GroenLinks: zachte heelmeesters

De titel is een zin uit het verslag van Nel van Dijk die de commissie voorzat die de verkiezingsnederlaag van GroenLinks in 2012 onderzocht.
Zelf heb ik ooit een proeflidmaatschap van GroenLinks gehad en voortijdig opgezegd. Ik herken in de conclusies van het rapport de een schijnbare betrokkenheid, die niet echt duurzaam en sociaal is. Voor mij was het voorbeeld de manier waarop GroenLinks tegen dierenwelzijn en dierenrechten aankeek. Wanneer je veel koeien in een grote schuur zet, dan kun je de mest opvangen en proberen er energie uit te halen. Kortom: een milieuprobleem (vervuiling) lijkt voorkomen en schijnbaar omgezet in iets nuttigs (energie). Of de dieren een dierwaardig leven hebben, levenslang binnen, dat interesseert weinig kiezers en leden van GroenLinks echt. Dat biomassavergisting alleen met veel subsidie kan bestaan en niet echt een duurzame oplossing is, ook niet.

Typisch GroenLinks is ook te zeggen dat zeldzame dieren een hoge intrinsieke waarde hebben en over talrijke individuen in een stal hoor je ze niet. Liever één zeearend in de lucht dan de lucht van tien plofkippen. Natuurlijk is een zeearend leuk om naar te kijken en wil je weer dat deze dieren in ons land te zien zijn, maar als je echt betrokken bent bij dierenwelzijn dan probeer je te voorkomen dat de dieronvriendelijke praktijk van de bio-industrie duurzaam blijft bestaan. Biologisch landbouw heeft een aantal voordelen, maar geef dan ook toe dat het om de onzekerheid over je eigen gezondheid gaat en dat kunstmest en bestrijdingsmiddelen alleen een probleem zijn wanneer er te veel van toegepast wordt.

Ik denk dat een partij die probeert en duurzaam en sociaal te zijn te veel hooi op zijn vork neemt in een tijd dat een rechtse kiezer niet het label opgeplakt wil hebben dat hij niet sociaal en niet duurzaam is. In Duitsland werkt het voor de Groenen, maar die hebben gekozen voor echte duurzaamheid.

Klik hier om meer te lezen over intrinsieke waarde en hoe verschillend instanties dit begrip gebruiken of in de Internetversie bij de labels.

Voor dierenwelzijn en tegen zorgplicht in de grondwet

Met deze schijnbare tegenstelling is de schizofrenie in de huidige politieke situatie voor dieren aardig samengevat. Men wil wel dierenwelzijn opnemen in de grondwet opnemen, als dat maar niet leidt tot een zorgplicht. Het mocht eens geld gaan kosten of dat de overheid wordt gedwongen om de wet te moeten gaan handhaven!

In het nieuws waren de afgelopen tijd de volgende 2 berichten over respectievelijk de zorgplicht en dierenwelzijn te lezen.

LTO is tegen het opnemen van een zorgplicht voor het welzijn van dieren in de grondwet. Volgens voorzitter Annechien ten Have van de vakgroep Varkenshouderij beperkt dit het gebruik van dieren.
Dit kan niet alleen gevolgen hebben voor de dieren die worden gehouden voor de voedselvoorziening, maar ook voor bijvoorbeeld de paardensport, stelt Ten Have.
LTO reageert op een initiatief-wetsvoorstel van GroenLinks dat wil dat de zorgplicht wordt opgenomen in de grondwet, omdat deze onvoldoende zou worden gewaarborgd door de Gezondheids- en Welzijnsvet voor Dieren. LTO onderschrijft het doel achter het initiatief-wetsvoorstel om te voorkomen dat dieren vermijdbaar lijden wordt toegebracht, zegt Ten Have. "Dit kan nu en in de toekomst geborgd worden in de EU-richtlijn Dierenwelzijn en de daaraan gelieerde Gezondheids- en Welzijnswet voor Dieren en de Wet op de Dierproeven. Hierin wordt onderscheid gemaakt tussen het houden van dieren voor voedsel en gezelschapsdieren."

En:

Het opnemen van het recht op dierenwelzijn in de Grondwet stuit niet op belemmeringen. Dat heeft de Raad van State vastgesteld. De raad reageert daarmee op het wetsvoorstel van de Tweede Kamerleden Femke Halsema en Ineke van Gent van GroenLinks om dierenwelzijn in de constitutie op te nemen.
GroenLinks wil dat Nederland net als Duitsland de dierenrechten expliciet in de Grondwet vastlegt. De oppositiepartij wil dat doen door een wijziging van artikel 21 van de Grondwet, dat gaat over de zorg voor het milieu. Daaraan zou de zorg voor het welzijn van dieren moeten worden toegevoegd.
Bij de behandeling van de Landbouwbegroting in december bleek een meerderheid van de Tweede Kamer, bestaande uit PvdA, SP, PVV, GroenLinks en PvdD, het wetsvoorstel te steunen. Halsema en Van Gent sturen hun wetsvoorstel dinsdag naar de Tweede Kamer. Als het voorstel wordt aangenomen moeten andere wetten, zoals de Wet op de dierproeven en de Flora- en faunawet, opnieuw tegen het licht worden gehouden. Dat kan belangrijke gevolgen hebben voor de bio-industrie, dierproeven en jacht.

Tot zover het nieuws.

In een rede op de Vrij Universiteit te Amsterdam roept ex-hoogleraar Dierenrecht Dirk Boon op om nu eindelijk de dierenwetgeving eens te gaan handhaven. Hij is er nog niet gerust op dat het voorstel van GroenLinks voldoende wordt uitgewerkt in een effectieve toelichting.

Citaat van Boon: “Want daar zit de pijn: iedereen doet in dit land wat hem goeddunkt met dieren, zonder zich iets van de veelomvattende dierenbeschermingswetgeving aan te trekken. Iedereen kan moeiteloos en straffeloos altijd maar weer de wet overtreden.”

Thieme hekelt schijngroene opstelling politici tijdens verkiezingstijd

Iedereen is groen deze week!

De Grüne Woche van de Nederlandse politiek is weer begonnen. Politici buitelen over elkaar heen om het bewijs te leveren hoe groen en diervriendelijk ze zijn. Want groen is de kleur die betrokken kiezers aanspreekt, en andere kiezers worden nauwelijks verwacht bij de Europese stembus op 4 juni 2009. Omdat ze geen reden zien hun stem uit te brengen.
Het is verheugend te zien dat zoveel politici de groene thema’s ontdekt hebben sinds de Partij voor de Dieren haar electorale doorbraak beleefde als eerste politieke partij ter wereld die niet de mens centraal stelt. De Partij voor de Dieren heeft zich vanaf het begin van haar bestaan ten doel gesteld dierenwelzijn en milieu hoog op de politieke agenda te zetten en andere politieke partijen aan te sporen hetzelfde te doen. Tijdens de Europese verkiezingen van 2004 waren de eerste resultaten van deze inzet te zien: de Partij van de Arbeid, GroenLinks, SP en D66 zetten, geprikkeld door de opmars van de Partij voor de Dieren, op het laatste moment een groen slotoffensief in om te voorkomen dat groene kiezers zouden overstappen. Ze beloofden de dieren een hemel op aarde, waarbij het manifest dat Harm Evert Waalkens schreef in opdracht van Wouter Bos, het verst ging.
De PvdA stelde vlak voor de verkiezingen dat dieren gevrijwaard zouden moeten zijn van honger, dorst en ondervoeding, vrij van fysiek ongerief, vrij van pijn, verwonding en ziektes en gevrijwaard tegen angst en chronische stress. Bovendien zouden dieren de gelegenheid moeten hebben om hun normale gedrag te kunnen uitvoeren. Er zou een toetsingskader moeten komen van wat je wel en niet met dieren mag doen, er zou een houdverbod voor exotische dieren moeten komen, er zou een eind moeten komen aan het gesleep van dieren door Europa, er zou een castratieverbod komen voor biggen, een verbod op het couperen van schapenstaarten, kippen zouden niet langer in kooien gehouden mogen worden, ruiming van gezonde dieren bij dierziekten-uitbraken zou verboden moeten worden en mishandeling en verwaarlozing van dieren zou streng bestraft moeten worden.
Een hemel op aarde dus voor dieren in Europa, en ook D66 beloofde koeien met gouden horens. GroenLinks startte kort voor het referendum over de Europese grondwet zelfs een burgerinitiatief om de lengte van veetransporten in te perken tot maximaal 6 uur en beloofde 1 miljoen handtekeningen in te zullen zamelen om het onderwerp op de Europese kaart te zetten.
De weg naar een Groen Europa was geplaveid met goede voornemens, en de huidige campagne lijkt in dat opzicht een herhaling van zetten.
Maar kennelijk misten de Nederlandse Europarlementariërs de afgelopen 5 jaar een groene aanjager, want vrijwel alle prachtige groene verkiezingsbeloften vielen in het water. Of erger, van veel ervan werd niets meer vernomen.
De Partij van de Arbeid was bij monde van Thijs Berman “zeer tevreden” dat er voortaan nog maar 38 kilo (levende) kippen mag worden gehouden per m2 , we hebben het dan dus nog altijd over 19 kippen-op-een-kluitje waarvoor de vrijheden die de PvdA in haar verkiezingsmanifest bepleitte niet of nauwelijks gelden. Zijn fractiegenote Dorette Corbey pleitte zelfs voor het toestaan van het rapen van kievitseieren, een bedreigde soort nota bene, en stoorde zich aan procederende milieuorganisaties die wilden dat de Natura 2000 afspraken nagekomen zouden worden.

D66 pleitte 3 dagen voor de verkiezingen voor vergaande actie van politiek en supermarkten om dierenleed drastisch in te perken, maar kwam daar in het Europees Parlement niet of nauwelijks meer op terug. Er werd door D66 in het Europees Parlement vooral gepleit vóór genetische manipulatie en het niet uitsluiten van kernenergie.
En GroenLinks, de Partij zich erop voor laat staan de groenste agenda te hebben? Het Europese burgerinitiatief werd met stille trom stop gezet voor het beoogde resultaat ook maar in de verste verte in beeld was. Gewoon stekker eruit, een dode link voor wie wil kijken wat er met zijn handtekening gebeurd is. Staaltje goedkope propaganda die kennelijk niet gebaseerd was op oprechte zorgen over veetransporten.
In de afgelopen 5 jaar dat Joost Lagendijk en Kathalijne Buitenweg in het Europees Parlement zaten hebben ze nauwelijks aandacht gevraagd voor het welzijn van dieren. Buitenweg stelde slechts 10 vragen in 5 jaar tijd die betrekking hadden op dierenwelzijn, en van die vragen ging er slechts één over veetransport. Joost Lagendijk deed helemaal niets aan het agenderen van dierenwelzijn en beide GroenLinksers schitterden door afwezigheid als het ging om het indienen van ontwerp resoluties over dierenwelzijn of over het indienen van adviezen over dierenwelzijn of dierenrechten.
Beiden namen niet deel aan plenaire debatten over landbouw, duurzaamheid en dierenwelzijn, klimaat of vergelijkbare groene onderwerpen.

Groen zijn is meer dan de inzet van een Toyota Prius in verkiezingstijd of greenwashing tijdens referendumcampagnes. De Nederlandse politieke partijen die een groen verkiezingsprogramma hebben, hebben aangetoond Groen als niet meer te beschouwen dan een bijgerecht.
Dat is te weinig, de kiezer is nu aan de beurt dat te beoordelen. Zonder gangmaker, zal het Europees beleid in de komende jaar niet groener worden dan in de afgelopen 5 jaar het geval was. Het groene boeket dat nu gepresenteerd wordt verlept na een week, en dat doet geen recht aan alle mooie beloften die keer op keer gedaan worden.

Marianne Thieme, voorzitter Partij voor de Dieren
Bijlagen: Diervriendelijk Manifest PvdA en D66

Bijlagen:
Diervriendelijk manifest PvdA

PvdA wil vijf vrijheden voor dieren

08-06-2004
De PvdA wil aan de hand van de vijf dierenvrijheden en 10 actiepunten het dierenwelzijn structureel verhogen. 'Wij hebben dierenwelzijn hoog in het vaandel staan', aldus PvdA-lijsttrekker Max van den Berg en Tweede-Kamerlid Harm Evert Waalkens. In het Europees Parlement en in de Tweede Kamer hebben we ons sterk gemaakt voor een goede regeling voor dierenvervoer. Helaas kiezen CDA en VVD dan weer voor de vleesindustrie en niet voor de dieren. De PvdA roept het kabinet Balkenende op om tijdens het Europees voorzitterschap te komen tot een goede Europese regeling die een eind maakt aan het gesleep met dieren door Europa.

De PvdA vindt dat sprake is van grootschalige en onacceptabele verwaarlozing van het dierenwelzijn. De beschaving van de maatschappij kun je aflezen aan de omgang met dieren. Er is internationaal overeenstemming onder wetenschappelijke experts over de randvoorwaarden voor dierenwelzijn. De PvdA noemt dit de vijf dierenvrijheden:

1. Dieren zijn gevrijwaard van honger,dorst en ondervoeding
2. Dieren zijn gevrijwaard van fysiek en fysiologisch ongerief
3. Dieren zijn gevrijwaard van pijn, verwonding en ziektes
4. Dieren zijn vrij om het normale gedrag te kunnen uitvoeren
5. Dieren zijn gevrijwaard van angst en chronische stress

Met de volgende tien actiepunten wil de PvdA ervoor zorgen dat aan deze voorwaarden voldaan wordt:

1. Er moet een ethisch toetsingskader komen voor het houden van dieren. Het houden van landbouwhuisdieren voor melk, vlees of wol is bijvoorbeeld wel heel iets anders dan het doden van dieren voor de pels of de huid. De PvdA wil nertsenfokkerijen verbieden.
2. Het opstellen van een lijst van dieren die je mag houden, zowel voor landbouwhuisdieren als hobbydieren. Het is toch te gek voor woorden dan we hier allerlei exotische dieren naar toe halen die hier niet horen en dan ook nog onder erbarmelijke omstandigheden.
3. Er moet een eind komen aan het gesleep met dieren kris kras door Europa. Minister Veerman moet tijdens het Nederlands voorzitterschap dit opnieuw agenderen na het debacle van een aantal weken terug waar de ministers van Landbouw niet tot overeenstemming kwamen en CDA en VVD in het Europees Parlement onverkort kozen voor de vleesindustrie.
4. Het opstellen van een verbod op het castreren van biggen en het knippen van tanden.
5. Het verbieden van het couperen van schapenstaarten. Hiermee wordt de intrinsieke waarde van dieren aangetast.
6. Geen legbatterijen, dus stoppen met het houden van kippen in kooien.
7. Stoppen met het doden van miljoenen gezonde dieren ingeval van een dierziekte-uitbraak en gebruik maken van inentingen met (marker) vaccins.
8. Aanscherpen van de Gezondheid- en Welzijnswet voor dieren op het punt van strafbaarstelling van mishandeling, seks met dieren en systematische verwaarlozing van dieren.
9. Stimuleren van biologische en duurzame landbouw en een einde maken aan de geldverslindende en concurrentievervalsende Europese landbouwsubsidies, die alleen maar zorgen voor overproductie.
10. Aanpassen van de huisvesting aan de dieren en niet andersom.

De komende jaren zullen bepalend zijn of we erin slagen om de intensieve veehouderij om te vormen naar een diervriendelijke, biologische en duurzame landbouw. Dat moet, want dieren in de intensieve veehouderij zijn vergaand ondergeschikt gemaakt aan kostenefficiëntie. De gevolgen daarvan voor het dier en het dierenwelzijn zijn te groot. De PvdA kan en wil daarom dat het dierenwelzijn, net als sociale normen, het milieu en voedselveiligheid als een collectieve waarde wordt beschouwd en dus bescherming geniet.
D66

Dierenwelzijn vraagt actie politiek en supermarkten

Persbericht, 7 juni 2004
D66 wil actie van de regering én van supermarkten om het dierenwelzijn in Nederland te verbeteren. Vandaag spreekt de Tweede Kamer over de toekomst van de bio-industrie. Kamerlid Boris van der Ham zal namens D66 een actieplan lanceren om het dierenwelzijn te verbeteren. De Democraten willen onder meer een verbod op de genetisch gemodificeerde kip die zichzelf kreupel eet. Daarnaast wil D66 niet langer wachten op regelgeving uit Europa. Van der Ham: Minister Veerman heeft zelf gezegd dat onze afzetmarkt het gebied beslaat tussen de driehoek London-Parijs-Berlijn. Laten we dan ook met Noord-Europa een kopgroep vormen die aan de rest van Europa laat zien dat je ook concurrerend kunt zijn als je wel rekening houdt met de belangen van het dier .

De belangrijkste punten uit het D66-actieplan:

De Nederlandse regering moet:

- zo snel mogelijk verbieden van het fokken van genetisch gemodificeerde vleeskippen voor productie. Deze kippen worden geselecteerd op hun eetdrift en zakken door het vele eten door hun poten. Minister Veerman moet geld stoppen in het onderzoek naar het terugfokken van deze kippen, zodat ze trager groeien.

- geld steken in het onderzoek naar en de toepassing van alternatieve en veel ruimere vormen van huisvesting voor varkens, zoals al door Universiteit Wageningen al is gestart.

- illegale diertransporten en bijladingen (zoals onlangs bleek in België) hard aanpakken. De Nederlandse politie moet ook buiten de landsgrenzen Nederlandse transporten kunnen volgen en zo nodig bekeuren. Hierover moeten afspraken worden gemaakt met andere Europese landen. Nederlandse veetransporteurs moeten overal en onverkort voldoen aan de Nederlandse eisen, waar ook in Europa.

- ophouden met te wijzen naar de Europese Unie als het gaat over regelgeving. D66 wil een kopgroep in Europa van een aantal West-Europese landen die vooruit lopen op Europese regelgeving. Te beginnen met het verbieden van (onverdoofd) castreren van varkens en het verbieden van kooien voor kippen.

Regelgeving door de overheid lost echter niet alle problemen op. Net zoals supermarkten in andere landen, moeten Nederlandse supermarkten vlees uit hun schappen weren dat onder erbarmelijke omstandigheden voor tot stand is gekomen.

D66 vindt dat de Nederlandse supermarkten binnen twee jaar een convenant moeten sluiten waarin ze afspreken:

• dat ze geen vlees verkopen waar op levende dieren is ingesneden. Dus geen vlees van biggen die onverdoofd zijn gecastreerd, geen staarten afhakken, geen snavels en tanden afknippen
• dat er geen import van dierlijke producten plaatsvindt afkomstig uit landen waar géén of onvoldoende toezicht is op dierwelzijn
• dat ze geen vlees verkopen dat voortkomt uit diertransporten langer dan 8 uur
• dat ze geen vlees verkopen waar dieren honger voor hebben geleden, zoals bij ouderdieren en kalveren.

Marijke Vos is niet voor grootschalige veehouderij

Het Agrarisch Dagblad heeft GroenLinks politica Marijke Vos geïnterviewd en haar ondermeer de vraag voorgelegd hoe zij of GroenLinks denkt over grootschalige veehouderij.
Natuurlijk geeft Marijke Vos een antwoord waarbij zij het grootschalig zijn van een bedrijf niet principieel afvalt. Je kunt beter 500 koeien of varkens bij elkaar plaatsen in een stal waarbij zij zich in groepsverband natuurlijk kunnen gedragen en een uitloop naar buiten geven, dan 100 kleine biologische bedrijven waar 5 varkens permanent aangebonden staan tussen stangen.
Het is natuurlijk wel een beetje flauw om vervolgens breeduit in de kop van het artikel te melden dat GroenLinks niet tegen grootschalige veehouderij is.
In de rest van de tekst maakt Marijke Vos voldoende duidelijk dat zij tegen bio-industrie is, en terecht. Grootschaligheid heeft nu eenmaal meer te maken met op grote schaal te kort doen van dierenrechten en dierenwelzijn dan dat beide zaken op grote schaal in de intensieve veehouderij ondersteund worden.
Wat mogelijk nog wel een voordeel is van grootschaligheid is de lagere emotionele betrokkenheid van het management bij het voort laten bestaan van een verliesgevende onderneming. Grote bedrijven stoppen eerder als het niet langer uitkan. Grote bedrijven kunnen vaak ook beter aanpassingen financieren die wettelijk verplicht zijn in verband met eisen aan minimale dierenwelzijn.

Dierenrechten in de grondwet

Halsema meent dat Pechtold het opnemen van dierenrechten in de grondwet 'voor zich uitschuift'. De minister voor Bestuurlijke Vernieuwing liet weten dat hij het voorstel meeneemt in de Nationale Conventie, tot ontevredenheid van de GroenLinks-leider. 'Het is telleurstellend dat het kabinet dit heel concrete punt niet zelf ter hand neemt, maar neerlegt in een platform met een andere agenda', aldus Femke Halsema. 'Dit zorgt voor nodeloze vertraging, waarvoor het onderwerp te belangrijk is' (GroenLinks).

Dat dierenrechten worden opgenomen in de grondwet is het uiteindelijke doel van de Stichting Animal Freedom. Dierenrechten moeten echter niet worden verward met dierenwelzijn. In de praktijk zullen de omstandigheden nauwelijks verbeteren als een recht op welzijn in de grondwet wordt vastgelegd. Waarom niet? Klik hier.

Wijffels ziet Bleker het liefst terug in zijn hok

CDA-prominent Herman Wijffels ziet Henk Bleker liever niet als de nieuwe leider van het CDA worden en gaf aan: „Die heeft vooral toekomst bij zijn pony's”. Volgens Wijffels speelde Bleker een ethisch dubieuze rol na de verkiezingen van 2010 waarna het kabinet VVD-CDA met gedoogsteun van de PVV vorm kreeg.
Bleker vindt dat dergelijke uitlatingen dit eigenlijk niet in het CDA horen te gebeuren. Mensen moeten wel een beetje netjes met elkaar blijven omgaan, stelde hij in het televisieprogramma Knevel en Van de Brink. Tegelijk distantieerde hij zich van Wijffels. „Hij wil van het CDA een soort christelijk GroenLinks maken, ik niet.”

Prof. dr Herman Wijffels werd per 1 oktober 2009 hoogleraar 'Duurzaamheid en Maatschappelijke Verandering' aan de Universiteit Utrecht. Hij staat bekend als iemand die spiritualiteit en duurzaamheid wil combineren vandaar de sneer van Bleker over christelijk GroenLinks. Bleker zelf wordt vooral gehekeld door het laten prevaleren van de belangen van de agrosector boven de belangen van de Nederlandse belastingbetaler.

Demissionair staatssecretaris van Economische Zaken en Landbouw Henk Bleker wil niet voor het CDA de Tweede Kamer in nu hij niet de nieuwe lijsttrekker van zijn partij is geworden.

Verburg legt welzijnsonvriendelijk zout op slakken

Het kabinet moet bij subsidieverlening aan de agrarische sector dierenwelzijn als criterium hanteren. Dat vinden de Tweede Kamerleden Marianne Thieme van de Partij voor de Dieren (PvdD) en Ineke van Gent van GroenLinks. De PvdD en GroenLinks hebben dinsdag hierover een motie ingediend.

Van Gent en Thieme willen dat subsidies aan het agrarische bedrijfsleven niet leiden tot een verslechtering van het dierenwelzijn. Landbouwminister Verburg vindt de motie eenzijdig, omdat veel innovaties gericht zijn op vergroting van de duurzaamheid van de veehouderij. Daarbij gaat het ook om milieu, diergezondheid en arbeidsomstandigheden.

Niemand heeft gezegd dat dierenwelzijn het enige criterium moet zijn. De indieners van de moties vragen slechts ook dierenwelzijn als criterium op te nemen.
Wat hierbij open wordt gelaten is hoe dat dierenwelzijn zou moeten worden getoetst.
De meeste intensieve veehouderijen houden zich aan een aantal welzijnseisen, maar niet aan alle en met name niet aan de vrijheid van het dier om normaal diereigen gedrag te vertonen. Daarvoor zou ieder dier een uitloop naar buiten moeten hebben en dan niet naar een beperkte betonnen buitenbak maar naar een stuk weide die niet al volgepoept is maar een beperkt aantal dieren huisvest.
Een die eis vraagt om voorlopig alleen geld te steken in het krimpen van de veestapel, net zolang tot de overproductie over is.

Dierenrechtenactivisten zouden les Duyvendak moeten aantrekken

In zijn nieuwe boek vertelt GroenLinks Kamerlid Wijnand Duyvendak dat hij in het verleden op een illegale manier actie heeft gevoerd. De late bekentenis (nu een en ander is verjaard) en een zeker triomfantelijkheid leidde ertoe dat er in de Tweede Kamer grote commotie is ontstaan en de milieubeweging opnieuw een deuk in het imago heeft gekregen.
De grootste deuk is uiteraard de moord op Pim Fortuyn.

Duyvendak heeft spijt van de illegaliteit omdat hij zich realiseert dat bepaalde zaken alleen veranderd kunnen worden door het bewustzijn van het publiek helpen te vergroten. En dat publiek laat zich gemakkelijk in slaap sussen door lieden die een gemakkelijke pleidooi hebben om idealisten verdacht te maken.
Je hoeft geen heilige te zijn om idealen te kunnen uitdragen, maar het gelijktijdig uitdragen van een legale werkwijze zal het proces van bewustzijnsvergroting zeker helpen. Actievoeren is prima, maar je moet tegelijk bereid zijn om verantwoording af te leggen over de wijze waarop en niet pas 25 jaar later en ook nog eens halfslachtig.
“Eerlijkheid duurt het langst”, betekent weliswaar dat het lang duurt voordat het doel bereikt is, maar dat het proces ook langer door zal gaan.
Hedendaagse dierenrechtenactivisten die menen de zaak van dieren te helpen door illegale acties moeten zich realiseren dat de zaak van andere dieren niet op korte en ook niet lange termijn daarmee gediend is.
Mededogen met het leed dat dieren wordt aangedaan vanwege commerciële redenen kan bij het publiek alleen worden verwacht als zij zich bewust worden dat de wereld er leefbaarder van wordt door de dieren goed te behandelen. Dieren goed behandelen betekent het eigen gedrag en de samenleving zo in te richten dat elk levend wezen naar zijn of haar natuurlijke aard kan leven. Dat vraagt veranderingen in het eigen gedrag die mensen alleen bereid zijn te doen als zij daarop vooruit gaan. En dat vraagt actievoerders die dit aantonen of anderen daartoe weten te verleiden. Intimidatie en illegaliteit, hit-and-run-strategieën zijn geen verleiders.

Groene jongeren zien varkensflats niet in het landschap staan

De jongerenorganisatie van GroenLinks, Dwars, heeft een brief gestuurd naar verschillende gemeentes in Overijssel, waarin zij oproepen varkensflats op industrieterreinen te vestigen en niet op het platteland.
Deze oproep is voor jongeren bevreemdend. Hun toekomst gaat hen meer aan dan ouderen. Als zij gemeentes oproepen om naast bestaande bio-industrie ook nog een varkensflat te laten bouwen op industrieterreinen dan zullen zij straks tegen heel wat meer lelijkheid aan moeten kijken dan nu het geval is. Zouden de jongeren niet van plan zijn om te recreëren op het platteland? Zouden de milieuvriendelijke jongeren ongevoelig zijn voor het welzijn van dieren?
Het lijkt zaak dat de dwarse GroenLinksers hun opvattingen een kwartslag zouden moeten draaien: een gezond milieu heeft alleen toekomst met een kleinere veestapel.

Proefdieren nog steeds kind van de rekening

Ron van ’t Pad, namens de werkgroep Partij voor de Dieren Noord-Brabant

OPINIE: Brabantse politiek blijft in het hokje dierproeven.

Voor velen onder ons is het ondenkbaar dat er nog met dierproeven wordt gewerkt. De mainstream media houdt zich er muisstil over; het is natuurlijk ook geen populair onderwerp. Vaak wordt je als burger pas geconfronteerd met de omstandigheden waaronder de proefdieren –van aapje via beagle tot muis- de experimenten moeten ondergaan als je zelf naar informatie gaat zoeken. Maar dit stuk gaat niet over hoe de proefdieren worden uitgehongerd, levend worden verbrand en op andere manieren worden gemarteld. Ik wil u vertellen over good men who do nothing. De 18e eeuwse politiek filosoof Edmund Burke was ervan overtuigd dat het voor de triomf van het kwaad alleen maar nodig is dat goede mensen geen actie ondernemen. De kwestie dierproeven is hier een uitstekend voorbeeld van.

Er is een deel van de bevolking dat nog steeds van mening is dat dierproeven noodzakelijk zijn voor de vooruitgang van onze beschaving. Nu wil het ongeluk ook nog eens dat dit deel van de bevolking royaal vertegenwoordigd is in de politiek. Zo heeft de Brabantse gedeputeerde van Economische Zaken en Bestuur Bert Pauli op vrijdag 14 november 2014 nog gezegd dat hij niet van plan is om zelfs maar een inspanning te leveren om alternatieven te zoeken voor dierproeven. Volgens de gedeputeerde zijn dierproeven nog steeds noodzakelijk voor de ontwikkeling van medicijnen, zijn alternatieven niet voorhanden en kunnen bepaalde middelen (op Europees niveau) niet worden goedgekeurd zonder dat die eerst zijn getest op proefdieren. Sterker nog, hij wil de bedrijven die werken met dierproeven zelfs nog wel een financieel steuntje in de rug geven door leningen te verschaffen. En waarom zou hij ook anders beslissen? Moreel gezien zijn er talloze bezwaren tegen dierproeven, maar wettelijk is het nog steeds toegestaan. Het lijden van miljoenen dieren schijnt niet op te wegen tegen het financiële voordeel ervan, terwijl met alternatieven dezelfde resultaten kunnen worden bereikt.

Wat mij en vele andere Nederlanders betreft, is het tijd dat hier verandering in komt. Maar is er wel hoop voor de proefdieren? Is er wel een reële kans op verandering in de attitude van de politiek als zelfs de SP, toch de meest sociale partij in de Brabantse coalitie, niet voor een motie van de Partij voor de Dieren wil stemmen waarin de provincie wordt gevraagd om in de toekomst geen dierproeven meer te financieren? De motie vond bij niemand steun afgezien van GroenLinks en de Onafhankelijke Statenfractie Noord-Brabant. Let wel, het gaat bij dierproeven lang niet altijd om het testen van baanbrekende medicijnen. Aan het testen van bijvoorbeeld handcrème en deodorant komen nog steeds proefdieren te pas, terwijl hier even goed menselijke huid voor kan worden gebruikt die overblijft na cosmetische ingrepen.

De SP, waarvan statenlid Veerle Slegers in haar jongere jaren zelfs politiek actief was tegen dierproeven, lijkt het nu allemaal wel best te vinden in het kader van de vooruitgang. Het zou voor mij juist een teken zijn dat onze beschaving een groeispurt maakt als dierproeven worden verboden

Verbod op doden paling door zoutbad

Historische doorbraak: einde onverdoofd doden paling

Persbericht PvdD, Den Haag, 19 april 2011 – De motie van de Partij voor de Dieren voor een verbod op het onverdoofd doden van palingen door middel van een zoutbad is vanmiddag door de Tweede Kamer aangenomen. Deze barbaarse traditionele methode voor het doden van paling met zout levert veel pijn en stress in een langdurige doodstrijd.

De Raad voor Dieraangelegenheden concludeerde daarom al in 2003 dat het ontslijmen van paling met zout een onacceptabele dodingsmethode is. Er is tegenwoordig een
alternatief beschikbaar waarbij palingen voorafgaand aan de slacht binnen een seconde kunnen worden verdoofd. De Partij voor de Dieren vraagt daarom in haar motie aan de regering regelgeving te ontwikkelen voor verdoving voorafgaand aan de slacht.

Voor landbouwhuisdieren geldt al de wettelijke verplichting om dieren voorafgaand aan de slacht binnen korte tijd buiten bewustzijn te brengen, om de dieren zo min mogelijk pijn en stress te laten verduren. Voor vissen gelden deze regels nog niet en vooral voor palingen leidt dat tot een afschuwelijke dood.

Esther Ouwehand: “Ik ben blij dat een meerderheid in de Tweede Kamer het met de Partij voor de Dieren eens is dat het doden van paling door middel van een zoutbad een wrede traditie is. Er is tegenwoordig een verdovingsapparaat beschikbaar om een paling voorafgaand aan de slacht te verdoven. Dat er wettelijke regels worden opgesteld is daarbij zeer belangrijk, want anders kan er niet gegarandeerd worden dat die zoutbaden echt niet meer voorkomen.”

De Partij voor de Dieren pleit al langer voor beschermende maatregelen en voor wetgeving voor het doden van vissen en het beperken van pijn en stress voorafgaand aan de slacht. Al in 2008 bijvoorbeeld diende de partij een motie in voor verbod op het doden van palingen door middel van een zoutbad. Die haalde het toen niet. De motie is vandaag aangenomen met steun van SP, PvdA, GroenLinks, D'66 en PVV.

Vrijwilligheid bij omzetting landbouwgrond in natuur leidt tot stagnatie

28 juni 2008 verscheen dit bericht in het nieuws (Ziezo):
Minister Gerda Verburg (Landbouw) wil minder landbouwgrond aankopen dan tot dusver was voorzien om die om te zetten in natuurgebied, ook al heeft een groot deel van de Tweede Kamer daar grote moeite mee.

De CDA-bewindsvrouw denkt dat aankoop niet nodig is, als boeren beloond worden voor natuurbeheer op hun grond. Daar geloven D66, SP, GroenLinks en PvdD niet in. Zij denken dat ons land dan een minder waardevolle natuur gaat krijgen.

Pleitbezorger voor de aanpak van Verburg bleek donderdag vooral CDA'er Ad Koppejan. Hij zag geen tegenstelling tussen natuur en landbouw. Bovendien vroeg hij zich af of de Nederlanders niet liever uitzicht hebben op een karakteristiek cultuurlandschap dan op een "kunstmatig moeras".

Verburg en de Tweede kamer willen vasthouden aan de doelstelling om in 2018 in totaal 728.500 hectare aan natuurgebied te hebben in wat genoemd wordt de Ecologische Hoofdstructuur. Daarvoor is nog 80.000 hectare nodig en ruim de helft daarvan zou ingevuld worden door particulier beheer van gronden. Volgens Verburg is het niet per se nodig om de andere helft aan te kopen, maar een groot deel van de oppositie wil daar wel aan vasthouden.

Tot zover het nieuws

Laten we eens kijken hoe een voorbeeld in de praktijk eruit ziet. Onderstaande foto is genomen bij Spijkerboor in Drenthe. Klik op de foto voor een vergroting. De Oostermoer meandert kalm naar de horizon. Op de achtergrond ziet u een boer wiens erf vol staat met stallen. De vergunning voor de bouw van deze stallen is nog niet zo oud. Links ter hoogte van de stallen (niet zichtbaar op de foto) ligt Spijkerboor.
Nu de stallen er staan stopt de Oostermoer aan de overkant van de weg waar het bedrijf aan staat. Er moet nu gewacht worden met het doortrekken van de Oostermoer tot de boer vrijwillig afstand doet van zijn gronden. De verantwoordelijke autoriteiten hadden nooit toestemming moet geven voor uitbreiding. Op deze wijze stagneert de natuurontwikkeling. Als gewacht moet worden op vrijwillige afstand doen door de boer dan moet de financiële situatie de man wel erg aan de lippen staan. Wat is er in dit geval tegen onteigening? Hoe ver en hoe lang moet een samenleving zich terughouden om aan particulieren de gelegenheid te geven zich te verrijken in een sector die in de huidige omvang overbodig is, ten koste van de openbare ruimte?

Minister verbiedt het doden van dieren door particulieren en broodfokkers voorlopig niet

Dit zijn een deel van de antwoorden die minister Verburg 23 maart gaf op Kamervragen van GroenLinks kamerlid Dibi over het doden van dieren onder de Wet dieren.

Is het waar dat het doden van dieren, zolang zij hier geen pijn door ondervinden, niet verboden is onder de nieuwe Wet dieren? Zo ja, waarom?
Waarom is er in het wetsvoorstel geen bepaling opgenomen waarin het doden van huisdieren strafbaar wordt gemaakt?
Waarom is het doden van dieren wel toegestaan, maar het mishandelen niet?
Bent u van plan om tegemoet te komen aan de brandbrief van de Dierenbescherming en in het wetsvoorstel bij het indienen in deze leemte te voorzien, zodat het doden van dieren strafbaar wordt? Zo neen, waarom niet?
Artikel 2.10 van het wetsvoorstel Wet dieren ziet op het doden van dieren. Ik spreek graag in het kader van de parlementaire behandeling van dat wetsvoorstel met Uw Kamer over deze bepaling. Ik ben niet voornemens om, vooruitlopend op de parlementaire behandeling van het wetsvoorstel dieren, het doden van dieren door particulieren strafbaar te stellen.

Bent u van zins het doden van dieren door zogenaamde broodfokkers keihard aan te pakken? Zo nee, waarom niet? Zo ja, op welke manier?
Het doden van gezelschapsdieren is toegestaan onder de algemene voorwaarden van paragraaf 1 van het Besluit doden van dieren. Deze voorwaarden houden in dat dieren bij het doden vermijdbare opwinding, pijn of lijden moet worden bespaard, dat het doden van dieren moet worden uitgevoerd door personen die de nodige kennis en vaardigheden bezitten om de taken humaan en doeltreffend uit te voeren en dat de dodingsmethode na aanvang van de dodingshandeling onmiddellijk leidt tot de dood van het dier. Deze voorwaarden gelden ook voor het doden van dieren door zogenaamde broodfokkers.
Zolang aan deze voorwaarden is voldaan, zie ik geen aanleiding om met betrekking tot het doden van dieren door deze groep eigenaren maatregelen te nemen.

Grenzeloze dieronvriendelijkheid

In het Reformatorisch Dagblad valt te lezen.
SP, GroenLinks en de nieuwe Partij voor de Dieren zijn het meest diervriendelijk, CDA en VVD het minst. Dat blijkt uit de stembarometer op 'wakkerdier.nl'. CDA'er Ormel is het niet eens met de uitslag. Het Kamerlid benadrukt dat er per 1 januari een einde komt aan de handel in ziek vee en dat juist het CDA voorstander is van een Europees verbod op het onverdoofd castreren van biggen. VVD'er Snijder wijst op haar beurt onder meer op het liberale initiatief om de jacht op zeehonden te verbieden. Dat de oppositie haar hypocriet noemt omdat de VVD de ogen sluit voor nertsenfokkerijen, vindt ze niet reëel. 'Als Nederland wat betreft de regels voor het houden van dieren te ver voorop loopt, verschuift het dierenleed naar andere landen'.

Zou de redenatie van Snijder aldus zijn: “wanneer Canada geen zeehonden meer mag afslachten voor het bont, dan is er op de markt des te meer ruimte voor de Nederlandse bontfokkerijen”?

Voor verhoging dierenwelzijn moet meer gebeuren dan informatie op etiketten

Etiketten over dierenwelzijn en de herkomst van vlees en vis leiden vooral tot 'vriendelijker' consumeren bij mensen die al bovenmatig in sociale rechtvaardigheid en duurzaamheid geïnteresseerd zijn. De feiten op de verpakking leiden niet automatisch tot beklijvende keuzes voor diervriendelijk voedsel bij andere mensen.
Dat blijkt uit onderzoek waar Carolien Hoogland 11 december op promoveert aan de Vrije Universiteit in Amsterdam. Hoogland tempert hiermee hooggespannen verwachtingen van politici van onder meer D66, GroenLinks en de Partij voor de Dieren. Volgens de promovenda helpen etiketten over de herkomst van producten mensen wel bij het maken van hun keuzes.

Bovenstaande conclusies zijn een beetje open deur. Je moet wel erg naïef zijn om te denken dat het geven informatie alleen voldoende is voor gedragsverandering. Hiervoor moet er meer gebeuren dan mensen te overtuigen van het nut van diervriendelijk vlees. Mensen moeten zich ook verantwoordelijk voelen en de effectiviteit van een diervriendelijkere aankoop onderschrijven.
Psychologen hebben voor gedragsverandering al heel lang een goed onderbouwd model gemaakt. Wil men die inzichten inzetten dan is veel energie nodig in het ondersteunen van een campagne. Die bewustwording moet samengaan met daadwerkelijke verbeteringen in de situatie in de veehouderij.

Convenant ritueel slachten strooit zand in ogen van eerste kamer en publiek

Persbericht Alkmaar, 18 juni 2012 – In verband met de stemming in de Eerste Kamer der Staten-Generaal op dinsdag 19 juni over het Wetsvoorstel Thieme inzake het ritueel slachten hebben St. Rechten voor al wat leeft en St. Comité Dierennoodhulp aan de Eerste-Kamerleden een brief gestuurd waarin zij hun kritiek uiten op het “Convenant onbedwelmd slachten volgens religieuze riten”. Directe aanleiding voor de kritiek is dat de ondertekenaars van religieuze zijde de afgesproken 40 seconden dat het dier na de halssnede nog bij bewustzijn mag blijven nog aan de krappe kant vonden, terwijl zowel van joodse als van moslimzijde decennia lang aan het publiek is voorgehouden dat onbedwelmd ritueel slachten pijnloos is en de dieren onmiddellijk na de halssnede het bewustzijn verliezen. Beide organisaties vinden dat de Eerste Kamer en het publiek met dit convenant zand in de ogen wordt gestrooid en dat, als de Eerste Kamer aanstaande dinsdag het Wetsvoorstel Thieme verwerpt en kiest voor dit convenant, zij hiermee te kennen geeft òf dom en naïef te zijn, òf ... zich onder druk te hebben laten zetten door de religieuze lobby en een dubbele agenda te hebben, waarin partijbelangen en/of economische motieven de hoofdrol spelen. In beide gevallen een Eerste Kamer ónwaardig.

Een aantal redenen waarom de Eerste Kamer aanstaande dinsdag níet het convenant ritueel slachten van demissionair landbouwsecretaris H. Bleker zou moeten verkiezen boven het wetsvoorstel van mevrouw Thieme zonder daarmee een modderfiguur te slaan tegenover het Nederlandse volk:
1. Decennia lang is het publiek voorgehouden dat de rituele slacht voor het dier geheel pijnloos verloopt. Zo stelde Rabbijn Lody van de Kamp in het artikel “Koosjer slachten zonder pijn” ( “De Bazuin” van 12 juni 1998) o.a. het volgende:
“Het koosjer slachten omvat een heleboel regels. De belangrijkste daarvan is dat de halssnede verricht moet worden met een vlijmscherp, maar gaaf mes. Daarmee moeten de slokdarm, de luchtpijp en de beide halsslagaders in één keer worden doorgesneden. Hierdoor raakt het dier onmiddellijk buiten bewustzijn. Omdat de pijn pas na vijftien tot twintig seconden optreedt, voelt het dier niets. De essentie van het slachten is dat het pijnloos gebeurt.” “Verder moet het snijden in één haal gebeuren, er mag niet gestopt worden, er mag geen druk worden uitgeoefend op het mes.” En in het artikel “Ritueel slachten niet verbieden” in het Eindhovens Dagblad d.d. 2 mei 2011 schrijft Ibrahim Wijbenga, binnen het CMO (Contactorgaan Moslims en Overheid) degene die het dossier “Ritueel slachten” beheert, raadslid voor het CDA in Eindhoven, en tevens medeondertekenaar van het convenant: “Allereerst wijs ik erop dat het rituele slachten uiterst professioneel gebeurt met technieken die pijnloos zijn voor het dier.”
Het ondertekenen door vertegenwoordigers van de religieuze groeperingen van het convenant, waar het dier tot 40 seconden bij bewustzijn mag blijven, komt na bovenstaande beweringen in een vreemd daglicht te staan en is in tegenspraak met de uitspraken van o.a. Rabbijn Van de Kamp en de heer Wijbenga, zeker als we bedenken dat de religieuze ondertekenaars de 40 seconden eigenlijk toch wel aan de krappe kant vonden.

2. Het convenant spreekt weliswaar over “permanent toezicht” maar er staat niet bij door wie. Geheel onduidelijk is of dit door een rabbijn gebeurt of door een imam of dat er sprake is van permanent veterinair toezicht. Ook is onduidelijk in het convenant of dit permanente toezicht gaat over het gehele slachtproces of alleen voor het keuren vooraf van de levende dieren. Zonder veterinair toezicht tijdens het slachtproces zal met die 40 seconden snel de hand worden gelicht. Bovendien kan de staatssecretaris ook nog besluiten het toezicht “in frequentie terug te brengen”, zodat het dus niet meer “permanent” is (artikel 5 punt 3 convenant).

3. In het convenant is vastgelegd dat de slokdarm, de luchtpijp en de beide halsslagaders in één haal met het mes moeten worden doorgesneden. Onduidelijk is hoe dat tijdens de koosjere slacht kan worden gerealiseerd, als daar geen druk op het mes mag worden uitgeoefend. Ook over de vraag wat er moet gebeuren als één halssnede niet voldoende blijkt te zijn geeft het convenant geen duidelijkheid. Eveneens is onduidelijk hoeveel seconden het nog duurt voordat het dier, nadat het al 40 seconden intens heeft geleden, uiteindelijk door bedwelming “door middel van een extra ingreep” uit zijn lijden wordt verlost (artikel 2 punt 2 convenant).

4. Dit convenant is eerder een verslechtering dan een verbetering vergeleken met het Besluit Ritueel Slachten van 28 november 1996. Daar stond nog in dat runderen 45 en schapen en geiten 30 seconden na de halssnede bij bewustzijn mogen blijven. In dit convenant is het voor schapen en geiten ook 40 seconden. De ware reden laat zich raden waarom demissionair staatssecretaris Bleker drie maanden lang met zijn “wetenschappelijke adviescommissie” moest vergaderen voor een convenant waarvan de inhoud al nagenoeg in een soortgelijke regeling lag.

St. Rechten voor al wat leeft
St. Comité Dierennoodhulp

In totaal stemden 21 van de 75 Eerste Kamerleden (PVV, SP, PvdD, 50Plus en OSF, de Onafhankelijke Senaatsfractie) voor een verbod. VVD, PvdA, CDA, D66, ChristenUnie en SGP vinden dat een verbod op de rituele slacht de vrijheid van godsdienst aantast. GroenLinks was verdeeld.

Zeldzaam waardevolle dieren

Een zeldzaam dier is veel geld waard, maar mag meestal niet worden verhandeld, zeker niet als het in het wild is gevangen. Dus moet de handel de wet omzeilen. De handelwijze van handelaars komt neer op maximaal gebruik maken van de mogelijkheden die je ook zou doen als een dier een ding was. Papieren vervalsen, zoveel mogelijk in een kleine ruimte stouwen, enz.. Zeldzame dieren die in gevangenschap worden geboren mogen wel worden verhandeld, mits daarvoor de benodigde papieren zijn verworven. Wereldwijd gaat er in deze handel jaarlijks 250 miljard euro om.
De Nederlandse overheid, die vaak bij toeval (bijvoorbeeld op Schiphol) op illegale diertransporten stuit, heeft weinig mogelijkheden om de verzwakte en uitgeputte dieren een adequate opvang te geven. Opvang is er nauwelijks, zit vol, kost geld en de dieren in ons land toelaten vergroot de kans op verspreiding van allerlei ziektes die de gezondheid van andere dieren (ook in de veehouderij) kunnen bedreigen. Terugsturen en gewoon in het wild loslaten heeft soortgelijke bezwaren. De dieren komen dan (vooropgesteld dat zij de terugreis zouden overleven) in een verzwakte toestand in een vreemde biotoop en worden als indringers behandeld.
De overheid knijpt daarom liever een oogje dicht en laat de dieren verder reizen, waarmee hun lot vaak bezegeld is met een spoedige dood.
De oplossing hiervoor is het bezit van dieren ongeacht hun oorsprong te beperken tot een zeer beperkt aantal.
De meest effectieve oplossing is een wereldwijde campagne waarin het bezit van zeldzame (huis)dieren zou worden ontmoedigd. Dit vraagt een langdurige en geduldige inzet, gericht op bewustwording en mentaliteitsverandering. Dat kost geld. Een dergelijke campagne zou niet los hoeven te staan van de oproep tot zuiniger en respectvol om te gaan met andere zaken die dreigen zeldzaam te worden zoals ruimte, energie en grondstoffen.
Wat weinig zal helpen is het voorstel van GroenLinks om zorgplicht voor dieren op te nemen in de Grondwet. Van Gent en Halsema geven bij hun voorstel aan dat de financiële gevolgen nihil zijn. Hiermee bestempelen zij hun voorstel onbedoeld als symboolwetgeving.
Het controleren en handhaven van de wet, uitgebreid met het bevorderen van een globale bewustwording ten aanzien van diergebruik kan per definitie niet kosteloos zijn.

God en de gevolgen van de politiek voor dieren

Tijdens de oprichting van de Partij voor de Dieren en de eerste deelname aan de Tweede Kamerverkiezingen in 2003 was er weinig media-aandacht van de kant van de pers. Was dat wel het geval geweest dan had zij vier jaar geleden al in de Tweede Kamer gezeten.
Op dit moment heeft de PvdD over aandacht weinig meer te klagen. Marianne Thieme en Niko Koffeman, oprichters van het eerste uur, zijn in week 17 overal (bijv. HP en VN) te horen en te lezen over hun religieuze opvattingen. Zij beloven hun persoonlijke opvattingen als Zevendedagadventisten van hun politieke opvattingen te scheiden en zo hoort het ook. Politici dienen beoordeeld te worden op hun (stem)gedrag en dat is vooralsnog voorbeeldig. Net zoals dat van de pers, overigens, een enkele columnist daargelaten.

Loopt de zaak van de dieren gevaar door de media-aandacht? Niet direct, want alle aandacht lijkt de PvdD in de peilingen geen schade te berokkenen. Toch zijn er mensen binnen en buiten de partij ongerust, al kan men "bij God" niet direct de vinger op de zere plek leggen.
De partijstructuur en de persoonlijke opvattingen van bestuurders zijn van belang op het moment dat de politieke koers wordt uitgezet en wanneer de politieke visie verwoord wordt. Dat lijkt ver weg, maar binnenkort speelt op initiatief van GroenLinks het opnemen van zorgplicht en dierenwelzijn in de Grondwet. Dan is het cruciaal voor de effectiviteit van het programma dat de juiste woorden worden gekozen. God verhoede dat we nog langer de heilloze weg bewandelen van de spurieuze koppeling van "intrinsieke waarde" aan dierenrechten en dierenwelzijn.
Orthodoxe volgers geloven niet in de gelijkwaardigheid van enerzijds gelovigen en anderzijds ongelovigen en dieren. Zij spreken in feodale tongen over o. a. rentmeesterschap. God heerst over de mens en die op zijn beurt heerst over het dier. De zeggenschap over het eigen leven wordt letterlijk en figuurlijk niet uit handen gegeven aan het dier (of zich)zelf. Iets daarvan weerspiegelt zich in de weerstand om politieke macht uit handen te geven of te delen.
Wanneer politieke voorgangers zich te veel of letterlijk baseren op de bijbel dan kan het belang van dieren niet gegarandeerd worden, namelijk dat een breed gedragen invulling wordt gegeven aan de emancipatie van het dier. Emancipatie houdt in dat je het verbindt met het recht op vrijheid van het dier om in omstandigheden te leven dat het zich natuurlijk kan gedragen. Geen enkel dier is er mee gebaat bij dat haar vertegenwoordigers in de rechtszaal of de politieke arena zelf belangen hebben die met het belang van het dier conflicteren. Integriteit heeft er te mee maken om als individu zo min mogelijk Heren tegelijk te dienen. Op politiek niveau betekent het dat alle leden en kiezers het gevoel hebben gehoord te worden. Loyaliteit, prima, maar niet aan een totalitair en narcistisch regime.
Wanneer een politieke partij onder druk staat en de kritiek krijgt dat het wordt gerund door te weinig (toegankelijke) personen, dan is de oplossing simpel: verbreed en verdiep de interne organisatiestructuur en betrek daarin mensen uit alle afdelingen. Bij de Partij voor de Dieren is het potentieel aan capabele meedenkers en bestuurders groot genoeg en op deze wijze kan het een brede dialoog aangaan met de eigen leden, de kiezers, vertegenwoordigers en de media.

Actualiteitscollege: Dirk Boon pleit voor koerswijziging dierenrechten

Ik maakte kennis met Dirk Boon, bij zijn leven al een legende. De eerste die als jurist voor het dier opkwam en het een waardige plaats in de samenleving, en dus ook in het recht, probeerde te geven. Hij was vele jaren hoogleraar Dier en Recht in Utrecht, en is daarnaast ook altijd als advocaat actief geweest. Hij is lid en lijstduwer van de Partij voor de Dieren.

Omdat hij sprak aan de VU was hij zo vriendelijk de VU-jurist H.J. van Eikema Hommes als voorganger te noemen.

Boon is een rijzige man met een superieure presentatie. Hij kondigde aan met het oog op de tijd zijn voordracht te zullen voorlezen – hij had 25 minuten – maar daarvan was niets te merken. Hij keek wel af en toe op zijn papier maar kende het verhaal natuurlijk uit zijn hoofd. Hij heeft een prettige, rustige voordracht, maakt goed gebruik van de ruimte, richt zich soms rechtstreeks tot zijn opponent, is humoristisch, kortom bij hem verveel je je geen moment.

Hij verdedigde de stelling dat dieren rechten hebben. Als namelijk in de wet staat dat je een dier niet mag mishandelen, m.a.w. dat op ieder mens de plicht rust dieren niet te mishandelen, dan is de keerzijde daarvan dat dieren een recht hebben niet mishandeld te worden.

Dat een dier zijn wil niet rechtsgeldig kan uiten geldt niet alleen voor het dier, maar ook voor grote groepen mensen: de baby’s, de kinderen, de geestelijk gestoorden, de demente bejaarden. Vroeger werden hiertoe ook gerekend: slaven, vreemdelingen, vrouwen.

Het recht lost dit op door voor al deze groepen vertegenwoordiging te accepteren.

Dit zou ook voor het dier moeten gelden.

Het recht verdeelt alles wat er is in twee categorieën: mensen en niet-mensen. Niet-mensen zijn dieren en dingen; alles wat bestaat, levend of niet, valt onder het zakenrecht. Voor menselijke betrekkingen geldt echter een afzonderlijk regiem: het personen- en familierecht.

Interessant is dat er nog een groep is die beschouwd wordt als ‘menselijk’: dat zijn niet de dieren, maar de ‘rechtspersonen’: de vennootschap, de vereniging en stichting.

Er is in december 2006 een voorstel vanuit GroenLinks gedaan om rechten van dieren op te nemen in de grondwet. De Raad van State heeft daarover in februari 2007 negatief geadviseerd! De Raad zegt dat dieren een “bijzonder soort zaken” zijn.

Ook het Duitse Burgerlijk Wetboek komt er niet uit. Daarin staat (art. 90a): dieren zijn geen dingen maar worden wel als zodanig behandeld. Geen mop.

Als goedmakertje is in 2002 dierenbescherming opgenomen in de Duitse grondwet: art.20a.

De opponent was een VU-jurist, Veraart, die zijn tekst uit de Volkskrant van vrijdag j.l. gedeeltelijk herhaalde. Hij deed zijn best maar was m.i. geen partij voor Boon. Hij maakt zich vooral druk om Guantánamo Bay. Terecht op zichzelf, maar om daarmee nu ook maar meteen rechten voor dieren buiten de deur te zetten gaat mij te ver. Hij legt de nadruk op de plicht van de mens om goed voor dieren te zorgen, ze te beschermen e.d. Rechten toekennen vindt hij niet nodig, zelfs ongewenst zijnde een uitvloeisel van de ‘claimcultuur’. Dieren hebben ook geen plichten. Verder bestaat al de mogelijkheid voor organisaties zoals de Dierenbescherming in rechte op te komen voor de belangen van dieren. Recht is iets van de mens voor de mens.

De reactie van Boon kwam er in het kort op neer dat we met de situatie die Veraart beschrijft geen stap verder gekomen zijn en dat het daarom nu tijd wordt voor een principiële koerswijziging.

E.D.

Klik hier voor zijn rede.

ABP en Wakker Dier praten langs elkaar heen

In de wereld van actie en reactie naar aanleiding van dierenleed wordt vaak langs elkaar heen gepraat. Waarschijnlijk is dat omdat niemand wil liegen, maar wel gelijk wil krijgen.
WakkerDier meldt dat het ABP als pensioenfonds geld investeert in zaken die dierenleed opleveren.

In het Parool staat:
“Wakker Dier, dat vreest dat het om miljardeninvesteringen gaat, stelt dat de fondsen geen of weinig eisen stellen op het gebied van dierenwelzijn. Ook zijn ze niet helder over hun beleggingen. De organisatie wil dat minister Ronald Plasterk van Binnenlandse Zaken openheid geeft over de ABP-beleggingen en ervoor zorgt dat geen dierenhuisvesting wordt gefinancierd die in Nederland niet mag.

ABP liet in een reactie weten het oneens te zijn met de stellingen van Wakker Dier en dat de duurzaamheidsfactor juist heel belangrijk is voor het pensioenfonds. 'Wakker Dier beoordeelt langs de meetlat van Wakker Dier. Wij gebruiken daar onafhankelijke onderzoeksbureaus voor, die met hele andere uitkomsten komen. En wij kijken of bedrijven voldoen aan de nationale en internationaal geldende regels. Als we denken dat bepaalde zaken beter kunnen, gaan we met de betreffende bedrijven in gesprek', liet Harmen Geers van ABP weten.”

Tot zover het Parool.

Wakker Dier spreekt over dierenwelzijn, het ABP over duurzaamheid. Beiden lijken te overlappen maar dat hoeft niet. Een politieke partij als GroenLinks vindt megastallen niet zo erg omdat daar mest wordt verzameld en dat kan niet in de wei. Dat die mest vervolgens wordt uitgereden op plaatsen waar boeren de mest wel willen hebben, hoeft helemaal niet te betekenen dat dit milieuvriendelijk is.
Dat het ABP onafhankelijke onderzoeksbureaus raadpleegt wil helemaal niet zeggen dat zij zich van hun adviezen wat aantrekken, laat staan dat deze adviezen ethisch verantwoord waren.
En zo staan er nog meer voorbeelden in dit kleine stukje tekst uit het Parool.

Mensen praten langs elkaar heen omdat bijna niemand echt geïnteresseerd is in informatie die het eigen gelijk kan nuanceren. Te vrezen valt dat ook weinig consumenten echt geïnteresseerd zijn in wat een vleeskuiken in de bio-industrie voelt. En dat hoeft ook niet, maar compassie hebben met het recht op vrijheid om het eigen welzijn in de wei te vinden, dat zou mooi zijn.

Wie meer wil lezen over de wijze waarop boeren, overheid en consumenten langs elkaar hen praten, klik hier.