Mens en dier zijn (intrinsiek) evenwaardig in hun recht op vrijheid

Bij de Stichting Animal Freedom leest u over de gedachte achter dierenrechten.
Hier leest u over ontwikkelingen in de agrosector en de gevolgen voor dieren(rechten).
Alle levende wezens zijn verschillend maar evenwaardig in het recht op vrijheid op een natuurlijk leven.
Een dier is (net als een mens) geen ding of een object.
Dierenrechten zijn mensenrechten. Mensen moeten kunnen ingrijpen wanneer mensen dieren misbruiken of onrecht aandoen.

30 december 2005

Vrijhandel en kwaliteit van leven

Deze stelling geldt voor meer zaken, maar wordt hier voor dierlijk leven en producten nader toegelicht.
Nederlanders zijn er trots op dat het na de VS en Frankrijk de grootste exporteur is van landbouwproducten. Deze trots is onterecht en ongepast.
Landbouwproducten die worden geëxporteerd worden afgezet op markten waarop de locale boeren ook hun producten verkopen. De Nederlandse veehouderij moet haar producten over grotere afstanden vervoeren en slaagt er alleen maar in te concurreren door een lagere kostprijs. Deze kostprijs leidt tot schade aan dierenwelzijn en milieu.
Daarnaast worden de buitenlandse boeren ook gedwongen om gebruik te maken van productiemethoden als de bio-industrie.
De hele vleesverwerkende industrie rondom de bio-industrie leidt tot een lagere kwaliteit van leven voor zowel het dier als mensen die op het platteland wonen. Daarnaast zijn de producten minder van smaak en door de extreme raffinage eigenlijk ook niet gezond.

Voor wie deze negatieve spiraal wil doorbreken zit er weinig anders op dan zelf een andere levensstijl aan te nemen. Klik hier voor meer.

28 december 2005

Gezond eten: de schijf van vier

Schijf van vier
De schijf van vier is de schijf van vijf zonder vlees.
Ook vegetariërs kunnen gezond en lekker eten.

Wil jij weten of jij gezond eet? Krijg je voldoende essentiële voedingselementen binnen?

Doe dan de eet-test.

Gesol met vlees-grondstoffen over de wereld

Twee citaten uit persberichten deze week maken duidelijk dat er in Nederland tegenstrijdige belangen zijn in de vleeswarensectoren. Een deel wil goedkoop vlees kunnen importeren om daarvan producten te maken voor een hogere prijs. Een ander deel van de vleessector maakt zich zorgen over de afzetmogelijkheden van de eigen overproductie van vlees uit Nederland.
In de argumentatie wordt brutaalweg alleen het eigen belang gepromoot en wordt domweg het belang van anderen genegeerd.

In Zibb:

Een vrije toegang van grondstoffen tegen concurrerende prijzen is voor de Nederlandse vleeswarenindustrie van essentieel belang om te kunnen overleven in de toekomst. Als Europa zijn markt na de WTO-onderhandelingen blijft beschermen voor die grondstoffen, zal de vleeswarenindustrie verdwijnen naar landen buiten Europa. Dat vreest Wim van Pelt, voorzitter van de Vereniging voor de Nederlandse Vleeswarenindustrie (VNV).

Over de vrije toegang van landbouwproducten uit derde landen op de Europese markt zijn vorige week tijdens de WTO-onderhandelingen geen afspraken gemaakt. Namens de Nederlandse vleeswarenproducenten pleit Van Pelt voor flinke importmogelijkheden voor goedkoop vlees uit derde landen. ”We hebben in Europa al enige tijd een structureel tekort aan de juiste kwaliteit rundvlees, dat we tegen een redelijke prijs kunnen kopen".

De PVE daarentegen op 20 december in de Boerderij over minister Brinkhorst:
“De man die als landbouwminister de eigen agrarische productie door veel nieuwe regels duurder maakte, is te makkelijk bereid nu de deuren van de EU "wagenwijd open" te zetten voor producten die tegen lagere normen zijn geproduceerd”.

Voor de goede verstaander: vanuit landen binnen bijvoorbeeld Afrika wordt vlees geëxporteerd naar Nederland om hier tot gehakt (“juiste kwaliteit”) te worden verwerkt. Dat noemt de VNV goedkopere “grondstof” dan van dat gemaakt van vlees uit Nederland. De PVE stelt dat dit vlees goedkoper is omdat in Afrika minder regels gelden voor de productie.
Het is natuurlijk beter voor de locale economie, dier en globaal milieu als vlees uit Afrika in Afrika verwerkt wordt en aldaar op de markt wordt gebracht. Voor een kleine groep handelaren uit zowel Afrika als Nederland ligt dit anders: zij kunnen meer verdienen door de vrije handel.
Het is ook beter wanneer in Nederland minder vlees geproduceerd wordt op een meer verantwoorde manier, maar dat vraagt wel bescherming tegen oneerlijke concurrentie van bio-industrie uit het buitenland.

27 december 2005

Te veel varkens in ons land?

Drie keer zo veel varkens gehouden als gegeten.

De bruto productie van varkens in 2005 komt uit op iets meer dan 20 miljoen. In ons land leven permanent ongeveer 11 miljoen varkens.
Ongeveer de helft van het vlees dat Nederlanders verorberen is varkensvlees. Op basis van deze cijfers is gemakkelijk af te leiden dat varkens:
• Kort leven (vleesvarkens worden op halfjarige leeftijd geslacht)
• Worden gehouden om in het buitenland te worden gegeten

Het meeste vlees (ca 70%) wordt dus geëxporteerd. De overproductie in de soortgelijke agrarische sectoren is vergelijkbaar. In geheel de EU is de zelfvoorzieningsgraad 106%: er wordt dus overgeproduceerd. In de aan Nederland grenzende landen Duitsland en België is ongeveer sprake van zelfvoorzieningsniveau: er worden bijna evenveel varkens gehouden als worden opgegeten.
De vaderlandse varkensexport kan alleen uit door de welzijnseisen minimaal te houden. Het is dus geen bedrijfstak om trots op te zijn.
Toch schermen de boeren vaak met het argument dat het boerenleven uit ons land dreigt te verdwijnen. Dat punt is voorlopig nog lang niet bereikt, zelfs het einde aan de overproductie nog lang niet.
Zouden de boeren omschakelen naar biologische productie, met een minder grote veestapel en minder nadruk op alleen automatisering en import van veevoeder dan valt er voor meer Nederlandse boeren met minder dieren meer geld te verdienen.
Daarvoor moet wel voldaan worden aan bepaalde voorwaarden:
• Oneerlijke concurrentie uit het buitenland moet worden tegengehouden
• Boeren zouden meer moeten gaan samenwerken, nu is die noodzaak er nauwelijks

Uiteraard is deze oplossing alleen mogelijk wanneer ze op politiek niveau wordt ondersteund. Zouden politici gemakzuchtig blijven roepen dat dergelijke oplossing vanuit het vrije markt denken onmogelijk zijn, dan houdt het natuurlijk op. Uit zichzelf gaan boeren niet diervriendelijker werken wanneer hun dat niet direct geld oplevert.
Wanneer deze instelling niet verandert, is het gevolg dat ons land nooit haar doelstelling zal halen om voldoende biologisch te produceren en dat de teruggang in het aantal boeren inderdaad niet zal ophouden en dat de agrarische sector langzaam uit ons land zal blijven verdwijnen. Mogelijk in een relatief verre toekomst inderdaad vrijwel helemaal.
Dat hebben ze dan wel alleen aan zichzelf te verwijten.

Voor meer cijfers en informatie over de kansen en mogelijkheden voor de biologische sector, klik hier.

Hadden vleeskonijnen een leven?

In de welzijnseisen, die gesteld worden aan “vlees”konijnen die worden gehouden voor de slacht, wordt gesproken over hokken van 3000 cm2. Dat lijkt veel maar dat is een hok van 50*60 cm dat ook nog eens gedeeld moet worden met 4 lotgenoten. Voor wie het moeilijk vindt om zich dat hok voor te stellen: veel breedbeeld Tv-toestellen in de Nederlandse huishouders hebben meer inhoud.
De hokken hebben vanonder draadgaas om de uitwerpselen gemakkelijk uit te werpen. Omdat dat gaas niet lekker voelt aan de pootjes kunnen konijnen om de beurt even plaats nemen op een plankje van 30 bij 30 cm (900 cm2).
Wanneer de konijnenhouder belooft om voor een bepaalde tijd nieuwe hokken aan te schaffen zou met dit soort maatregelen voldoen aan de minimum welzijnseisen.
Je kunt dit soort omstandigheden moeilijk een natuurlijke leefomgeving noemen. Het vleeskonijn krijgt een soort wachtkamertje waarin niet veel anders is te doen als eten en slapen en proberen niet al te hevig ruzie te maken met lotgenoten.
De konijnen die vaak met Kerst worden gegeten zullen veelal zijn geïmporteerd uit landen als China waarin de omstandigheden nog minder zijn. Of verkeerde u in de veronderstelling dat deze uit het wild zijn geschoten?
Zelfs wanneer u er in de toekomst op staat om een konijn uit Nederland te eten, kunt u uw geweten niet sussen met de gedachte dat dit een diervriendelijk leven is.

Wilt u meer lezen over de omstandigheden van konijnen gehouden voor de consumptie, klik dan hier.

24 december 2005

Is scharrelen diervriendelijk genoeg?

Het is lastig op Internet een kijkje binnen de varkensstallen te krijgen. Waarschijnlijk is de werkelijkheid niet echt opwekkend en wil men die niet graag tonen. Veel varkenshouders laten wel de buitenkant van hun bedrijf op de foto zien, maar niet de saaie werkelijkheid binnen de stallen.
Veel organisaties die mensen willen bewegen om diervriendelijker vlees te kopen, laten foto’s zien van kippen en varkens die in de zomer in de weide lopen.
Zij willen daarmee de suggestie wekken dat de meeste scharreldieren ook in die omstandigheden leven. Ze willen door het begrip "biologisch" daarmee te koppelen aan de consument duidelijk te maken dat zij voldoende diervriendelijk consumeren als zij maar letten op “biologisch”.



Echter de meeste vleesvarkens die onder de term "biologisch" vallen hebben een uitloop naar een beperkte betonnen vloer buiten, die ongeveer even groot is als de ruimte binnen. Op betonnen is wroeten onmogelijk, wel is deze gemakkelijk voor de boer om de mest weer op te vangen en te injecteren op het land waar hij dat wil.

23 december 2005

Duurzaamheidsindex als sluier

Zibb meldt:
Biologische melkveebedrijven zijn niet per definitie duurzamer dan gangbare melkveebedrijven. Tot die conclusie komt Klaas Jan van Calker, die bij de Animal Sciences Group onderzoek heeft gedaan naar de duurzaamheid van melkveebedrijven.

Van Calker heeft een model ontwikkeld waarmee veehouders inzicht kunnen krijgen in de mate waarin hun bedrijf duurzaam produceert. De index is gebaseerd op verschillende aspecten van duurzaamheid. Daarbij gaat het niet alleen om ecologische aspecten zoals verzuring, kunstmest- en watergebruik, maar ook om voedselveiligheid, dierwelzijn en de gezondheid van de veehouder zelf. Bovendien speelt in de index de economische duurzaamheid een belangrijke rol.

In principe scoort een biologisch bedrijf op ecologisch gebied beter dan een gangbaar bedrijf, maar volgens Van Calker doen gangbare bedrijven het op andere terreinen weer beter. Daarom kunnen ze uiteindelijk toch op een even hoge totaalscore uitkomen.
Tot zover Zibb.


Het is de vraag wat je aan de index hebt. Volgens het bericht kunnen de veehouders inzicht krijgen in hun eigen duurzaamheid. Welke boer heeft daar behoefte aan? De intensieve veehouders die last hebben van hun geweten? Dat ze via niet aantoonbare aantasting van dierenwelzijn en maximale voedselveiligheid toch een relatief hoge duurzaamheidsindex halen?
Dat zij minder meststoffen direct in het milieu brengen door vee op stal te houden dan boeren die hun vee in de wei laten lopen?

Een hoge score op duurzaamheid is geen doekje voor het bloed aan de handen van de bio-industrieel.
Voor meer duidelijkheid over spraakverwarring, klik hier.

Nu definitief: EU stopt subsidie voor wrede dierenexport

PERSBERICHT
Nijmegen, 23 december 2005.

Campagnesucces voor CIWF
EU maakt eind aan subsidie voor dierenexport naar Libanon

Vandaag heeft de Europese Unie besloten de subsidies voor de export van levende runderen naar het Miden Oosten met onmiddellijke ingang stop te zetten. Dit besluit is een groot succes voor de intensieve campagne die Compassion In World Farming (CIWF) dit jaar tegen deze subsidie voor dierenleed gevoerd heeft.

EU landbouwcommissaris Marian Fischer Boel verklaarde dat het dierenleed dat deze lange transporten veroorzaken een belangrijke rol speelde voor haar –nu aangenomen- voorstel om de subsidies te beëindigen. Eerder dit jaar heeft CIWF schokkende beelden getoond van een transport van runderen naar Libanon, waar de dieren na een dagenlange reis onverdoofd geslacht werden. Na een lobby van CIWF sprak het Europees parlement in juli al zijn steun uit voor het beëindigen van de subsidies.

Geert Laugs, campagnecoördinator van CIWF-Nederland zegt in een eerste reactie op het nieuws uit Brussel. "Het stopzetten van deze subsidies voor dierenleed is een geweldige overwinning en een prachtig Kerstkado, waardoor het aantal dieren dat geëxporteerd wordt zal afnemen. De export van dieren naar het Midden Oosten is wreed en stelt dieren bloot aan veel te lange transporten en weerzinwekkende slachtpraktijken. Het is goed dat geen belastinggeld meer gebruikt wordt om deze handel in stand te houden”.

CIWF voert internationaal actie om in de hele wereld de handel in levende dieren voor de slacht te beëindigen. Het vervoer van levend slachtvee over grote afstand is immers niet nodig en het veroorzaakt veel dierenleed. In plaats daarvan kan veel beter vlees vervoerd worden. Na dit succes zal CIWF zich nu richten op transporten vanuit Australië en Brazilië naar het Midden Oosten".

Zie www.ciwf.nl voor achtergrondinformatie over deze campagne.

22 december 2005

Ophokken kippen levert geld op


Wie laatst verbaasd was dat slechts 20% van de houders van kippen die nu door de ophokplicht hun kippen moeten binnenhouden, zo principieel was om met het houden van kippen te stoppen, kan de houding van de rest beter begrijpen als hij het volgende weet:

Op Zibb.nl:
Houders van Freiland- ofwel vrije uitloop-leghennen krijgen 476.000 euro per jaar minder voor hun eieren als zij die door het ophokken van hun dieren als scharrelei moeten verkopen. De kippen leggen binnen echter meer eieren. De hogere productie van hun dieren levert hen echter € 850.000 per jaar extra op. Zij ondervinden dus financieel voordeel van het ophokken van hun dieren.

Voor meer over de (vermeende) meerwaarde van biologische veehouderij, klik hier.

21 december 2005

EU wil einde aan exportsubsidies voor levend vee

Campagne succes voor CIWF
EUROPESE COMMISSIE WIL EINDE AAN EXPORTSUBSIDIES VOOR LEVEND VEE

De Europese Commissie wil een onmiddellijk einde maken aan de subsidies voor de export van levende runderen naar het Midden Oosten.
EU-landbouwcommissaris Marian Fischer Boel heeft dit gisteren aangekondigd. Het voornemen van de Commissie is een groot succes voor de campagne die Compassion In World Farming (CIWF) tegen deze subsidies heeft gevoerd. Nu -na het Europees Parlement- ook de Commissie een einde wil maken aan de subsidies kan alleen een gekwalificeerde meerderheid van lidstaten het besluit nog tegenhouden.

CIWF heeft vanaf april 2005 intensief campagne gevoerd tegen het gebruik van jaarlijks zo’n 60 miljoen Euro belastinggeld om de weerzinwekkende handel van levende dieren naar het Midden Oosten te ondersteunen. In april presenteerde CIWF in het Europees Parlement de film ‘Stop the Bullship’, waarin te zien is hoe runderen dagenlang onder erbarmelijke condities onderweg zijn (over land en zee) naar een Libanees slachthuis waar de dieren vervolgens zonder verdoving geslacht worden. In juli sprak het Europees Parlement zich na een intensieve lobbycampagne van CIWF uit voor het beëindigen van de subsidies en daar sluit de Europese Commissie zich nu bij aan.

Geert Laugs, campagnecoördinator van CIWF-Nederland, zegt in een
reactie: “Dit is een uitgelezen kans om definitief een eind te maken aan de subsidies die deze beschamende handel in stand houden. CIWF is blij met de steun die minister Veerman al uitgesproken heeft voor het beëindigen van de subsidies en dringt er bij de lidstaten van de EU op aan het voorstel van de Commissie te steunen en een einde te maken aan dit misbruik van belastinggeld”.

20 december 2005

Loesje over Kerst en dieren

Het beest in de mens is vast een vegetariër .....

Sommige mensen zijn om op te vreten, maar dat doe je toch ook niet .....

Kerst, de gedachten zijn vrij, nu de dieren nog .....

Kerst, heb je eindelijk je buik vol, blijkt je geweten leeg .....

Je denkt toch niet dat in die moderne stallen nog een kind geboren wil worden .....

Zijn dieren gelukkig?

Mensen die zelf dieren houden zeggen van wel, maar ja, zij hebben er ook belang bij om deze conclusie te trekken. Wie vertelt nu aan anderen dat de dieren die hij houdt ongelukkig zijn? Ja, misschien iemand van een vogel- of zeehondenopvang-instituut. Die probeert het dier op te lappen en weer de vrijheid terug te geven.

Wouter Klootwijk schrijft in een column dat varkens kunnen lachen en kippen vaak niet.
Dat had hij met eigen ogen kunnen zien, maar bewijzen nog niet. Dat zou hij wel graag willen.
Klaas Rozemond is filosoof en schrijver van het boek Filosofie voor de zwijnen. In zijn boek probeert hij op basis van wat filosofen door de eeuwen hebben gezegd over de basis voor geluk de vraag te beantwoorden: wie is gelukkiger, de ontevreden filosoof of het tevreden varken?

We kunnen dierenwelzijn gewoon niet zeker weten en we verdommen het om het Nee, tenzij principe toe te passen. Dat betekent dat -zolang we niet zeker weten wat het welzijn van een dier bevordert- we het dier beste kunnen vrij laten, zodat zij het zelf kan uitvinden.
Dieren vrij laten is niet een oproep om kippen uit de legbatterijen te bevrijden of nertsen uit hun ijzeren kooitjes. Er is een grote kans dat zij nooit geleerd hebben om met hun vrijheid op een gelukkige manier om te gaan.
Het is een pleidooi om het gebruik van dieren los te laten.

WTO: rijke landen krijgen koekje van eigen deeg

Alleen eten ze het koekje voorlopig nog niet op.

De wereldvrijhandel is tot nu toe altijd in het voordeel geweest van de rijkere landen. Zij hadden er alle belang bij om de buitenlandse markten te penetreren. Nu de producenten in die landen de productiewijzen overnemen en geduchte concurrenten worden, willen de rijke landen de eigen markt weer verdedigen.
Dat is hypocriet dus de enige “fatsoenlijke” manier die overblijft is de vertragingstactiek en “pappen en nat houden”. Voor wie deze beeldspraak niet kan volgen, het gaat over het vertragen van het definitieve afschaffen van de landbouwsubsidies en het verlengen van het toestaan van legbatterijen in Duitsland.

Door de landbouwsubsidies worden veeboeren verleid tot schaalvergroting. De intensieve veehouderij breidt zich als een olievlek uit over de wereld en dat land dat als laatste ingrijpt kan het langst zijn marktaandeel vasthouden of proberen te vergroten. Het letterlijke en figuurlijke slachtoffer zijn de dieren.

Dit mechanisme zal zich langzaam stabiliseren. Voor wie sneller een diervriendelijk resultaat wil, zit er niets anders op dan zelf het goede voorbeeld te geven en te stoppen met de consumptie van vlees en zuivel uit de bio-industrie.

Klik op onderstaand plaatje, wanneer je meer wilt lezen en weten.

Visserij bedreigt de biodiversiteit

Visserij bedreigt over de hele wereld de biodiversiteit van de zee. Overal gaat de mariene habitat achteruit. Maar het is nog steeds niet te laat om deze achteruitgang tegen te gaan, zegt hoogleraar Mariene Biologie Wim Wolff van de Rijksuniversiteit Groningen. ‘De middelen zijn er’.

Citaat:
"De biodiversiteit van de zee, een enorme rijkdom aan planten- en diersoorten, neemt de laatste jaren snel af. Visserij speelt hierbij een grote rol. Koraalriffen verdwijnen omdat vissers door armoede gedwongen worden met dynamiet te vissen. Mangrovebossen worden gekapt voor de garnalenkweek. In de Nederlandse wateren werden in 1990 alle mosselbanken uit de Waddenzee weggevist. Tegelijkertijd streeft de wereldgemeenschap al sinds het Verdrag van Rio de Janeiro inzake de biologische diversiteit van 1992, naar de doelstelling om voor 2010 te komen tot ‘een significante vermindering van de huidige snelheid van het verlies aan biodiversiteit op mondiaal, regionaal en nationaal niveau’. Het lijkt er voorlopig niet op dat dit doel wordt bereikt, meent hoogleraar Mariene Biologie Wim Wolff. ‘De achteruitgang van de biodiversiteit blijft gewoon doorgaan’".

Wolff pleit voor het zoeken naar een balans.

19 december 2005

Boeren is weglaten

Boeren is tegenwoordig niet moeilijk, je ploegt, je zaait, je haalt het onkruid weg en je oogst.
Een veehouder laat stallen bouwen, bestelt jongvee of kuikens en veevoeder, je haalt een keer per dag de dode dieren uit de stal en je laat de overlevende dieren na korte tijd weer naar het slachthuis vervoeren.
Natuurlijk is dat niet alles, maar het beeld voldoet voor de grote lijnen.

Ook in de PR en in de discussies met mensen die een en ander wat mager vinden, laat de boer voornamelijk weg.
Hij vermeldt niet de onzichtbare nadelen van de milieuvervuiling, de saaiheid, het dierenleed en het feit dat hij voornamelijk voor de buitenlandse markt produceert.

Het gevolg is dat het grote publiek soms even twijfelt. In de zomer fietst deze door het platteland en ziet de vele lege weides en de geitjes in het gras voor de grote stallen. Zou er dan toch nog iets waar zijn van het oude romantische beeld dat hij of zij van de schoolplaten van Jetses heeft?
Zou het echt zo zijn dat wanneer 70% van de productie uit ons land zou verdwijnen dat de Nederlandse boer niet meer voldoende produceert voor de eigen markt?

Wij Nederlanders hebben een blinde vlek voor de eigen tekortkomingen. Zodra een discutabele sector in competitie wordt voorgesteld met het buitenland verliezen we in één klap alle perspectief. “Exporteren we meer vlees en zuivel dan andere landen in Europa. Mooi zo!” Maar we vergeten dat bovengenoemde nadelenin deze competitie onontkoombaar zijn en we zien alleen nog maar het voordeel van lage prijzen.

We hoeven geen medelijden te hebben met de Nederlandse intensieve veehouderij. Wel zou het mooi zijn wanneer we met zijn allen effectieve steun weten te geven aan die paar ecologisch producerende vaderlandse boeren die zich richten op de locale markt met milieuverantwoorde en diervriendelijke producten.
Die boer is weldegelijk wel in gevaar en mag dit land nog wel wat ruimte krijgen om te groeien.

18 december 2005

Kippen delen in Afrika

Nederlandse kippenproducten exporteren delen van kippen (vleugels en poten) die we hier niet willen eten naar Afrika.
Daar worden die kippendelen goedkoper op de markt gedumpt dan de lokale kippenboeren kunnen produceren. Tezamen met een hoge status van consumptiegoederen uit het Westen concurreren de minder gewilde kippendelen de lokale kipfiletjes de markt af.
De oplossing hiervoor is marktprotectie door de Afrikaanse landen.
De prijs van de kip zal in Afrika stijgen, waardoor ook de mensen in Afrika die andere eiwitbronnen belangrijk vinden, gestimuleerd worden. Daarnaast voorkomt het ontstaan van bio-industrie en wordt hopelijk voorkomen dat dit Westerse kankergezwel zich uitbreidt naar Afrika.

Zie ook Mac van Dinther in de Volkskrant "Begeerlijk vlees".

17 december 2005

Pronken met overgeschoten fazantenvlees

Gelezen in het RTL-nieuws:

Jagers schenken dode fazanten aan voedselbank

De voedselbank Helmond kan dit jaar fazant op het kerstmenu zetten. De vogels zijn een geschenk van de regionale jagersclub.
"We wilden voor de kerst iets doen voor de minder bedeelden", zegt Raeven. Hij overhandigt zondag de partij vlees (1200 in de loop van het jaar geschoten en in de diepvries opgeslagen fazanten) symbolisch aan de voedselbank in de vorm van twee vers afgeschoten fazanten, die nog niet geplukt zijn.

Doet u dit gebaar ook denken aan de kat die met een dood vogeltje binnenkomt en deze op de mat legt?
Net als de jagers in België die wat meer moeten opvallen, moet men de jagers in Brabant maar een belletje omdoen.

15 december 2005

Het gevaar van antibiotica in veevoer

In het Agrarisch Dagblad (ADB) van 14 december:

Kuikens groeien langzamer zonder antibiotica

Vleeskuikens die geen antibiotica in het voer meekrijgen behalen slechtere technische resultaten dan wanneer er wel amgb's (anti microbacteriële groeibevorderaars) worden toegevoegd. Dit blijkt uit een onderzoek van onderzoeker Jan Dirk van der Klis van het veevoeronderzoeksinstituut De Schothorst. Het gebruik van antibiotica als groeibevorderaar in het pluimveevoer is echter vanaf 1 januari 2006 verboden.

De vleeskuikens groeien zo'n 1 tot 4% langzamer dan wanneer er wel antibiotica wordt toegevoegd. De voerconversie stijgt daarentegen met 1 tot 3%.
Tot zover het ADB.

Dit fenomeen is geen nieuws. Belangrijker is welke conclusies je trekt.
AMGB werden aan het voer toegevoegd om 2 voordelen te halen: de kuikens konden eerder naar de slacht en de kans op ziektes werd kleiner. Het enige economische nadeel is dat er meer mest werd geproduceerd en het meer voer kost.
In het ADB heten dit technische resultaten.
Er is ook nog de kant van het vergroten van het risico op mutaties in bacteriën die gevaar opleveren door de mens. Werkt de antibiotica dan nog wel als een mens een bacteriële infectie krijgt?

Meer lezen? Klik hier.

13 december 2005

Criminaliseren van een organisatie met idealen

Wakker Dier eist dat voorzitter Ad Kon van de Nederlandse Vakbond Pluimveehouders (NVP) zijn uitspraak rectificeert dat de stichting een criminele organisatie is.
Kon deed zijn uitspraak op de NVP-ledenvergadering in Wijchen op 23 november, naar eigen zeggen namens de leden. Hij beroept zich op vrijheid van meningsuiting.
Bij het criminaliseren van organisaties en verspreiden van laster kun je je niet beroepen op de vrijheid van meningsuiting. Laster verspreiden over anderen is strafbaar.
Een misdaad is een strafbaar feit, een zwaar vergrijp.
Criminaliseren is iets als een misdaad doen voorkomen.

Wat kan een organisatie als Wakker Dier nu worden verweten? Dat zij de pluimveesector schade berokkent door misstanden in de sector aan de kaak te stellen?
Veranderingen in de het consumptiepatroon van de consument gaan zo langzaam dat de Nederlandse producent zich gemakkelijk kan aanpassen aan de veranderende vraag in de markt.
Het punt is alleen dat de sector zich niet richt op de binnenlandse markt, maar op de buitenlandse markt.
We zitten in ons land met pluimvee opgesloten en opgehokt in dichte stallen, te wachten op een snelle dood na een week of 6, om uitgebracht te worden op een verre markt, die niet gevraagd heeft om dit product.
Als ook de buitenlandse consumenten zouden weten wat zich hier binnen de stallen had afgespeeld, zouden zij dan nog bereid zij de Nederlandse producten te kopen of zijn het ook daar allemaal helers?

Krimp en groei naar wenselijke landbouwarealen

Het ANP meldt van het CBS op 12 december: biologische landbouw klein maar groeiend

De afgelopen zes jaar is de hoeveelheid land waar biologische landbouw wordt bedreven in Nederland verdubbeld naar 39.700 hectare (2004) of 2 procent van het totaal. Dat oppervlak is vergelijkbaar met de hoeveelheid landbouwgrond in de gehele Noordoostpolder. De groei blijft ver achter bij de doelstellingen van het ministerie van Landbouw, dat streeft naar biologische teelt op 10 procent van de landbouwgronden in 2010.

Het aantal biologische boerenbedrijven groeit minder hard dan het oppervlak. Vorig jaar telde Nederland 1201 bioboerderijen, zestien meer dan in 2003. Deze groei, hoe klein ook, gaat tegen de algemene trend in, constateren de CBS-onderzoekers. Het aantal agrarische bedrijven krimpt immers jaarlijks in Nederland met 4 procent.
Tot zover het ANP.

Wanneer het biologische landbouwareaal jaarlijks met 16% zou stijgen en het gewone landbouwareaal jaarlijks met 4% zou krimpen dan zouden beide sectoren over 25 jaar een gelijke omvang hebben.
Wanneer we er vanuit zouden gaan dat biologische landbouw ook ecologisch zou zijn (in die zin dat het zich richt op de regionale markt), dan is een groei naar 100% van het huidige areaal niet nodig.
Zo bezien zijn is een vaderlandse biologische landbouw die volledig de eigen Nederlandse bevolking zou voeden een reële optie.

Meer in "Op naar een duurzame samenleving: meten is weten".

12 december 2005

Gemakzucht is soms grenzeloos schadelijk

Gemak dient de mens, maar rust roest. Al te goed is buurmans gek. Deze tegeltjeswijsheid is de inleiding tot de constatering dat de wereldvrijhandel niet alleen maar voordelen oplevert. Hoe zouden we grenzen moeten stellen in een wereld die zonder grenzen lijkt te willen functioneren?
Het lijkt zo ideaal: wij stellen geen vragen bij producten die van buiten de EU worden geïmporteerd en in ruil vragen we dat anderen geen vraagtekens zetten bij producten die vanuit de EU in bijvoorbeeld Afrika worden afgezet.
Alleen als er bijvoorbeeld aantoonbaar gifresten op of schadelijke stoffen in voedsel zit, dan treden we op. Kinderarbeid? Moet kunnen, we verzinnen gewoon dat zij moeten werken om hun schoolgeld te verdienen.
Natuurlijk zou het veel tijd en moeite kosten om alles wat geïmporteerd te gaan controleren bij de producenten, maar dat is ook niet de bedoeling. Vlees en zuivel wordt overal ter wereld geproduceerd en niet alleen in de directe omgeving afgezet maar ook op de wereldmarkt. Op dat moment gebeurt er iets wat ongewenst is: producenten gaan knijpen op dierenwelzijn om onder de prijs van hun concurrenten te blijven. Drijfveer is hebzucht. De concurrenten gaan dat vervolgens ook doen, een neerwaartse spiraal is ingezet en bio-industrie is geboren. Naast dierenleed levert dat gesleep veel milieuvervuiling op. Producten zijn minder gezond en producenten zijn minder trots op hun vak. Eigenlijk zijn er alleen maar verliezers en wie keert het tij?
Helaas is op deze vraag alleen het antwoord mogelijk dat we het zelf moeten doen. Het individu kan niet meer vertrouwen op een soort overkoepelend gezag dat ingrijpt. Daarnaast is het lastig om bij anderen te rade te gaan, want het onrecht is zo omvattend dat de meeste individuen ervoor kiezen om net te doen of hun neus bloedt. Nog lastiger maakt dat we allemaal in de verleiding komen om ons voordeel te doen van de ontstane situatie: producten worden door de concurrentiestrijd goedkoper en we zouden dief van onze eigen portemonnee zijn als we als een van de weinigen meer gaan betalen bij bijvoorbeeld de Natuurvoedingswinkels.

Kortom het is niet altijd belonend om uit jezelf een positief gedrag te kiezen, wie ziet het, wie waardeert het?

Wat is de uitweg uit deze impasse?
Het antwoord ligt in de variant van de tegeltjeswijsheid in de inleiding: bewustwording en vertrouwen. In deze concepten ligt het verschil, namelijk weten wat de goede richting is en je bewegen in die richting. Vroeger was het gezag de drijvende kracht, nu en in de toekomst ligt die in onszelf. Dat is de bedoeling en richting van emancipatie.

11 december 2005

Bio-industrievlees is een vorm van heling

Iemand die gestolen waar koopt, is een heler. Dat kan aantrekkelijk zijn omdat gestolen waar goedkoper is, maar je ondersteunt daarmee de criminaliteit. In het geval van bio-industrievlees ben je door het te kopen medeplichtig aan de instandhouding van de intensieve veehouderij. Daarnaast betaal je niet een eerlijke prijs want er worden dieren hun minimale welzijnsomstandigheden onthouden om vlees en zuivel goedkoper te kunnen leveren. Welzijn kost nu eenmaal geld.

Ook de argumenten die worden aangevoerd hebben overeenkomsten: “wat maakt dat kleine beetje dat ik doe nu uit op die grote hoop”?
“Iedereen doet het en als ik niet mee doe ben ik dief van mijn eigen portemonnee”.
“Er is vraag naar en daarom doe ik het”

De negatieve spiraal kan alleen worden doorbroken door zelf het goede voorbeeld te geven. Maar het zou allemaal gemakkelijker worden als de politiek een handje zou helpen door op Europees niveau af te spreken dat het heen-en-weer-slepen van vlees en zuivel geen enkele zin heeft en alleen maar verliezers heeft.

10 december 2005

Roots and Shoots

Uit Spaarmotief Magazine van ASN-bank, een paar citaten uit een interview met Jane Goodall.

U heeft een enorm vertrouwen in de jeugd. Het Jane Goodall-Institute richt zich met Roots and Shoots-groepen in meer dan negentig landen -zelfs in Noord Korea- met allerlei projecten op de jeugd, van de basisschool tot de universiteit. Waarom?
'Ik kwam veel jongeren tegen die apathisch waren, pessimistisch, maar ook bitteren boos: jullie, de oudere generaties, hebben onze toekomst gecompromitteerd. Het is ook om hopeloos van te worden als je de kranten leest, om je heen kijkt. En jongeren hebben geen toegang tot regeringen, of wereldwijde netwerken om iets te doen, dus deden ze niets. Daarom ben ik begonnen met de Roots & Shoots-projecten: de wortels en uitlopers van een boom zijn samen sterk genoeg om door een muur te breken. Zo zaaien we het zaad van de vrede'.

Even verderop in het interview:
Toen Kofi Annan u vanwege uw werk benoemde tot een van zijn 'messengers of peace; zei hij "Ik zou niemand vragen zoveel te doen als jij doet". Waaruit put u uw gedrevenheid?
'Ik weet het niet. Als ik kijk naar mijn kleinkinderen, terwijl ik weet hoe mooi de wereld er veertig jaar geleden nog uitzag…. Ik heb bepaalde talenten gekregen en het is belangrijk om die te gebruiken. Ik heb de noodkreet gezien in de ogen van babychimpansees op Afrikaanse markten, vastgebonden, naast hun geslachte moeder die als bush meat verkocht werd: 'komt niemand me dan helpen'? Maar ook in de ogen van een vastgebonden olifanten in vluchtelingenkampen in de ogen van kinderen van wie de ouders vermoord waren: 'help me alsjeblieft!' Dan kun je niet anders dan helpen'.

Jane Goodall is bekend van films en boeken over de chimpansees van Gombe in Tanzania.

09 december 2005

Recept voor een vegetarisch kerstdiner

Kerstdiner

Vooraf een romige avocadosoep
Als hoofdgerecht: Italiaanse cannelloni met spinazie en tomatensaus
Een hartig, lauwwarm luchtig kaasbuideltje als tussengerechtje
Tot slot een soesjestoren met cranberrymousse

Klik hier voor de recepten, die uiteraard ook lekker zijn op andere momenten in het jaar.

Natuur- en dierenbeschermers kunnen beter de veganisten steunen

Het aantal boeren dat nog koeien in de wei laat lopen is nu nog 85%, maar dit aantal kalft rap af. Deze week hebben Natuur en Milieu en de landelijke Dierenbescherming beloofd de supermarkten en melkveehouderij te steunen wanneer zij melk verkopen van koeien die in de wei hebben gelopen. Dit is een wat vrijblijvende afspraak geworden.

Het is maar te hopen dat de consument er op kan vertrouwen dat de boer echt alle moeite heeft gedaan om de koe zo lang mogelijk in de wei te laten lopen. Je kunt er gif op nemen dat er gesjoemeld gaat worden met de “weidezuiverheid” van de zuivel.

Zou het dierenwelzijn en de natuur in ons land er niet veel meer mee opschieten wanneer de consument dan maar helemaal afziet van zuivel, zoals de veganisten doen?

De nationale veehouderij produceert al jaren voornamelijk voor buitenlandse markten, het meeste vlees, eieren en zuivel wordt geëxporteerd. Zou het niet een goed idee zijn om dan maar alle resterende veehouderij in ons land op te doeken en voor wie dat wil te importeren?

De Friese eierzoekers zouden er nieuwe ruimte voor terugkrijgen om vrij te betreden ten behoeve van recreatie, bijvoorbeeld in de vorm van beter aan elkaar geschakelde ecologische hoofdstructuur. De aarde is toch veel te kostbaar om te laten vergiftigen met mest afkomstig van een veel te grote veestapel?

Het gaat weliswaar niet denderend met de economie, maar zo groot is de bijdrage van deze sector nu ook weer niet. We kunnen het best missen en we zouden ons richten op een kenniseconomie. Is misschien ook nog gezonder en zeker niet duurder.

Het scheelt in ons land in ieder geval ontzettend veel dierenleed en milieuvervuiling.

Door de uit de hand gelopen uitbuiting van dieren in de bio-industrie is het eigenlijk een logische stap om maar helemaal af te zien van diergebruik. We lopen minder risico’s op ziekten, die het gevolg zijn van uit de hand gelopen vogelgriep of varkenspest, mits we maar gevarieerd plantaardige voeding kiezen.

Het is in de praktijk niet meer moeite dan wat meer tijd te steken in goed koken. Voor wie niet zo ver wil gaan is gewoon vegetariër worden, ook goed genoeg.

Het boerenland is toch mooi (kleurrijk) genoeg met biologische landbouw en wat hobbyboeren? Hebben de echte ecologische boeren ook nog wat mest voor hun land.

08 december 2005

Zorg om proefdieren of om dierproeven?

Toen ik psychologie studeerde werd ik al vroeg geconfronteerd met een dierenpracticum dat hoorde bij de inleiding op het vak Vergelijkende en Fysiologische Psychologie. Op zich was dit een onschuldig, niet-'invasief' proefje waarbij je een rat operant moest conditioneren. Toch maakte ik er me druk om, omdat het practicum de student 'vertrouwd' leek te maken met de praktijk van dierproeven (zogeheten desensitisatie). De drempel om dit verschijnsel te aanvaarden als onderdeel van de alledaagse werkelijkheid leek er door te worden verlaagd.
Samen met anderen pleitte ik voor deelname aan een alternatief practicum zonder dierexperiment. In dat verband vond er ook een keer een openbaar debat plaats met het hoofd van de vakgroep. Daarbij vroeg ik hem of hij net als ik een voorstander was van de terugdringing van dierproeven. De hoogleraar stelde dat hij natuurlijk niet uit was op het uitvoeren van sadistische experimenten op dieren, maar dat los daarvan de grenzen voor hem veeleer bepaald werden door de wet dan door de een of andere ethische overtuiging. Met andere woorden; alles wat niet al te gruwelijk was en wettig toegestaan, was voor hem volledig acceptabel.

Een van de dingen die je van een psychologiestudie leert is dat je niet zomaar mag generaliseren. Elke persoon en elke situatie is weer anders. Toch is het wel een goede vraag of alle dierexperimentatoren openlijk of privé de mening van de professor delen. Waarschijnlijk is dat niet het geval, er zullen echt onderzoekers zijn die niet gelukkig zijn met de dierproeven die ze doen en oprecht zoeken naar diervriendelijke alternatieven. Desondanks heb ik door verschillende lists waar ik op zit (rond wetenschappelijk onderzoek, zowel mainstream als alternatief) een erg negatieve indruk gekregen van de algemene sfeer die er onder dierproefnemers lijkt te heersen. Vaak is er sprake van strategieen om voorstanders van dierenrechten te slim af te zijn. De idealen in kwestie worden op een vanzelfsprekende manier als 'idioot', 'belachelijk' of zelfs gevaarlijk beschouwd. Ik ben nog geen mailtjes tegengekomen waaruit een algemeen gedeeld onbehagen over dierproeven zou blijken, eerder het tegendeel. Een voorbeeld van veelzeggende fragmenten uit een recent mailtje (ik zal de bron niet bij naam noemen omdat het om een besloten list gaat), vrij vertaald uit het Engels:

"Maar we moeten nog steeds verantwoording afleggen tegenover de [ethische] commissies die er al zijn. Niet alleen verantwoording, nee, we moeten zelfs buigen en bedelen, als dat nodig is. Ja, ik weet dat niet prettig is, het is vernederend, het is belachelijk, het vreet tijd, het is frustrerend, het is stom. Maar zolang we betaald worden door algemene fondsen en aan de genade van sociale pressiegroepen overgeleverd zijn, zijn we overgeleverd aan wat zij bekokstoven....

En we zijn eigenlijk ook zelf verantwoordelijk voor dit probleem, in zekere zin. We hebben de boeren die kistkalveren en bont produceren in de steek gelaten toen zij moesten lijden onder de dierenrechtenbeweging - we kwamen hen niet te hulp...

Wat moeten we nu toch doen? Moeten we hun laten horen wat ze willen horen en dan toch gewoon onze gang gaan?...

Moeten we naar een ander land verhuizen? Dat kan natuurlijk, tenminste zolang die dierenrechtenbeweging niet overal wortel heeft geschoten...

We kunnen ook ratten of hamsters in onze kelders houden. Waarom niet?"

Uit dit mailtje blijkt waar de prioriteiten van in elk geval sommige onderzoekers liggen.

Titus Rivas

Invoer onverantwoorde voeding

Kamermeerderheid geen boodschap aan non-trade concerns Een Kamermeerderheid vindt dat voedsel dat geproduceerd is op een wijze en met middelen die niet zijn toegestaan in de EU toch op de Europese markt mogen worden gebracht. De LPF en SGP hadden een motie ingediend. Volgens de twee partijen zou het kabinet zich bij de WTO-onderhandelingen hard moeten maken om de invoer van dit soort producten die niet voldoen aan de zogenaamde non-trade concerns te verbieden.

Tevens wilden de LPF en SGP dat de non-trade concerns op de agenda zouden komen bij de WTO-besprekingen. De non-trade concerns betreffen zaken als dierwelzijn en aandacht voor milieuvriendelijk produceren.

Van de grote politieke partijen ondersteunde alleen de CDA het voorstel. Ondanks dat de PvdA zich zorgen maakt over het gebrek aan aandacht voor deze zaken in het WTO-overleg, steunde de partij de motie niet, net als de VVD.
Bron: Agrarisch Dagblad

Laat de Nederlandse kiezer dit goed tot zich door laten dringen. De meeste politieke partijen laten het koud of voedsel buiten Europa wel op een verantwoorde manier wordt geproduceerd en onttrekken zich aan hun verantwoordelijkheid om hier niet aan mee te werken.
Vrij baan voor voeding verbouwd met hier verboden gif en afkomstig uit de bio-industrie.

Hoe kan binnen Europa overeenstemming komen over verbeteringen voor dierenwelzijn wanneer de bio-industriëlen vervolgens weggeconcurreerd worden door "collega's" van buiten Europa?

07 december 2005

Twee kuikenbroeders willen vaccinatie voor hele sector tegenhouden



Een persbericht van Zibb opnieuw gerangschikt legt egoïstische boodschap bloot:

Vanuit Nederland worden jaarlijks ongeveer 11 miljoen eendagskuikens en ruim 70 miljoen broedeieren vervoerd naar derde landen met een totale waarde van 35 tot 40 miljoen euro.

Wereldwijd zijn er in de leg- en vleessector nog maar drie tot vier fokbedrijven per sector actief. Twee Nederlandse bedrijven behoren tot dit selecte groepje. Deze bedrijven zijn voor een zeer belangrijk deel afhankelijk van de afzet van producten in landen buiten de EU.
Ze erkennen dat vaccineren een goed middel is om pluimvee te beschermen, maar uit hun handelscontacten leiden ze af dat in de meeste landen de mening over preventieve vaccinatie tegen AI negatief is. Hierdoor liggen handelsbelemmeringen op de loer. Ze roepen de minister op pas tot preventieve vaccinatie tegen AI over te gaan nadat er in internationaal verband goede afspraken over zijn gemaakt en de vaccinatie geen belemmerende effecten heeft op de handel naar derde landen.
Tot zover citaten uit het persbericht.
Het moge duidelijk zijn dat deze export tot dierenleed en milieuvervuiling leidt. Het ware beter wanneer deze zou worden beëindigd.

Schijnbewegingen rondom weidegang

Uit een persbericht van het ministerie van LNV.

6 december 2005 - Zes organisaties hebben vandaag op de conferentie 'Weidegang' in Delft afspraken gemaakt over hoe veehouders de koe in de wei kunnen houden. Alle partijen willen op hun gebied bevorderen dat de 'koe in de wei' blijft. De afspraken zijn opgenomen in een 'Startverklaring' waarin de partijen aangeven samen te willen werken om de koe in de wei te houden.
Nu lopen de meeste koeien in het voorjaar en zomer in de wei. Het aantal melkveebedrijven in Nederland dat de koeien het hele jaar op stal houdt stijgt echter. In 2005 had 15% van de melkveehouders de koeien het hele jaar op stal. Veel mensen vinden het - om verschillende redenen - belangrijk dat de koe in de wei blijft. De zes partijen zijn het afgelopen half jaar bij elkaar gekomen om oplossingen te vinden om de koe in de wei te houden. Het ministerie van Landbouw, Natuur en Voedselkwaliteit (LNV) heeft deze samenwerking en de conferentie ondersteund. Behalve het ministerie doen de volgende partijen mee: de Nederlandse Zuivel Organisatie (NZO), de Land- en Tuinbouworganisatie (LTO), Het Centraal Bureau Levensmiddelenhandel (CBL), de Dierenbescherming en Natuur en Milieu. De afspraken richten zich op vijf gebieden: markt, milieu, dierenwelzijn, landschap & natuur en stimulering & financiën.
In de startverklaring zijn 20 afspraken opgenomen. Het zijn afspraken over marktverkenningen tot onderzoek en ondersteuning op het gebied van markt, welzijn en milieu. Een aantal afspraken: LTO en zuivelondernemingen gaan de voordelen van weidegang bij hun leden en leveranciers onder de aandacht brengen, zonder tekort te doen aan ondernemers die de koeien het hele jaar op stal houden. De Zuivelproducenten en supermarkten gaan onderzoeken of er markt is voor 'weidemelkproducten'. Deze markt lijkt gering maar als 'weidemelkproducten' op de markt komen zullen de Dierenbescherming en Natuur en Milieu hun steun verlenen aan de verkoop van deze producten. LTO en LNV gaan een onderzoeksagenda opstellen om het graslandonderzoek in Nederland te versterken. Er is vanuit het Rijk EUR 20 miljoen beschikbaar voor kavelruil waarbij ook het behoud van de weidegang een rol kan spelen. Het ministerie bekijkt of 'koe in de wei' een voorwaarde voor een vergoeding kan worden in de zogenaamde probleemgebieden.
Tot zover (een gedeelte van) het persbericht.

Het is de vraag of bovenstaande intenties niet slechts weer de gewone schijnbewegingen zijn van de sector. In het recente verleden adverteerde Albert Hein met melk uit “Hollandse Weide”.
Wakker Dier had ernstige bezwaren tegen de naam van dit nieuwe melkmerk van AH. De stichting Wakker Dier is van mening dat Hollandsche Weide suggereert dat de melkkoeien in de weide lopen en eiste aanpassing van de naam. De Reclame Code Commissie oordeelde dat weliswaar vast staat dat de melk deels komt van koeien die nooit de wei in hebben gemogen, maar dat de leus slechts benadrukt dat de melk van Nederlandse herkomst is.
Daarnaast vindt de commissie dat geen sprake is van misleiding omdat nog steeds een groot deel van de koeien ‘s zomers in de wei mag, al worden dit er jaarlijks minder. Wakker Dier vindt de uitspraak onbegrijpelijk en gaat in hoger beroep.

Wat is een redelijke termijn dat een koe jaarlijks in de wei moet hebben gestaan. Geldt melk van een koe die een hoogstens week per jaar buiten komt als "melk van een weidekoe"? Of een koe die dagelijks een paar minuten naar buiten kan lopen?

Klik hier voor meer over “Mag een boer een vergoeding vragen voor het houden van koeien in de wei?”.

Jagers moeten meer opvallen

Het Laatste Nieuws uit België meldt:
Jagers die in groep jagen, moeten een reflecterende band om hun hoed of hun arm dragen en hun drijvers krijgen een fluovestje. Zo moeten ze beter opvallen. Het is één van de maatregelen die minister Kris Peeters voorbereidt om jachtongevallen te voorkomen. Om ongevallen waarbij voorbijgangers worden verwond tegen te gaan, wil de minister aan de rand van een jachtgebied waarschuwingsborden laten plaatsen vooraleer de jacht begint.
Tot zover HLN.
Het zou mooi zijn wanneer de jagers ook nog eens continu een sirene zouden laten loeien, dan vallen er ook minder gewonden onder de dieren.

06 december 2005

Halfslachtig dieren houden

Een paar nieuwsitems van de laatste dagen:

  • Man opgepakt voor het uitzetten van gefokte fazanten voor de jacht
  • 9 van de 10 kippenvleesverwerkers (“kipveredelaars”) voegt middelen toe aan het vlees om op oneigenlijke manier geld te verdienen. Kipfilets zijn vaak bewerkt met middelen die niet zijn toegestaan, zoals fosfaten. Een meerderheid van de kipverwerkers, de zogenoemde tumbelaars, plakt tevens 'misleidende' en onvolledige etiketten op het vlees, maakte de Voedsel en Waren Autoriteit bekend.
  • Zijn alle biologische eieren wel eko? De Keuringsdienst van Waarde en Wakker Dier (die al eerder de eierpolitie instelde) ontdekken dat sommige eieren afkomstig zijn uit de legbatterij.
  • “Vijfsterrenhotel” voor 43.000 legkippen die straks misschien met z’n 100.000-den moeten zitten, wanneer het ei anders relatief te duur wordt.

(Kooi)batterij-eieren zijn volgens “deskundigen veiliger” dan scharreleieren. Dit betekent dat zij minder ziektekiemen bevatten. Dat is als gevolg van de steriele omgeving in de legbatterij logisch, maar niet per se gewenst. Wanneer we in Nederland een verantwoorde pluimveehouderij willen hebben, dan moeten we geen halfslachtige maatregelen nemen. Een heel klein beetje meer ruimte geven aan kippen die vervolgens in elkaars mest gaan scharrelen is een maatregel van de regen in de drup. Beter een half ei dan een leeg ei. Hiermee wordt bedoeld dat we beter de pluimveestapel kunnen reduceren tot een hoeveelheid gericht op de regionale afname dan een grote stapel houden die produceert voor de export.

In Nederland kunnen we best kippen houden die buiten kunnen scharrelen in een natuurlijke omgeving. Wanneer dat er niet te veel tegelijk zijn kan het bodemleven de mest verwerken zonder ziektekiemen te verspreiden. Wanneer we in ons land alleen nog maar kippen houden voor de nationale behoefte dan leidt de milieubelasting tot minder milieuvervuiling dan de huidige pluimveestapel, die het drievoudige is van de nationale behoefte.

Meer weten over een ideale veehouderij? Klik hier.

03 december 2005

Dumeco pleit voor natuurlijk geproduceerd vlees

Op Zibb het volgende, merkwaardige bericht:

Dumeco: consument wil geen kunstvlees

Vleesconcern Dumeco denkt dat consumenten niet zitten te wachten op vlees dat kunstmatig is gekweekt. Volgens een woordvoerder van Dumeco staat uit stamcellen gekweekt vlees ver af van de belevingswereld van de consument. ”Vlees is voedsel en eten is een positieve emotie”.
superpig
De woordvoerder reageert op Vitro Meat, een project waarin de universiteiten van Utrecht, Eindhoven en Amsterdam, vleesproducent Stegeman en octrooihouder Vitro Meat samenwerken. In het project worden stamcellen uit varkensembryo’s op kweek gezet. Door cellen te kweken die oorspronkelijk hadden moeten uitgroeien tot spieren, hopen de onderzoekers vlees te kunnen produceren. Volgens hen is dat veilig en dier- en milieuvriendelijk.

Dumeco vindt echter dat het kunstmatige product het imago van vlees kan beschadigen. ”Het is voor de consument belangrijk dat vlees op een natuurlijke wijze wordt geproduceerd. Het kweken van vlees uit stamcellen in een laboratorium strookt daar niet mee. We moeten niet aan vlees gaan knutselen”.
Tot zover Zibb.

Dumeco slacht vee, afkomstig van de bio-industrie. Onnatuurlijker kan een dier niet leven. De opvattingen van Dumeco zijn dus nogal hypocriet. Zouden ze misschien bang zijn dat deze manier van vlees produceren banen kost in het slachthuis?

Klik hier over vleesvervangers.

Voor wie op een natuurlijke en verantwoorde manier kerst wil vieren, wordt hierbij verwezen naar een vegetarisch kerstdiner.

02 december 2005

Tekort aan niet-grondgebonden bedrijven?

strontzat
Er is een mopje dat eindigt met de vraag "hoeveel poten heeft de hond nog over"?
Het begint met de situatie dat de hond wordt overreden en dat hij een poot kwijt raakt.

De clou? Die komt aan het eind van deze bijdrage.

Eerst maken we een korte overstap naar de niet-grondgebonden varkenshouderij.
Het nieuwe mestbeleid zou voor een tekort zorgen op grondloze veehouderijen.

Anders dan bij het mopje van de hond, die als antwoord heeft "Geen enkele; de hond heeft geen poten over, maar 1 tekort", geldt bij de grondloze varkenshouderij dat we in dit land er geen tekort aan hebben, maar dat ieder bio-industriebedrijf er 1 teveel is.

30 november 2005

Bio-industrie wentelt kosten af

In de Volkskrant van dinsdag een vertaling van Peter Singers artikel.

Een citaat:
De Amerikaanse senaat heeft een uitgave van acht miljard dollar goedgekeurd voor het aanleggen van een voorraad vaccins en andere medicijnen, om er een mogelijke uitbraak van een vogelgriepepidemie mee te voorkomen. Ook andere overheden hebben al tientallen miljoenen uitgegeven aan vaccins en andere preventieve maatregelen.
Nu blijkt dat dergelijke overheidsuitgaven een verkapte subsidie vormen voor de pluimvee-industrie. Net als bij de meeste subsidies is dat uit economisch oogpunt een slechte zaak. Gemechaniseerde veeteelt kon sterk groeien, omdat hij goedkoper leek dan meer traditionele methoden. Dat was echter alleen maar omdat de kosten werden verplaatst naar anderen, naar mensen bijvoorbeeld die vlak bij de bedrijven woonden en niet langer over schoon water en schone lucht konden beschikken.
Nu zien we dat dat maar een klein deel van de totale kosten was.
De gemechaniseerde veeteelt wentelt veel meer kosten, en risico's, op ons allemaal af. In economische termen moeten deze kosten `geïnternaliseerd' worden door de pluimveehouders en niet worden doorgeschoven. Dat zal niet makkelijk zijn, maar we kunnen een begin maken door belasting te heffen op producten uit de intensieve veeteelt, tot er genoeg is om de voorzorgsmaatregelen te betalen die de overheden nu moeten nemen tegen de vogelgriep.
Tot zover Singer.

Zie ook dit artikel: "Gezond en diervriendelijk voedsel hoeft geen extra geld te kosten".

29 november 2005

Schaamteloosheid als norm

De top van het bedrijfsleven mag niet meer verdienen dan de ministerpresident. Oplossing: politici verhogen hun salaris met 50%.

Boeren produceren voedsel voor hun omgeving. Huidige situatie: boeren exporteren met overheidssteun naar andere werelddelen en concurreren hun collega’s kapot.

Sporters moeten records breken. Gevolg: sporters gebruiken doping om hun lichamelijke grenzen op te rekken.

Huisdier als statussymbool. Gevolg; dieren worden doorgefokt op afwijkende en opvallende eigenschappen.

Mensen die zich niet lekker voelen in hun lichaam laten zich verbouwen. Gevolg ingrijpende geslachtsveranderingen die niet gelukkig maken en leiden tot zelfmoord.

Kunstenaars willen spraakmakend zijn. Gevolg: kunstenaars overschrijden ethische grenzen om gezien te worden. Zij gaan zichzelf en dode dieren exploiteren. Of erger, mensen gaan zichzelf of anderen (dieren) doden om gezien te worden. Het lijkt (kunst)zinnig, maar is onzin en dood in de pot.

In Idols en het Big Brother huis worden kandidaten zonder talent expres opgenomen om publiek te trekken. Iedereen “15 minutes of fame”, ook al wordt je daarna voor “eeuwig” voor gek versleten.

Kunststudente wint prijs met stuiterende kuikens

Mathilde Hemmes (1961, sic!) is dit jaar afgestudeerd aan de kunstacademie Minerva in Groningen. Met een video over stuiterende dode kuikens won zij zelfs de Klaas Dijkstra prijs. Zij vulde dode kuikens met een stuiterbal, liet deze vallen en registreerde het stuiterende lijkje op video.

Natuurlijk gaat het hier om spraakmakend te zijn. Er zijn Hemmes een aantal “kunstenaars” voorgegaan die even smakeloos dieren doodden of tatoeëerden en daarvan opnames maakten. Ook wordt in de commotie weer de hele trukendoos van drogredeneren open getrokken.

Schaamteloosheid kan een aanbeveling zijn voor een kunstenaar. Schaamteloos is zij zeker, mevrouw Hemmes presteert het zelfs om het huilende protest van haar dochter als kunst te presenteren op haar site. (deze opname is mogelijk door protest van haar dochter niet meer te zien op haar site).

Smakeloosheid is een eigenschap die kunstenaars die afstuderen niet meer zouden moeten hebben. Tonen zij dit nog wel dan zouden ze niet mogen afstuderen, laat staan een prijs krijgen.

28 november 2005

A. J. Maat de maat genomen

Op Zibb.nl een bericht met de titel "Studie naar gevolgen welzijnsnormen kuikens".

We voorzien een aantal citaten uit het bericht met commentaar dat cursief staat.

De Europese Commissie moet eerst de marktgevolgen onderzoeken van een aangescherpte welzijnsrichtlijn voor vleeskuikens alvorens deze in Europa door te voeren, vindt CDA-Europarlementarier Albert Jan Maat. Hij heeft de Commissie dan ook gevraagd om zo’n studie.

Maat bedoelt dat maatregelen ter verbetering van welzijn van de vleeskuikens alleen moeten worden ingevoerd als men er niet minder aan gaat verdienen.

Het Europees Parlement gaat met zijn voorstel uit van een bezettingsgraad van 30 kilo per vierkante meter onder normale omstandigheden in de vleeskuikenstal. Met extra managementmaatregelen mag die bezetting maximaal 38 kilo per vierkante meter zijn. De Nederlandse vleeskuikensector vindt deze welzijnsnorm te streng en is bang weggeconcurreerd te worden door andere aanbieders.

Let op: het dier wordt hier volledig gereduceerd tot een gewicht. Een vleeskuiken dat na een week of 6 naar de slacht gaat, weegt overigens een kilo of 2,5.

Hij vindt ook dat de Europese Commissie in verband met de welzijnseisen naar andere zaken moet kijken. ”Geïmporteerd vlees moet aan dezelfde eisen voldoen als het pluimveevlees uit Europa”, vindt Maat. Hij wil daar ook een standpunt over van de Europese Commissie.

Het is nog veel simpeler wanneer alle import van dierlijke producten afkomstig van buiten de EU wordt verboden. Er wordt binnen de EU meer dan voldoende geproduceerd en door de vrije marktprincipes worden welzijnsverbeteringen om economische redenen onaantrekkelijk.

Meer weten over het onleefbare leven van vleeskuikens? Klik hier.

Intomart over dierproeven

Hierbij een deel van de samenvatting van een onderzoek dat Intomart deed onder het publiek over hun kennis en opvattingen over dierproeven. Op de site van de landelijke dierenbescherming staat het hele rapport te lezen.

De meeste mensen denken dat dierenbeschermings-, consumenten- en milieubeschermingsorganisaties de waarheid (zouden) vertellen over dierproeven. Het minste vertrouwen heeft men in de farmaceutische industrie: volgens ruim driekwart van de mensen zou deze niet de waarheid vertellen over dierproeven. Mensen die ervaring hebben met een chronische en/of levensbedreigende ziekte hebben er minder dan andere mensen vertrouwen in dat universiteiten, artsenverenigingen, de Tweede Kamer, landelijke en internationale overheidsinstellingen en politieke partijen de waarheid zouden vertellen over dierproeven.

Circa drievijfde deel van de respondenten is van mening dat wetenschappers in het algemeen geen experimenten moeten doen op levende dieren. Iets meer dan de helft vindt dat het doen van dierproeven moet worden afgebouwd, zelfs als dat inhoudt dat mensen hiervoor een aantal voordelen moeten opgeven.

Ruim eenderde deel is het eens met de uitspraak dat veel mensen baat zullen hebben bij dierproeven; een kwart is het hier juist mee oneens. Drievijfde deel van de ondervraagden vindt niet dat de beslissing over dierproeven zo complex is, dat het tijdverspilling is om het publiek hierover te raadplegen. Tot slot is bijna driekwart het oneens met de uitspraak dat, in vergelijking met andere problemen waarmee we vandaag de dag worden geconfronteerd, het niet erg belangrijk is of er wel of geen dierproeven worden gedaan.

26 november 2005

Productschap sleept Wakker Dier voor de rechter

De Nederlandse pluimveehouders slepen Stichting Wakker Dier voor de rechter. Zij eisen dat de dierenstichting stopt met de campagne 'Rem het virus, eet geen kip!'.

Om eventuele schade straks op Wakker Dier te kunnen verhalen, adviseert het productschap pluimveehouders aan de verkoopcijfers van kip en eieren vanaf het begin van de campagne bij te houden.

Eindelijk gerechtigheid.
24 november 2005 startte Wakker Dier een nieuwe campagne 'Rem het virus, eet geen kip!'. Wakker Dier wil met deze campagne het kernprobleem van de vogelpestepidemie onder de aandacht brengen: de dichte concentraties pluimvee en de enorme kipconsumptie in de wereld (Jaarlijks 47 Miljard!). Vanaf vandaag zijn op alle radiozenders radiospots van Wim T.Schippers te horen waarin wordt opgeroepen het virus te remmen door geen kip meer te eten. Daarnaast heeft cartoonist Joep Bertrams (bekend van Parool en Nova) speciaal voor deze campagne een viral movie gemaakt die via het internet kan worden rondgestuurd naar alle bezorgde consumenten en dierenbeschermers.

Het zou mooi zijn wanneer Wakker Dier er in zal slagen om 30 jaren dierenleed uit de bio-industrie te verhalen op het productschap.
Het zou ook terecht zijn als de buitenlandse biologische boeren hun schade zouden verhalen op de vaderlandse bio-industrie. Doordat Nederlandse bio-industrie zwaar onder de buitenlandse marktprijzen doken, hebben ook buitenlandse boeren minder omzet op hun eigen markt kunnen maken.

25 november 2005

Laat je geen huisdier aanpraten

Op gezondheid.paginablog.nl het volgende bericht.
Huisdieren hebben positief effect op gezondheid
Jaren geleden hebben studies al uitgewezen dat huisdieren een positief effect op zowel de geestelijke als lichamelijke gezondheid van hun baasje hebben. Mensen die in het bezit zijn van één of meerdere huisdieren, hebben o.a. minder last van hoge bloeddruk en zijn beter bestand tegen stress.
Tot zover een citaat uit het bericht.

Helaas voor de fanatieke huisdierbezitters, dit is onzin. Er is een relatie tussen het bezit van huisdieren en het bestand zijn tegen stress. Maar deze relatie kan ook omgekeerd worden uitgelegd als “wie beter tegen stress bestand is, neemt sneller een huisdier”.
Natuurlijk, het kan leuk zijn om een huisdier te hebben, je voelt je misschien minder eenzaam en je komt wat meer in beweging omdat de hond moet worden uitgelaten.

Maar iemand die zich zorgen maakt over zijn sociale leven of zijn gezondheid kan beter eerst energie steken in de meest voor de hand liggende maatregelen en zich afvragen waarom het zo moeilijk is om in beweging te komen en normaal contact met medemensen te hebben.

Bovengenoemde berichten worden gelanceerd door mensen en stichtingen die belang hebben bij de huisdierindustrie of het doen van onderzoek. Zij verdienen hun boterham aan het promoten van het huisdierbezit.

Meer lezen over de gevolgen van aanschaf van huisdieren, klik hier.

Wild: belaagd, bejaagd en verjaagd


In HP/de Tijd van week 46 schrijft Rypke Zeilmaker over de terugkeer van eerder uitgestorven wild in de inmiddels iets minder vrije natuur in Nederland. Zo is de oehoe in opmars en mogelijk keert de wolf (of toch een poema) binnenkort terug in ons cultuurlandschap. Dat roept de vraag op hoe we moeten omgaan met de schade die dit wild gaat aanrichten onder de vaderlandse hobbydieren in de achtertuinen en in de weide.

Zeilmaker schrijft hierover:

Een wolf die na voorzorgsmaatregelen nog hardnekkig schade geeft kun je laten schieten door een van geld uitpuilende Amerikaan of Italiaan, naar voorbeeld van onze nieuwe EU-kandidaten. De opbrengst van dit jagersgenot kan weer vloeien naar kwetsbare lokale natuur die wel echt bescherming nodig heeft, maar waar nu geen geld voor is.

Maar zover is men in het progressieve Westen nog niet. Want mogen boeren al niet zeuren, in ecologenogen hebben jagers al helemaal geen recht van spreken. Zij zouden enkel uit onderbuikgevoel en onkunde handelen.

Ondertussen zijn er weinig natuurbeschermers die ooit fatsoenlijk kunnen uitleggen waarom een jager geen wild mag oogsten en een roofdier wel. De anti-jachtlobby vindt blijkbaar dat ons complete kerstdiner voortaan uit de bio-industrie moet komen en niet uit het eigen Europese bos.

Tot zover Zeilmaker.

In een eerdere weblogbijdrage is er al eens voor gepleit dat jagers hun geweer verruilen voor een digitale camera. Ook fotografen zouden bereid moeten zijn om mee te betalen voor het instandhouden van de wildstand.

Een antwoord op het verzoek om een fatsoenlijke uitleg over het bezwaar van jagen zou kunnen zijn dat veel natuurliefhebbers jagers waarschijnlijk geen strobreed in de weg zouden willen leggen als zij hun wild ook met blote handen zouden gaan vangen.

Naast de stuitende lafheid van het schieten met geweren door jagers is het probleem dat een dier schuw wordt door de jacht. Een biotoop waarin de predatoren zonder zelf bejaagd te worden een ecologisch evenwicht in stand houden, levert meer kijkplezier voor de mens op. Gewoon omdat het roofdier niet meer bang hoeft te zijn voor de mens.
Er is geen fatsoenlijk mens die op zijn vrije dag de vrije natuur intrekt om naar schietende jagers te gaan kijken.

24 november 2005

De terreur van het zakken vullen

Twee berichten in de media deze week

Politiek laks met herstel vertrouwen
Politici moeten 50% hoger salaris ontvangen


Het vullen van de eigen zakken (binnen en buiten de overheid) wordt dus in verhoogd tempo voortgezet.
Het is geen wonder dat de burger geen vertrouwen meer in de overheid en de politiek heeft. Dat het bedrijfsleven op iets meer vertrouwen kan rekenen is natuurlijk omdat zij niet zo schijnheilig is.
Premier Balkenende vindt dat niemand in een nutsfunctie meer mag verdienen dan hijzelf. Om de scheefgroei in te dammen, wordt zijn salaris met 50% verhoogd, in plaats dat de exorbitante salarissen van de andere partij wordt verlaagd.
Politici en de overheid werken samen met het bedrijfsleven om dat deel van de economie dat gericht is op de buitenlandse markt te versterken. De partijen breiden hun werkterrein steeds meer uit buiten Nederland. Men vindt dat deze grotere verantwoordelijkheid moet terug te vinden moet zijn in een hoger salaris.

Ook in het nieuws deze week: "de jeugd maakt zich meer druk over het milieu dan over terreur" en "het meest maakt men zich zorgen over de economie". Deze laatste zorg laat zich het gemakkelijkst meevoelen, want veel grote bedrijven verplaatsen hun productiecapaciteit naar het buitenland.
Voor de dieren
in de landbouwsector betekent dit dat zij op nog grotere schaal worden gehouden, omdat anders de marges te smal worden. Nog meer bio-industrie. Nog minder natuur en schoon milieu.
Deze groei is als een kankergezwel.

De enige manier om deze ongezonde spiraal te doorbreken is wanneer de Nederlandse jeugd keuzes maakt, waardoor ze minder afhankelijk worden van onverantwoord producerende werkgevers, die bijvoorbeeld alleen gericht zijn om de mondiale markt en zich van de lokale gevolgen niets aantrekken.

Hobbykippen komen vrijwel niet buiten

In een nieuwsbericht van Agriholland is te lezen:

Cursief commentaar van Animal Freedom

Hobbydierhouders willen vaccinatie in plaats van ophokplicht

De EU heeft de ophokplicht verlengd tot eind mei 2006 en de vogeltrek begint al in augustus. Dat betekent dat hobbydierhouders hun vogels nog maar drie maanden per jaar buiten kunnen houden. De Nederlandse Bond voor Hobbydierhouders (NBvH) stelt dat er voldoende alternatieven zijn om insleep van vogelpest te voorkomen. Zo zou het hobbypluimvee gevaccineerd kunnen worden. De ophokmaatregel noemt de vereniging zinloos en is voor de hobbydierhouders onacceptabel.

Het is natuurlijk een goede zaak als de kippen 12 maanden in het jaar buiten kunnen lopen.
Voor een juiste beeldvorming moet de lezer zich bedenken dat er grote en kleine hobbydierhouders zijn. Iemand die 3 kippen in zijn achtertuin is hobbydierhouder, maar er zijn ook “kleine boeren”die als “hobby” duizenden kippen houden. Het is natuurlijk te gek voor woorden als de burger met 3 kippen deze 9 maanden per jaar zou moeten binnenhouden.


Risico’s op een uitbraak kunnen met inenten worden ingedamd en zo kunnen problemen met de volksgezondheid worden voorkomen. Producten van gevaccineerde dieren zijn veilig, heeft de OIE vastgesteld. De enige reden waarom vaccinatie niet wordt toegepast is gelegen in de exportproblemen die men zowel binnen als buiten de EU verwacht, aldus de NBvH.

Producten van gevaccineerde dieren zijn veilig voor consumptie, maar blijkbaar worden ze op zo’n grote schaal geproduceerd dat er ook mee geëxporteerd wordt.

Voor het Nederlandse voorstel om over te gaan tot het vaccineren van alleen het hobbypluimvee werpt de EU vooralsnog belemmeringen op. De motivatie hierbij is dat, tegen de regels in, een gevaccineerde hobbykip bij een poelier terecht zou kunnen komen. Dan kan dit leiden tot exportbeperkingen voor Nederland omdat gevaccineerde dieren in het intracommunautaire handelscircuit zijn gekomen.

Ook in de hobbydiersector zou een verkleining van de veestapel (alleen voor consumptie in eigen kring) een goede zaak zijn.

Ook beweringen dat vaccineren niet veilig is en het virus ‘ondergronds’ gaat, raken kant nog wal, wanneer het vaccinatieprogramma adequaat wordt uitgevoerd, stelt de NBvH.
Tot zover Agriholland

Bij boeren die masaal kippen houden is de verleiding blijkbaar groot om de (verplichte) vaccinatie op pseudovogelpest te ontduiken, want elders op Agriholland lezen we "In januari en februari van 2005 lag het percentage met te weinig antistoffen tegen de dierziekte op 14 en 12%".
Misschien zou het beter zijn wanneer mens en het hobbydier toch aan het risico van vogelgriep wordt blootgesteld. De kans dat een mens in Nederland daaraan sterft is zo klein dat het risico aanvaardbaar is en de tegenmaatregel van het binnenhouden van een paar kippen per huishouden is draconisch. Het middel is erger dan de kwaal. Het toekomstbeeld dat van nu af aan alle hobbydieren in Nederland binnen gehouden zou moeten worden is dermate deerniswekkend dat mensen óf zouden moeten afzien van het houden van hobbydieren (en de consumptie van haar producten) óf het risico op ziek worden zou aanvaard moeten worden.
Wat in ieder geval een goede zaak zou zijn, is het stoppen met de dierlijke productie, gericht op export.

23 november 2005

Underdogs


Ik erger me de laatste jaren steeds vaker aan een specifieke uiting van ergernis: het gezeur over de hondenpoep. Naar ik heb begrepen, zouden hondendrollen een van de grootste irritaties vormen voor Nederlanders! Gekoppeld aan berichten over toenemende beperkingen rond plaatsen waar je je hond mag uitlaten of waar een hond naar binnen mag, vind ik deze onsympathieke tendens bovendien verontrustend. Het lijkt een beetje op maximale uitbanning van de viervoeter uit de mensenwereld waar dat maar mogelijk is.
Honden worden door mensen met een faeces-obsessie impliciet neergezet als 'vieze beesten'. Nu kan ik nog enigszins begrip opbrengen voor traditionele bepalingen uit de islamitische of hindoe cultuur op dit punt, omdat die verwijzen naar een totaal andere fysieke omgeving en klimaat. Maar in Nederland slaat het werkelijk nergens op om honden af te schilderen als een soort smerig 'ongedierte'.
Het is bovendien erg ondankbaar als je bedenkt hoeveel generaties honden mensen al ter zijde staan.

Je kunt hier allerlei motieven achter zoeken, zoals een afkeer van wezens die emotioneel afhankelijk van je zijn, vanuit een onbewust verlangen naar meer individuele vrijheid. Ook een drang naar de ongerepte, wilde natuur harmonieert niet zo best met het fenomeen van de sterk gedomesticeerde en 'vermenselijkte' hond. In ieder geval kan minachting voor honden zich op allerlei onsmakelijke manieren manifesteren, zoals een afgeven op de vermeende domheid van honden, het belachelijk maken van hun neigingen, of het met opzet geen rekening houden met hun individuele belangen. Ook de manier waarop een hond onlangs meedogenloos door overvallers aan een hek werd opgehangen, is er een uiting van.

Hoe dan ook hoef je geen hondenliefhebber te zijn om in te zien dat het ronduit speciesistisch is om honden als 'minder' te beschouwen dan andere dieren. Honden verdienen als archetypische huisdieren, net als katten, alle zorg, genegenheid en aandacht waar ze behoefte aan hebben. We zijn daar als mensheid regelrecht moreel toe verplicht.

Dus geen rare dieronvriendelijke inperkingen, maar meer respect voor de hond, juist in deze tijden van verharding!

Titus Rivas

Dierenrechten in de grondwet

Halsema meent dat Pechtold het opnemen van dierenrechten in de grondwet 'voor zich uitschuift'. De minister voor Bestuurlijke Vernieuwing liet weten dat hij het voorstel meeneemt in de Nationale Conventie, tot ontevredenheid van de GroenLinks-leider. 'Het is telleurstellend dat het kabinet dit heel concrete punt niet zelf ter hand neemt, maar neerlegt in een platform met een andere agenda', aldus Femke Halsema. 'Dit zorgt voor nodeloze vertraging, waarvoor het onderwerp te belangrijk is' (GroenLinks).

Dat dierenrechten worden opgenomen in de grondwet is het uiteindelijke doel van de Stichting Animal Freedom. Dierenrechten moeten echter niet worden verward met dierenwelzijn. In de praktijk zullen de omstandigheden nauwelijks verbeteren als een recht op welzijn in de grondwet wordt vastgelegd. Waarom niet? Klik hier.

Hanen tonen agressief gedrag bij paren

Vleeskuikenvaders vertonen in de meeste gevallen een agressief gedrag bij het paren met de vleeskuikenmoeders. Zo dwingen zij de hennen in ruim 80 procent tot paren door ze met hun gewicht op de grond te drukken. Ook vertonen zij weinig baltsgedrag voor het paren om de hennen tot een vrijwillige paring uit te lokken.

Tja, dat is niet fraai.

Het zou mooi zijn als die hennen voldoende leefruimte in een wei zouden hebben om te ontsnappen aan deze brute behandeling.

19 november 2005

VVD-er reeel over kippen? Laten we welzijn!

De VVD-fractie in de Tweede Kamer dringt aan op een realistische houding in de discussie over het welzijn van vleeskuikens in Europa.

Oplaat: "Het kan natuurlijk niet zo zijn dat we onze boeren vergaande beperkingen opleggen, terwijl op hetzelfde moment vlees van kippen, die elders onder veel meer vrijblijvende omstandigheden zijn gefokt, in onze schappen liggen. Voorkomen moet worden dat we hier over een paar jaar enkel kip uit Brazilië en Oekraïne consumeren".

Wanneer we bij de opmerking van Oplaat de constatering doen dat 2 op de 3 kippen uit ons land op de buitenlandse schappen terecht komen, dan kunnen we nagaan dat de situatie die hij schetst nog heel ver weg is.

Het ligt meer voor de hand om te denken dat Oplaat welzijnsverbeteringen wil tegenhouden om de export niet te verstoren. Nederlandse pluimveehouders moeten op dierenwelzijn korten om lagere kosten te maken dan hun buitenlandse collega's. Zouden ze dat niet doen dan hebben ze geen concurrentiepositie.

16 november 2005

Mus doodgeschoten voor recordpoging

Gatverdamme, wat krijg ik een vieze smaak in mijn mond van het bericht dat een medewerker van jullie bedrijf Ware Care "faunabeheer" een mus met een luchtbuks heeft afgeschoten tijdens de voorbereiding van de zoveelste recordpoging "nog meer dominosteentjes neerzetten". Bah, bah, bah en nog eens bah. Een fijne manier voor jullie bedrijf om in het nieuws te komen! Mussen zijn hele mooie en lieve vogeltjes. Daarnaast in Nederland best zeldzaam en zeker geen ongedierte.

Deze mus heeft niets misdaan, anders dan de persoon die het mogelijk maakte voor het beestje om een hal in te vliegen voor lul te zetten. En dat daar nu toevallig mensen allemaal steentjes hebben neergezet...Dat daar nou geen andere, meer humane manier voor bedacht kan worden door jullie kleingeestige hersentjes. Ik heb er echt geen goed woord voor over!

De tekst op jullie site geeft ook precies aan wat er bij jullie aan de hand is: Onze gecertificeerde adviseurs en servicemedewerkers zijn enthousiast over hun vak. En dat is te merken! Wij geloven niet in half werk, daarom pakken we gevolg èn oorzaak aan.

En hoe! Niet nadenken, gewoon afknallen! De snelste en makkelijkste oplossing! Natuurlijk! We leven nog steeds in een wereld zonder al te veel respect voor onze dieren en, zo blijkt uit het geweld dat de laatste tijd zo in het nieuws is, ook voor elkaar. Heeee...zou dat iets met elkaar te maken hebben?!

Ruud Groenendijk
Den Haag

Meer over mussen en dierenrechten, klik hier.

14 november 2005

Kanttekeningen bij rapport over dierenwelzijn

In juli 2005 bracht het LEI een rapport uit met de titel "Ketenpartijen over dierenwelzijn en dierenwelzijnindex". We plaatsen kanttekeningen naast de samenvatting.

















Samenvatting


Deze studie geeft een beeld van de behoeften, wensen, verwachtingen,
randvoorwaarden en eisen van veehouders, veehandelaren, groothandelaren, be- en verwerkende bedrijven en NGO's met betrekking tot een dierenwelzijnindex.
Daarnaast is aandacht besteed aan de rol van ketensamenwerking bij de introductie en implementatie van een dierenwelzijnindex. Deze informatie is van belang voor de ontwikkeling van een dierenwelzijnindex en voor de introductie ervan.


De linker kolom in simpele bewoording:


Als je verbetering van dierenwelzijn wilt verbeteren dan zijn er heel veel partijen die kunnen dwarsliggen.




Belangrijkste conclusies


Uit de bij overige ketenpartijen verkregen informatie blijkt dat groothandelaren bij de ontwikkeling en implementatie van de index geen actieve rol zullen spelen, maar alleen zullen reageren op marktsignalen en andere signalen.



Mensen die echt veel geld verdienen aan handel in dierlijke producten reageren alleen als zij mogelijkheden zien om nog meer geld te verdienen.


Meer lezen over dierenwelzijn? Klik hier.

Prijzenoorlog gevaar voor dierenwelzijn

Het Financieele Dagblad schrijft 11/11/2005:
Als retailketens lichtvaardig meegaan in de neerwaartse spiraal van almaar lagere prijzen zal dit desastreuze gevolgen hebben voor onze economie én de hele samenleving. De focus op prijs maakt de weg vrij voor kinderarbeid, beschadiging van het milieu en dierenmishandeling terwijl de diversiteit verloren gaat omdat alleen mainstream producten aangeboden zullen worden. Wat afwijkt, komt niet meer op de planken.

In het artikel wordt de Zwitserse schrijver en filosoof Bosshart aangehaald, die de start van deze negatieve spiraal niet bij de consument neerlegt, maar deze wel als medeverantwoordelijke ziet voor (niet) het stoppen daarvan.

Ook in Nederland wordt dit gevaar onderkent, bijvoorbeeld door Francien de Jonge, die dit ook ziet in en door de fokprogramma's in de veehouderij.

12 november 2005

Dieren of portemonnee beschermen?

Uit het Agrarisch Dagblad van 11 november:
De Europese Unie is na Japan de belangrijkste afzetmarkt voor Thailand. In de eerste 10 maanden had de export van gekookt kippenvlees naar de EU een waarde van ongeveer 218 miljoen euro. De Thai proberen hun afzetmarkten terug te winnen, na de grote klappen die de vogelpest sinds 2003 heeft veroorzaakt.
Thailand is het enige land in Azië met vogelpest dat vaccinatie heeft verboden, uit vrees voor verdere handelsverliezen. De discussie over het toestaan van enten woedt echter in volle hevigheid, omdat de pest niet onder controle te krijgen is en allerlei belangengroepen hun kippen willen beschermen.
Tot zover het AgD.

De grootste veroorzaker van kippenleed is de wens om te exporteren.
Gelijke monniken, gelijke kappen: we moeten onze eigen export van dierlijke producten staken tegelijk met de invoer vanuit het buitenland of het nu binnen of buiten de EU is.
Alleen dan heeft een verantwoorde veehouderij een kans.

Zo ziet een accountant een dier ....


Onderstaande tekst wordt hier alleen geciteerd om u te laten zien hoe mensen die alleen aan geld denken schrijven over dieren:

Uit de nieuwste bedrijfsvergelijkende cijfers van accountantsorganisatie Abab blijkt dat het jaar 2004 voor het gespecialiseerde bedrijf met konijnen gemiddeld winstgevend was. De bedrijven realiseerden in 2004 een positief resultaat van € 30,22 per voedster. Dit is per voedster vrijwel gelijk aan het resultaat van 2003. In 2004 realiseerden de bedrijven met konijnen een kritieke opbrengstprijs van € 173,83 per 100 kilogram konijn. De werkelijke opbrengstprijs lag op € 193,04 per 100 kilogram konijn. De bedrijven behaalden een totale productie van 120,2 kilogram verkocht konijn per voedster. Per 100 kilogram konijn houdt een bedrijf daarmee gemiddeld € 19,21 over.

Tot zover Abab
Wie wil weten hoe konijnen worden gehouden, klik hier.

Dieren in de Oostvaardersplassen

In de Oostvaardersplassen gaan grote grazers dood van de honger. Er zou geen probleem zijn in Flevoland wanneer het gebied gewoon zou aansluiten bij de Ecologische HoofdStructuur (EHS). Dan zouden de grote grazers gewoon kunnen wegtrekken wanneer er onvoldoende te eten was. Nu sterven jaarlijks 700 van de 3100 dieren. Een groot deel daarvan komt om van de honger.
Wat nu te doen? Afschieten of bijvoeren of geboortebeperking?
Afschieten kun je zien als een wrede vorm van geboortebeperking, waarvan het bezwaar voornamelijk bestaat bij de mensen die vinden dat je dieren niet mag doden.
Bijvoeren zou na verloop van tijd ook leiden tot overbevolking, dus dat is “uitstel van executie”.
Zolang aansluiting bij de Europese Ecologische Hoofdstructuur nog niet gerealiseerd is, lijkt geboortebeperking door pil, castratie en sterilisatie de enige diervriendelijke oplossing.
Dat is een goed compromis tussen dierenrechten en dierenwelzijn.

11 november 2005

Nederlandse bio-industrie veroorzaakt ontbossing Amazone


Uit onderzoek in opdracht van Milieudefensie en ontwikkelingsorganisatie Cordaid blijkt dat Nederland op grote schaal Braziliaanse soja importeert uit gebieden waar een groot aantal sojaproducerende bedrijven zich schuldig maakt aan kap van tropische bossen, slavernij, gewelddadige landonteigening, vervuiling en overtreding van milieuwetgeving. De snelgroeiende sojateelt is momenteel de belangrijkste oorzaak van ontbossing in het Amazonegebied.

Het overgrote deel van de importen van Nederlandse soja verdwijnt in veevoer voor varkens en vleeskuikens in de bio-industrie. Er is vastgesteld welke slachterijen het vee verwerken dat met deze foute soja is gevoerd. De bedrijven Vion (Dumeco), de grootste vleesverwerker van Europa, en Plukon Poultry (Friki), Nederlands grootste pluimveeslachter, zijn hierbij betrokken. Beide bedrijven zijn vaste leveranciers van Albert Heijn en Laurus (Super de Boer, Edah en Konmar).

Nederland is na China de grootste soja-importeur ter wereld.
Milieudefensie en Cordaid willen dat de Nederlandse overheid en alle bedrijven die betrokken zijn bij de sojaketen op korte termijn maatregelen nemen tegen de geconstateerde misstanden. Het Amazonewoud en de mensen die er wonen mogen niet langer worden opgeofferd. De priester, mensenrechten- en milieuactivist Edilberto Sena is hiervoor naar Nederland gekomen om te vertellen over de gevolgen van de sojateelt voor de gewone mensen in het Amazonegebied.

09 november 2005

Speciësisme soms net iets te duidelijk

Speciësisme is het discrimineren tussen wezens op basis van hun soort. Het gaat daarbij niet zozeer om specifieke overeenkomsten en verschillen tussen dieren en mensen, maar vooral om het simpele feit dat een dier geen mens is.
Discriminatie is soms moeilijk te onderkennen omdat het zo'n 'gewoon' onderdeel uitmaakt van de alledaagse realiteit. Het zijn dan vooral mensen 'van buiten' die de discriminatie opmerken en er meer of minder geshockeerd door zijn. Bijvoorbeeld een westerling die in een ontwikkelingsland geconfronteerd wordt met de structurele achterstelling van vrouwen of etnische minderheden. Speciësistische discriminatie is zo wijd verbreid dat je er eigenlijk alleen echt volledig zicht op kunt krijgen als je besluit het speciësisme te bestrijden.
Toch zijn er wel extra opvallende voorbeelden van speciësisme te bedenken, waarbij zelfs de speciësisten soms nog beseffen dat ze dieren wel heel erg anders behandelen dan mensen. Dat geldt bijvoorbeeld voor boeren die opgegroeid zijn op een traditionele boerderij en inmiddels 'meegegroeid' zijn met de intensieve veehouderij, of voor de slachter die privé erkent dat varkens erg bang zijn voor ze worden geslacht omdat ze aanvoelen wat hun te wachten staat.
Ook voor het grote publiek valt het onrecht dat speciësisme heet niet altijd te ontkennen. Bijvoorbeeld tijdens massale 'noodzakelijke' ruimingen die meedogenloos op TV te zien zijn, of spotjes over de productie van ganzenlever.

foie gras

Het zou mooi zijn als dit soort ervaringen uiteindelijk leiden tot een bewustwording van het speciësisme en uiteindelijk natuurlijk tot het afwijzen ervan. Daarbij zullen speciësisten die direct belang hebben bij de status quo alles in het werk stellen om het onrecht te verbloemen. Zo stelde en Belgische site onlangs dat de productie van ganzenlever helemaal niet zo dieronvriendelijk zou zijn als men als leek zou denken. Ganzen zouden het in feite heerlijk vinden om vetgemest te worden met overdadig eten.
Gelukkig zal niet iedereen dit soort overduidelijke, smakeloze leugens of halve waarheden slikken, hoe sterk iemands neiging ook kan zijn om de ogen te sluiten. Soms is het speciësisme waarmee men dieren bejegent net iets te duidelijk.

Auteur .

Klik hier om meer te lezen over speciësisme.

Proefdieren zien geen reden voor Feestje

EDEV in actie bij jubileumcongres Nederlandse dierproefnemers

Vandaag heeft de dierenrechtenorganisatie EDEV – Een DIER Een VRIEND – bij Hotel Zuiderduin in Egmond aan Zee, vergezeld van twee levensgrote proefdieren - een konijn en een hond - geprotesteerd tegen en bij de aanvang van het 40-jarige jubileumcongres van de Biotechnische Vereniging. EDEV confronteerde de dierenbeulen met protestborden en een groot spandoek ‘Stop Dierproeven Nu'!


De organisatie van dierproefnemers zal daar o.a. vandaag en morgen dingen bespreken als ‘Tandartscementen voor fixatiedoeleinden op het schedeldak van muizen en ratten,’ ‘bijwerkingen in een (kinkhoest)diermodel’ en ‘muizen een hartinfarct bezorgen’. Tijdens het driedaagse congres zullen ook party’s, buffetten en een feest worden gehouden. De deelnemers aan dit congres zijn veelal direct diegene die dagelijks dieren pijnigen en doden in Nederlandse laboratoria of daar verantwoordelijk voor zijn.
“Deze mensen zijn verantwoordelijk voor de tergende, martelende dood van miljoenen en miljoenen dieren in laboratoria in de 40 jaar dat deze club van dierenbeulen nu bestaat. Eerder reden voor een moment van reflectie of herdenking voor al die dieren, maar deze mensen gaan een leuk feestje en dinerbuffetten aanrichten terwijl duizenden dieren in hun laboratoria alleen nog maar kunnen hopen op een spoedige dood die een einde zal maken aan hun lijdensweg,” aldus Geoffrey Deckers (1969-2020), voorzitter van EDEV. “Hoewel dierproefnemers beweren de mensheid te willen verlossen van allerlei ziektes, is helaas het tegendeel een feit - geen ziekte verdwijnt van de aardbol en nog triester: er komen alleen maar nieuwe ziektes bij. Natuurlijk zijn we voor het doen van onderzoek naar ziektes en behandelmethodes daarvoor, maar dan wel ècht wetenschappelijk - dus zonder proefdieren”!

In Nederland worden door 84 vergunninghouders in meer dan 100 laboratoria per jaar meer dan 600.000 experimenten op dieren uitgevoerd, meer dan 66% van de experimenten vindt plaats zonder verdoving en meer dan 92% van de gebruikte dieren wordt tijdens of na de proef gedood. Gebruikte dieren zijn onder andere: honden, katten, muizen, ratten, reptielen, apen en kippen (bron: Inspectierapport Zo Doende, Voedsel en Waren Autoriteit).

EDEV is een snel groeiende en actieve organisatie voor de bescherming van de rechten van dieren. De werkwijze van EDEV kenmerkt zich door het in de publiciteit brengen van dierenmishandeling en deze op alle mogelijke legale wijzen te bestrijden. EDEV voert hiertoe geweldloze campagnes en acties. Daarnaast geeft EDEV voorlichting aan het publiek en is continu in gesprek met het politieke bedrijf om zo de doelstellingen onder de aandacht van politici en beleidsmakers te brengen. EDEV acht zich daarbij niet gebonden aan enige politieke partij, kleur, persoon of ideologische overtuiging.

www.edev.nl.

Leeswijzer


Kijk op Facebook voor onze reactie op de actualiteit.
Aanbeveling: Thema's of steekwoorden vindt u via de labels onderaan de pagina of op Animal Freedom. Klik hier voor de laatste bijdragen.
Klik hier voor het beleid om uw privacy te beschermen.

Waarom dit blog?

De Nederlandse veehouderij is vooral gericht op zoveel mogelijk voor de export te produceren onder het motto “meer, meer, meer en groot, groter, grootst”. Dit heeft negatieve gevolgen voor zowel de dierenwelzijn, biodiversiteit, het milieu, het klimaat, de portemonnee en de gezondheid van burgers en ook voor welwillende boeren.
Dit blog verzamelt kritische artikelen die de wurggreep beschrijven waarin de veehouderij zichzelf heeft vastgezet. Zo willen we niet alleen een bijdrage leveren aan de ontwikkeling van de kwaliteit van het leven voor alle belanghebbenden, maar ook aan een schone, gezonde omgeving en een beter dierenwelzijn.

Ook de argumentatie dat dieren grondrechten hebben kan beter en meer aansluiten op hoe mensen voor zichzelf vinden dat recht moet gelden. Alle dier(soort)en kunnen in hun recht op vrijheid als (intrinsiek) evenwaardig aan mensen beschouwd worden. Dierenrechten zijn mensenrechten, die mensen de kans geeft om voor dieren op te komen.
Dieren, bijv. in de intensieve veehouderij, worden behandeld als een object in plaats van een subject met gevoelens en rechten.

De snelheid en het aantal dier(soort)en dat we voortdurend gebruiken is immens. De bijdrage aan onze welvaart en economie van de agrosector is gering. De oplossing is simpel en van niemand anders dan van ons zelf afhankelijk.

Dierenrechten in woord en beeld

Vrijheid is ook een intrinsiek grondrecht voor dieren. Dieren zijn geen dingen Dierenrechten zijn mensenrechten. Mensen moeten voor dieren kunnen opkomen wanneer hun grondrecht wordt geschonden.
logo van Animal Freedom yin en yang
Lees hier over de redenen waarom dieren recht op vrijheid hebben. Lees hier waarin mens en dier evenwaardig zijn.