Mens en dier zijn (intrinsiek) evenwaardig in hun recht op vrijheid

Bij de Stichting Animal Freedom leest u over de gedachte achter dierenrechten.
Hier leest u over ontwikkelingen in de agrosector en de gevolgen voor dieren(rechten).
Alle levende wezens zijn verschillend maar evenwaardig in het recht op vrijheid op een natuurlijk leven.
Een dier is (net als een mens) geen ding of een object.
Dierenrechten zijn mensenrechten. Mensen moeten kunnen ingrijpen wanneer mensen dieren misbruiken of onrecht aandoen.

27 mei 2007

Het heeft weinig zin om de PvdD aan te vallen

De recente publiciteit rondom het Zevendedagadventisme van Marianne Thieme en Niko Koffeman heeft de Partij voor de Dieren geen verlies aan steun opgeleverd. Mogelijk hebben er wat kiezers stuivertje gewisseld, het netto resultaat is nihil. De politiek gaat tegenwoordig over mannetjes en vrouwtjes maken en dat is het stadium dat we met de PvdD net achter de rug hebben. De volgende fase is het attaqueren van deze personen door de politieke tegenstanders. Met elke aanval lijken zij garen te spinnen. Ze hebben er tenslotte voor gestudeerd.
Hoe zit het ondertussen met de leden die afkomstig zijn van politiek links, midden en rechts. Hebben zij elkaar al gevonden in een soort nieuwe beweging? De tekenen zijn tegenstrijdig: er is op de congressen unanieme steun, maar er hebben zich de afgelopen vier jaar ook al vele afgekeerd die geen weerklank bij het oligarchische bestuur vonden.
Het heeft geen zin om te trekken aan een paard dat simuleert dood te liggen. Zolang de leiding van de Partij voor de Dieren ook geen hom of kuit geeft over de politieke koers zal er binnen de aanhang voorlopig een doodse stilte blijven. Het is de stilte van een groep mensen die hun adem inhoudt, maar hoe lang nog?
Er is in Nederland genoeg dierenleed voorhanden om een paar vertegenwoordigers van een partij, gericht op dieren, in het zadel te houden. De komende jaren kunnen Marianne en Esther voldoende moties indienen en vragen stellen aan de minister om na vier jaar de journalistiek en de kiezers een indrukwekkend lange lijst van misstanden te kunnen presenteren waarop zij zullen hebben gereageerd.
Het zal dan ook weinig uitmaken of de regering zich daadwerkelijk wat van de PvdD heeft aangetrokken en dat zij telkens nietszeggende antwoorden geeft. Dat is het zinloze spel dat politici voor de bühne spelen.
Tot die tijd zal er genoeg steun zijn vanuit het electoraat, mogelijk ook daarna.
Het is de vraag of en wanneer er vanuit het PvdD bestuur duidelijkheid zal komen over waar zij vindt dat het heen moet. Al te duidelijk de voorkeur uitspreken voor het vegetarisme zal de biologische vleeseter doen twijfelen. Al te duidelijk de dierenknuffelaars binnen de gelederen afvallen kost kiezers, waarbij het maar de vraag is of de aanwas groot genoeg zal zijn. Al te duidelijk een niet-seculiere koers varen zal leden van hun geloof doen vallen.
Ondertussen kunnen de columnisten en schrijvers komen en gaan in hun steun voor de partij of juist niet, het zal allemaal weinig uitmaken. Je kunt beweren dat mensen die zich inzetten voor dieren te weinig realistisch zijn en zich niet kunnen neerleggen bij de onvermijdelijke pijnlijkheden van het leven, het zal de leden niet raken, want zij hebben zich nog niet laten kennen.
Ook de sector van de intensieve veehouderij en de dierentuinen zijn met handen en voeten gebonden. Het liefst hebben zij mediastilte over hun sector, want business as usual is het meest lucratief en de dieren protesteren niet in het openbaar.
Moet er dan niets veranderen?
Natuurlijk wel, maar die verandering zullen de PvdD leden zelf moeten inzetten. Verandering van de mentaliteit van het gewetenloze economisch uitbuiten van dieren moet uit het individu zelf komen en kan niet van bovenaf worden opgelegd door de overheid. Die pogingen zouden alleen maar leiden tot vertraging en symbool politiek. Eventueel legt de sector er nog wat (overheids)geld tegenaan om de PR-machine zijn werk te laten doen.
Willen de PvdD leden effect hebben op anderen dan zullen ze zelf het goede voorbeeld moeten geven met een levensstijl en grondhouding die navolging oplevert. En dat vraagt een organisatiestructuur waarin een dialoog intern en extern mogelijk is met degenen over wiens dier- en woordgebruik je het niet eens bent. Pas dan is er een groeiend bewustzijn mogelijk van waar dieren recht op hebben en zullen er wezenlijke veranderingen in de omgang met dieren komen. Tot die tijd is er alleen sprake van een belofte. Niet deelnemen aan de dialoog uit angst de zaak voor de dieren te schaden of te vertragen is naïef en schaadt juist de vrije ontwikkeling van het bewust worden. Het leidt tot een groep makke schapen.

26 mei 2007

Apen en mensen moeten tegen elkaar worden beschermd

Het zal je maar gebeuren. Je probeert wekelijks via het glas een band op te bouwen met een gorilla en dan komt hij buiten zijn kooi verhaal halen. De 57 jarige vrouw heeft er in Blijdorp akelig van langs gekregen en mag blij zijn dat zij nog leeft. In theorie had zij welwillend kunnen reageren als een gorillavrouw, maar wie weet wat ze dan had moeten doorstaan. En wie weet in een split second wat natuurlijke wijsheid is? Jezelf dood houden wellicht.
De affaire heeft een enorme mediabelangstelling en discussie over het wel en wee van dieren in de dierentuinen op gang gebracht. Daar was het incident in ieder geval goed voor.
Ook wordt er weer nagedacht en geschreven over de vermeende meerwaarde van de mens boven het dier. Het is voor veel mensen moeilijk om te zien dat een ingeschatte meerwaarde van de mens niet betekent dat dieren daarom bepaalde rechten mogen worden ontnomen.
Natuurlijk hebben mensen het recht om de eigen beschaving hoger in te schatten dan de natuurlijke staat van dieren. Het machogedrag van Bokito en zijn afstraffen van niet gehoorzame vrouwen is ook mensen niet vreemd, maar wij mensen mogen het elkaar aanwrijven en Bokito niet. Wij hebben hoogstens het recht om onszelf tegen agressie van mensapen te beschermen door voldoende natuurlijke afstand in te bouwen.
Waar het om gaat is om het naast en op voldoende afstand van elkaar leven ook zo te organiseren dat het mogelijk is om te overleven. Vindt men dat bedreigde diersoorten eventueel tijdelijk in dierentuinen moeten worden gehuisvest dan hebben zij het recht verstoken te blijven van verwarrende signalen en contact.
Nog mooier is dat de natuurlijke leefgebieden gewaarborgd worden, zodat de soort natuurlijk kan leven. De vrijkomende ruimte in dierentuinen kan nog lang en vaak worden ingericht voor andere diersoorten die met uitsterven worden bedreigd, helaas.

25 mei 2007

Is het ethisch om dieren te houden in een dierentuin?

Veel mensen vinden een dierentuin niet erg vanuit de gedachte dat een dier in een dierentuin het zogenaamd beter heeft dan in de vrije natuur. Er wordt voor hem gezorgd en het wordt beschermd.
Het beroven van een dier van zijn vrijheid wordt door weer vele anderen als een onrecht beschouwd. Begrijpelijk, maar in het geval van soorten die door de inperking van hun leefgebied dreigen uit te sterven is het lastig om te beslissen wat beter is.
Het leefgebied van mensapen in de vrije natuur wordt ras kleiner. De dieren weer loslaten maakt hun voortbestaan onzeker. Het zijn ook dieren waarvan we door de kleine mentale afstand het beste kunnen voorstellen dat zij hun onvrijheid als negatief beleven. Beide alternatieven zijn niet erg aantrekkelijk.
Een ander voorbeeld zijn de ijsberen, wiens leefgebied door de opwarming van de aarde dreigt te verdwijnen. Zou het een goede zaak zijn om de ijsberensoort eeuwenlang proberen in stand te houden in een dierentuin? Het antwoord is niet gemakkelijk te vinden. Straks komt er misschien weer een ijstijd en komt er weer een biotoop op. Is het natuurlijk om de ijsbeer dan daar weer in los te laten? Of zou de natuur zelf moeten zorgen voor een nieuwe ontwikkeling van de soorten die dan leven?
Feit is dat de dierentuinen van oorsprong niet de bedoeling hadden om soorten van uitsterven te behoeden. Hun opzet was commercieel met een educatief vernisje.
Dierentuindirecteuren proberen zoveel mogelijk biodiversiteit binnen de hekken te krijgen die het publiek aantrekkelijk zou kunnen vinden om te bezichtigen.
Zouden alleen nog maar dieren in dierentuinen worden gehouden wiens voortbestaan als soort bedreigt wordt en die tijdelijk onderdak nodig hebben zolang hun leefgebied niet veilig of groot genoeg is, dan is er een soort mondiale opzichter nodig die op alle niveaus zorgt voor de juiste afwikkeling. Dezelfde functie dus als de Bijbelse Ark van Noach, wachtend op betere tijden.
Mag een dergelijke dierentuin dan haar asielfunctie combineren met een commercieel of amusementsdoelstelling? Als het niet in strijd is met de natuurlijke leefomstandigheden van het dier, dan zou het de financiering stukken gemakkelijker maken.
Hoe ook de ethische afwegingen uitvallen, het is hoe dan ook zaak om mondiaal te zorgen dat de afbraak van de natuurlijke ruimte puur en alleen uit winstbejag wordt gestopt en dat alternatieven worden gezocht voor de redenen die nu leiden tot verdwijnen van de natuur.
Ondertussen blijft het van belang om de gang van zaken binnen dierentuinen kritisch te blijven volgen, want de opzet om de dieren te gebruiken om commerciële redenen bedreigt in principe dierenwelzijn (zie video).

Klik hier om meer te lezen over dierentuinen.

Klik hier voor een impressie hoe filosofe Martha Nussbaum schrijft over onze omgang met dieren en de manier waarop we onze leefomgeving ook zouden moeten delen met dieren.

21 mei 2007

Loverboy Bokito en het Dian Fossey syndroom

In dierentuin Blijdorp ging vrijdagmiddag 18 mei een laagland gorilla in de mist. Na getreiterd te zijn door wat kinderen en al tijden via het glas een miscommunicatie te hebben gevoerd met een van de vaste bezoeksters, besloot Bokito orde op zaken te stellen.
Anders dan in de Antwerpse Zoo worden Rotterdamse dierentuinbezoekers niet duidelijk gewaarschuwd om mensapen niet recht in de ogen te kijken. Dit wordt door de dieren namelijk opgevat als een provocatie. Ook het ontbloten van de tanden duidt niet op lachen, maar is een vorm van agressie.
De dierentuin zou kunnen besluiten tot het plaatsen van oneway screens. De apen kunnen de bezoekers dan niet zien (zij kijken in een spiegel) en de bezoekers kunnen ongegeneerd naar de apen kijken.
Geen mensapen in dierentuinen houden is misschien nog beter, maar zo langzamerhand is door de ontbossing een aap veiliger in een dierentuin dan in het wild, waar het helaas bestemd lijkt te zijn om te eindigen als bushmeat.
De relatie die sommige vrouwen met beesten hebben is op zijn minst opmerkelijk en raadselachtig.
Onlangs doodde in de dierentuin van Olmen, net over de grens, een jachtluipaard een bezoekster. Zij had het dier als jong dier verzorgd en ging er vanuit dat de jeugdliefde nog steeds leefde. Niet dus. Vervelend.
Een Duitse dierentuin heeft een vrouwelijke clown ingehuurd om de apen van de verveling te redden. De chimpansees, gorilla's en orang-oetans worden geëntertaind zodat ze minder ziek en agressief worden. Hoopt de directie. Nu maar hopen dat de vrouw het ontbloten van de tanden van haar publiek goed interpreteert. Voordat ze het weet ligt deze clown in de kliniek, alwaar ze haar troost zal moeten zoeken bij haar collega cliniclowns.
Het is een van de mysteries van bepaalde vrouwen dat zij signalen die duidelijk onheil aankondigen toch negeren. Loverboys geven jonge vrouwen met weinig eigenwaarde wat cadeautjes en aandacht en kondigen aan dat zij voortaan de hoer moeten gaan spelen. In plaats van gillend weg te rennen, laten zij zich het perspectief op een onvrije baan nog een tijdje aanleunen.
In Trouw van 22 mei meldt filosofe en literatuurwetenschapper Stine Jensen (gepromoveerd op de relatie tussen vrouwen en apen in onder meer de literatuur) dat vrouwen gefascineerd zijn door de daadkracht, dominantie en viriliteit van mensapen. King Kong is de gorilla die de vrouw grijpt met wie hij een band heeft, al komt de liefde in dit geval maar van één kant. Veel vrouwen weten niet dat gorilla's het kleinste geslachtsdeel van alle apen hebben. Seks kan de reden van de wederzijdse aantrekkingskracht niet zijn en dat maakt het mysterie alleen maar groter. Mogelijk gaat het beide partijen om de macht.
Vrouwen zullen tegenwerpen dat mannen in ruil voor een brede glimlach ook bereid zijn absurde dingen te doen. Some people just are desperate (for money or for love).
De 57-jarige vrouw die vrijdag zwaar werd toegetakeld door de uitgebroken gorilla in Blijdorp, blijft ‘haar’ Bokito trouw. Ondanks honderd bijtwonden tot op het bot over haar hele lichaam, een verbrijzelde hand, een gebroken arm en pols en een ingebeukte borstkas.
Berry Spruijt, hoogleraar "Ethologie en Welzijn van Dieren" stelt: Dierenliefde lijkt ook te betekenen dat we het object van deze liefde gaan vervormen tot iets wat het niet is.

Etholoog Frans de Waal vindt dat mensen zich beter moeten gaan gedragen tegenover dieren. "Dieren lachen nooit. Lippen optrekken is een dreiging. De gorilla, die in zijn puberjaren is, heeft zich met toenemende ergernis afgevraagd waarom deze vrouw zich niet bij zijn eigen harem voegde.”
Dat maakt zijn uitbraak tenminste begrijpelijk en het is duidelijk dat dierentuinen hun clientèle tegen dit soort macho loverboy praktijken moet beschermen.

Dian Fossey was de eerste vrouw die na lang zoeken en via een voorzichtige benadering contact met een harem berggorilla’s maakte. Dian moest haar opkomen voor de gorilla’s bekopen met de dood (van haar favoriete aap Digit en haar eigen leven), waarschijnlijk veroorzaakt door stropers. Mogelijk had de vrouw in Blijdorp haar misvatting over de wederkerigheid van de apenliefde opgedaan in de film over haar leven.
Commercie en dierenliefde gaan slecht samen. Het ware beter als “wilde” dieren in hun eigen biotoop met rust werden gelaten en dat mensen (mannen en vrouwen) hun eigen behoefte aan aandacht voor dieren niet verwarren met de natuurlijke nieuwsgierigheid van dieren. Dieren zien mensen als dieren en sommige mensen zien dieren als mensen (antropomorfiseren).

16 mei 2007

Dieronvriendelijk ontwerp

Er is de laatste tijd veel te doen geweest over de zogeheten Intelligent Design oftewel ID-beweging. Dit is een beweging van geleerden en anderen die een alternatieve theorie over het ontstaan van het leven en de biologische evolutie verkondigt. Anders dan de gangbare theorieen stelt men dat er bij het ontstaan van soorten meer aan de hand moet zijn dan natuurlijke selectie van succesvolle mutaties. Er zou met name sprake zijn van onherleidbaar complexe systemen in de biologische natuur. Met onherleidbaar complex bedoelt men dat het systeem in een keer in zijn geheel ontstaan moet zijn, wat zou wijzen op een doordacht 'intelligent ontwerp'. Nu is het volgens mij niet vanzelfsprekend dat deze theorie bij voorbaat onjuist is. Ik denk dan ook dat zij wetenschappelijk gezien zeker een eerlijke kans moet krijgen, in plaats van bij voorbaat weggehoond te worden. Mocht blijken dat er in de biologische evolutie zuiver genetisch al meer aan de hand is dan verklaarbaar is door een blind mechanisme als natuurlijke selectie, dan zou dit een rationeel argument kunnen vormen voor een spiritueler wereldbeeld. Een scheppende instantie die zich door niets in zijn schepping laat kennen is volgens mij een nogal absurde gedachte, zodat als er sprake is geweest van een ontwerp dit waarschijnlijk ook aantoonbaar moet zijn.

Antropocentrische variant van Intelligent Design
Helaas zijn sommige aanhangers van de Intelligent Design-theorie niet alleen erg rechts-conservatief georienteerd, maar ze houden er ook nog eens een bijzonder antropocentrisch wereldbeeld op na. Deze groep ID-ers verschilt in dit opzicht niet van zogeheten creationisten die de bijbel letterlijk willen nemen. Opponenten van Intelligent Design wijzen (behalve natuurlijk op volgens hen doorslaggevende wetenschappelijke tegenargumenten) onder andere op dit soort onsympathieke trekjes van de beweging. Op zich gaat dit zeker niet op voor alle ID-ers en de theorie zelf lijkt zo neutraal geformuleerd te zijn dat zij bijvoorbeeld even goed door boeddhisten, hindoes of moslims als door deïsten en vooruitstrevende christenen aangehangen kan worden.
Toch is het goed om hier te signaleren dat er door sommige ID-ers stuitende dingen over dieren worden beweerd. Zo zou de hele evolutie - en zelfs de hele kosmische inrichting - volgens hen gericht zijn op het ontstaan van de mens en zou de mens bovendien fundamenteel verschillen van alle andere dieren, d.w.z. veel principieler dan zoals alle diersoorten van elkaar verschillen. Daarom zou een concept als dierenrechten ook bij voorbaat extreem en onaanvaardbaar gevonden moeten worden. Het is binnen dit wereldbeeld vanzelfsprekend moreel geoorloofd om dieren op te offeren aan respectabele menselijke doeleinden.
Het antropocentrisme van bepaalde ID-ers gaat zo ver dat men enerzijds een intelligent ontwerp aanhangt voor aardse organismen en aan de andere kant meent dat er alleen op aarde leven voorkomt! Alsof een Intelligent Ontwerper zich zou beperken tot het scheppen van levende wezens op een relatief klein planeetje van een van de ontelbare sterren in een willekeurig melkwegstelsel.
Hoe dan ook is het te hopen dat de onzalige koppeling tussen ID en dieronvriendelijke, antropocentrische stellingnames spoedig tot het verleden zal behoren. De aanvaarding van biologische evolutie onder leiding van een of ander scheppende instantie zou idealiter juist kunnen voeren tot een groter gevoel van verbondenheid met de andere dieren, zoals we dat binnen het christendom bijvoorbeeld al kennen van Franciscus van Assisi.

Titus Rivas

Wesley J. Smith verheugt zich over (zijn weergave van) interne problemen binnen de dierenrechtenbeweging, op de site van het Discovery Institute, een bekend instituut dat vertrekt van de ID-gedachte: The Animal House Falls Apart

15 mei 2007

Oneigenlijke promotie zichtstallen

Minister Verburg van LNV is van mening dat de campagne 'Stap in de stal' van de Stichting Varkens in Zicht een evenwichtig beeld laat zien van het moderne op de toekomst gericht deel van de varkenshouderij. De PvdD heeft tegen de campagne een klacht ingediend bij de Reclame Code Commissie.
Het overgrote deel van de varkenshouderij houdt varkens op dergelijke manier dat zij dit liever niet aan bezoekers laat zien. De sector heeft daarom met geld van het ministerie 10 zogenaamde zichtstallen gebouwd. De manier waarop in zichtstallen varkens worden gehouden is te mooi om waar te zijn. Varkens worden in kleine groepen gehouden tussen veel stro. De werkelijkheid, vaak een stal verder op het terrein is minder romantisch. Maar die mag de bezoeker niet zien onder het mom van hygiënische voorschriften.
In plaats daarvan wordt de bezoekers een promotiefilm vertoond over de gangbare varkenshouderij. Een simpele webcam met directe beelden uit de nabijgelegen stallen zou eerlijker zijn geweest.
De minster schrijft: “de stallen op de zichtbedrijven, die niet toegankelijk zijn, voldoen aan de huidige welzijnsnormen en zullen binnen de wettelijke overgangsperioden worden aangepast.”
Voor de goede lezer: hier schrijft zij: “Varkens in de gangbare stallen worden op zo’n manier gehouden die wettelijk is toegestaan. Mocht dit ooit worden verboden, dan worden ze mogelijk voor die tijd verbouwd.” en "Op dit moment past circa 35% van de fokvarkensbedrijven groepshuisvesting toe." Varkens samengepakt in een klein en kaal hok heet ook groepshuisvesting. Het betekent ook dat 65% solitair (zonder bewegingsruimte) is gehuisvest.


Voor wie echt wil weten hoe dieronvriendelijk varkens in ons land worden gehouden, die neme een kijkje op deze pagina. Ook het TV-programma Het Dierenduel liet al zien hoe Jan Terlouw van de Stichting Varkens In Nood Benny Jolink meenam naar de harde werkelijkheid. Jolink en de betrokken varkenshouder gaven toe dat zij het ook liever anders zien.

De politiek van pappen en nathouden is al jaren de lijn van het CDA. Ook het moedwillig langs elkaar heen praten in de veehouderij is geen toeval.
Tweede Kamerlid voor het CDA Ger Koopmans vindt overigens dat er effectievere manier zijn om "de massa voor te lichten", namelijk reclame met bekende Nederlanders.
Boeren zelf hebben vaak een klein weitje voor hun stallen met wat geitjes erin. Alsof ze daarmee willen laten zien hoe het ze eigenlijk willen: kleinschalig en diervriendelijk. De werkelijkheid in de stal erachter mag niet worden getoond.

14 mei 2007

Leugenachtige taal over dierentuindieren

De heer Jan Bonjer
Hoofdredacteur Algemeen Dagblad
ROTTERDAM

Geachte heer Bonjer,

De inkt van uw uitstekende commentaar Dierentuin is ongeschikt voor de fokkerij (AD 5-4-2007) is nog niet droog, of er staat alweer te lezen: “Yu Yu Yin valt voor de charmes Alexander.” (AD 11-5-2007, blz. 2; In het nieuws)

Het betreft het gesol en gesleep met een olifantstier uit Blijdorp naar de Antwerpse dierentuin om daar drie vrouwtjesolifanten te dekken. Dat kort daarvoor in Amersfoort een olifantkalf direct na de geboorte door de moeder doodgetrapt werd - uit compassie? - is kennelijk slechts een stimulans om te proberen nòg meer olifanten in gevangenschap ter wereld te laten komen. Dat de wreedheid van dierentuinbazen geen grenzen kent, is overigens allang geen nieuws meer.

Al even stuitend is de kop die de krant boven dit artikel plaatst en die kennelijk de indruk moet wekken dat de olifantstier in z’n nopjes is met dit reisje naar de dames van plezier in Antwerpen. Het is de gangbare verhullende, leugenachtige taal van mensen die dieren misbruiken, niet alleen in dierentuinen maar bijv. ook in laboratoria waar proefdieren mishandeld worden.

Het is erg teleurstellend te moeten zien dat de AD-hoofdredactie aan dit misbruik meewerkt en kennelijk geen greep heeft op de koppenmakers.

Hoogachtend,

E.D.

11 mei 2007

Vlees eten draagt meer bij aan klimaatverandering dan auto rijden

Een vleeseter die met een kleine auto rijdt, stuurt meer broeikasgassen de lucht in dan een vegetariër die zich met een terreinwagen verplaatst. Dat blijkt uit een studie van de Universiteit van Chicago. Iemands auto wordt vaak beschouwd als het belangrijkste onderdeel van zijn persoonlijke ecologische voetafdruk. Uit een groeiend aantal onderzoeken blijkt dat voeding minstens even belangrijk is.

De wetenschappers onderzochten de impact op het klimaat van vijf verschillende diëten: een vegetarisch dieet, een dieet gebaseerd op kip, op rood vlees of op vis, en een mix daarvan. Alle vijf werden ze vergeleken met een veganistisch dieet. Het vegetarische dieet en dat gebaseerd op kip halen de beste score. Beide zorgen voor een extra uitstoot van broeikasgassen van ongeveer 1,5 ton per jaar tegenover een strikt plantaardig dieet.

Voor een dieet op vis wordt dat 2 ton extra. Wie vooral rood vlees eet, zorgt jaarlijks voor een extra uitstoot aan broeikasgassen van maar liefst 3,6 ton. Een middenklassewagen veroorzaakt volgens de onderzoekers een uitstoot van 2,2 ton per jaar, een flink uit de kluiten gewassen Amerikaanse terreinwagen 4,7 ton. Amerikaanse auto's verbruiken meer brandstof dan Europese wagens, en stoten bijgevolg ook meer broeikasgassen uit.

Volgens cijfers van het Franse milieuagentschap IFEN zijn kalfsvlees en lamsvlees het meest milieuonvriendelijk: voor één kilogram vlees komt respectievelijk 45 en 30 kilogram broeikasgassen vrij. Rundvlees, schapenvlees en varkensvlees zijn goed voor 17, 15 en 5 kilogram. Een kilogram kip levert 1 tot 2 kilogram broeikasgassen op. Het IFEN raamt de kosten van 100 kilometer autorijden op 22 kilogram gas, twee tot drie flinke biefstukken. De biologische teelt vermindert de klimaatimpact van kalfsvlees en rundvlees met een derde, voor andere vleessoorten is dat voordeel er niet of nauwelijks.
Meer informatie: Study: vegan diets healthier for planet, people than meat diets

10 mei 2007

Meer omzet, meer dierenwelzijn?

Stichting Varkens in Nood heeft de supermarkten gevraagd geen klanten meer te lokken met aanbiedingen van goedkoop vlees. Onderzoek van de stichting wees uit dat de supermarkten wekelijks negen vleesaanbiedingen in de folders zetten.
Vlees wordt over de ruggen van de dieren extreem goedkoop aangeboden. Door de lage prijzen blijft er geen cent over om te investeren in dierenwelzijn, concludeert Varkens in Nood.

Het is maar de vraag of het zo werkt. Het kan ook zo uitpakken dat een veehouder die meer geld overhoudt investeert in schaalvergroting, immers dan wordt de verdienste nog groter.
Het zou helpen als de Nederlandse overheid samen met de EU een maximum zou stellen aan de vaderlandse veestapel. Wanneer dat maximum zou inhouden dat de veestapel wordt verkleind tot alleen de regionale behoefte is het tevens mogelijk om de dieren ook buiten te laten komen. Er is dan geen tekort meer aan land om te weiden en om veevoer te produceren.
In die situatie kunnen tevens minimale eisen gesteld worden aan dierenwelzijn.

09 mei 2007

Geef de nertsenhouderij geen vergoeding

De Raad van State is kritisch over een essentieel punt in het initiatief-wetsvoorstel van de SP voor een verbod op de nertsenhouderij.
Volgens haar kan niet én een beëindigingsvergoeding worden gegeven én een afbouwtermijn worden gesteld, anders geldt het als staatssteun.

Krista van Velzen, de indiener van het wetsvoorstel, legt zich niet bij deze kritiek neer. ”Ik ga op zoek naar een betere motivering van mijn voorstel,” zegt ze. ”Ik wil een goede beëindigingsregeling voor de nertsenhouderij, dus met een vergoeding en een afbouwtermijn. Dat is ook wat de sector wil, als mijn voorstel door het Parlement wordt aanvaard.”

De vraag is waarom er gezocht wordt naar een financiering van een vergoeding van de sector. Wanneer een politieke meerderheid het over eens is dat een bepaalde sector moet worden verboden, dan kan de streep worden getrokken na de laatste productie van nertsenvellen. Door simpelweg te verbieden om nieuwe nertsen te fokken vanaf een bepaalde datum zou de wet afdoende en rechtvaardig binnen een jaar kunnen worden uitgevoerd zonder de noodzaak om ook de nertsenhouder financieel te hoeven te compenseren.
Vergelijk dit met het verbieden van de wietproductie. Wanneer een wietplantage wordt opgerold, wordt de wietproducent ook niet financieel gecompenseerd voor het verlies aan inkomen. Een akkerbouwer moet elk jaar opnieuw besluiten wat hij gaat inzaaien. Als een gewas niet meer rendabel is of wordt verboden, kiest hij een andere bestemming voor zijn land.
Een nertsenhouder heeft zijn stallen. Stallen zijn gebouwen, je kunt simpelweg een andere bestemming kiezen, bij voorkeur een zonder dieren.

08 mei 2007

Kijven, krijsen, krijten

Wat ook erg ‘leuk’ is, is het kijven, beter: krijsen, van katten, pal tegenover elkaar.

Echt leuk is het natuurlijk niet, maar ik ben er nu aan gewend en kan ermee omgaan.

Ik heb geleerd me er niet rechtstreeks mee te bemoeien; doe je dat wel, dan vliegen ze elkaar gegarandeerd aan.

Ik ga nu op flinke afstand en buiten beeld rammelen met brokjes, of nog aantrekkelijker: met Dentabits. Dat leidt af, en daar koelen ze vanaf. De kunst voor de dieren is dan – zonder gezichtsverlies – uit die benarde positie weg te komen.

Gezichtsverlies moet een kat(er) tot iedere prijs voorkomen.

Volgt dus……….. het bestudeerde weglopen.

Heeeeeeel langzaam wordt een draai ingezet, heeeel langzaam een pootje verzet.

De suggestie die gewekt moet worden is tweeledig: a) ik ben niet bang voor jou; b) eigenlijk ben je te min voor mij.

Op zichzelf is het gekrijs interessant. Vooral omdat het zo contrasteert met de gebruikelijke geluidloosheid van de kat.

Natuurlijk, hij beschikt over veel meer vocalisaties, maar deze is toch wel erg opvallend. Het moet wel een vorm van imponeergedrag zijn, maar ik moet de kat nog zien die er door geïmponeerd wordt en de benen neemt.

Meestal krijst de ander net zo hard terug.

Ik vind een ervaring als hieronder beschreven, van belang voor de kat.
Ook het leven van een kat moet (m.i.) geleefd worden voor wat het waard is.
Vandaar dat ik ook niet meer zo gauw gealarmeerd ben door 'ongeregeldheden' buitenshuis en vandaar mijn behoedzame bemoeienis (als ik in de buurt ben).
Een kat droomt, maar daarvoor moet hij wel stof hebben.

Het kan aan mij liggen - misschien kom ik er te weinig - maar dit soort gedrag zie je niet bij katachtigen in een dierentuin.
Ongetwijfeld zijn er wel wat observaties aan katachtigen en andere dieren te doen, maar niet of nauwelijks door de gewone bezoeker. Laatstgenoemde kijkt meestal tegen een versuft voor zich uit starende populatie aan.

De dierentuinbaas weet dit. Hij weet dat zijn 'attractie' in feite een duffe bedoening is. Er mag dan wat levendigheid tijdens het voeren zijn, maar je kunt niet de hele dag door voeren. En een grote eetlust valt sowieso niet te verwachten.
Nu moet de dierentuinbaas zelf ook eten. Hij heeft personeel dat betaald moet worden. Veel onkosten. Het bedrijf moet dus een gezonde economische basis hebben. Een van de listen die hij nu verzint om toch bezoekers te trekken is: jong spul. Jonge dieren zijn levendig en grappig.

Daarvoor zijn nu al die fokprogramma's bedacht. Fokken - niet voor een hoger doel zoals behoud van de soort (in het wild), zoals het verkooppraatje wil. Nee, gewoon heel ordinair voor de poen. Nadeel is dat het daarvan wel erg vol wordt. Maar ook daar is een mouw aan te passen. Bijvoorbeeld steeds mèèr dierentuinen: de Nederlandse praktijk.
Oudere dieren gaan vanzelf dood, en anders helpen we ze een handje. Ook is er is altijd nog wel ergens een adresje in Oost-Europa of Oost-Azië waar ze graag suffe oude dieren willen hebben. ;-)

E.D.

Aanleg natuur gaat niet ten koste van hongerbestrijding

Land- en tuinbouworganisatie LTO-Nederland vraagt zich bij monde van Albert Jan Maat af of er nog wel nieuwe natuur aangelegd moet worden. Hiermee verdwijnt landbouwgrond waarop voedsel wordt verbouwd, terwijl een deel van de wereldbevolking honger lijdt.

De FAO, de voedselorganisatie van de Verenigde Naties, pleit voor een verdubbeling van de voedselproductie. Dat is volgens de organisatie noodzakelijk om de wereldbevolking ook over twintig jaar te kunnen voeden.

Er zijn in de wereld momenteel meer mensen met overgewicht dan hongerlijders. Voor zover mensen tegenwoordig nog honger lijden, heeft dat meer te maken met problemen van distributie en asociale politiek dan met een tekort aan voedsel in de wereld. De Nederlandse regering is er opgericht de vleesproductie nog meer te vergroten. Door het voedsel op de wereld eerder aan het vee dan aan de mens toe te bedelen draagt ons land daarmee bij aan het vertragen van het hongerprobleem.
Zeker, de wereldbevolking groeit, maar het is niet de taak van Nederland om vooruit te lopen op een vergrote vraag naar een eventueel dierlijke voeding door het landbouwareaal gelijk te houden. Ongeveer tweederde van de (dierlijke) voeding die in ons land wordt geproduceerd wordt geëxporteerd. Deze productie kan best worden verkleind zodat landbouwgrond kan worden ingezet voor de realisatie van de Ecologische HoofdStructuur. Natuurgebieden in Nederland zijn veelal geïsoleerd, waardoor planten en dieren door de klimaatverandering niet kunnen volgen naar een voor hun optimaal gebied. Nu zijn natuurgebieden vaak voedselarme gebieden waardoor de daarin levende dieren zich vaak buiten het gebied moeten begeven om voldoende voedsel te vinden.
Wanneer een deel van de landbouwgronden wordt omgezet naar de verbinden van natuurgebieden kan de Nederlandse natuur worden gerevitaliseerd. Bij de aansluiting van de gebieden kan ook de waterstand in de waterlopen worden verhoogd zodat de natuur wordt vernat. Dit vergroot de biodiversiteit en maakt de gebieden minder toegankelijk. Rust en leefbaarheid voor de diersoorten wordt vergroot en er treden minder verkeersongelukken plaats door migrerende dieren. Tevens wordt ons land er aantrekkelijker door voor recreatie.
Wanneer deze ontwikkeling ook nog eens gepaard zou gaan met een verlaging van de vleesconsumptie dan zou daarmee ook meer voedsel overblijven voor mens en dier in binnen- en buitenland. Vleesproductie kost meer ruimte op aarde dan er beschikbaar is.

02 mei 2007

Vrijheid

Mijn kat slaapt. Hij ligt in de tuin. Zijn slaap is onrustig doordat de zon hem voortdurend achterna zit. Steeds moet hij weer een nieuwe plek in de schaduw opzoeken. Binnen in huis is het veel koeler, maar geen haar in zijn vacht die daaraan denkt. Maar de keus heeft hij wel: hij is vrij.

Het feit dat katachtigen veel slapen wordt door dierentuinbazen misbruikt als argument om ze op te sluiten, ten toon te stellen en daar geld voor te vragen. Als een kermisattractie.
Er zijn ook mensen die een namaakdierentuin van hun eigen tuin maken door er een groot net overheen te spannen. Dan hebben de buren er geen last van.
Vrijheid is: de illusie van de vrijheid. Het idee dat je kunt gaan en staan waar je wilt, wanneer je wilt. Vrijheid zit tussen de oren, van mensen en dieren.
Zonder vrijheid ga je niet meteen dood, maar gelukkig word je er niet van.
De Tweede Wereldoorlog ging om de vrijheid.
Daar komt bij dat de kat waakt als wij slapen. Dat zien wij niet; daarom komt de dierentuinbaas ook zo gemakkelijk weg met zijn pseudo-argument. De dierentuin gaat om zes uur dicht: poppetje gezien, kastje dicht.
Katachtigen zijn nachtdieren. Hoewel de actieradius van mijn kat niet ontzettend groot is, duikt hij zowel aan de voor- als aan de achterkant van het rijtjeshuis op. Daar moet hij wel wat voor doen.
Het laat ook zien hoe voortreffelijk het dier zich oriënteren kan. Verder klimt hij in bomen, zit op daken van schuren en serres en loopt over smalle metalen houders van zonneschermen.stereotype gedrag.
Voor een wild dier is er niets belangrijkers dan vrijheid en ruimte. Voor een wild dier is de grandeur van het leven jagen en gejaagd worden. Als je hem dit ontneemt door hem op te sluiten, omdat dat zo leuk en leerzaam voor kinderen is, dan beroof je hem van alles wat het leven de moeite waard maakt. Van zijn autonomie. Bij deze dieren zie je dan ook geregeld stereotype gedrag in dierentuinen, ook als ze daar geboren zijn en nooit vrijheid gekend hebben.

E.D.

Leeswijzer


Kijk op Facebook voor onze reactie op de actualiteit.
Aanbeveling: Thema's of steekwoorden vindt u via de labels onderaan de pagina of op Animal Freedom. Klik hier voor de laatste bijdragen.
Klik hier voor het beleid om uw privacy te beschermen.

Waarom dit blog?

De Nederlandse veehouderij is vooral gericht op zoveel mogelijk voor de export te produceren onder het motto “meer, meer, meer en groot, groter, grootst”. Dit heeft negatieve gevolgen voor zowel de dierenwelzijn, biodiversiteit, het milieu, het klimaat, de portemonnee en de gezondheid van burgers en ook voor welwillende boeren.
Dit blog verzamelt kritische artikelen die de wurggreep beschrijven waarin de veehouderij zichzelf heeft vastgezet. Zo willen we niet alleen een bijdrage leveren aan de ontwikkeling van de kwaliteit van het leven voor alle belanghebbenden, maar ook aan een schone, gezonde omgeving en een beter dierenwelzijn.

Ook de argumentatie dat dieren grondrechten hebben kan beter en meer aansluiten op hoe mensen voor zichzelf vinden dat recht moet gelden. Alle dier(soort)en kunnen in hun recht op vrijheid als (intrinsiek) evenwaardig aan mensen beschouwd worden. Dierenrechten zijn mensenrechten, die mensen de kans geeft om voor dieren op te komen.
Dieren, bijv. in de intensieve veehouderij, worden behandeld als een object in plaats van een subject met gevoelens en rechten.

De snelheid en het aantal dier(soort)en dat we voortdurend gebruiken is immens. De bijdrage aan onze welvaart en economie van de agrosector is gering. De oplossing is simpel en van niemand anders dan van ons zelf afhankelijk.

Dierenrechten in woord en beeld

Vrijheid is ook een intrinsiek grondrecht voor dieren. Dieren zijn geen dingen Dierenrechten zijn mensenrechten. Mensen moeten voor dieren kunnen opkomen wanneer hun grondrecht wordt geschonden.
logo van Animal Freedom yin en yang
Lees hier over de redenen waarom dieren recht op vrijheid hebben. Lees hier waarin mens en dier evenwaardig zijn.