Mens en dier zijn (intrinsiek) evenwaardig in hun recht op vrijheid

Bij de Stichting Animal Freedom leest u over de gedachte achter dierenrechten.
Hier leest u over ontwikkelingen in de agrosector en de gevolgen voor dieren(rechten).
Alle levende wezens zijn verschillend maar evenwaardig in het recht op vrijheid op een natuurlijk leven.
Een dier is (net als een mens) geen ding of een object.
Dierenrechten zijn mensenrechten. Mensen moeten kunnen ingrijpen wanneer mensen dieren misbruiken of onrecht aandoen.

28 februari 2006

Proefdiergebruik vorig jaar toegenomen

Het aantal proeven met apen in 2004 is gestegen naar 701, een stijging van 83 procent.
In 2004 deden universiteiten, onderzoekinstituten en bedrijven samen 633.155 dierproeven; in 2003 waren dat er nog 620.875.
Muizen (289.488), ratten (139.910) en kippen (114.208) worden het meest gebruikt voor de proeven.

Daarmee is de praktijk strijdig met de voornemens van het rijksbeleid voor proefdieren dat gericht is op verlaging van het proefdiergebruik.

Een woordvoerdster van de Voedsel en Waren Autoriteit brengt tegen deze constatering in dat wanneer je het gemiddelde van afgelopen jaar vergelijkt met meerdere jaren daarvoor dan dan wel sprake is van een daling. Maar deze logica is niet gebruikelijk op dit niveau.

Minder voedingsstoffen in zuivel

Van de site van de Stichting Varkens In Nood:
Melk en vlees bevatten minder gezonde voedingsstoffen mineralen dan vroeger

6 februari - Melk en vlees bevatten veel minder mineralen in vergelijking met 1940. Een biefstuk bevat de helft minder ijzer en een glas melk een vijfde minder magnesium. Dat blijkt uit een analyse van de Engelse Food Commission.

Een vergelijking van mineraalgehaltes uit 1940 met de waardes uit 2002 laat zien dat een steak 55 procent minder ijzer en 7 procent minder magnesium bevat. Voor melk is dit 60 procent minder ijzer. Al eerder werd gevonden dat biologische melk een veelvoud aan gezonde voedingsstoffen bevat t.o.v. fabrieksmelk. Een verklaring hiervoor is dat biologische en ouderwetse dieren langzaam groeiend gras aten, met veel meer klaver en andere kruiden. Tegenwoordig eten koeien doorgefokte grassoorten die wel kwantiteit maar weinig kwaliteit leveren.
Tot zover VIN.

Je kunt natuurlijk nog lekkerder, verantwoorder en effectiever vegetarisch en gevarieerd bio-dynamisch gaan eten.

25 februari 2006

Stop het gesleep met vogels

De vogelgriep-crisis zou de aanleiding kunnen zijn om een aantal problemen in één keer op te lossen.
Deze problemen zijn:
1. het internationaal of globaal heen en weer slepen van pluimvee(producten)
2. de invoer van exotische vogels
3. het houden van wilde vogels en de handel daarin

Als toelichting op het heen en weer slepen: er worden in ons land evenveel pluimveeproducten ingevoerd als geconsumeerd en er wordt nog eens een veelvoud daarvan geëxporteerd. Dat is waanzin. Waarom hier kippen houden en op de buitenlandse markt verkopen, terwijl we gelijktijdig kippen uit het buitenland halen om hier te verkopen? Dat dit krankzinnige “vrije” markmechanisme alleen kan werken door de dieren te korten op hun natuurlijke behoeften, is niet een grote aanslag op het voorstellingsvermogen van iedere EU-burger.
Een stal met vleeskuikens wordt een aantal keren per jaar gevuld met kuikens en na 6-7 weken leeg gevangen omdat de dieren slachtrijp zijn. Wat is er verder op tegen dat een stal vervolgens een paar weken leeg blijft omdat er minder vraag naar kippenvlees is? Al dan niet als gevolg van de angst of weerzin van de consument?
Wanneer de Europese ambtenaren eens de mouwen zouden opstropen en een regeling zouden ontwerpen waarmee ze deze heilloze uitruil domweg zouden stoppen, opheffen of onaantrekkelijk maken, dan is het gevaar van de verspreiding van vogelgriep al grotendeels verminderd. Het scheelt vele voedselkilometers waarvan de kostenbesparing mooi de te verwachte prijsverhoging van kippenvlees kan compenseren.

Dan het probleem van dierenleed door het opsluiten van vogels. Vogels willen vrij zijn en kunnen vliegen. Doordat de wetgever niet goed heeft opgelet, kunnen kwaadwillende hobbyisten nu wilde vogels van zogenaamde “gesloten ringen” voorzien. Soms doen ze dat al in het nest, terwijl de oudervogels nog met de verzorging bezig zijn. Vlak voor het uitvliegen worden deze onfortuinlijke dieren voor de rest van hun leven opgesloten in een kooi. Een walgelijke praktijk die door de wet wordt gedekt.
Het kan toch niet zo moeilijk zijn om hiervoor een wet op te stellen. Welk belang van mensen is ermee gediend om vogels in een kooi op te mogen sluiten?
Vogels hebben het recht om echt vogelvrij te blijven en niet overhoop te worden geschoten voor het plezier van de jager of te worden opgesloten omdat iemand het leuk vind om er naar te kijken. Je kunt ook vogels kijken in de vrije natuur. Je moet er alleen je huis voor verlaten. Als je daarvoor te beroerd bent, kun je via Internet en “Green Planet” of “Discovery channel” hele dagen kijken naar vogeldocumentaires.

24 februari 2006

Vogelgriep, wie kan het wat schelen?

Terwijl er in de media veel aandacht is voor de naderende vogelgriep, is er in het dagelijkse leven weinig van te merken. Het zal de meeste burgers worst wezen.

De recreant zal er ook weinig van merken, want het is nog winter. Als je in de stad woont, gaat het leven op het platteland vaak volkomen aan je voorbij. Als consument merk je in de winkel nu en straks bij een eventuele uitbraak weinig in je portemonnee want door de vrije wereldmarkt zijn de supermarkten al jaren gewend om vlees en zuivel afwisselend van het eigen of het buitenland te betrekken.

Sommige natuurliefhebbers maken zich een beetje zorgen of de trekvogels de schuld krijgen en of zij moeten boeten voor het feit dat ze er zijn.

Wie op het platteland als hobby het houden van vogels heeft (duiven, sierkippen of eenden) wordt vriendelijk doch dringend verzocht deze binnen te houden. Gevederde vrienden zijn over het algemeen leuk om naar te kijken, de meeste mensen hebben er weinig band mee. Als makke schapen leveren de hobbydierhouders hun gezonde dieren in om vernietigd te worden, maar hebben ze een alternatief? Is een stom beest een revolutie waard?

De sensatie van het geheel lijkt meer interessant voor de media dan voor het publiek. Misschien worden er straks weer op grote schaal pluimveestallen geruimd en zullen deze ruimers mogelijk ziek worden. Mogelijk zullen een aantal pluimveehouders failliet gaan. Allemaal bedrijfsrisico? Blijkbaar wel.

In Azië zijn mensen dood gegaan aan de vogelgriep, maar dat waren vaak kinderen of mensen die in direct contact stonden met zieke en dode vogels. Wie speelt er in Nederland nu met dode vogels? Ja, een paar jaar geleden, toen waren er wat ruimers die voetbalden met vergast pluimvee.

Kortom, de consument loopt weinig risico voor zijn gezondheid. Zou die dat wel lopen, dan zou er in ons land meer opwinding zijn. Allemaal eigen belang, maar deze grondhouding straalt ook van de agrarische sector af. Waarom zou het publiek solidair zijn met mensen die in grote getale dieren houden puur en alleen voor het financiële gewin of onder het mom van een hobby?

Het is jammer dat veel mensen zich de publieke ruimte laten afpakken. Er is schroom om elkaar aan te spreken op het gedrag. De overheid speelt ook nog eens een actieve rol in het afraden van de burger om zich te bemoeien met de uitbreiding van de intensieve veehouderij op het platteland. Op deze wijze gaat er nog meer verloren van een authentiek landschap en een authentieke invulling van het beroep van boer. Het is te hopen dat mensen zich dit realiseren wanneer er weer verkiezingen zijn.

We leven steeds meer in een virtuele wereld. Wil je een paar keer jaar ontsnappen aan de grote stad, dan ga je niet meer naar het platteland, maar pak je een vliegtuig naar een deel van de wereld waar het allemaal nog authentiek lijkt. Heeft de massa het daar verpest, dan ga je naar een andere uithoek van de wereld. Er zijn nog zoveel keuzes.

De globalisering van de agrarische sector gaat gelijk op met de globalisering van het toerisme en van de solidariteit. Een individu in de huidige maatschappij heeft via het digitale venster vele mogelijkheden om aansluiting te vinden bij dat deel van de wereld waarop hij zijn blik wil richten. Voor die paar agrarische ondernemers die hun ramen en deuren hebben gesloten voor de buitenwereld en die hun dieren virusvrij en hermetisch willen afschermen is steeds minder solidariteit. Uit het oog, uit het hart.

Wat is het wezen van (dieren)liefde en compassie? We hebben het wel over "houden van", maar in wezen komt van iets of iemand houden neer op deze "los te kunnen laten". Soms houd je schone handen door ze leeg te houden. Beter 10 vrije vogels in de lucht dan een zieke in de hand.

Het beeld van dalend aantal varkens klopt niet

In het Agriholland nieuws verscheen dit bericht:

Onder druk van kostprijsstijging en daling van de opbrengstprijs is schaalvergroting één van de belangrijkste structuurontwikkelingen in de varkenshouderij. Het aantal varkens in Nederland daalde de afgelopen jaren van ruwweg 15 miljoen naar 11 miljoen. Daarnaast is het aantal bedrijven met varkens sterk verminderd. LEI-onderzoeker Robert Hoste verwacht dat deze laatste trend zich verder zal doorzetten. Wanneer dat het geval is zal het aantal bedrijven met varkens in Nederland in 2015 zijn gehalveerd. Tot zover.

De tekst wekt de suggestie dat er een dalende lijn zit in het aantal varkens in ons land. Dat is niet het geval. Minder bedrijven zullen in de komende 10 jaar meer varkens gaan bevatten, waardoor het gemiddelde aantal varkens in ons land min of meer gelijk zal blijven. Deze ontwikkeling zal alleen anders uitpakken, wanneer er een ziekte uitbreekt onder de varkens of wanneer er een regering komt die actief ingrijpt. In het huidige beleid wordt de schaalvergroting doorgezet, zoals dat al 40 jaar geleden is ingezet. Het publiek zal dit alleen van buitenaf kunnen constateren: er komen meer grote bedrijfsgebouwen, zonder dat zichtbaar is dat er binnen dieren worden gehouden en af en toe zal er in het nieuws aandacht worden besteed aan de uitbraak van een dierziekte. In de prijs van het vlees en zuivel in de supermarkten zal de consument daar weinig van merken, want door de vrije wereldmarkt is het van overal afkomstig.

Het is een open vraag hoe lang de steeds kleiner worden groep die in Nederland bezig is met agrarische producten het politieke en overheidsbeleid nog in zijn adembenemende klem kan houden. Door de vervreemding van de agrariër van zijn omgeving zal ook de binding met het publiek losser worden, tenzij de PR-machine er in slaagt om in de beeldvorming de hobbyboeren voor de agrarische ondernemers te verwisselen.

Kinderboerderijen spelen hierbij een discutabele rol omdat zij de jonge generatie een misplaatst geromantiseerd beeld voorschotelen dat al lang geen realiteit meer is.

23 februari 2006

De veehouderij is een doodlopende weg ingeslagen


De samenleving staat op een kruispunt. De intensieve veehouderij is ons al voorgegaan en is al rechts afgeslagen. Zij hebben de doodlopende weg via schaalvergroting en "potdichte" stallen naar faillissement genomen. Voor iedereen die meekijkt lijkt het of er in de verte een pot met goud staat, maar het zijn de bedrieglijk fonkelende brokstukken van uiteenspattende boerendromen.
De samenleving kan nog kiezen. (De) Veerman houdt de burger een worst voor in de richting van de Styx, een stroom die leidt naar de onderwereld, maar een weg is die geplaveid lijkt te zijn met gouden voornemens. Hij vertelt de twijfelende luisteraar die "de Charybdis (verlies van vrijheid) wil vermijden en niet door de Skylla (verlies van veiligheid) wil worden gegrepen" dat er werkgelegenheid en welvaart op het spel staat en dat de kiezer dit kan veiligstellen door vast te klampen aan zijn beleidsvoorstel.
Wat (de) Veerman er niet bij vertelt is dat het gaat om zijn eigen werkgelegenheid en van de wereldse zijnen en niet om die van de zwakken en kwetsbaren. Het gaat hem niet om over te zetten, maar om af te zetten.
Hoe ver het faillissement op het pad van de intensieve veehouder ligt, hangt er vanaf of de samenleving akkoord gaat met het volledig virusdicht opsluiten van het vee. Op deze wijze denkt men het einde nog wat te kunnen uitstellen. Er is dan weinig gevaar meer te duchten van insleep van griep door bezoekers en overvliegende trekvogels. Een bijkomend voordeel is dat niemand meer zicht heeft op de werkelijkheid van het saaie leven van het dier in de stallen. De hobbyhouder mag zijn sierpluimvee inenten en tentoonstellen aan eenieder die zijn mooie dieren wil zien. “Boer, wat heb je mooie kippen!” Iedereen met schellen op zijn ogen kan net doen of alles weer koek en ei is en dat alle zichtbare dieren een paradijselijk leven hebben.
Voor wie in dit jachtige leven wel even de tijd neemt om zich voor te stellen wat de werkelijkheid is van de intensieve veehouderij en die zich realiseert waar het in het echte leven omgaat: vrijheid en liefde, weet dat het anders moet. Hij weet ook dat respect voor dieren een spanningsveld is tussen afstand houden en betrokken zijn, tussen diezelfde vrijheid en liefde. Deze concepten kunnen alleen gedijen in een samenleving waarin de leden zichzelf kennen en kunnen beheersen en daarmee wat levensruimte voor anderen overlaten. Alleen wanneer het individu uit eigen beweging de duurzamere afslag neemt en niet meer lonkt naar verleidelijk ogende Sireense worstjes dan is hij of zij op de goede weg.

FD: de intensieve pluimvee-industrie moet stoppen

is redacteur van Het Financieele Dagblad en roept vandaag onder de titel “Bio-industrie magneet voor virus” op tot het maken van een einde aan de intensieve pluimveehouderij.
Tevens hekelt hij de slaafse houding van de burger die niet alleen zonder te mokken zijn gezonde dieren inlevert ter vernietiging maar ook nog eens loyaal zijn portemonnee trekt om deze uitzichtloze operatie financieel te steunen via de belasting.
Abrahamse heeft gelijk, het kost meer om de sector van de intensieve veehouderij te laten bestaan dan dat het oplevert. Tenminste als de kiezer bereid is in te zien dat het niet alleen om gaat om voedsel te produceren, maar ook de kosten te betalen als dat ten koste van iets waardevols gaat. We hebben het hier over schoon water, schone lucht, een mooi landschap en een vrij en natuurlijk leven voor onszelf en voor gezonde dieren.
De vervuiler betaalt, maar in ons land is dat niet vanzelfsprekend. Het zou ons kabinet en met name minister Veerman sieren als zij hun morele verantwoordelijkheid zouden nemen.

21 februari 2006

Kievitseieren rapen niet toegestaan.

Met de naderende terugkeer van de kievit in Friesland nog maar weer even de laatste stand van zaken over het verbieden van Kievitseieren zoeken in herinnering. Ook de Friese vogelliefhebber wordt gevraagd om gepaste afstand te bewaren tot de weidevogel. Nesten beschermen: ja, eieren rapen en predatoren schieten: nee.

Vogelbescherming roept op tot samenwerking

Vogelbescherming Nederland is tevreden met de uitspraak van de afdeling Bestuursrechtspraak van de Raad van State. Deze besloot 7 december 2005 om de door de Rechtbank Leeuwarden uitgesproken schorsing van de eerder door de Provincie Friesland verleende ontheffing voor het rapen van kievitseieren, te bekrachtigen. Tegen deze ontheffing, die niet voldeed aan de Europese Vogelrichtlijn, maakte Vogelbescherming met succes bezwaar. Vogelbescherming maakt zich overigens grote zorgen over de drastische achteruitgang van de akker- en weidevogels in ons land. Zij roept dan ook een ieder op om in goede samenwerking door te gaan met de beschermingsactiviteiten, waarbij de rol van boeren en vrijwilligers essentieel is.
Het nieuwe project `Boerenland-Vogelland', gaat zich naast weidevogels ook richten op vogels van akkers en kleinschalig cultuurlandschap. Van deze coalitie maken deel uit: Landschapsbeheer Nederland, Natuurlijk Platteland Nederland, De Landschappen en Vogelbescherming Nederland.
Het gaat met onze akker- en weidevogels in Nederland dermate slecht dat alle zeilen moeten worden bijgezet om de neerwaartse spiraal te stoppen.
Tot zover het (verkorte) persbericht.

De oorzaken van de achteruitgang van veel weidevogels zijn divers. De meeste hebben te maken met de afname van oppervlakte en kwaliteit van geschikt broedgebied. De Vogelbescherming noemt de volgende oorzaken voor de teruggang van de grutto.

1. Door verstedelijking en aanleg van wegen en recreatiebosjes is het geschikte broedgebied van weidevogels de afgelopen tijd kleiner geworden. De voortdurende claim op landbouwgronden voor bedrijfsactiviteiten en woningbouw bedreigt de voor weidevogels noodszakelijke rust en openheid verder;
2. Intensieve landbouw is een van de hoofdoorzaken van de achteruitgang. De boeren bewerken de weilanden steeds intensiever. Meer bemesting zorgt voor snellere grasgroei. Het gras kan daardoor al vroeg gemaaid worden hetgeen met steeds snellere en grotere maaimachines gebeurd. Te vroeg en te snel en te grootschalig voor weidevogels. Veel nesten worden vernield en jongen gedood. Onvoldoende jonge grutto's groeien op om de populatie op peil te houden.
3. Het waterpeil is in veel gebieden gedaald. Grutto's hebben met hun lange snavels behoefte aan een vochtige grond met een relatief hoog waterpeil. Verlaging van het peil zorgt er voor dat grutto's niet voldoende bij het voedsel, wurmen, kunnen komen.
4. Predatie is een natuurlijk gegeven met tot op zekere hoogte een negatieve invloed op behoud en herstel van de populatie weidevogels. Er is veel door emotie gevoede discussie over predatie door vossen, katten en kraaien.

Weliswaar gaat dit over grutto's en niet over kievitten, maar duidelijk is dat de eieren zoeker hierbij niet genoemd wordt. Het rapen van eieren verlaagt de overlevingskans van de vroege broedsels. In koudere tijden werd dit argument nogal eens gebruikt om het kievitseieren rapen te verdedigen. Nestmarkeren is beter, maar dan moet het nest niet een gemakkelijke prooi zijn voor de slimmere predatoren.
Het zou een goede zaak zijn wanneer de Friese vrijwilligers de boeren zouden helpen bij het ontzien van alle nesten in het weiland en akkerland. Liever nesten markeren dan predatoren schieten.

Zie ook het contactblad Relatie Mens en Dier van Rechten Voor Al Wat Leeft

Wat kunnen we verwachten rond de komende ruimingen?

De vogelgriep staat ook in Nederland weer voor de deur. Opnieuw is er niet gevaccineerd en in Duitsland zijn zelfs al weer hobbydieren geruimd. Kortom, Europa heeft niets geleerd van vorige rampen in de bio-industrie. Nog steeds is geld verdienen de enige maatstaf, ten koste van alle belangen van individuele dieren.
Overigens zei een gast bij NOVA gisteren dat zelfs ingeente dieren nog geruimd zullen worden als zij zich binnen een bepaalde straal rondom een besmet bedrijf bevinden. Vaccinatie beschermt dieren volgens de uitzending feitelijk nauwelijks als zij niet algemeen wordt doorgevoerd, althans zo heb ik het begrepen.
Nu hopen sommigen dat de bio-industrie sneller zal verdwijnen als er weer veel dieren geruimd worden, bij wijze van een geluk bij een ernstig ongeluk. Ironisch genoeg zal volgens hen ook de ruiming van hobbydieren, scharreldieren en eko-dieren bijdragen tot het ontmantelen van de bio-industrie.
Maar is dat wel waar, is het niet te optimistisch? Waarom is er ondanks de maatschappelijke verontrusting rond de vorige landbouwcrises dan feitelijk niets meer bedacht dan "alle vogels ophokken"? Waarom gaat Nederland nog steeds in zee met een Europa dat zo met haar landbouwhuisdieren wenst te blijven omgaan?
Ik vrees zelf dat het allemaal nog wel een tijd door zal gaan. De bio-industrie bestaat al tientallen jaren en heeft tot nu toe allerlei gruwelijke crises overleefd. De consument is weliswaar iets kritischer geworden, maar dat heeft dingen niet kunnen voorkomen. Het verwachte algemene ethische réveil is nog steeds uitgebleven.
Misschien is er dus iets anders nodig om de bio-industrie de nek om te draaien, zoals een nog basalere bewustwording van hoe zij ook buiten de ruimings-drama's om in elkaar steekt, naast nog meer besef van het kwaad dat speciesisme heet.
Tot die tijd lijkt het mij moreel volkomen te verantwoorden om niet mee te werken aan massale ruimingen. Ik hoop dat in elk geval hobby-boeren en anderen die dieren niet houden voor de commercie zich dit keer nog feller verzetten. Laat het speciesistische establishment in elk geval weten dat niet iedereen in Nederland dit soort maatregelen ziet zitten! Mensen zal men toch ook niet ruimen om het besmettingsgevaar in te perken, dus het is alleen logisch om dat wel bij dieren te doen, indien die dieren zuiver beschouwd worden als dingen die iets op moeten brengen en waarvoor dus geen geld bij gelegd mag worden als ze dat niet doen, ook al zijn ze nog zo gezond. Het is puur speciesisme om dieren als dank voor hun goede diensten preventief te ruimen en mensen niet. Bij mensen aanvaarden we de risico's en om dat bij dieren niet te doen is alleen vanzelfsprekend wanneer dieren in wezen rechteloos zijn.
Hopelijk schudt extra veel verzet op den duur toch een meerderheid van de consumenten, producenten en beleidsmakers wakker, of het nu deze keer 'al' is of toch pas na een x aantal andere toekomstige crises. Een bio-industrie die in elk geval al niet meer preventief mag ruimen van onze samenleving wordt er bovendien niet sterker op.
Gruwelen moeten hoe dan ook steeds bij de naam genoemd worden, ook al worden ze voorgeschreven door de Heilige Economie.

Titus Rivas

20 februari 2006

Wat als vogelgriep uitbreekt in kinderboerderijen?

Zoals minister Veerman al zei “het is niet de vraag of er vogelgriep in ons land zal uitbreken, maar wanneer?”.
Stel dat de mensen of de trekvogels de vogelgriep overbrengen naar de parken en de kinderboerderijen, moeten deze dan worden gesloten omdat er gevaar is voor de volksgezondheid?

In afwachting van het antwoord van de overheid op deze vraag zou de Nederlandse burger (al dan niet met kinderen) eens na kunnen gaan denken of het aanraken van dieren een uiting van ware dierenliefde is of meer van projectie is van ingebeelde behoefte.
Vogels in het wild, maar ook in gevangenschap zijn meestal niet gediend van aanraking. Het liefst leven zij vrij en bepalen zij zelf met wie zij in letterlijk in contact komen. De huidige crisis door het uitbreken van vogelgriep en de draconische maatregelen, die de ophokplicht in de praktijk betekenen, zijn voor dieren dramatisch. Dieren hebben met name in het voorjaar alle ruimte nodig hebben in het kader van hun voortplantingsbehoefte. Misschien is de crisis een goede aanleiding voor iedereen of onze diergebruik in kinderboerderijen, door de sierpluimveehouders en andere huishouders om eens te bedenken of hun wens om dieren te houden (lees te bezitten) wel in het belang van het dier is.

Wie meer wil lezen over misstanden in kinderboerderijen, wordt aangeraden om het zwartboek te lezen en wie twijfelt over de pedagogische voordelen van het huisdierbezit kan hier meer lezen.

Kippenboutjes over: invriezen of dumpen?

In het nieuws wordt ietwat versluierend gemeld dat de kippenstapel weer is gegroeid naar minstens 92 miljoen. Het gaat hier om de permanent aanwezige populatie pluimvee, dus niet het aantal kippen (kalkoenen en eenden) dat op jaarbasis in ons land wordt geproduceerd. Dat ligt veel hoger door de lage gemiddelde leeftijd die een kip (lees vleeskuiken) in ons land haalt.
Door de verminderde belangstelling van de consument in binnen- en buitenland voor kippenvlees als gevolg van de vogelgriep ontstaat er een overschot aan kippenvlees. De sector zit nu met de vraag hoe dit overschot moet worden kwijtgeraakt. Is invriezen slim, zodat het later op de markt kan worden gebracht of zou het overtollige vlees tegen dumpprijzen afgezet moeten worden op bijvoorbeeld de Afrikaanse markt. Omdat de Afrikanen wel wat proteïnen kunnen gebruiken en Nigeria bijvoorbeeld te kampen heeft met vogelgriep zou dit mogelijk vraag opleveren. Twee problemen duiken op: door het dumpen van vlees worden de locale producenten brodeloos gemaakt en de Nigerianen dumpen zelf hun eigen kippenvlees op de markt uit angst dat het anders wordt vernietigd zonder voldoende financiële compensatie.

Een logische oplossing zou zijn om het vlees in te vriezen en pas op de markt te brengen wanneer er weer vraag naar is en ondertussen de stallen leeg te laten. Maar zo simpel werkt het helaas niet, want dan valt er minder te verdienen. De sector vult het liefst de stallen zo snel mogelijk en brengt de kuikens het liefst zo snel mogelijk (na 6 a 7 weken) naar de slacht onder het motto “kippenkoppen moet rollen zodat het geld blijft rollen”.
Aan de Nederlandse politiek het verzoek om de poot stijf te houden en de sector niet financieel te steunen. De sector produceert voornamelijk voor de buitenlandse markt en enige afslanking zou heel veel druk afhalen van de hoeveelheid dierenleed in eigen land, de hoeveelheid mest die wordt geproduceerd en de uitbreiding van lelijke en stinkende megastallen in het landschap.

16 februari 2006

Dierenbescherming: vaccineren moet!

Uit Dierenmail van de Landelijke Dierenbescherming:
Vogelpest 2006

In 2003 werd Nederland opnieuw geconfronteerd met een alles verwoestende dierziekte: de vogelpest. Miljoenen dieren werden over de kling gejaagd. Opnieuw werd pijnlijk zichtbaar dat de intensieve veehouderij niet meer van deze tijd is: te intensief, te grootschalig en te geconcentreerd, waarbij het risico van verwoestende epidemieën veel te groot blijft. Het moet anders en dierenwelzijn moet een belangrijke rol spelen. Deze conclusie trekt niet alleen de Dierenbescherming, maar ook vele andere partijen.

Nu, bijna drie jaar later, staan we weer voor dezelfde dreiging. In die drie jaar is er weinig of niets gebeurd om de sector diervriendelijker en duurzamer te maken. Weer laten we ons overvallen door een dierziekte terwijl we het van verre zien aankomen. De vogelpest verspreidt zich in rap tempo over de wereld en ditmaal zijn niet alleen dieren de dupe - ook mensen zijn niet geheel veilig voor deze variant.

Vaccineren moet!
Wat de Dierenbescherming betreft mag en kan de sector de handelsbelangen niet langer als excuus gebruiken om niet te vaccineren. Hun hele (korte) leven al worden kippen gevaccineerd om ze aan het intensieve systeem aan te passen. We zijn nu het punt voorbij dat handelsbelangen als enige en belangrijkste uitgangspunt tellen: het is nu een maatschappelijk probleem geworden!

Dierenbescherming daagt minister voor rechter over Oostvaardersplassen

Dierenmail 14-02-2006

De Dierenbescherming spant een kort geding aan tegen minister Veerman (LNV) en Staatsbosbeheer. De zaak dient op vrijdag 3 maart voor de Rechtbank ’s-Gravenhage. Inzet is het beheer van de grote grazers in de Oostvaardersplassen gedurende deze winter.

De Dierenbescherming eist van Staatsbosbeheer dat de edelherten, runderen en paarden worden bijgevoerd tijdens extreme weersomstandigheden om onacceptabel lijden te voorkomen. Vorig jaar stierven honderden dieren de hongerdood als gevolg van zware sneeuwval en koude in maart. Minister Veerman is eindverantwoordelijk voor het door Staatsbosbeheer gevoerde beleid.

De Dierenbescherming ziet de dieren in de Oostvaardersplassen als gehouden dieren. De grote grazers zijn door de mens in het afgerasterde gebied geplaatst en kunnen het niet verlaten om bijvoorbeeld voedselrijkere gebieden te zoeken. “Voor onze organisatie staat vast dat Staatsbosbeheer daarom een wettelijk voorgeschreven zorgplicht heeft”, aldus Thomas Posthumus Meyjes, directeur Dierenbescherming. Pogingen om Staatsbosbeheer van dit standpunt te overtuigen, zijn helaas mislukt. De organisatie grijpt pas in als 60 procent van de dieren door honger en uitputting is omgekomen. Dat is voor ons onacceptabel.

De kritieke periode voor de dieren in de Oostvaardersplassen is eind februari en maart. Dan zijn de grazers door hun reserves heen.

15 februari 2006

Wilde vogels de dupe van maas in de Faunawet

Oud-controleur Vogelwet 1936 en controleur Flora en Fauna van de AID Jan Meijerink uit Twente komt nog regelmatig in het veld. Hij treft daar hem bekende volièrehouders aan die de gedragingen van Goudvinken, Geelgorzen e.d. volgen en struiken op nesten doorzoeken. Ook heeft hij bij nestkastkontroles in de nesten van Bonte Vliegenvangers kleine nestjongen met gesloten voetringen aangetroffen.
Wanneer een vogel die normaal in het wild voorkomt dit soort voetringen draagt dan mag degene die deze vogel gevang houdt dit sinds de Flora en Faunawet is gewijzigd volkomen legaal doen. Het gevolg is een levendige handel in de dieren die beschermd zouden moeten worden.

Lees hier verder wat Meijerink over deze “idiote” maas in de wet schrijft.

Naschrift Jan Meijerink:

Het is eigenlijk geen maas in de wet. Doelbewust heeft de wetgever voor deze regeling gekozen om het de vogelhouders mogelijk te maken alle gewenste handelingen met in het wild voorkomende vogelsoorten te verrichten, mits ze van een gesloten voetring zijn voorzien. Daarbij moet men wel heel naïef geweest zijn te denken dat men daarmee het vangen van vogels en het uithalen van nesten kon voorkomen. Het was dus de bedoeling om alleen met gekweekte vogels te handelen. Maar deze moeten dus vroeger, toen het nog verboden was, in de volières zijn terecht gekomen. Volgens de oude Vogelwet 1936 mochten alleen een klein aantal soorten als Merel, Vink, Sijs, Kneu, Putter etc. in gevangenschap worden gehouden. Handel daarin, en het vangen daarvan was evenmin toegestaan. De controle daarop was dus vrij eenvoudig.

Later kwam er een regeling waarbij de handel en het vervoer van deze z.g. kooivogels ook mogelijk werd mits ze van een gesloten voetring waren voorzien. De controle was toen al nauwelijks meer mogelijk omdat er toen ook al nesten met eieren of kleine jongen werden uitgehaald.

De Flora- en Faunawet gaat nog verder omdat de regeling nu voor alle in het wild voorkomende vogelsoorten geldt.

Als vogelbeschermers de zin zouden krijgen, dan werden alle handelingen met wilde vogels verboden. Het probleem is dan echter dat de volières thans vol zitten met wilde vogelsoorten die van een voetring zijn voorzien. Deze zogenaamd gekweekte vogels kan met niet vrijlaten omdat ze zich volgens de vogelhouders niet in het wild kunnen redden en jammerlijk van honger zouden omkomen. Deze verhalen hebben we in het verleden erg vaak gehoord en ondeskundige rechters stonden dan toe dat men de vogels behield.

Deze wet is onder politieke druk tot stand gekomen, en door ondeskundige ambtenaren voorbereid. Onze volksvertegenwoordiging is huiverig de bestaande zaken te wijzigen omdat het wel eens veel stemmen zou kunnen kosten. Toch is een wijziging alleen mogelijk indien daarvoor voldoende draagkracht is bij de volksvertegenwoordiging. Ik denk dat daarbij de publieke opinie van doorslaggevend belang is. Evenals thans bijvoorbeeld het dragen van bont een schande is, zou men ook het gevangen houden van wilde vogels als een schaamtevolle bezigheid moeten beschouwen.

Europarlement wil meer welzijn voor vleeskuikens

15 februari 2006
Het Europees Parlement heeft gisteren een voorstel aangenomen om minimumeisen in te voeren voor het welzijn van vleeskuikens. Dat is een belangrijke stap in de goede richting, want nu zijn er nog helemaal geen speciale regels voor het welzijn van de bijna zes miljard vleeskuikens die jaarlijks in de EU gefokt, vetgemest en geslacht worden.

Op initiatief van de Nederlandse Europarlementarier Thijs Berman wil het Europees Parlement de bezettingsgraag in de stal beperken tot 34 kilo per vierkante meter met ingang van 2013. Tot die tijd geldt dan een maximum van 38 kilo per vierkante meter. Ter vergelijking: In Nederlandse pluimveebedrijven komt een bezettingsgraad van 55 kilo (27 slachtrijpe kuikens) per vierkante meter voor. Bovendien wil het Europees Parlement dat de Europese Commissie binnen vier jaar na het van kracht worden van de nieuwe regels voorstellen doet om de welzijnsproblemen die het gevolg zijn van het speciaal fokken voor snelle groei aan te pakken.

Compassion In World Farming (CIWF) is blij dat het Europees Parlement zich nu uitgesproken heeft voor het instellen van welzijnsregels voor vleeskuikens en dat het Parlement het eerdere voorstel van de Europese Commissie heeft aangescherpt. CIWF had echter graag nu al verdergaande voorstellen gezien: Op basis van een rapport van Wetenschappelijk Comité voor Dierenwelzijn en Dierengezondheid (SCAHAW) zouden niet meer dan 25 kippen per vierkante meter mogen worden gehouden. “De welzijns- en gezondheidsproblemen die het gevolg zijn van selectief fokken voor een snelle groei zijn bijzonder ernstig. Er is veel onderzoek naar gedaan en mogelijke oplossingen zijn bekend. Daarom moeten deze problemen met spoed worden aangepakt”, aldus CIWF.

Het standpunt van het Europees Parlement heeft geen kracht van wet. Het is een advies aan de Europese landbouwministers, die over enkele maanden besluiten of Europa speciale welzijnsregels voor vleeskuikens gaat instellen. CIWF zal de komende maanden actie blijven voeren voor het instellen van dergelijke regels.

Op www.ciwf.nl lees je meer over de welzijnsproblemen in de vleeskuikenhouderij en de campagne van CIWF. Via deze site kun je bovendien een mail sturen naar landbouwminister Cees Veerman om hem te vragen al het mogelijke te doen om een einde te maken aan het dierenleed in de vleeskuikenhouderij.

14 februari 2006

Geen bio-industrie meer ipv kerncentrales tegen broeikaseffect

Nederland heeft moeite om maatregelen te vinden die effectief zijn bij het tegengaan van het broeikaseffect. Wanneer ons land een einde zou maken aan de intensieve veehouderij zou het op vele fronten een effectieve bijdrage leveren aan een betere en zuinigere wereld. Ons land importeert van ver weg veevoer en voert vervolgens 70% van haar vlees en zuivel uit naar het buitenland. Het buitenland op haar beurt brengt dezelfde producten ook hier op de markt.
Dat is veel zinloos gesleep, met de natuur, het milieu en het vee als slachtoffers.
Stoppen met de bio-industrie en minder vlees eten maakt de aanleg van kerncentrales overbodig.

Meer lezen over energieverlies door de vleesconsumptie? Klik hier.

11 februari 2006

Het gaat in Limburg nog meer stinken

Er zijn al veel varkens in Brabant en Limburg. Hoe roder het gebied in onderstaand kaartje hoe meer varkens. Desondanks wil de staatssecretaris van Geel nog meer varkens toelaten.


Bron: CBS.

In het nieuws was het volgende te lezen:

Intensieve veehouderijen in landbouwgebieden in Noord-en Midden-Limburg krijgen meer ruimte om uit te breiden.

Dat zegt staatssecretaris Pieter van Geel van Milieu in de Limburgse kranten. Hij geeft een toelichting op de nieuwe stankwet die vandaag naar de Tweede Kamer gaat. Belangrijkste onderdelen daarvan zijn dat in buitengebieden meer stankoverlast wordt toegestaan en dat dorpen meer woningen mogen bouwen. Gemeenten krijgen ook meer meer invloed op het stankbeleid.
Tot zover het citaat uit het nieuws.
Intensieve varkenshouderij is niet de enige sector waar Noord-Brabant en Limburg al zijn vergeven. Zie voor de andere intensieve bedrijven, dit overzicht.

Relatie tussen vogeltrek en vogelgriep onbewezen

Zeist, 25-1-2006 - Vogelbescherming Nederland vraagt in een vandaag aan de Tweede Kamer en aan minister Veerman verstuurde brief, geen onbewezen uitspraken te doen over de betrokkenheid van trekvogels bij de verspreiding van het vogelgriepvirus H5N1. Vogelbescherming wijst er op dat er geen enkele aanwijzing is dat er bij de verspreiding van het zeer gevaarlijke virus trekvogels betrokken zijn. De hardnekkige beeldvorming die ontstaan is over de relatie tussen trekvogels en vogelgriep is niet bevorderlijk voor de bescherming van trekvogels en ook niet voor een effectieve aanpak van de verspreiding van het virus.

Vogelbescherming baseert de brief op informatie die recentelijk naar buiten is gebracht door BirdLife International, de organisatie waarvan Vogelbescherming de Nederlandse partner is. Het verspreidingspatroon van het virus volgt geen trekwegen van vogels. Er trekken geen vogels van Qinhai in China in westelijke richting naar Oost Europa. Ook het ontbreken van uitbraken in Afrika, Zuid- en Zuid-oost Azië en Australië in de afgelopen herfst is moeilijk te verklaren als wilde vogels de belangrijkste dragers zouden zijn. Bovendien zijn er de afgelopen jaren tienduizenden gezonde wilde vogels getest op H5N1, bij geen van deze vogels werd het virus aangetroffen, een conclusie die afgelopen november ook door de wereldvoedselorganisatie FAO naar buiten werd gebracht.

Veel waarschijnlijker is het dat het virus verspreid is door transport van besmet pluimvee of vlees van pluimvee of eenden. Ook is het zeker niet ondenkbaar dat het virus verspreid is door transport en gebruik van mest van pluimvee. Pluimveemest wordt in veel Aziatische en ook oost Europese landen gebruikt als voedsel in visvijvers. De FAO waarschuwt op haar website voor het gebruiken van kippenmest en kippenslachtafval in landen waar vogelgriep voor komt.

In Japan en Zuid Korea is de uitbraak van het vogelgriepvirus effectief bestreden door strikte controles en veterinaire maatregelen. Ondanks de jaarlijkse komst van honderdduizenden trekvogels is het virus niet opnieuw in deze landen opgedoken. Vogelbescherming is van mening dat een effectieve bestrijding van het virus gebaat is bij strikte controles op transport en import en veterinaire maatregelen en niet bij onbewezen stellingen over vogeltrek.

09 februari 2006

Europees vee eet genetisch gemanipuleerd veevoer

Overgenomen uit een persbericht van Biologica:

Volgens Biologica realiseren veel Europeanen zich niet dat zij wel vlees, zuivel en eieren eten van dieren die gentech-soja en -maïs hebben gegeten. Deze producten hoeven namelijk nog niet geëtiketteerd te worden. Europa importeert op grote schaal gentech-soja en -maïs voor verwerking in veevoer. Consumenten werken dus onbewust mee aan de teelt van ggo’s met alle risico’s voor mens en milieu van dien. De enige manier om producten te vermijden van dieren die ggo’s hebben gegeten, is door biologische producten te kopen.

Volgens Biologica is meer transparantie nodig zodat consumenten een vrije keus kunnen maken. Biologica pleit daarom net als Greenpeace en veel consumentenorganisaties voor uitbreiding van de etiketteringplicht.

Meer over etikettering? Klik hier.

02 februari 2006

Onze houding naar dieren moet structureel veranderen

De veehouderij moet wereldwijd veranderen. Mensen moeten zich ervan bewust zijn dat zieke dieren een gevaar opleveren voor hun eigen gezondheid. Dat zegt David Nabarro vrijdag 3 februari in een gesprek met het Agrarisch Dagblad.

De verandering die plaats moet vinden is dat we ons realiseren wat respect voor dieren is. Respect is het spanningsveld tussen betrokkenheid en afstand houden. Waarlijk van dieren houden doe je niet door ze op te eten maar door hen de vrijheid te gunnen om zich natuurlijk te gedragen. Door hen ook daadwerkelijk niet meer te gebruiken houden we precies de juiste afstand waarop zij recht hebben.
Een bijkomend voordeel van afstand houden is dat we minder kans lopen om ziek te worden.

In de intensieve veehouderij wordt ook een afstand aangehouden naar het dier, maar dit is meer een vorm van vervreemding.

Meer hierover? Lees dit artikel.

Leeswijzer


Kijk op Facebook voor onze reactie op de actualiteit.
Aanbeveling: Thema's of steekwoorden vindt u via de labels onderaan de pagina of op Animal Freedom. Klik hier voor de laatste bijdragen.
Klik hier voor het beleid om uw privacy te beschermen.

Waarom dit blog?

De Nederlandse veehouderij is vooral gericht op zoveel mogelijk voor de export te produceren onder het motto “meer, meer, meer en groot, groter, grootst”. Dit heeft negatieve gevolgen voor zowel de dierenwelzijn, biodiversiteit, het milieu, het klimaat, de portemonnee en de gezondheid van burgers en ook voor welwillende boeren.
Dit blog verzamelt kritische artikelen die de wurggreep beschrijven waarin de veehouderij zichzelf heeft vastgezet. Zo willen we niet alleen een bijdrage leveren aan de ontwikkeling van de kwaliteit van het leven voor alle belanghebbenden, maar ook aan een schone, gezonde omgeving en een beter dierenwelzijn.

Ook de argumentatie dat dieren grondrechten hebben kan beter en meer aansluiten op hoe mensen voor zichzelf vinden dat recht moet gelden. Alle dier(soort)en kunnen in hun recht op vrijheid als (intrinsiek) evenwaardig aan mensen beschouwd worden. Dierenrechten zijn mensenrechten, die mensen de kans geeft om voor dieren op te komen.
Dieren, bijv. in de intensieve veehouderij, worden behandeld als een object in plaats van een subject met gevoelens en rechten.

De snelheid en het aantal dier(soort)en dat we voortdurend gebruiken is immens. De bijdrage aan onze welvaart en economie van de agrosector is gering. De oplossing is simpel en van niemand anders dan van ons zelf afhankelijk.

Dierenrechten in woord en beeld

Vrijheid is ook een intrinsiek grondrecht voor dieren. Dieren zijn geen dingen Dierenrechten zijn mensenrechten. Mensen moeten voor dieren kunnen opkomen wanneer hun grondrecht wordt geschonden.
logo van Animal Freedom yin en yang
Lees hier over de redenen waarom dieren recht op vrijheid hebben. Lees hier waarin mens en dier evenwaardig zijn.