dekking in de buurt is.

Uiteraard hebben deze hennen buiten meer kans op parasieten en ziektes en wanneer ze te weinig beschutting krijgen dan bezorgen ook extreme temperaturen de kippen meer stress dan binnen.

Dat haal je de koekoek. Wanneer je een kip (die van nature in het bos leeft) goed wil verzorgen en op een natuurlijke manier wil laten leven dan zijn er altijd bomen en bosjes in de buurt.

Een kip is niet gelukkig in een legbatterij, scharrelschuur en de meeste "vrije uitloop" bedrijven.

08 juli 2007

Het grote, groene misverstand

Dit is de titel van een boek van Leo Lamers, Uitgeverij Landwerk.

‘Dagelijks stoppen tien boeren met hun bedrijf. Daardoor neemt de landbouwproductie af, verloedert het platteland, verdwijnen de koeien uit het landschap en verpauperen de dorpen. En als we niet uitkijken zijn we voor ons voedsel straks afhankelijk van het buitenland.’ Dat is, in grote lijnen, hoe bijna iedere Nederlander naar de landbouw kijkt. En dat is een groot en alarmerend misverstand. Want daardoor maken we de verkeerde keuzen.

Overheidsmaatregelen zijn gericht op de ‘redding’ van de landbouw, in de veronderstelling dat daarmee ook vanzelf de verpaupering van het landschap, de natuur en het landelijk gebied worden aangepakt. In het boek gaat Lamers diverse misverstanden over de landbouw en het landelijk gebied na, maakt duidelijk waarom het misverstanden zijn en geeft aan hoe het dan wel zit. Lamers laat zien dat de landbouw niet uit Nederland verdwijnt maar juist een economische en ruimtelijke grootmacht zal blijven. Niet de vermeende krimp van de landbouw is een bedreiging voor natuur en landschap, maar juist de grote omvang en de neiging tot verdere groei.

06 juli 2007

Water doet inkomen boer droogvallen

Teunis Jacob Slob Voorzitter van Natuurlijk Platteland Nederland: “Boeren die aan agrarisch natuurbeheer doen hebben een flinke strop door de vele regen van de afgelopen weken. Om nesten en vogels te sparen maaiden deze agrariërs tot en met juni niet, maar sinds de vogels zijn uitgevlogen en de boeren willen maaien, valt de regen met bakken uit de hemel. “

Boeren die niet aan agrarisch natuurbeheer doen, konden in het droge voorjaar al veel gras inkuilen, omdat het toen wel mooi weer was.

Tot zover het ANP bericht.

Het moet toch niet veel erger worden met de agrarische geldwolven. Natuurlijk als een boer niet klaagt dan leeft hij niet. Misschien moeten de natuurbeherende boeren maar subsidie aanvragen voor waterberging. Per slot van rekening is een hoge waterstand goed voor natuurontwikkeling.

Toenmalig landbouwminister Veerman zei al in 2004:

Nederland beschermt een belangrijk deel van de biodiversiteit die in natte gebieden in Europa voorkomt. Voor soorten als de roerdomp is Nederland een 'internationale kraamkamer'. Roerdomppopulaties in andere Noordwest-Europese landen vinden hier hun oorsprong. Maar bijvoorbeeld ook de otter en de Noordse Woelmuis gedijen beter in een aaneengesloten nat natuurgebied. Daarom moeten we de ruimtelijke samenhang tussen natte ecosystemen en de aansluiting met het buitenland versterken. Het kabinet wil dit realiseren door onder andere een 'Natte As' aan te leggen, als onderdeel van de Ecologische Hoofd Structuur. Dit is ook uit oogpunt van klimaatverandering wenselijk. In het hart van Nederland zullen dus de grote rivieren een belangrijk onderdeel vormen van deze grote robuuste verbinding. Maar ook het IJsselmeergebied en zijn randmeren en het Deltagebied zullen onderdeel gaan uitmaken van de Natte As. Daar willen we door gerichte natuurontwikkeling meer moeraszones realiseren, met hun specifieke flora en fauna. Al met al wordt het een internationaal baanbrekend water- én natuurwerk, waarmee we onze traditionele identiteit als 'waterland' toch weer eer aandoen.

Kijk dat is nog eens opbouwend taal. Nu maar hopen dat Veerman dit beleid zal doortrekken als voorzitter van de vereniging Natuurmonumenten.

Export is dierenleed

Gesleep van dieren over de planeet schaadt dierenwelzijn en economische belangen. Het gebeurt niet vaak dat dierenbeschermers en dierengebruikers het met elkaar eens zijn, maar in het geval dat dierenliefde leidt tot import van dieren uit het buitenland dan geldt dit zeker.

Hobbydierenhouders willen zichzelf wel eens laten voorstaan op hun dierenliefde en de omstandigheden waaronder hun dieren leven zijn vaak onmiskenbaar beter dan die van hun veeltalliger lotgenoten in de intensieve veehouderij. Maar sommige hobbyisten willen graag exotische dieren houden, omdat zij die mooi vinden of om interessant te doen. En daar begint de ellende.

Het is wijd en zijd bekend dat dieren die in het wild worden gevangen hun leven niet zeker zijn. Ten eerste omdat het om jonge dieren gaat, waarbij ouderdieren worden gedood die hun jongen willen beschermen. Ten tweede omdat het om een illegale jacht gaat, waardoor de dieren onder omstandigheden worden vervoerd, die het daglicht niet kunnen verdragen.

Wanneer de douane op Schiphol het transport van deze dieren scherp zou controleren zou een beambte elke keer voor een dilemma staan: laat je het transport door naar een ander land, dan hoef je het dier niet in beslag te nemen. Neemt hij het dier in beslag dan is er te weinig ruimte voor verantwoorde opvang. Een zware boete zou overigens preventief kunnen werken.

Er is de neiging om de dieren te vernietigen met het oog op het voorkomen van dierziektes. Denk aan het voorbeeld van de versnipperde eekhoorntjes en de geplette schildpadden.

De dieren naar een opvang brengen zou een kostbare oplossing zijn en levert de talloze dieren (het gaat ook om miljoenen tropische vissen) door de problemen om deze diervriendelijk te huisvesten nauwelijks perspectief. Daarnaast zijn veel dieren door de slechte omstandigheden en de lange reistijd zodanig verzwakt dat een snelle en drastische euthanasie voor de hand ligt.

Voorkomen is ook hier beter dan genezen.

De oplossing ligt niet in het verscherpen van de controles maar in het onaantrekkelijk maken van het begin- en eindpunt van de pijplijn. Nu mogen dieren gehouden worden waarvan op papier kan worden “aangetoond” dat het in gevangenschap is geboren. Het gevolg is grootschalige fraude met papieren en zogenaamde kenmerken als “gesloten ringen”.

Een verbod op vangen en houden van vrijwel alle niet-landbouwdieren is eigenlijk het meest effectief voor het garanderen van dierenwelzijn. Een verbod dat samengaat met zware boetes voor het bezit, helpt ook het illegale vervoer te stoppen.

De bijbehorende grondhouding ten opzichte van dieren zou moeten zijn dat dieren het recht hebben op de vrijheid om te leven onder de omstandigheden waar zij van nature voorkomen.

03 juli 2007

Omstreden haantjes actie

kuikentjes

Kippenfokkers doden elk jaar miljoenen jonge haantjes
. Voor kunstenares Katinka van Bruggen reden dit weekend ruim vijftig haantjes op te kopen.
Ze wilde de beestjes zondag tijdens een kunstmanifestatie in Amsterdam verkopen om op die manier aandacht te vragen voor jonge haantjes. De diertjes gaan direct na de geboorte door de shredder.
De organisatie van de manifestatie vond de actie geen goed idee. Zij namen de kuikentjes van Van Bruggen in beslag en deden aangifte tegen haar bij de politie.

Tot zover het verslag op RTV-NH.

"Kunstenares" Katinka van Bruggen ("Tinkebell") kennen we nog van haar "actie" om knuffels van dode huisdieren te maken. Zo zou zij naar verluid van haar overleden kat een tas hebben gemaakt.
Ook andere kunstenaars (bijvoorbeeld Nathalia Edenmont) proberen via (foto's van) dierenleed hun naam wat meer bekendheid te geven en hun (kunst?)leren portemonnee te spekken volgens de redenatie dat anderen toch ook dieren gebruiken voor voeding of kleding.
De PvdD stelde nav dit incident kamervragen over wie er in Nederland eigenlijk bevoegd is om dieren te doden en of de minister enig idee heeft hoe vaak het voorkomt dat zoiets illegaal gebeurt.

Zie ook het artikel "Het doden of toetakelen van een dier als kunstobject: kunst of ziek"?
kattenkop.

02 juli 2007

Landbouwpolitiek

In de Nederlandse landbouwpolitiek gaat het er niet om dat problemen worden opgelost, het gaat er om dat men elkaar niet voor de voeten loopt.
Dat de omvang van de Nederlandse veestapel welzijnsproblemen geeft en een onevenredige druk op natuur en milieu legt, is vreemd genoeg niet een aansporing van welk kabinet dan ook om de veestapel te reduceren. In Nederland lossen we dat anders op. We zorgen ervoor dat de gevolgen voor alle belanghebbenden kleiner worden en zo de last wordt uitgesmeerd.
Veeboeren die te dicht staan in de buurt van natuurgebieden verplaatsen we op kosten van de belastingbetaler naar elders. We noemen de problematische gebieden “reconstructiegebieden” en het gebied waarnaar de problemen naartoe worden verplaatst eufemistisch “landbouwontwikkelingsgebieden”.
Waarom doen we zo onlogisch? Want de partij die echt voor dit beleid moet betalen zijn de dieren en de belastingbetalende burgers. Wel, het antwoord is bekend: het gaat om de economie. Nog iets preciezer het gaat erom dat de agro-industrie blijft draaien. Dat deze industrie al lang niet meer een essentieel onderdeel van een gezonde samenleving is, doet er niet toe. Zolang er maar mensen aan het werk kunnen blijven en er geld verdiend wordt, dan wordt deze gesteund.
Praktijk van vandaag is dat veeteeltbedrijven worden verplaatst in plaats van opgeheven. De verplaatsing is niet een gewone verplaatsing, nee, er wordt tegelijk aan schaalvergroting gedaan. Op deze wijze is een boer bereid mee te werken en het dierenwelzijn van veel dieren in weinig stallen is even groot als weinig dieren in veel stallen, nietwaar? Het probleem van mestproductie wordt aangepakt door de mest te vergisten. Dat dit proces op gang moet worden gebracht door en energie kost die afkomstig is van voeding, wordt er niet bij verteld, dat zou het economische wonder maar verstoren.
En zo blijft iedere partij maar in zijn eigen hokje denken en voor eigen parochie preken. De milieufederaties en de natuurbeschermingsorganisaties staan deze politiek toe omdat het per saldo een beetje helpt voor de belangen van zeldzame planten. Ons land wordt er op bepaalde plaatsen wat mooier op omdat er natuur ontwikkeld wordt en in concentratiegebieden wat lelijker vanwege de stallen (varkensflats) op industriële schaal.
Als we allemaal maar onze oogkleppen opzetten, dan ziet een ieder wat hij wil zien. Typisch Hollands: zeldzame plantjes krijgen een ontoegankelijk plekje en de schoonheid van het landschap waarin iedereen woont en recreëert gaat zienderogen achteruit.
Je zou kunnen denken dat dit compromis denken het minst slechte is van twee kwalijke uitersten (niets doen of de bio-industrie afschaffen). Deze oplossing heeft kenmerken van voordelen op de korte termijn en nadelen op de lange termijn. Het korte termijn voordeel is dat er geen acties zijn te verwachten uit de hoek van de veehouders. Het lange termijn nadeel is dat we nog langer verblijven op de doodlopende weg. De investeringen die nu worden gedaan om bedrijven te verplaatsen kunnen moeilijk ongedaan gemaakt worden omdat dat “zonde van het geld” zijn. En zo worden de problemen en de oplossing door politici die bang zijn voor hun kiezers verschoven naar het toekomstige bord van onze kinderen.
Zie ook de zeven dilemma's van de vorige landbouwminister of het artikel over wat ideaal zou zijn voor de dieren in de veehouderij.

Verburg vindt het verantwoord kinderen visles te geven

Landbouwminister Verburg is niet van plan basisscholen op de vingers te tikken als ze vislessen organiseren voor hun scholieren. Dat stelt de CDA'er in reactie op Kamervragen van de PvdD, die zich afvraagt of het enthousiast maken van kinderen voor een 'dieronvriendelijke hobby' verantwoord is. Verburg vindt van wel: 'Juist omdat meer dan een half miljoen kinderen in Nederland vissen, is het belangrijk dat zij op een verantwoorde wijze leren omgaan met de vissen en de natuur', schrijft de bewindsvrouw. 'Lessen in sportvissen op basisscholen brengen scholieren respect en verantwoordelijkheidsgevoel bij voor het leven onder water. Dankzij de lessen, die worden georganiseerd door Sportvisserij Nederland, leren kinderen verantwoord omgaan met vis.' Ook vindt Verburg niet dat vissen lijden onder de hengelsport. 'Sportvisserij veroorzaakt, mits verantwoord uitgevoerd, geen noemenswaardig dierenleed en vissterfte.'

Zie ook de bezwaren die een aantal dierenbeschermingsorganisaties een paar jaar geleden hadden tegen de organisatie van schoolviswedstrijden door het magazine Beet op de website van Niet in de Haak.

Leeswijzer


Kijk op Facebook voor onze reactie op de actualiteit.
Aanbeveling: Thema's of steekwoorden vindt u via de labels onderaan de pagina of op Animal Freedom. Klik hier voor de laatste bijdragen.
Klik hier voor het beleid om uw privacy te beschermen.

Waarom dit blog?

De Nederlandse veehouderij is vooral gericht op zoveel mogelijk voor de export te produceren onder het motto “meer, meer, meer en groot, groter, grootst”. Dit heeft negatieve gevolgen voor zowel de dierenwelzijn, biodiversiteit, het milieu, het klimaat, de portemonnee en de gezondheid van burgers en ook voor welwillende boeren.
Dit blog verzamelt kritische artikelen die de wurggreep beschrijven waarin de veehouderij zichzelf heeft vastgezet. Zo willen we niet alleen een bijdrage leveren aan de ontwikkeling van de kwaliteit van het leven voor alle belanghebbenden, maar ook aan een schone, gezonde omgeving en een beter dierenwelzijn.

Ook de argumentatie dat dieren grondrechten hebben kan beter en meer aansluiten op hoe mensen voor zichzelf vinden dat recht moet gelden. Alle dier(soort)en kunnen in hun recht op vrijheid als (intrinsiek) evenwaardig aan mensen beschouwd worden. Dierenrechten zijn mensenrechten, die mensen de kans geeft om voor dieren op te komen.
Dieren, bijv. in de intensieve veehouderij, worden behandeld als een object in plaats van een subject met gevoelens en rechten.

De snelheid en het aantal dier(soort)en dat we voortdurend gebruiken is immens. De bijdrage aan onze welvaart en economie van de agrosector is gering. De oplossing is simpel en van niemand anders dan van ons zelf afhankelijk.

Dierenrechten in woord en beeld

Vrijheid is ook een intrinsiek grondrecht voor dieren. Dieren zijn geen dingen Dierenrechten zijn mensenrechten. Mensen moeten voor dieren kunnen opkomen wanneer hun grondrecht wordt geschonden.
logo van Animal Freedom yin en yang
Lees hier over de redenen waarom dieren recht op vrijheid hebben. Lees hier waarin mens en dier evenwaardig zijn.