Mens en dier zijn (intrinsiek) evenwaardig in hun recht op vrijheid

Bij de Stichting Animal Freedom leest u over de gedachte achter dierenrechten.
Hier leest u over ontwikkelingen in de agrosector en de gevolgen voor dieren(rechten).
Alle levende wezens zijn verschillend maar evenwaardig in het recht op vrijheid op een natuurlijk leven.
Een dier is (net als een mens) geen ding of een object.
Dierenrechten zijn mensenrechten. Mensen moeten kunnen ingrijpen wanneer mensen dieren misbruiken of onrecht aandoen.

31 maart 2007

Verburg: geen drempel tegen buitenlands bio-industrie vlees

Minister Verburg gaat in 2007 bij de WTO onderhandelingen niet inzetten op bescherming van de Nederlandse markt voor dierlijke producten welke afkomstig zijn van dieren die onder slechtere omstandigheden worden gehouden dan in Nederland.

Dat is jammer, maar ook wel verklaarbaar. Immers gelijke monniken en gelijke kappen. Als we dieronvriendelijk vlees uit het buitenland gaan weren, moeten we ook geen dieronvriendelijk vlees naar het buitenland exporteren. Omdat Nederland zoveel vlees uit de bio-industrie exporteert (voor iedere drie dieren in Nederland worden er twee geëxporteerd) is niet in het belang van deze sector om deze export in gevaar te brengen.

Willen we zowel in eigen land als in het buitenland de bereidheid verhogen om dieronvriendelijk vlees te stoppen dan zullen we eerst onze eigen veestapel in de intensieve veehouderij moeten afbouwen.

29 maart 2007

Consequenties van het oprukkend veganisme voor bepaalde beroepen

Naarmate er meer veganisten bij komen zullen bepaalde bedrijfstakken meer onder druk komen te staan, zoals natuurlijk diverse takken van landbouw, slachterijen, zuivelbedrijven, etc.. Uitgaande van een progressieve ontwikkeling op dit gebied, zal het onnodig gebruiken van dieren maatschappelijk gezien steeds minder acceptabel worden. Dit zal ook betekenen dat beroepen die nu nog aanzien genieten op den duur op één lijn komen te staan met (althans in Europa) oude vakken als beul, slavendrijver of huurmoordenaar.

Op het moment lijkt dit nog het meest op science fiction, maar als we optimistisch zijn zullen allerlei werkzaamheden na verloop van tijd (nagenoeg) verdwijnen. Overigens dient dit niet gepaard met een bijzondere stigmatisatie van bijvoorbeeld voormalige slagers of slachters, want zij voerden - net als beulen - slechts handelingen uit waar maatschappelijk gezien vraag naar was.

Over dit onderwerp heb ik een uitgebreider artikel geschreven voor het tijdschrift Gezond Idee! (het huidige Vega!): De verdwijning van immorele beroepen.

Moeite met het concept onrechtvaardig diergebruik?

Bijna iedereen in mijn omgeving weet dat ik veganist ben. Sommigen weten dat zelfs al zo'n 20 jaar. Toch komt het vaak genoeg voor dat mensen vrolijk tegen mij beginnen over de lekkere kaas die ze pas gegeten hebben of zelfs over een heerlijk middagje vissen. Onlangs spande iemand de kroon door me een 'leuke' foto door te sturen die zij zelf van vrienden ontvangen had. De foto heet 'onderwaterbevalling' en toont een geslachte kip die in een pannetje water geplaatst is, met een ondergedompeld ei vlakbij haar onderlijf. De persoon in kwestie vond dit ontzettend leuk gevonden en vroeg me onbekommerd of ik het ook geen bijzonder geinige foto vond.

Ik ben er zeker van dat de mensen die me met allerlei vormen van onnodig diergebruik confronteren dat niet doen om mij te kwetsen. Het komt gewoon niet in hen op dat ik het diergebruik beschouw als een vorm van onrecht, een schending van dierenrechten.

Kennelijk zit het gebruik van dieren zo diep in de westerse cultuur gebakken dat veel mensen het idee van onrecht tegen dieren, zeker als het niet rechtstreeks gepaard gaat met bloederige en schokkende taferelen, vooral als een merkwaardig concept ervaren. Het kost hun moeite om de notie echt serieus te nemen, te integreren in hun wereldbeeld, en ernaar te handelen.

In mijn artikel De ontkenning van onrecht: existentiële angst als basis voor de miskenning van dierenleed heb ik geprobeerd om dit fenomeen nader te verklaren vanuit een behoefte aan veiligheid.

Titus Rivas

28 maart 2007

Waarom veganisten geen wol willen gebruiken

Wol is mooi en lekker warm en roept associaties op met 'natuurlijkheid' en met vertederende lammetjes in de wei. Morries Leeraert en ondergetekende voerden echter een literatuuronderzoek uit voor Gezond Idee! (tegenwoordig bekend als Vega!) naar de vraag hoe onschuldig het product feitelijk is: De koude werkelijkheid rond wol.

Wij stuitten op misstanden zoals:

- Grootschalige sterfte onder lammeren (d.w.z. buiten de context van de lammerslacht) doordat kuddes zo groot worden dat er onvoldoende aandacht voor individuele dieren is.
- Pijnlijke methodes bij het merken van dieren
- Amputatie van staarten
- Verwaarlozing en kreupelheid bij volwassen dieren

Op zich zouden dit soort wantoestanden achterwege kunnen blijven, maar zelfs dan blijven er inherente bezwaren kleven aan wol. Schapen verliezen in de natuur hun vacht heel geleidelijk, en het scheren komt daarom neer op een onaangename plotselinge blootstelling aan warmte of kou. Wanneer het scheren vroeg in het seizoen plaatsvindt kunnen sommige dieren zelfs letterlijk sterven van de kou. Ook worden schapen meer dan eens mishandeld tijdens het scheren en kunnen ze verwondingen oplopen die leiden tot infecties. Uiteraard wacht bijna alle dieren die jarenlang hun wol hebben moeten afstaan uiteindelijk het slachthuis, als dank voor hun trouwe diensten. Een onproductief dier in leven houden is immers economisch onrendabel.

Wol lijkt op het eerste gezicht een product waar veel minder dierenleed aan kleeft dan aan vlees, vis of zuivelproducten. Helaas leert een nadere bestudering van de literatuur toch weer anders. Er is inherent iets mis met onnodig diergebruik en het zou goed zijn als men zich daar nog meer bewust van wordt.

27 maart 2007

Overheid heeft zorgplicht voor wilde dieren

Minister van LNV stelt geen geld beschikbaar voor (wilde) dieren in nood

De Partij voor de Dieren heeft minister Gerda Verburg gevraagd of het LNV bereid was om geld beschikbaar te stellen voor dieren die hulp nodig hebben en waarvoor geen eigenaar bekend is. Dierenartsen zijn niet bereid gewonde dieren te helpen als niet van tevoren bekend is of ook iemand bereid is de rekening te betalen ("dierenarts wil eerst garantie geld" De Telegraaf, 18 februari 2007).
De minister antwoordde 26 maart daarvoor geen geld te willen geven. Dierenambulances moeten maar (blijven) proberen dit geld van de gemeente en van particulieren te krijgen.

Natuurlijk moeten er geen situaties ontstaan waarin ambulances in combinatie met dierenartsen commerciële prijzen gaan vragen als vergoeding voor noodhulp aan wilde dieren. Maar een tegemoet komen aan beide partijen in het vergoeden van de onkosten is toch wel het minste dat een ministerie kan doen. Daarmee kan een dierenambulance een 24 uursdienst opzetten en wordt geen tijd verloren in het bieden van levenreddende noodhulp. Dieren die niet direct onder iemands zorgplicht vallen, vallen onder de zorgplicht van de overheid, net als bij mensen.

Naast een deel dat de overheid betaalt voor de noodhulp kan het rijk aan een gemeente vragen om een deel bij te leggen op basis van bijvoorbeeld hondenbelasting of op basis van andere gemeentelijke belastingen. Daarmee kan burger uit een gemeente zelf invloed uitoefenen op de mate van steun aan dieren.

Dierenambulances mogen niet meer in aktie komen om in het wild levende dieren zoals reeën te redden na een aanrijding. Dat blijkt uit een intern memo van de politie in IJsselstreek en Achterhoek (Blik op Nieuws).
De Partij voor de Dieren vindt dat bij hobbyjagers teveel belangen en bevoegdheden geconcentreerd zijn, namelijk die van wildteller, dierenpolitie-agent, aanklager, rechter, beul én leverancier aan de poelier. Er zou meer onafhankelijk toezicht moeten komen om belangenverstrengeling in deze sfeer te voorkomen.

24 maart 2007

Bio-industriesector wil geen heffingen maar exporteren

De intensieve veehouderij ziet niets in het plan van Milieudefensie voor een vleesheffing. Milieudefensie wil een heffing invoeren van 85 cent per kilo vlees, inclusief importvlees.
De opbrengst van de heffing moet naar boeren die milieu- en welzijnsvriendelijker werken, vindt Milieudefensie.
Voorzitter Annechien ten Have van de LTO-vakgroep Varkenshouderij vindt het plan onrealistisch. ”Zo’n heffing is onhaalbaar binnen de regels van de WTO en de EU. Het plan bevordert eiland denken. Daar zijn boeren niet bij gebaat. Die hebben rendement nodig om innovaties door te voeren. Innovatie kun je beter stimuleren via fiscale maatregelen of met investeringssubsidie.”
Tot zover Zibb.

De reactie is bekend. Nederlandse boeren produceren voor het buitenland. Alles wat hun concurrentiepositie verslechtert, daar zijn zij tegen, ook als de voorstellen maatschappelijk breed gesteund worden.
Nederlandse intensieve veehouders trekken zich niets aan van wat de samenleving wil, maar willen volledige autonomie in het tot de laatste cent uitpersen van dier en milieu. Zij zullen alleen naar maatschappelijke signalen luisteren als hun dat meer en gemakkelijker inkomen oplevert.
Helaas is de consument, burger en kiezer hierbij ervan onwetend dat de winst die het hun individueel in de portemonnee oplevert, via de belastingen meer kost. Per saldo zijn er op de lange termijn alleen maar verliezers.

23 maart 2007

Alternatieven voor dierproeven via Invitrom

Om de ontwikkeling, toepassing en acceptatie van proefdiervrije in-vitromodellen in het biomedisch onderzoek verder te bevorderen, is de vereniging Invitrom opgericht. Dat gebeurde half maart tijdens een symposium, waarin het gebruik van menselijk weefsel in het wetenschappelijk onderzoek centraal stond.
Voor de beoordeling van de veiligheid van chemicaliën, bijvoorbeeld die in voedings- of geneesmiddelen, en het verkrijgen van inzichten in biologische werkingmechanismen worden jaarlijks bijna 300.000 proefdieren gebruikt. Dit aantal kan naar beneden als onderzoek met in-vitromethoden beter wordt toegepast en geaccepteerd.
`In Nederland en België zijn er veel activiteiten die gericht zijn op het terugdringen van proefdieronderzoek; aldus Cyrille Krul van TNO Kwaliteit van Leven en tevens medebestuurder van de nieuwe vereniging. `In vergelijking met andere landen is er eigenlijk weinig samenhang tussen de mensen die hiermee bezig zijn, terwijl er steeds meer praktische en ethische vragen zijn rond proefdieronderzoek en het gebruik van humaan weefsel voor onderzoek. Wij streven ernaar dat invitromodellen en uitkomsten van onderzoek hiermee een betere basis krijgen en beter geaccepteerd worden door beleidsmakers en politici.'
Volgens de vereniging leiden in-vitromethoden tot vermindering van het proefdiergebruik en over het algemeen tot betere wetenschappelijke resultaten. Driekwart van de nu geaccepteerde methoden die leiden tot vervanging en vermindering van proefdieren zijn gebaseerd op cel- en weefselkweekinethoden.
Het bestuur van Invitrom is een samenwerkingsverband van de Universiteit Utrecht, NV Organon, NVI, TNO en Johnson&Johnson Pharmaceutical Research Development in België. Bron: Voeding Nu maart 2007

18 maart 2007

Artis Gorilla

Op de website van Artis lees ik dat Europese dierentuinen fokken met gorilla’s omdat ze een bedreigde diersoort zijn. De fokprogramma’s moeten helpen om de soort voor uitsterven te behoeden. De mens vormt in het wild de voornaamste bedreiging door versnippering van leefgebieden, de handel in ’bushmeat’ en stroperij.

De schrijver van het artikel in Het Parool van zaterdag over de geboorte van een jong in Artis praat dit onkritisch na. Dierentuingorilla's kunnen echter in het wild niet overleven. Men fokt in wezen voor dierentuinen, dus om zichzelf - als commerciële onderneming - in stand te houden. Door fokprogramma’s raken dierentuinen overvol. Er zijn momenteel al omstreeks 400 gorilla’s in Europese dierentuinen. Gevolg: Blijdorp Rotterdam leverde vorig jaar overtollige gorilla’s aan de dierentuin van Sjanghai, internationaal protest naast zich neerleggend.

Die andere stadsdierentuin, Artis, huisvest eind dit jaar 7 gorilla’s. Ook daar is geen plaats voor. Er moet dus opruiming gehouden worden. Er zijn nu al in 6 Nederlandse dierentuinen ca. 50 gorilla’s.

De vraag is hoe ethisch al dit fokken is. Gorilla’s zijn wilde dieren. Een wild dier wordt niet tam doordat het in gevangenschap geboren is. Het wordt alleen psychisch kapotgemaakt. Het heeft tien jaar geduurd voordat het fokken in Artis een gorillajong opleverde. Men kan gerust zeggen dat dit een afgedwongen, gewelddadige verwekking is.

Sinds 2003 zijn dierproeven met mensapen verboden. Is dit soms geen dierproef?

Het wordt tijd dat de politiek aan deze onwaardige omgang met dieren paal en perk stelt.

E.d.

12 maart 2007

Dieren doden is niet zielig, maar vaak onnodig

Een bedrijf als Duke in Lelystad is gespecialiseerd in het vangen van dieren die volgens sommigen overlast bezorgen, zoals ganzen of duiven. Duke heeft belang bij deze opdracht en niet bij het aandragen van alternatieve oplossingen die diervriendelijk zijn en het vangen overbodig maken.
Puur eigen belang, wat een klein beetje begrijpelijk is. Voor een weloverwogen beslissing wat het beste is bij de bestrijding van dierenoverlast is vooral een mentaliteitsverandering aan de orde. Je moet diervriendelijke maatregelen serieus willen nemen. Ook die kosten geld en zijn het meest effectief als er aanvullende maatregelen worden genomen. Die aanvullende maatregelen komen neer op het onmogelijk of onaantrekkelijk maken van terugkeer en het bevorderen van een natuurlijk evenwicht. In het geval van duivenoverlast zou het verbieden van de duivensport simpel en doeltreffend zijn. Het aan het lot overlaten van duiven als zij geen prijswinnaars zijn is een discutabele grondhouding ten opzichte van dieren.
Wanneer ganzen op een sportveld ongewenst zijn dan breng je ze over naar een terrein waar zij door natuurlijke predatoren kunnen worden bejaagd of je zorgt ervoor dat hun eieren op het alternatieve terrein niet uitkomen. Beide maatregelen kosten wat extra inspanning en die kan worden opgebracht door besparingen die voortvloeien aan een natuurlijk evenwicht. Gewoon een kwestie van wat verder kijken dan je neus lang is en het denken op de lange termijn ipv de gemakkelijke korte termijn.

05 maart 2007

Is bijelkaar kruipen van kuikens een teken van welzijn?

Zibb meldt: 'Hoge dichtheid vleeskuikenstal geen probleem'

Een hoge bezettingsgraad in vleeskuikenstallen hoeft niet te leiden tot welzijnsproblemen voor de dieren. Het aantal pootklachten en het sterftepercentage nemen niet toe bij een hogere bezettingsgraad.
Dat blijkt uit onderzoek van Engelse onderzoekers van de Universiteit van Oxford.

De Engelse onderzoekers vergeleken het gedrag van de vleeskuikens in stallen waarin de bezettingsgraad varieerde van 30 tot 46 kilo per vierkante meter. Zij onderzochten met een computermodel hoe de dieren zich gingen gedragen als er meer dieren per vierkante meter in een virtuele stal kwamen.

Zij legden de computersimulaties naast videobeelden van echte vleeskuikens in honderd gangbare vleeskuikenstallen. Daaruit blijkt dat vleeskuikens een uitgesproken neiging hebben om bij elkaar te kruipen en dat de welzijnsproblemen niet toenemen met een hogere bezettingsgraad.

Het is volgens de Engelse onderzoekers dus maar de vraag of de vleeskuikens gebaat zijn bij meer ruimte. Zaken als temperatuur en de luchtkwaliteit in de stallen zijn volgens hen veel belangrijker voor het welzijn.

Tot zover Zibb.

Deze verslaggeving is nogal tendentieus. Het sterftepercentage en het aantal pootklachten neemt niet toe. Het aantal pootklachten was hoog en wordt blijkbaar met een hogere bezettingsgraad niet hoger. Conclusie is dan hoogstens dat de welzijnproblemen niet nog meer toenemen.
Verder de neiging van vleeskuikens om bij elkaar te kruipen is vooral een teken van weinig welzijn van kuikens. Kuikens die onder abnormale en ouderloze omstandigheden opgroeien krijgen geen stimulans om de (overigens saaie) omgeving te gaan onderzoeken.
Voor een groep dieren die toch al sterk in welzijn is aangetast is het dan ook niet vreemd dat temperatuur en luchtkwaliteit sterk van invloed is op hun (on)welzijn.

03 maart 2007

Van Hall studenten claimen de groene ruimte

Tijdens een bezoek van Femke Halsema aan het Hall Larenstein instituut in Leeuwarden reageerden de studenten fel op haar voorstellen om niet te streven naar kwantiteit maar naar kwaliteit.
"Wij zijn agrarische ondernemers die gewoon winst willen maken." Met het in rap tempo afnemende graanoverschot door de vraag naar bio-energiegewassen ziet akkerbouwstudent Johan Barendregt. daar ook alle kansen toe, als de politiek maar van de markt afblijft.
"De politiek moet zich helemaal niet met de boeren bemoeien. Wij willen voor de internationale voedselmarkt produceren."

Hiermee laten de toekomstige agro-industriëlen hun ware asociale aard zien: zoveel mogelijk produceren zonder toezicht en zonder rekening te houden met de gevolgen voor anderen. Deze grondhouding gaat ten koste van collega’s in het buitenland en in de eigen regio ten koste van de kwaliteit van de groene ruimte, het milieu en dierenwelzijn.

Leeswijzer


Kijk op Facebook voor onze reactie op de actualiteit.
Aanbeveling: Thema's of steekwoorden vindt u via de labels onderaan de pagina of op Animal Freedom. Klik hier voor de laatste bijdragen.
Klik hier voor het beleid om uw privacy te beschermen.

Waarom dit blog?

De Nederlandse veehouderij is vooral gericht op zoveel mogelijk voor de export te produceren onder het motto “meer, meer, meer en groot, groter, grootst”. Dit heeft negatieve gevolgen voor zowel de dierenwelzijn, biodiversiteit, het milieu, het klimaat, de portemonnee en de gezondheid van burgers en ook voor welwillende boeren.
Dit blog verzamelt kritische artikelen die de wurggreep beschrijven waarin de veehouderij zichzelf heeft vastgezet. Zo willen we niet alleen een bijdrage leveren aan de ontwikkeling van de kwaliteit van het leven voor alle belanghebbenden, maar ook aan een schone, gezonde omgeving en een beter dierenwelzijn.

Ook de argumentatie dat dieren grondrechten hebben kan beter en meer aansluiten op hoe mensen voor zichzelf vinden dat recht moet gelden. Alle dier(soort)en kunnen in hun recht op vrijheid als (intrinsiek) evenwaardig aan mensen beschouwd worden. Dierenrechten zijn mensenrechten, die mensen de kans geeft om voor dieren op te komen.
Dieren, bijv. in de intensieve veehouderij, worden behandeld als een object in plaats van een subject met gevoelens en rechten.

De snelheid en het aantal dier(soort)en dat we voortdurend gebruiken is immens. De bijdrage aan onze welvaart en economie van de agrosector is gering. De oplossing is simpel en van niemand anders dan van ons zelf afhankelijk.

Dierenrechten in woord en beeld

Vrijheid is ook een intrinsiek grondrecht voor dieren. Dieren zijn geen dingen Dierenrechten zijn mensenrechten. Mensen moeten voor dieren kunnen opkomen wanneer hun grondrecht wordt geschonden.
logo van Animal Freedom yin en yang
Lees hier over de redenen waarom dieren recht op vrijheid hebben. Lees hier waarin mens en dier evenwaardig zijn.