Mens en dier zijn (intrinsiek) evenwaardig in hun recht op vrijheid

Bij de Stichting Animal Freedom leest u over de gedachte achter dierenrechten.
Hier leest u over ontwikkelingen in de agrosector en de gevolgen voor dieren(rechten).
Alle levende wezens zijn verschillend maar evenwaardig in het recht op vrijheid op een natuurlijk leven.
Een dier is (net als een mens) geen ding of een object.
Dierenrechten zijn mensenrechten. Mensen moeten kunnen ingrijpen wanneer mensen dieren misbruiken of onrecht aandoen.

30 november 2006

GAIA maakt lawaai om onverdoofd castratie te stoppen

copyright GAIA
GAIA lanceert sensibiliseringscampagne voor biggen mét ballen

GAIA start met een campagne tegen het onverdoofd castreren van varkens. Want nog elk jaar worden in België meer dan vijf miljoen biggen onverdoofd gecastreerd door de varkenshouder zelf. Hij snijdt in de balzak van het dier, duwt de teelballen eruit en snijdt dan de zaadstreng door.
Nochtans ondertekenden de Belgische varkenshouders in 2002, samen met GAIA en de bevoegde minister, het zogenaamde varkensakkoord. Volgens dit akkoord zouden er geen varkens meer onverdoofd gecastreerd worden vanaf 1 januari 2006. Meer nog, vanaf 2009 zou geen enkel varken nog chirurgisch gecastreerd worden.
GAIA wil dat er een einde komt aan de onverdoofde castratie en start daarom een opvallende sensibiliseringscampagne: een speciaal opgerichte groep ‘Pigs in Pain' brengt het nummer ‘Why the Pain?'. Het nummer bevat een sample met daarop het gekrijs van biggen die onverdoofd gecastreerd worden. Wie de single koopt laat zo hun hulpkreet luider klinken bij de bevoegde instanties. De single is te koop in de meeste platenwinkels of kan gedownload worden via iTunes.

GAIA stelde ook een rapport op dat aan de federale minister van Volksgezondheid en Dierenwelzijn Rudy Demotte, Vlaams landbouwminister Yves Leterme en zijn Waalse collega Benoît Lutgen wordt overhandigd.
Daarnaast verspreidde GAIA nieuwe, wrede, beelden die bij Belgische varkenshouders werden gemaakt, van jonge biggen die op pijnlijke wijze worden gecastreerd.

24 november 2006

Vleeskuikenshouders vertragen de invoer van welzijnsmaatregelen


Finland heeft een voorstel ingediend om de bezetting in vleeskuikenstallen zonder aanvullende maatregelen in 2012 te beperken tot 32 kilo per vierkante meter.
De Nederlandse, Belgische en Duitse vleeskuikenhouders willen nog geen welzijnsnormen invoeren, omdat er nog een Europees onderzoek naar het welzijn loopt. De resultaten daarvan zijn waarschijnlijk in 2011 bekend.

Dit zijn een tweetal trucs om ontwikkelingen te vertragen: het welzijn van het kuiken wordt verondersteld afhankelijk te zijn van het aantal dieren per vierkante meter stalruimte en er wordt om langdurend onderzoek geroepen om de precieze invloed daarvan boven tafel te krijgen. Los van de exacte relatie tussen aantal dieren in een stal en dierenwelzijn, is het meten van dierenwelzijn van kuikens op zich ook al lastig. De sector kan nog jaren doorgaan om op deze wijze daadwerkelijk ingrijpen te traineren. Verder wordt de verantwoordelijkheid voor het dierenwelzijn buiten het eigen land gelegd bij de EU. De EU heeft nog meer moeite dan de sector in eigen land heeft om voor alle landen bindende eisen op te stellen die daadwerkelijk dierenwelzijn verbeteren.

GAIA gaat een Partij voor de Dieren anders aanpakken

In een persbericht van de site van het Belgische GAIA is te lezen over de 2 zetels in Nederland:
‘Gewoonweg schitterend', reageert GAIA-voorzitter Michel Vandenbosch. ‘Zo krijgen dieren een echte politieke stem in Nederland'. De Nederlandse kiezer maakt hiermee duidelijk dat ook dieren meetellen in een beschaafd land. Hij hoopt dat er van bij onze Noorderburen ‘een warme gloed van politieke actie voor de dieren' zal overwaaien naar onze contreien en zich zal vertalen in beduidend meer aandacht van de Belgische politici voor het dierenwelzijn.

De aanzet is al gegeven in de grootste stad van Vlaanderen. Sinds de lokale verkiezingen van oktober heeft Antwerpen voor het eerst een schepen voor dierenwelzijn, GAIA- én VLD-lid Luc Bungeneers en maakt een beleidskader voor dierenwelzijn deel uit van het Antwerpse bestuursakkoord. Andere steden en gemeenten zijn al gevolgd of volgen nog.

Een Partij voor de Dieren in België? ‘Wij zijn daar in principe niet tegen', zegt Michel Vandenbosch. ‘Maar in België ligt de situatie heel anders dan in Nederland. Bij ons is er de kiesdrempel van vijf procent. In Nederland is de Partij voor de Dieren met 1,8 % van de stemmen goed voor twee verkozenen. Groen Links haalt in Nederland zeven zetels met 4,8 % van de stemmen maar in ons land zouden ze de kiesdrempel niet gehaald hebben'.

In het vooruitzicht van de federale verkiezingen van volgend jaar in België gaat GAIA wel op zoek naar dé partij voor de dieren. Welke partij bewijst met daden dat dierenleed geen aanhangseltje is om wat mee bezig te zijn als er niets beters te doen is? Welke partij bewijst dat het welzijn en de rechten van dieren in een moderne, beschaafde samenleving volwaardige politieke beleidsthema's zijn? Welke partij realiseert zichtbare verschillen voor het dierenwelzijn? Kandidaturen worden bij GAIA verwacht.

10 november 2006

Varkensflats zijn een verkeerd politiek signaal

In de Verdieping van dagblad Trouw op 9 november schrijven een aantal vooraanstaande Nederlanders op persoonlijke titel een pleidooi voor de bouw van een varkensflat in de Amsterdamse haven.

Het is maar goed dat zij dit op persoonlijke titel doen want politiek is het artikel een uiterst onverstandige zet, die GroenLinks zeker geen zetelwinst zal opleveren. Het artikel maakt wel duidelijk waar alleen maar technologisch denken toe leidt.

Schrijvers zijn Bram Bos, fractievoorzitter voor GroenLinks in Amsterdam Oud-Zuid, Karel de Greef, onderzoeker bij de WUR, Peter Groot Koerkamp, hoogleraar bij de WUR, Paul van Grieken wethouder dierenwelzijn (sic!) voor GroenLinks, John Grin, hoogleraar bij de UVA.

Vooralsnog geen domme jongens. Een deel van hun argumenten klopt ook nog. Wanneer je varkensflats bouwt op een industrieterrein en je bouwt er slachterijen naast dan is de transporttijd in vergelijking met de situatie in de bio-industrie aanmerkelijk bekort. Wanneer je ook nog eens een mestvergistingsinstallatie er naast bouwt, dan kun je ook nog eens energie winnen uit de mest. Tel uit je winst!

En daar zit ‘m precies de kneep. Het artikel is niet gericht op het trekken van de angel uit het probleem van de bio-industrie, maar is juist een stap verder in de richting van een doodlopende weg. Een meerderheid in ons land is tegen de bio-industrie en dus ook tegen verlenging van de levensduur. Dat diezelfde burger zelf vrijwel machteloos is in het wijzigen van het landbouwbeleid doordat zij massaal valt voor de goedkopere kiloknaller is niet fraai en niet consequent. Het is menselijk en helaas begrijpelijk. Dit is echter geen argument om dan maar door te gaan mensen in verleiding te brengen met verkeerd geproduceerde dierlijke producten. Nederland kent een veestapel die een omvang heeft die een aantal malen de binnenlandse vraag overtreft. De veestapel bestaat nu om op buitenlandse markten geld te verdienen en ontneemt daarmee goedwillende veehouders een economisch verantwoord bestaan.

Wanneer die veestapel zou worden gereduceerd tot een omvang die in balans is met de binnenlandse behoefte, (zoals bijvoorbeeld in Duitsland), pas dan kunnen diervriendelijke houderijen een reële kans krijgen en niet meer te vechten tegen de bierkaai van de WTO. Dan is het ook niet nodig om waar dan ook in ons land varkensflats te bouwen.

GroenLinks is niet blij met die uitspraken en heeft Bram Bos teruggefloten.
“Ik kan me voorstellen dat de partij hier niet blij mee is”, zegt Bos. “Het is verkiezingstijd en dan is het niet handig dat er verwarring ontstaat over het standpunt van GroenLinks". Volgens Bos bestaat er echter geen verschil tussen hem en de partij over het uiteindelijke doel. “Het gaat alleen om de weg ernaar toe”.

We moeten echter concluderen dat Bos ondertussen behoorlijk de weg is kwijtgeraakt.

Voor een meer verantwoord beleidsadvies voor de vaderlandse veehouderij, klik hier.

08 november 2006

Verwarrende berichtgeving over consumenteninvloed op dierenwelzijn

Het weblog Voeding en gezondheid in de media hekelt de verwarrende berichtgeving over voeding, maar draagt zelf een negatief steentje bij onder de titel:

Consument bepaalt dierenwelzijn

De handel in dieren en dierlijke producten heeft een mondiaal karakter, geregeerd door richtlijnen van de Wereldhandelsorganisatie [WTO]. Maar terwijl de Europese Unie inmiddels verregaande eisen aan dierenwelzijn stelt, wordt dit door de WTO afgedaan als 'non-trade-concern'. Voor het verbeteren van dierenwelzijn is dan ook een belangrijke rol voor de consument weggelegd, vindt prof. mr. Annelies Freriks, hoogleraar 'Dier en recht' aan de faculteit Rechtsgeleerdheid, Economie, Bestuur en Organisatie van de Universiteit Utrecht.

Commentaar van Animal Freedom: een belangrijke rol is wat anders dan het kunnen bepalen. Het is de veehouder die dierenwelzijn bepaalt. Het is de consument die invloed kan uitoefenen op de handel.

Op 8 november houdt zij haar oratie onder de titel 'De impact van WTO-recht op dierenwelzijn'. De internationale handel in dieren en producten van dierlijke herkomst wordt beheerst door afspraken die in het kader van de Wereldhandelsorganisatie zijn gemaakt. Binnen die afspraken is nauwelijks ruimte voor dierenwelzijn. Dit brengt de EU, die haar handelsbeleid in toenemende mate heeft toegespitst op dierenwelzijn, in een lastig parket. Verbetering van dierenwelzijn kost immers veel geld en brengt de concurrentiepositie van de EU in gevaar. Daardoor ontstaat een grote druk op de EU-doelstelling om verdergaande dierenwelzijnseisen door te voeren.

Commentaar: logischer zou zijn om te schrijven dat er druk ontstaat om juist welzijnseisen niet door te voeren.

Consumentgedrag beïnvloeden

Freriks: 'wil je op korte termijn wat aan deze situatie veranderen, begin dan bij de consument. Die bepaalt uiteindelijk wat voor vlees hij in de kuip wil hebben. Of in handelstermen uitgedrukt: of er een markt is voor producten, afkomstig van dieren die volgens de Europese dierenwelzijnsmaatstaven zijn behandeld, is afhankelijk van het gedrag van de consument. Die kan ervoor zorgen dat schakels in de productieketens, inclusief de retailhandel, aandacht gaan besteden aan dierenwelzijnseisen in hun relatie tot hun leveranciers'. Om het consumentengedrag te beïnvloeden heeft de overheid op haar beurt een aantal instrumenten ter beschikking. Zo wordt binnen het Europese levensmiddelenbeleid grote waarde gehecht consumentenvoorlichting, al dan niet via etikettering.

Commentaar: hier wordt duidelijk en terecht een verantwoordelijkheid toegeschoven naar de overheid. Bewust worden kun je op zijn loop laten of versnellen. Het is niet teveel gevraagd om die versnelling aan de overheid over te laten.

Aanpassen kader WTO

Om op de lange termijn dierenwelzijn in de internationale handelsbetrekkingen juridisch te verankeren, dient evenwel het WTO-kader te worden aangepast. Daarvoor is echter op dit moment nog onvoldoende politieke draagvlak. In WTO-onderhandelingen moet de EU er dan ook voortdurend aandacht voor blijven vragen. Een reëlere optie is volgens Freriks om in EU-verband verdragen te sluiten met handelspartners waarin specifieke afspraken over dierenwelzijn worden vastgelegd.

Commentaar: het is jammer dat hier niet wordt beschreven hoe de WTO-afspraken precies zouden moeten worden aangepast. Deze oproep is erg vrijblijvend.

Voor meer duidelijkheid over de ideale situatie in de veehouderij, klik hier.

07 november 2006

Verdoven van slachtvee

Er is in Nederland veel commotie ontstaan over halal vlees en onverdoofd ritueel slachten. Volgens de halal voorschriften zou een dier bij bewustzijn moeten zijn alvorens het de halsslagader wordt doorgesneden.

rel="noopener noreferrer" target="_blank" Bij de gewone slacht zou dit diervriendelijker gebeuren omdat de dieren dan worden verdoofd alvorens de halsslagader wordt doorgesneden. Dat verdoven gebeurt door het dier een pen door het hoofd te schieten. Het dier valt neer en wordt vervolgens de slagader doorgesneden, terwijl tegelijkertijd het via een achterpoot aan de slachtlijn wordt gehangen om te verbloeden.

Varkens worden soms met CO2 verdoofd. Deze methode is vanwege de verstikkingsverschijnselen omstreden.

Kippen worden eerst aan de poten opgehangen en op de kop door een stroombad geleid met de bedoeling om hen te verdoven alvorens hun hals wordt “doorgezaagd”. Omdat op dit stroombad vaak te weinig stroom staat (om beschadiging aan het vlees te voorkomen) is de verdoving onvoldoende en worden de kippen bij bewustzijn de hals doorgesneden of in ergere gevallen, slechts deels.

Er is ook een bedwelming mogelijk met gas CO2O2. Deze methode is iets duurder dan het stroombad.

Een konijn dat geslacht wordt krijgt een klap op de kop ter verdoving en de rest van de procedure is als hierboven.

Het is aan de lezer om te bepalen of de manier van verdoven met CO2, slagpen, stroombad of klap op het hoofd diervriendelijk is. Voor wie dit idee onverdraaglijk is, zit er niets anders op dan van het eten van vlees af te zien. Gelukkig heeft dit vooruitzicht meer voordelen dan nadelen.

Deel geredde Friese paarden gaat naar de slacht

De paarden in Marrum liepen op het buitendijkse gebied van It Fryske Gea. Deze verpachtte de gronden aan de familie Lootsma. Die familie op haar beurt neemt paarden aan van particulieren die een wei zoeken om hun paarden in te laten lopen.
Een deel van de paarden is in eigendom van Lootsma. Die zijn bedoeld voor de handel. Nu het seizoen van buitengaats lopen na 15 oktober is beëindigd is het economisch aantrekkelijker om een deel van de nog niet verkochte paarden naar de slager te brengen (video).
Veel van de geredde paarden zijn dus van de regen in de drup beland.
Naast de recreatieve functie van paarden gaat het in deze branche gewoon om het geld verdienen en het geld besparen in de verzorging.

06 november 2006

Maritieme ecosystemen kwetsbaar

Boris Worm van de Dalhouse universiteit in Canada pleit voor het beschouwen van het gehele ecosysteem bij het streven naar het behoud van de zee in plaats van het kijken naar afzonderlijke vissoorten. Wanneer we gewoon doorgaan met het leegvissen van de zee en gewoon overstappen naar een nieuwe soort wanneer een bepaalde soort is gedecimeerd of naar een ander gebied om te vissen zullen de ecosystemen globaal op een gegeven moment ineenstorten.

In a study published in the November 3 issue of the journal, Science, an international group of ecologists and economists show that the loss of biodiversity is profoundly reducing the ocean’s ability to produce seafood, resist diseases, filter pollutants, and rebound from stresses such as over fishing and climate change. The study reveals that every species lost causes a faster unravelling of the overall ecosystem. Conversely every species recovered adds significantly to overall productivity and stability of the ecosystem and its ability to withstand stresses.

“Whether we looked at tide pools or studies over the entire world’s ocean, we saw the same picture emerging,” says lead author Boris Worm of Dalhousie University. “In losing species we lose the productivity and stability of entire ecosystems. I was shocked and disturbed by how consistent these trends are – beyond anything we suspected”.

The four-year analysis is the first to examine all existing data on ocean species and ecosystems, synthesizing historical, experimental, fisheries, and observational datasets to understand the importance of biodiversity at the global scale.

The results reveal global trends that mirror what scientists have observed at smaller scales, and they prove that progressive biodiversity loss not only impairs the ability of oceans to feed a growing human population, but also sabotages the stability of marine environments and their ability to recover from stresses. Every species matters.

Voor meer informatie over het leegvissen van de zee, klik hier.

Wild minder gewild

Het Nieuwblad uit België schrijft op haar website:
Aan het begin van het jachtseizoen krijgen jagers doorgaans heel goede prijzen voor hun wild. Maar niet dit jaar. Sommige jagers krijgen hun buit amper verkocht. Waarnemers schrijven dat in eerste instantie toe aan het overaanbod door de import van wild uit Oost-Europa. Ook het feit dat vooral jonge mensen minder tuk zijn op een stuk wild op hun bord, speelt een rol.
Tot zover.
Dit is goed nieuws, want het betekent ook dat stropen minder aantrekkelijk is. Oudere mensen uit de lagere sociale klasse hebben bij het eten van wild nogal eens een “romantisch beeld”. Vroeger was wild eten voorbehouden aan de “hogere klasse”. Jongeren hebben er tegenwoordig gelukkig geen boodschap meer aan. Dat is het voordeel van het “beëindigen van de klassenstrijd”.

Leeswijzer


Kijk op Facebook voor onze reactie op de actualiteit.
Aanbeveling: Thema's of steekwoorden vindt u via de labels onderaan de pagina of op Animal Freedom. Klik hier voor de laatste bijdragen.
Klik hier voor het beleid om uw privacy te beschermen.

Waarom dit blog?

De Nederlandse veehouderij is vooral gericht op zoveel mogelijk voor de export te produceren onder het motto “meer, meer, meer en groot, groter, grootst”. Dit heeft negatieve gevolgen voor zowel de dierenwelzijn, biodiversiteit, het milieu, het klimaat, de portemonnee en de gezondheid van burgers en ook voor welwillende boeren.
Dit blog verzamelt kritische artikelen die de wurggreep beschrijven waarin de veehouderij zichzelf heeft vastgezet. Zo willen we niet alleen een bijdrage leveren aan de ontwikkeling van de kwaliteit van het leven voor alle belanghebbenden, maar ook aan een schone, gezonde omgeving en een beter dierenwelzijn.

Ook de argumentatie dat dieren grondrechten hebben kan beter en meer aansluiten op hoe mensen voor zichzelf vinden dat recht moet gelden. Alle dier(soort)en kunnen in hun recht op vrijheid als (intrinsiek) evenwaardig aan mensen beschouwd worden. Dierenrechten zijn mensenrechten, die mensen de kans geeft om voor dieren op te komen.
Dieren, bijv. in de intensieve veehouderij, worden behandeld als een object in plaats van een subject met gevoelens en rechten.

De snelheid en het aantal dier(soort)en dat we voortdurend gebruiken is immens. De bijdrage aan onze welvaart en economie van de agrosector is gering. De oplossing is simpel en van niemand anders dan van ons zelf afhankelijk.

Dierenrechten in woord en beeld

Vrijheid is ook een intrinsiek grondrecht voor dieren. Dieren zijn geen dingen Dierenrechten zijn mensenrechten. Mensen moeten voor dieren kunnen opkomen wanneer hun grondrecht wordt geschonden.
logo van Animal Freedom yin en yang
Lees hier over de redenen waarom dieren recht op vrijheid hebben. Lees hier waarin mens en dier evenwaardig zijn.